บทที่ 489 รับเด็กสองคนกลับบ้าน (2)

เงินลั่วจึงได้ยินเสียงของถังหลิน และเมื่อรู้สึกตัวเธอก็เก็บ โทรศัพท์มือถือ แต่หางตาของถังหลินนั้นยังคงมองเห็นข้อความ ฉบับนั้นที่เชื่อเงินส่งมาด่าว่าเขา

“เจ้าเด็กนี่นับวันยิ่งคืบหน้าไปไกลแล้วนะ รู้จักพูดลับหลังคน อื่นในทางที่ไม่ดีแล้ว มุมปากของถังหลินกระตุกเล็กน้อย เขา เป็นคนที่พยายามช่วยเชื่อเงินทุกวิถีทางเชียวนะ เมื่อครู่นี้เขา ยังตั้งใจคิดเรื่องงานกับฉิงฉิงเสียด้วยซ้ำ

ถ้าหากไม่ใช่เพราะเขาบอกเรื่องเหล่านั้นที่เชื่อเงินทำเพื่อ ฉิงฉิงเมื่อครู่นี้ จึงถึงจะไม่ได้เป็นฝ่ายส่งข้อความหาเยซื้อเฉินเอง แบบนี้อย่างแน่นอน

เขาช่วยเชื่อเงินขนาดนี้แล้ว แต่เชื่อเงินตอบแทนเขาแบบนี้ อย่างนั้นหรือ?

ดีจริงๆ!!

“ไปเถอะค่ะ ฉันจัดการหมดแล้ว” เป็นลั่วจึงรีบเปลี่ยนประเด็น ไปอย่างรวดเร็ว เธอทําอะไรเด็ดขาดมาโดยตลอด ในเมื่อ รับปากถังหลินแล้ว ก็จะต้องพยายามจัดการให้อย่างรวดเร็ว

เงินล้วจึงไม่ได้ตอบข้อความเชื่อเงินกลับไปอีก

เชื่อเงินรออยู่สักพักหนึ่ง แอบถอนหายใจออกมาเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้รู้สึกผิดหวังอะไรมากนัก มุมปากยังคงมีรอยยิ้มปรากฏอยู่เช่นเคย

แต่เวลานี้ที่เขานิ่งลงแล้ว จู่ๆก็นึกถึงเรื่องหนึ่งขึ้นมา

และเวลาต่อมา เชื่อเงินก็โทรออกหาเงินรั่วจึง

เห็นสายโทรเข้าจากเย่อเฉินแล้ว เงิน วงตะลึงไปเล็กน้อย เมื่อครู่นี้ไม่ใช่ว่าบอกไปชัดเจนแล้วหรือ?

แล้วทำไมจู่ๆถึงได้โทรมาหากัน?

มุมปากของถังหลินกลับยกขึ้นปรากฏรอยยิ้มที่แตกต่างไป จากเดิม

“ถังหลินหาคุณแล้ว” เมื่อรับสาย เสียงของเอเงินก็ดังขึ้น

มาอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่เขาส่งข้อความสุดท้ายไปหาเธอ และเธอไม่ได้ตอบ กลับ ดังนั้นเขาจึงนึกขึ้นมาได้ในทันทีว่าถังหลินอาจจะหาตัวเธอ เจอแล้ว

“อืม” เงิน วฉิงตอบรับเบาๆ นึกถึงที่เขาเคยบอกเธอเอาไว้ ก่อนหน้านี้ว่าไม่ให้รับสายของถังหลิน ในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมา

“เป็นลั่วนิ่ง คุณจริงๆเลยนะ” แล้วต่อมาน้ำเสียงของเยซื้อเฉ

นก็เพิ่มความรู้สึกโกรธขึ้นมา

เงินถั่วนิ่งเม้มปาก ไม่ได้พูดอะไรออกมา

“จําเอาไว้นะ รักษาระยะห่างกับถังหลินเอาไว้ด้วย ไม่ต้องพูด อะไรกับเขาเยอะ อย่าหลงกลเขา ผมจะบอกคุณให้คนตระกูลถังน่ะเป็นพวกมีแผนการที่แยบยลมากเลยนะ” เชื่อเงินรู้ถึง สถานการณ์ในตอนนี้ของตระกูลถัง เมื่อครู่นี้ที่เป็นถั่วจึงพูดถึงคดี ถังพลินหาเงิน วงก็องเพื่อเรื่องคดีอย่างแน่นอน สถานการณ์ ตอนนี้ของตระกูลถัง เขาคงจะไม่สามารถไปขัดขวางเงินถั่วจึงได้ แต่เขารู้สึกว่าเขาจะต้องเตือนเธอเอาไว้เสียหน่อย

เงินถั่วงรู้สึกงุนงงเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นกระพริบอย่างรวดเร็ว คําพูดของเขือเฉิน

เมื่อครู่นี้ที่คุณชายสามเพูดมานั้นหมายถึงตระกูลถังหรือ หมายถึงเพียงแค่ถังหลินคนเพียงคนเดียวเท่านั้น

ตอนนี้พูดถึงคนตระกูลถังในทางที่ไม่ดี แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอเองก็นับว่าเป็นคนของตระกูลถังด้วย เช่นกัน!

