บทที่ 460 หลักฐานคืนห้าปีก่อน (4)

“ฉิงฉิง คุณรู้ว่าผมรักคุณจริง และคุณก็ยังรักผมอยู่…… ไปย จ้องมองหน้าเธอด้วยสีหน้าตึงเครียดและไม่เชื่อ เขารู้ว่าเธอยังรัก เขาอยู่ ก่อนหน้านี้เขาได้รับบาดเจ็บ เธอยังเป็นห่วงเขาอยู่เลย

ซึ่งเขานอนอยู่ในโรงพยาบาล เธอก็อยู่เฝ้าดูแลไม่ห่างมาสอง วันเต็มๆ สองวันสองคืนมานี้เธอไม่เคยได้พักผ่อนเลย ยิ่งไปกว่า นั้นไม่เคยก้าวออกไป แม้กระทั่งกับข้าวก็ให้เดลิเวอรี่มาส่ง

หากเธอไม่รักเขาจะทำอย่างนี้ได้อย่างไรกัน?

อีกทั้ง เขารู้จักเธอ เรื่องที่เธอตัดสินใจไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้ เขารู้ว่าตอนนั้นเธอรักเขามากมาย

เขารู้สึกว่า ในเมื่อตอนนั้นเธอเลือกเขาแล้วก็คงไม่

เปลี่ยนแปลงหรอก ต้องยังรักเขาอยู่เป็นแน่

ถึงแม้จะผ่านพ้นมาเป็นเวลานานหกปี แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าเธอ ยังคงรักเขาอยู่

“ไม่ ฉันไม่ได้รักคุณแล้ว” เป็นลั่วถึงกะพริบตารีบตัดบทพูดของ เขาทันที

หกปีก่อน พอเธอรู้ความจริงที่เข้ามาใกล้ชิดเธอ เขาไม่ได้ อธิบายอะไรแม้แต่คําเดียว เธอก็ตัดสินใจวางมือไปแล้ว ซึ่ง วินาทีที่ตัดสินใจวางมือก็ได้ตัดสินใจปล่อยวางความรักที่มีต่อ เขาทิ้งไปแล้วด้วย
ฉะนั้นเธอกับไปยไม่มีทางเริ่มต้นใหม่ได้อีกต่อไป ถึงแม้หก ปีก่อนไปรุ่ยจะไม่ได้ใช้เธอเป็นเครื่องมือทุกอย่าง แต่เธอกับไป รุ่ยก็เป็นไปไม่ได้เสียแล้ว

ในเมื่อเป็นไปไม่ได้ เธอก็ไม่ควรให้ความหวังใดๆกับไปย ไม่ปล่อยให้ไปรยเกิดความเข้าใจผิดที่ไม่จำเป็น

หรือเวลาหกปีเธอยังลืมเขาได้ไม่หมด แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะให้ เริ่มต้นใหม่ ฉะนั้นเธอสมัครใจติดความคิดของเขาทิ้งไปให้หมด

เวลาที่เธอรักก็ทุ่มเทสุดหัวใจ เวลาเลิกกันก็จะไม่ทิ้งเยื่อใย ใดๆ ให้หลงเหลืออยู่แต่ขาด

ไม่รู้เป็นเพราะสาเหตุใด ขณะที่เธอพูดอยู่ก็นึกถึงเย่ซื้อเงิน นมากะทันหัน ราวกับจู่ๆเยซื้อเฉินก็โผล่ขึ้นมาในสมองของเธอ อย่างไรอย่างนั้น มันมาแบบกะทันหันและทำตัวไม่ถูกจริงๆ

เธอคิดว่าน่าจะเป็นเพราะรู้ว่าผู้ชายห้าปีก่อนเป็นเยีชื่อเฉิน รู้ว่า พ่อแท้ๆของลูกรักของตนคือเชื่อเงิน ส่งผลให้เธออกสั่นขวัญ หายอยู่ตลอดเวลา

ฉะนั้นเวลานี้เธอมักจะนึกถึงแต่เชื่อเงินเสมอๆ อันที่จริงเธอไม่ยินยอมนึกถึงคนที่โหดร้ายอำมหิตและหน้า ด้านหน้าทนเลยสักนิด!

