บทที่ 448 ความจริงในห้าปีก่อนกระจ่างเสียที (3)

ด้วยความเฉลียวฉลาดของเชื่อเงิน มีความเป็นไปได้สูงที่จะ

มองออกจากท่าทางอันนี้

เธอจําได้ว่าตอนนั้นเธอแค่ใช้เสื้อเชิ้ตมัดตัวเขาไว้ แต่ภายหลัง เขาก็ไม่ได้ตามมา ตอนนั้นเธอยังงุนงงอยู่เลย ตอนนี้เธอเข้าใจ เสียที เห็นได้ชัดว่าเยซือเงินพบว่าเธอคือผู้หญิงในห้าปีก่อน ฉะนั้นเขาจึงไม่รีบตามเธอมา

จากนั้นเขาก็อดกลั้นเอาไว้จนพาเธอมาที่นี่ ฉะนั้น เธอได้ทำการขุดหลุมฝังตัวเองชัดๆ มุมปากของเงินถั่วนิ่งกระตุก เป็นถั่วง แกเป็นหนูเหรอ?

แต่ทว่าตอนนี้เยซือเฉินน่าจะมั่นใจว่าเป็นเธอด้วยท่าทางวัน นั้น ซึ่งยังไม่มีหลักฐานอย่างอื่นแน่ชัด

ฉะนั้น เย่อเฉินจึงคิดหาวิธีพาเธอมาที่นี่ เพื่อจะล่อถามเธอ เพื่อจะได้ความมั่นใจในขั้นตอนสุดท้ายหรือเพื่อให้เธอยอมรับ ด้วยตัวเอง

เป็นลั่วจึงนึกถึงเรื่องที่เธอได้กระทำต่อเขาในห้าปีก่อน หาก เธอยอมรับ เย่อเงินจะบีบคอเธอให้ตายเลยไหม?

ฉะนั้น เธอจะยอมรับไม่ได้เด็ดขาด

ให้ตายก็ไม่มีทางยอมรับเด็ดขาด
“ฮา!! “เงิน วถึงมองเขา พยายามกลบเกลื่อนความตกใจ ของตนไว้ แล้วหัวเราะออกมา “คิดไม่ถึงว่าคุณเย่จะมี ประสบการณ์ที่น่าอัศจรรย์ขนาดนี้ ผู้หญิงคนนั้นยอดเยี่ยมจริงๆ ไข่แล้ว แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใครกัน? แนะนำให้ฉันรู้จักหน่อย ความกล้าหาญของเธอ ไม่มีใครเทียบเทียมได้เลย

เยซื้อเฉินมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ มุมปากก็เพิ่มขึ้นมา แน่นโดยไม่ได้พูดอะไร ไม่รู้ว่ากำลังพินิจพิจารณาอะไรอยู่

ตอนนี้เขานิ่งเงียบอย่างนี้ จนส่งผลให้เป็นถั่วงทำตัวไม่ถูก บัดนี้แม้กระทั่งเธอก็ดูไม่ออกมาเขากำลังคิดอะไรอยู่

“ฉันจะไปแล้ว คุณยังอยู่ที่โรงพยาบาล ฉันต้องไปดูแลคุณ “เขาไม่ได้พูด เป็นถั่วนิ่งจึงคิดจะจากไป ตอนนี้เธอรู้สึกขนหัวลุก ยังไงชอบกล

อันที่จริงเดิมทีเธอก็รู้สึกกลัวเขาอยู่แล้ว ตอนนี้รู้ว่าผู้ชายห้าปี ก่อนเป็นเขา ในใจก็ยิ่งกลัวขึ้นมาอีก

ตอนนี้เธออยากจะหลบหน้าเขา หลบยิ่งไกลยิ่งดี

เยซื้อเฉันไม่ได้พูดอะไรและไม่ได้รั้งเธอเอาไว้ เพียงแต่ดวงตา ทั้งคู่จับจ้องมองแต่เธอ เธอเดินไปถึงไหน เขาก็มองตามไปถึง ตรงนั้น

เงินถั่วจึงถูกเขาจ้องมองอย่างนี้จนรู้สึกอึดอัดไปทั้งตัว เธอไม่ ได้พูดอะไรอีก เอาเสื้อกันหนาวของตัวเองขึ้นมาใส่ จากนั้นก็รีบ เดินไปที่ประตูห้อง แล้วเปิดประตูออก
เมื่อเปิดประตูก็พบว่าเลขา ได้ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ชั่ววินาทีที่ เห็นหน้าเลขา หัวใจของเงินล้วจึงตกใจสั่นจนจะกระเด็นออกมา แล้ว