“คุณแน่ใจว่าคนของตระกูลถังเป็นพวกที่มีแผนการแยบยล อย่างนั้นหรือคะ?” เป็นถั่วงค่อยๆเอ่ยถามขึ้นมา

ถังหลินที่ยืนอยู่ข้างๆได้ยินคำพูดของเงินถั่วถึงแล้ว เกือบจะ หัวเราะออกมาแล้วเสียอย่างนั้น เยซื้อเฉินนี่จริงๆเลยสินะ

“แน่ใจสิ คนของตระกูลถังน่ะไม่มีสักคนที่จะไม่เรื่องเยอะ เพราะฉะนั้น คุณจําเอาไว้นะว่าจะต้องอยู่ให้ห่างจากถังหลินเอา ไว้” คุณชายสามเก๋ไม่รู้เรื่องราว ตอนนี้เขารู้เพียงแค่ว่าจะไม่ยอม ให้ถึงหลิงลักพาตัวภรรยาของเขาไปได้ เพราะฉะนั้น เมื่อมี เหตุผลนี้เขาก็พูดออกมาได้อย่างเต็มที่
” ฉันรู้แล้วล่ะ” เงินล้วจึงหัวเราะ แล้วรับปากไปอย่าง สบายๆ สบายมากไปเสียจนทำให้คุณชายสามเยรู้สึกแปลกๆ

แต่ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เธอก็รับปากแล้ว คุณชายสามเ รู้สึกโล่งใจขึ้นมาแล้วเช่นกัน แน่นอนว่าคุณชายสามแย่เองก็คิด เอาไว้แล้วว่าคดีครั้งนี้เป็นของถังหมุนเฉิง ดังนั้นเธอก็คงไม่ได้มี ปฏิสัมพันธ์กับถังหลินมากเท่าไหร่นัก

“เขาบอกว่า คนของตระกูลถังพวกเราเป็นพวกมีแผนการ แยบยลอย่างนั้นหรือ?” เป็นลั่วนิ่งวางสายไปแล้ว ถึงหลินมองมา ที่เธอ ด้วยใบหน้าที่มีกำลังยิ้มอยู่

“อืม ยังบอกว่าคนของตระกูลถึงเราไม่มีสักคนที่จะไม่เรื่อง เยอะด้วย” เป็นลั่วนิ่งเบะปากเล็กน้อย แล้วค่อยๆพูดเสริมขึ้นมา

“เขานี่ช่างกล้าพูดจริงๆเลยนะ” ใบหน้าของถังหลินนั้นกำลัง หัวเราะอยู่อย่างเห็นได้ชัด “ไม่รู้ว่าหลังจากที่เขารู้ความจริงแล้ว จะยังกล้าพูดแบบนี้อีกหรือเปล่า?

ถ้าหากเชื่อเงินรู้ว่าเป็นถั่วนิงเองก็เป็นคนของตระกูลถัง แล้ว ยังกล้าพูดแบบนี้ออกมาอีก เขาคงนับถือเชื่อเงินเลยจริงๆ

เงินถั่วงหัวเราะโดยไม่ได้พูดอะไรออกมา

“ใช่แล้ว ยังมีอีกเรื่องนึง” ถังหลินมองไปยังเป็นลั่วนิ่ง รอยยิ้ม บนใบหน้านั้นค่อยๆหายไป สีหน้าท่าทางดูจริงจังขึ้นมา

“ยังมีเรื่องอะไรอีกคะ?” เป็นลั่วจึงมองเขาเป็นเช่นนี้แล้ว สีหน้า ท่าทางของเธอเองก็กลับมาจริงจังเช่นเคย
“ฉันอยากจะรับเค้กสองคนกลับมา” ตอนที่ถังหลังเอ่ยพูดมา นั้น น้ำเสียงดูมีความหยั่งเชิง

เขาอยากจะรับเด็กสองคนนั้นกลับมาจริงๆ แต่เขากลัวว่า เงินลั่วจิงจะไม่ยอม

ความจริงแล้ว เมื่อครู่นี้ที่เขาทำให้เป็นลั่วจึงได้รู้สิ่งที่ถังไปเชีย นทำทั้งหมดนั้น นี่ก็นับว่าเป็นสาเหตุหนึ่งเช่นกัน

เงินล้วจึงตะลึงไปเล็กน้อย สีหน้าท่าทางนั้นเปลี่ยนไปมาก เอา เด็กสองคนกลับมาอย่างนั้นหรือ?