“คุณอย่าคิดทำร้ายตัวเองอีก คุณน่าจะรู้จักฉันดี เรื่องที่ฉัน ตัดสินใจแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลงเป็นอันขาด คุณทำร้ายตัวเองฉันดูแลคุณได้ แต่ไม่ใช่เพราะรัก เพียงแต่ฉันไม่อาจทนดูชีวิต หนึ่งต้องดับสูญต่อหน้าต่อตาฉันเป็นถั่วนิ่งไม่อยากให้เขา ทำร้ายร่างกายคตัวเองอีก เธอรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ ฉะนั้นบัดนี้เธอ พูดอย่างละเอียดชัดเจน

นี่ก็คือเธอ ไม่น่าจะเรื่องอะไรก็มักทำให้ชัดเจน เข้าใจกระจ่าง เงินถั่วนิ่งพูดจบก็หันหลังเดินออกไปจากห้องคนไข้ เธอไม่รู้ว่าไปรยจะยอมรามือหรือเปล่า

แต่เธอจําเป็นต้องทําเช่นนี้ สำหรับเรื่องความรัก หากคุณไม่ สามารถมอบความรักให้อีกฝ่ายได้ ถ้าเช่นนั้นก็อย่าได้ให้ความ หวังกับอีกฝ่ายเด็ดขาด

มันไม่ใช่ความโหดร้าย แต่เป็นความเมตตาที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ต่างหาก

ไปรยกับคุณปู่เงินไม่ได้รักษาตัวในโรงพยาบาลเดียวกัน หลังจากที่เงินถั่วงออกไปก็มุ่งตรงไปยังโรงพยาบาลที่คุณเป็ นรักษาตัวอยู่

อาการของคุณปู่ดีขึ้นมากเลย มีชีวิตชีวามาก เห็นเงินมั่วนิ่ง เข้ามา คุณก็หยุดชะงัก ใบหน้าประดับรอยยิ้มที่ยากจะหยั่งถึง หลายส่วน : “เห็นท่า หนูกับไปยคุยกันถูกคอนะ”

คุณปู่เงินรู้สึกว่ากว่าเธอจะกลับมาก็นานแสนนาน ต้องมั่นใจ ว่าคุยกันได้ไม่เลว

เพราะเป็นวัยหนุ่มสาวมีความกระตือรือร้นสูง ฉะนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ถือเป็นเรื่องปกติ

“หนูเซ็นสัญญาเรียบร้อยแล้วค่ะ หนูไม่เข้าใจรายละเอียดนัก รอให้คุณปู่ออกจากโรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปดูนะคะ เห็นคุณ ปู่มีสดใสมีชีวิตชีวาเช่นนี้ น่าจะได้ออกไปเร็วๆนี้แล้วล่ะค่ะ” เงินลั่วจึงแกล้งทําเป็นไม่เข้าใจความหมายของคุณปู่เงิน อีก อย่างเรื่องก็ไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิด

“พวกหนูคุยแต่เรื่องสัญญาเหรอ? จำเป็นต้องถามเรื่องสัญญา นานขนาดนี้เลยเหรอ? “เห็นได้ชัดว่าคุณเป็นไม่เชื่อ เขารู้สึกว่า เวลานานเช่นนี้ต้องคุยเรื่องอื่นบางแหละ ไม่แน่ว่าทั้งสองคนอาจ จะคืนดีกันแล้วก็ได้

ตอนนี้เขาไม่ขออะไรทั้งนั้น เขาขอเพียงให้ฉิงฉิงของเธอมี ความสุขก็เพียงพอ

ฉะนั้นเขาสามารถไม่ถือสาเรื่องอื่นได้ ขอเพียงไปยจริงใจ กับเธอก็พอแล้ว

“หรือเจตนาของคุณ ไม่ใช่ให้หนูไปคุยเรื่องสัญญาเหรอ คะ? “เงินถั่วงรู้ความคิดของคุณปู่ดี เธอไม่อยากให้คุณถาม อะไรต่อ