จู่ๆเลขา มาปรากฏตัวตรงหน้าเธอ การตอบสนองแรกของ เธอคือการสะดุ้งตกใจและถอยหลังไปหนึ่งก้าว

หากปกติ เธอที่มักจะตั้งสติได้ดีมาก ถึงแม้จะพบเจอภัย อันตรายหรือสิ่งน่ากลัวเพียงใด เธอจะไม่สะดุ้งตกใจเป็นอันขาด และไม่มีทางตอบสนองเช่นนี้

แต่ทว่าตอนนี้สติเธอไม่อยู่กับร่องกับรอย ฉะนั้นเธอจึงมีการ ตอบสนองที่แตกต่างไปจากปกติ ยิ่งไปกว่านั้นคนที่มายืนอยู่ตรงหน้ายังเป็นเลขาอีก ซึ่งห้าปี

ก่อนก็เป็นเลขาอู่ที่รับผิดชอบรั้งเธอไว้ที่ประตูโรงแรม ถึงแม้เลขา จะมองหน้าตาของเธอไม่ชัดเจน แต่ทว่าเธอนั้นจำเลขาได้ดี ฉะนั้นตอนนี้เป็นลิ่วฉิงจึงตกใจไม่น้อยเลยทีเดียว

เธอรู้ว่าต้องเป็นเชื่อเงินจงใจจัดเตรียมไว้แน่ๆ และเธอก็รู้ว่า เมื่อเชื่อเงินเห็นทุกการตอบสนองของเธอเป็นอย่างดี

มิน่าล่ะเธอบอกว่าอยากจะออกไปเยซือเฉินก็ไม่ได้ตั้งเธอเอา ไว้เลย ที่แท้ก็ได้เตรียมการต้อนรับอย่างนี้เอาไว้นั่นเอง เขาจะเจ้าเล่ห์กว่านี้ได้อีกไหม?

“ทำไม? ตกใจเหรอ? “เยซื้อเฉินเดินมาอยู่ด้านหลังเธอ มุม ปากยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าใบหน้าประดับรอยยิ้มเอาไว้ “คุณกลายเป็นคนขวัญอ่อนตั้งแต่เมื่อไหร่? แค่นี้ก็ทำให้คุณตกใจได้เลยเห รอ? เพราะมีอะไรอยู่ในใจหรือเปล่า……

“เหลวไหล เงินล้วจึงจ้องเขม่นเขาแวบหนึ่ง ตัดบทเขาทิ้ง ตอน นี้เธอไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไป ไม่อยากอยู่กับเขาอีก

เธอเกรงว่าจะเผยพิรุธอะไรไปมากกว่านี้ เงินถั่วงยางเท้าเดินออกไปด้านนอก

“ไปไหน? “เอเงินไม่ได้ขัดขวาง แต่ถามไปอีกหนึ่งประโยค

“ไปที่โรงพยาบาล คุณปู่ยังนอนอยู่ที่โรงพยาบาลเป็นลั่วถึง แอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ถึงแม้ตอนนี้เชื่อเงินไม่ได้เอื้อมมือ มารั้งตัวเธอเอาไว้ แต่ทว่าเธอรู้ว่า หากเธอไม่ตอบเขาดีๆ เขา ต้องไม่ให้เธอไปแน่

สําหรับคําตอบของเธอ ถือว่าเยซื้อเฉินพอใจมาก เขาก็รู้ว่า ตอนนี้คุณปู่เงินยังอยู่ที่โรงพยาบาล เธอต้องไปดูแลอยู่แล้ว ฉะนั้นเขาจึงไม่ได้ตั้งเธอไว้ริมฝีปากของเขาเข้าใกล้ใบหูของเธอ พูดทีละคำช้าๆ “คืนนี้ผมไปรับที่โรงพยาบาล อย่าให้ผมหาไม่ เจอล่ะ ไม่เช่นนั้นก็รับผลที่ก่อขึ้นเองเลย

