บทที่ 469 คุณชายสามเย่ไปพบญาติผู้ใหญ่ โดยวิธีแบบนี้คงไม่มีใครแล้วล่ะ (3)

“คุณปู่ หนูไม่เป็นไรค่ะ คุณปู่คะ ประธานเย่เขาเป็นคนที่ยุ่งมาก คงมีเรื่องสําคัญต้องไปทําแล้ว เราอย่าไปรบกวนประทานเย่เลย นะคะ”เวิน วงรีบอธิบาย ระหว่างที่พูดก็ดึงคุณปู่ไปด้วย อยาก จะรรีบออกไปจากที่นี่

“ผมไม่ยุ่งหรอก เขาไม่มีธุระอะไร แต่ จู่ๆเยซื้อเฉินก็พูดคำนี้ ออกมา เวลานี้ เขากำลังยืนอยู่ด้านหน้าพวกเขา ไม่มีท่าทีจะถอย ให้เลยสักนิด

ยังไงคุณปู่เงินก็ผ่านประสบการณ์อะไรๆมาเยอะ เพียงแบบ เดียวก็ฟังออกแล้วว่ามันไม่ปกติ คนอย่างเชื่อเงินไม่มีทางบอก ว่าตนเองไม่ยุ่งไม่มีธุระโดยไม่มีเหตุผล

“เมื่อกี้นี้ได้ยินว่าคุณเป็นจะออกจากโรงพยาบาลแล้ว ทาง บ้านจะจัดงานเลี้ยงฉลองให้คุณท่าน งั้นผมขอยินดีด้วยนะครับที่ คุณท่านสุขภาพร่างกายกลับมาแข็งแรงดีแล้วเยซื้อเฉินมองไป ทิศทางคุณปู่เงิน คำพูดนั้นดูธรรมชาติมาก

“ฮะ? ใช่ ถ้าประธานเยไม่รังเกียจ ก็เชิญมาร่วมงานด้วย…… ตอนที่คุณปูเวินพูดประโยคนี้ มันเป็นเพียงคำพูดทางการตาม มารยาท เขาไม่คิดว่าเย่อเฉินจะตอบตกลง

เพราะยังไงแล้วเขากับเยซื้อเฉินก็ไม่เคยมีการคุยหรือติดต่ออะไรกันเลยเชื่อเงินเป็นถึงบุตรสองที่รักจากสวรรค์ (ผู้ที่ได้รับ ความรักใคร่จากทุกคนและโชคดีมาแต่กำเนิด) บริษัทตระกูลเย กรุ๊ปเป็นที่หนึ่งในเมือง เป็นอะไรที่บริษัทเงินชื่อกรุ๊ปไม่สามารถ เทียบเคียงได้เลยสักนิด

ขนาดเมื่อก่อนยังเทียบไม่ได้ ตอนนี้ยังไม่ต้องพูดถึงเลย

เป็นลั่วจึงนึกไม่ถึงว่าคุณเป็นจะเชิญเยซื้อเฉินในสถานการณ์ แบบนี้ ก็เลยส่ายศีรษะใหเชื่อเงินเบาๆ เป็นสัญญาณบอกให้ว่า อย่าตอบตกลง

แต่ เย่ชื่อเฉินมองเธอที่นึง จากนั้นก็มองไปทิศทางอื่น เห็นได้ ชัดว่าเขาก๋าลังแกล้งทําเหมือนมองไม่เห็น

“ดีเลยครับ งั้นก็ขอบคุณคุณปู่เงินมากเลยนะครับ เชื่อเป็นร อคำพูดของคุณเป็นมานานแล้ว เขาก็เลยตอบตกลงได้อย่าง รวดเร็วและธรรมชาติบ้าง

คุณปู่เงิน:

พูดจริงนะคุณปู่เงินในเวลานี้ตกตะลึงมาก ยังไงเขาก็ไม่คิดว่า เขาแค่พูดลอยๆแบบนี้ ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นการเชื้อเชิญแบบจริงใจ เท่าไหร เย่อเงินกลับตอบตกลง

ความจริงแล้ว สถานการณ์อย่างวันนี้ พูดได้น่าฟังคืองานเลี้ยง ฉลอง แต่ความจริงมันเป็นอาหารมื้อสุดท้ายที่คนอื่นเตรียมให้ เขา ไม่เหมาะสมเท่าไหร่ที่จะมีคนนอกไปด้วย ยิ่งคนมีฐานะอย่าง เย่ซื้อเฉินนี่ยิ่งแล้วใหญ่เลย
เนลั่วจึงกลับเกลียดจนแอบกัดฟัน เชื่อเงินจงใจแกล้งชัดๆ แต่ว่าตอนนี้มีคุณปู่เป็นอยู่ด้วย เป็นถั่วถึงพูดอะไรไม่ได้ และทำ อะไรไม่ได้สักอย่าง