ฉะนั้นจึงตัดบทที่เหลือของคุณทิ้ง

เงินลั่วจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ไปยแทงตัวเอง เพราะมันไม่ใช่ เรื่องอะไร และตอนนั้นไปยก็ใช้ให้คนปิดข่าวด้วย เธอจึงไม่ พูดมากอะไร
เงิน วฉิง”……”

มุมปากของคุณปู่เงินเบะเล็กน้อย จะล่อถามเด็กคนนี้ช่างยาก เย็นยิ่งนัก เขาเป็นห่วงเรื่องปั้นปลายชีวิตของเธออย่างไรล่ะ? เด็กคนนี้ช่างไม่เข้าใจความหวังดีเสียเลย?

ไม่สามารถเติมเต็มความอยากรู้อยากเห็นของตาเฒ่าหน่อย เหรอ?

เงินถั่วนิ่งไม่ได้พูด บัดนี้คุณเป็นยิ่งสงสัยเขาไปใหญ่ เพ ราะฉิงฉิงไม่ได้กลับมาสองวันสองคืนเต็มๆเลย สองวันสองคืนนี้ จึงจึงต้องอยู่กับไปยแน่ๆ!! หากไม่เกิดอะไรนิดหน่อยขึ้น ตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่เชื่อ แต่ฉิงฉิงปิดปากได้อย่างมิดชิด เห็นท่าจะล่อถามอะไรไม่ได้ คุณปู่เงินจึงได้แต่แอบถอนหายใจ

“ฉิงฉิง อันที่จริงหนูไม่ต้องรีบกลับมาดูแลหรอก ดีแล้ว คุณ หมอบอกว่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว ไม่งั้น หนูไม่ทำธุระของ หนูเถอะ”คุณเป็นยังไม่ตายใจ ฉะนั้นจึงเปลี่ยนวิธีพูดรูปแบบ ใหม่เพื่อล่อให้เป็นลั่วถึงพูดออกมา

คุณปู่เงินอายุมากแล้ว อาการที่เป็นโรคเก่า ครั้งนี้ไม่ได้ผ่าตัด เพียงแต่ทำกายภาพบำบัดเท่านั้น ช่วงนี้ร่างกายของคุณปู่ฟื้นฟู ได้ดีมากสามารถกลับบ้านได้แล้ว

เพราะอย่างไงเสียก็อยู่บำรุงเฉยๆ กลับบ้านไปบำรุงจะดีกว่า

โรงพยาบาลเป็นไหนๆ
“หากอยากออกจากโรงพยาบาล หนูก็จะไปช่วยดำเนินเรื่อง ให้ ที่ประเทศMหนูยังมีเรื่องจะต้องทำอีกเยอะ ท่านหายดีแล้ว ออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว หนูก็กลับไปได้แล้ว เป็นลั่วจึงต้อง มองคุณ แวบหนึ่ง พูดคล้อยตามคุณปู่หนึ่งประโยค

เงินล้วจึงเข้าใจความคิดของคุณเป็นอย่างดี ฉะนั้นบัดนี้เธอ จึงจงใจพูดเช่นนี้

คุณปู่เงินเงียบไม่พูดไปเรื่อยทันที หลายปีมานี้จึงนิ่งอยู่ที่ ประเทศ Mตลอด ถึงแม้เขาไม่ได้ก้าวก่ายเรื่องของเธอ แต่อยู่ ห่างกันมาก บางครั้งเขาก็คิดถึงจนคลั่งไปเลยก็มี

ไม่ง่ายเลยที่ตอนนี้จะมีโอกาสให้นิ่งนิ่งอยู่เป็นเพื่อนตาเฒ่าแก่ คนนี้ เขาไม่อยากให้เธอกลับไปเร็วอย่างนี้หรอก

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังวางแผนเรื่องงานแต่งงานของเธอกับไป

รุ่ยอยู่ หากเธอกลับไปประเทศเร็วขนาดนี้ เรื่องนี้ก็คว้าน้ำเหลว ล่ะสิ? ฉะนั้น เขาจะไม่ยอมให้ฉิงฉิงกลับประเทศMเด็ดขาด