เสียงของเขาช่างเบายิ่งนัก แต่ทว่าความหมายในทำนองข่มขู่ นั้นชัดเจนเกินพอ

“คุณเย่ ฉันไม่ได้ติดค้างอะไรคุณ พวกเราหย่ากันแล้ว พวกเรา ไม่มีความสัมพันธ์อะไรกันแล้ว”บัดนี้เป็นลั่วจึงฟังคำพูดที่ข่มขู่ ของเขาออก เธอรู้ว่าเขาพูดจริงทำจริง
ฉะนั้นตอนนี้ในใจเธอรู้สึกว้าวุ่น ก่อนหน้านี้เธอสามารถทำตัว ไม่สนใจเขาได้ แต่ทว่าเมื่อนึกถึงเรื่องห้าปีก่อน เธอก็รู้สึกผิดเล็ก น้อย

“คืนนี้ผมไปรับคุณ อย่าให้ผมหาตัวคุณไม่เจอ เชื่อเงินไม่ได้ โต้เถียงกับเธอ เพียงแต่เน้นความคิดของเขา ท่าทางของเขา นั้นชัดเจนมากๆ!

เอเงิน ได้โปรดเมตตาฉันด้วย ปล่อยฉันไปจะได้ไหม? เงินถั่วจึงยิ่งรู้สึกผิดยิ่งเป็นกังวลมาก และท่าทางของเยซื้อเฉินใน ตอนนี้ยิ่งทําให้ตกใจกลัวมากเลยทีเดียว

ตอนนี้เธอแค่อยากจะหลบหน้าเขา หลบได้ยิ่งไกลยิ่งดี “ทําไม? ไม่อยากไปแล้ว? ถ้าไม่อยากไป พวกเราเข้าไปทำ อะไรอย่างอื่นกันเยซือเฉินมองหน้าเธอ จงใจใช้ร่างกายเข้า

ใกล้เธอ

แววตาที่คลุมเครือ น้ำเสียงที่คลุมเครือไปด้านชู้สาว ความ หมายนั้นกระจ่างเพียงพอแล้ว

เงินลั่วจิงจ้องเขม่นเขาแวบหนึ่ง แล้วรีบถอยหลังไปหลายก้าว เพื่อรักษาระยะห่างกับเขาเอาไว้ เงินล้วงคอยบอกกับตัวเองไว้ ว่าไม่ต้องโกรธ ไม่ต้องโกรธ เธอต้องสงบสติอารมณ์เอาไว้ จะ โมโหเพราะเขาไม่ได้

เชื่อเงินจ้องมองเธอ มุมปากเผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้ง เงินถั่วงรู้สึกโมโห ยิ้มอะไรกัน มีอะไรให้ยิ้มกัน?
“ก็แค่เคยแต่งงานครั้งเดียว? คุณเย่จําเป็นต้องทำอย่างนี้ ไหม? คุณเชื่อไหมพรุ่งนี้ฉันก็แต่งใหม่อีกรอบได้คำพูดของ เงินล้วจึงตอนนี้ จงใจจะย้ำเตือนเรื่องที่พวกเขาแต่งงาน และ เรื่องที่พวกเขาหย่ากันแล้ว จงใจเพิกเฉยเรื่องห้า ปีก่อน

ฉะนั้นอันที่จริงบัดนี้เธอรู้สึกกลัวเป็นอย่างมาก

“ได้ งั้นพรุ่งนี้พวกเราไปที่อำเภอกันเชื่อเงินรับค่าอย่างอื่น ไหลและรวดเร็ว ยิ่งไปกว่านั้นใบหน้าของเขายังเผยรอยยิ้มที่ มาก นอีกด้วย

…..เป็นวงหมดคำจะพูดจริงๆ เธอพบว่าไม่สามารถ สนทนาแบบปกติกับเขาได้เลย

ยังเป็นผู้ชายเย็นชาคนก่อนอยู่ไหม? ทำไมตอนนี้เธอรู้สึกว่าเขาก็เหมือนเด็กที่สามารถตอแหลได้

ตลอดเวลา

“ถึงฉันจะแต่ง ก็ไม่แต่งกับคุณหรอก มีประโยชน์อะไรที่ไป แต่งงานสองครั้งกับคนคนเดียวกัน ฉันจะแต่งก็ต้องเปลี่ยนคนถึง จะได้…..บัดนี้เงินลั่วนิ่งถูกบีบเค้นจนร้อนใจ เลยเผลอพูดเช่นนี้ ออกไป!!