“คุณท่านครับ เดี๋ยวผมไปเรียกรถมาคันนึงนะครับ”ผู้ดูแลบ้าน เห็นสถานการณ์นี้แล้ว ก็คิดว่าจะไปเรียกรถมาก่อน

เงิน ว งแววตาจมลง ตอนเช้าตอนที่เธออยากไปขับรถ ใน โรงรถก็ไม่มีรถจอดอยู่สักคัน แล้วตอนนี้ผู้ดูแลบ้านจะมารับคน ออกจากโรงพยาบาล ครับไม่มีรถยนต์

เป็นหยันทำเกินไปแล้วจริงๆ

เงินถั่วนิ่งคิดถึงคำพูดคุณท่านที่พูดเมื่อกี้นี้คืองานเลี้ยง งาน เลี้ยง? งานเลี้ยงในครอบครัว?

เย่ อเงินเงิบเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขานึกไม่ถึงว่าจะเป็นแบบ

“รถของผมจอดอยู่ด้านนอก ถ้าคุณเป็นไม่รังเกียจ ก็เชิญนั่ง รถของผมไปนะครับ”คุณชายสามเย่รู้จักคว้าโอกาสได้ดีมาก

คุณปู่เงินตะลึงอีกครั้ง คนนอกเขาว่ากันว่าเชื่อเงินเป็นคน เย็นชา เย่อหยิ่งมาก ก่อนหน้านี้ เขาก็คิดแบบนี้มาโดยตลอด

แต่พอได้เห็นวันนี้ ไอ้หนุ่มคนนี้ต้องเป็นคนที่มีน้ำใจมากเลย

ไม่เหมือนคุณปู่เย่เลยสักนิด

“นี่จะเป็นการรบกวนเวลาประธานเยเกินไปหรือเปล่าครับเนี่ย? “คุณเป็นยังคงไม่สบายใจ เพราะก่อนหน้านี้ สำหรับเขา แล้ว เชื่อเงินก็คือคนมีตัวตนที่อยู่เบื้องสูงแต่เอื้อมไม่ถึง

“ไม่หรอกครับ พอดีวันนี้ผมก็ไม่มีธุระอะไร และเวลาของผมใน วันนี้มีเพื่อที่จะอยู่เป็นเพื่อนกับ….บนใบหน้าของเอเงินเต็ม ไปด้วยรอยยิ้ม สีหน้าท่าทางดูสุภาพมากจนคุณปูเป็นตื่นตะลึง เพราะได้รับความเมตตาเอาใจใส่อย่างคาดไม่ถึง

“ก็ได้ๆ ไปได้แล้ว”เป็นลั่วถึงเมื่อได้ยินที่เขาพูดก็แอบระแวง จึง รีบพูดแทรกเขา พยุงคุณปู่เงินเดินออกไปทางด้านนอก

เย่ซื้อเฉินก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแค่ดูด้านหลังของเธอที่จะไป ยังรีบร้อน บำรุงริมฝีปากยกขึ้นเล็กน้อย เขาพบว่า เธอเป็นห่วง คุณท่านมากจริงๆ

เพราะฉะนั้น ขอเพียงแค่ผ่านด่านคุณท่าน ถึงเวลานั้นเรื่องราว มันอาจจะง่ายขึ้นเยอะเลย

เมื่อกี้นี้รถของเย่ซือเฉินจอดอยู่ไม่ไกลจากหน้าประตู เป็นลั่ว งก็เลยพยุงคุณปู่เงินไปทางนั้น

“นี่ ฉิงฉิง หนูรู้ได้ยังไงว่ารถของประธานเจอดอยู่ที่นี่? “คุณปู่ เป็นมองเงินถั่วนิ่ง จู่ๆก็เอ่ยถามขึ้นมา

ร่างกายเงินลั่วนิ่งแข็งทื่อ เมื่อใจเธอยังหงุดหงิดอยู่เลย ก็เลย ไม่ทันได้คิดอะไรมาก ก็พาคนท่านออกมา โดยตรง กลับลืมเรื่อง นี้สนิทเลย

“ใช่ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าคุณรู้ได้ยังไง? ” เชื่อเงินที่จงใจเดินตามอยู่ด้านหลังมองไปที่เธอ สีหน้ามีรอยยิ้มเล็กน้อย อย่างเห็นได้ชัด

เมื่อเป็นลั่วจึงเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ในใจก็ยิ่ง หงุดหงิดเข้าไปอีก เขาจงใจแกล้งชัดๆ