เรื่องลูก เธอปิดบังมาโดยตลอด ก็เพราะไม่อยากจะให้ลูกทั้ง สองคนต้องถูกทําร้าย

ตอน รับกลับมา จะได้หรือเปล่ากัน?

แล้วยังมีเยอเงินอีก……..

“เธอวางใจได้ มีตระกูลถังอยู่ จะไม่ยอมให้เด็กสองคนต้องได้ รับการถูกทําร้ายใดๆทั้งสิ้น ฉันกลัวว่าถ้าเสียเวลาต่อไป ถังไป เซียนจะกักตัวเด็กสองคนนี้ไม่ยอมปล่อย” คำพูดนี้ของถังหลินไม่ ได้เป็นการสร้างความตกใจให้ เพราะสไตล์อย่างถึงไปเขียนนั้น มีความเป็นไปได้อยู่จริงๆ ที่จะกักตัวเด็กสองคนเอาไว้ได้ เพื่อ เงินลั่วจิง

ได้ยินคำพูดของถังหลังแล้ว ใบหน้าของเงินถั่วนิ่งก็มีความซับ ซ้อนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่ารุ่นพี่จะไม่ทำร้ายเด็กสองคน แต่ ที่ยังหลินพูดออกมาก็มีความเป็นไปได้ที่จะเกิดเรื่องแบบนั้นขึ้น
แต่ ถ้าหากรับเด็กสองคนกลับมา ในไม่ช้าหรือเร็วนี้เยซื้อเฉ นก็ต้องรู้อยู่ต

“เธอกลัวว่ารับกลับมาแล้วเชื่อเงินจะรู้เข้าใช่ไหม?” ถึงหลิน มองเธอ แล้วค่อยๆพูดเสริมขึ้นมา

“จริงแล้วในใจเธอเองก็น่าจะเข้าใจอยู่แล้ว ว่าเยซื้อเงินคงจะ ไม่ยอมปล่อยให้เธอจากไปไหนอย่างเด็ดขาด เพราะฉะนั้นเรื่อง เด็กสองคนนั้นจะปิดบังเขาไปตลอดไม่ได้หรอก นอกเสียจากเธอ จะไม่ไปเจอหน้าเด็กสองคนนั่นอีกตลอดชีวิต” เวลานี้นับว่าถัง หลินได้วิเคราะห์เรื่องราวอย่างเป็นรูปธรรม

เยซือเงินไม่ยอมปล่อยเงินถั่วนิ่งไป ถ้าหากเงินล้วจึงไปเจอ หน้ากันกับเด็กสองคน ไม่ช้าก็เร็วก็จะต้องถูกเยซื้อเฉินจับได้อยู่ แล้ว

ร่างของเงินลั่วนิงสั่นเทาเล็กน้อย เธอยอมรับว่าสิ่งที่ถังหลิน พูดมานั้นเป็นความจริง

“รับมาที่ตระกูลถึงอย่างนั้นหรือคะ?” เป็นชั่วนิ่งแอบถอน หายใจ แล้วจู่ๆก็เอ่ยถามขึ้นมาหนึ่งประโยค ความหมายนั้นจะ เป็นการรับปากถังหลินที่จะให้เขาไปรับตัวเด็กสองคนกลับมา

“ถ้าหากเธอยอม ฉันก็จะรับกลับมาที่ตระกูลถังเลย แต่ถ้าหาก เธอไม่ยอม ฉันก็จะจัดหาที่พักสำหรับเด็กสองคนเป็นที่อื่นก่อน เห็นได้ชัดว่าถังหลินรู้สึกโล่งใจขึ้นมา ใบหน้าของเขานั้นปรากฏ ความดีใจออกมาอย่างชัดเจน

“เรื่องของฉันท่านถังพวกเขาคงจะยังไม่รู้ใช่ไหมคะ? คุณเอาเด็กสองคนกลับไปที่ตระกูลถังแบบนี้จะทำให้พวกเขาตกใจกัน หรือเปล่า?” เงินล้วจึงนึกถึงสถานการณ์ที่ดูเป็นกรณีพิเศษของ เด็กทั้งสองคนแล้ว หากรับกลับไปแบบนี้ ก็คงจะอธิบายได้ยาก อยู่เหมือนกัน

“ไม่ทําให้พวกเขาตกใจหรอก กลัวว่าจะดีใจกันด้วยน่ะสิ คงตื่นเต้นกันมาก แน่นอนว่าจะต้องให้เธอกลับไปที่ตระกูลถัง ก่อน รอไขคดีเสร็จแล้วกัน แล้วตระกูลถังก็จะเปิดเผยสถานะของ เธออย่างเป็นทางการ หลังจากนั้นก็ค่อยรับเด็กสองคนนั้นกลับ มาตระกูลถัง” เห็นได้ชัดว่าถึงหลินนั้นได้คิดเอาไว้เป็นที่เรียบร้อย แล้ว