เงินถั่วจึงเห็นคุณท่านมองเธอด้วยสีหน้าสงสัย

“ฉันก็ไม่รู้ว่ารถของประธานเยจอดอยู่ตรงนี้ เพราะทีแรกฉัน แค่คิดว่าจะพยุงคุณปู่มารอทางนี้เฉยๆ” เป็นลั่วจึงมองเชื่อเงินที่ นึง การอธิบายแบบนี้มันไม่ค่อยสมเหตุผลเท่าไหร่ แต่จาก สถานการณ์แบบนี้ ก็ไม่มีค่าพูดอื่นที่สามารถกลบเกลื่อนความ ผิดพลาดของเธอได้

“มารอตรงนี้? คุณคิดว่ารอตรงนี้มันเหมาะสมเหรอ? “แต่ เย่ซื้อเฉินกับแกล้งมองรอบๆ แล้วแกล้งพูดเสริมอีกครั้งนึง

“ก็ฉันอยากรอตรงนี้ ไม่ได้หรือไง? “เป็นถั่วงหงุดหงิดจนหัว ร้อนนิดหน่อย ในขณะนั้นสมองสับสนไปนิดนึง ก็เลยตอบไป ตรงๆ

พอตอบเสร็จเธอก็คิดในใจว่าไม่น่าเลย ยิ่งเห็นสีหน้าของคุณ เป็นที่มองเธออย่างประหลาดใจ ถ้ายิ่งรู้สึกว่าไม่น่าพูดแบบนั้น เลย

ที่ผ่านมาเธอเป็นคนใจเย็นอารมณ์สงบมาโดยตลอด วันนี้เป็น อะไรไป? ทำไมถึงทําผิดพลาดตลอด?

“ได้ คุณยอมรับที่ไหนก็ได้เยซื้อเฉินมองเธอ ยิ้มอย่างได้ใจสุดๆ ท่าที่แบบนั้น เหมือนสุนัขจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ที่ทำแผนการอะไร บางอย่างได้สําเร็จแล้วเลย

คุณปู่เงินมองเธอนึ่ง ก็มองเชื่อเป็นที่พึ่ง เลิกคิ้วขึ้นได้ไหม เขารู้สึกว่าทั้งสองคนนี้ดูแปลกๆอย่างเห็นได้ชัด แต่ฐานะของ เชื่อเงินมันพิเศษกันไป เป็นอะไรที่เอื้อมไม่ถึง เพราะฉะนั้น เงินไม่ได้คิดไปในทางอื่น พูดตรงๆก็คือไม่กล้าที่จะคิดเลย คุณ

พอขึ้นรถ คุณปู่เงินรับสายโทรศัพท์ สีหน้าเต็มไปด้วยความ กังวล

“ฉิงฉิง มีอยู่เรื่องนึงคนโตจะต้องพูดกับร้านซ่อมหน่อยแล้ว คุณปู่เงินคิดอยู่สักพัก แต่สุดท้ายก็เอ่ยปากฟังพูด

ตอนที่คุณเป็นพูดคำนี้ก็มองไปทิศทางเชื่อเป็นที่นั่ง เรื่องที่ เขาจะพูดเกี่ยวกับเรื่องในบริษัท ที่จริงเชื่อเงินอยู่ มีคำพูดบาง อย่างที่ไม่สะดวกเท่าไหร่ เพราะไม่ว่ายังไงเชื่อเงินก็เป็นคนนอก

แต่ตอนนี้คุณเป็นนึกถึงสถานการณ์ของตระกูลเงิน แทบจะ ทุกคนที่รู้กันหมดแล้ว ก็ไม่มีเรื่องอะไรที่จะต้องปิดบังต่ออีกแล้ว

สำหรับฐานะของเยซื้อเฉิน เขาไม่ต้องไประวังว่าความลับจะ รั่วไหล

สำหรับเย่อเฉินแล้วตระกูลเงินในตอนนี้แค่ขนเส้นเดียวยัง นับไม่ได้เลย

“เรื่องอะไร ? “เมื่อตอนที่ขึ้นรถ คนดูแลบ้านนั่งเบาะหลังกับ คุณปู่เงิน เงินถั่วงก็เลยต้องนั่งข้างหน้า ตอนนี้ได้ยินคำพูดของคุณเป็นเธอหันหน้าไปมองเล็กน้อย

คุณอารองของหนูได้ไปซื้อตัวผู้บริหารระดับสูงในช่วงที่อยู่ โรงพยาบาล อยากจะยึดตำแหน่งประธานของหนู อารองของ หลานอยากเป็นประธานเอง * ในเวลานี้น้ำเสียงของคุณเป็ นมีความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ในเวลาที่เขาพูดก็หันไปมอง เย่ อเฉิน โดยไม่รู้ตัว