บทที่ 443 คุณชายสามเย่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว (3)

เลขาหลิวมองหน้าเป็นลั่วถึง พลางพูดตามที่ประธานสั่งเขาไว้ ก่อนหน้านี้ “ท่านประธานบอกว่าทำตามกฎระเบียบครับ

เงินล้วจึงสะดุ้งเล็กน้อย คำพูดเมื่อกี้ของเธอ เดิมที่จะสื่อถาม เลขาหลิวว่าเรื่องนี้เป็นการจัดการของเซีอเงินหรือเปล่า

ท่าตามกฎระเบียบ? ในเมื่อทำตามกฎระเบียบ แล้วทำไมต้อง ให้เลขาหลิวมาหาเธอด้วย?

เมื่อพูดเช่นนี้ก็แสดงว่าเป็นความคิดของเยซื้อเงินนั่นเอง อันที่จริงเธอรู้แต่แรกแล้วว่าเป็นความคิดของเยซื้อเฉิน แต่ ทว่าสถานการณ์เช่นนี้เธอจะทำเป็นไม่สนใจไม่ได้

เพราะเรื่องมันรุนแรงจริงๆ

“เขาอยู่ไหน? ” ในเมื่อเป็นความคิดของเอเฉิน ยิ่งไปกว่า นั้นเรื่องนี้เป็นฝีมือของเยซื้อเฉิน ฉะนั้นตอนนี้เธอต้องพบหน้า เย่ซือเฉินสักตั้งแล้ว

เธออยากถามให้แน่ชัดว่ามันเกิดอะไรขึ้น?

เธออยากรู้ว่าเชื่อเงินคิดจะทำอะไรกันแน่?

“คุณนายจะพบหน้าท่านประธานเหรอครับ? หากคุณนาย ต้องการจะพบ ผมจะติดต่อหาท่านประธานครับ ดูว่าท่าน ประธานมีเวลาว่างหรือเปล่า……เลขาหลิวรีบพูดต่อจากเงิน ว ง

เงินถั่วจึงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่มองหน้าเลขาหลวแวบหนึ่ง ร่างกายเลขาหลิวแข็งทื่อ จนต้องกล้ำกลืนคำพูดประโยคหลัง กลับเข้าไป ก่อนจะหยิบมือถือ โทรหาเอเงิน

“ท่านประธานครับ คุณนายอยากพบท่านครับ เมื่อรับสาย เลขาหลิวก็พูดตรงประเด็น

เงินถั่วนิ่งไม่ได้ยินว่าอีกฝั่งหนึ่งของสายเชื่อเงินพูดอย่างไร เลขาหลิวก็ได้วางสายเสียแล้ว

“คุณนายครับ ท่านประธานบอกว่าจะมาเดี๋ยวนี้ ขอให้คุณนาย รอสักครู่ครับ หลังจากที่เลขาหลิววางสาย พลางมองเป็นถั่ว งด้วยความสุภาพนอบน้อม

“เลขาหลิวร่วมมือกับประธานของตนแสดงละครรู้สึกเหนื่อย ไหมครับ? “เงินถั่วงหัวเราะเบาๆ หากเธอดูไม่ออกว่าเป็นการ จิตฉากของเย่อเฉินแล้วล่ะก็ เธอก็คงไม่ใช่เงินถั่วนิ่งแล้ว

เลขาหลิวไม่ได้ปฏิเสธ สีหน้าเริ่มไม่เป็นธรรมชาติขึ้นมาเล็ก น้อย

มุมปากของเงินถั่วนิ่งเผยความยิ้มหยันขึ้นมา เธอจะดูสิว่า เย่อเฉินจะทําอะไรกันแน่?

อาจเป็นเพราะจะปกปิดความอึดอัดใจ เลขาหลิวเอาขึ้นน้ำ เปล่าให้เป็นถั่วนิ่งแก้วหนึ่ง “ดื่มน้ำครับคุณนาย

เงินถั่วงก็รู้สึกกระหายน้ำพอดี เธอรับแก้วน้ำมา หลังจากตรวจดูแล้วว่าไม่มีความผิดปรกติใดๆ จึงได้ดื่มน้ำเข้าไปหลาย

แก้วน้ำไม่ค่อยใหญ่นัก พอเป็นถั่วจึงดื่มไปเพียงไม่กี่คนใน แก้วก็เหลือไม่มากแล้ว

เลขาหลิวเห็นเป็นลั่วถึงจะดื่มน้ำหมดแล้ว รีบพูดว่า “ผมช่วย คุณนายรินน้ำเพิ่มดีกว่านะครับ ตอนนี้อากาศหนาว ผมเติมน้ำ อุ่นให้นะครับ”

“อืม”เงินลั่วจึงพยักหน้า เธอรู้ว่าเรื่องนี้จะโทษเลขาหลิวก็ไม่ได้ เพราะเลขาหลวแค่ทําตามคำสั่งเท่านั้น

ปกติเป็นลั่วถึงก็ไม่เคยพาลใส่คนอื่นอยู่แล้ว

เลขาหลิวจึงได้เอาขวดเก็บความร้อนมาช่วยเงินลั่วนิ่งเติม เข้าไปในแก้วจนเต็ม น้ำร้อนที่เลขาหลิวเดิมให้แก่เงินถั่วงนั้น ได้ผ่านการต้มเดือดจนสุกได้ที่มาแล้ว

“ระวังร้อนครับคุณนาย”เลขาหลิวเติมน้ำเต็มแล้วก็วางแก้วน้ำ ไว้ด้านหน้าของเงินถั่วง

“เลขาหลิว ฉันกับประธานของคุณได้หย่ากันแล้ว ฉะนั้นค่าว่า คุณนายก็เก็บไว้ใช้กับภรรยาในอนาคตของท่านประธานคุณจะดี กว่านะ”บัดนี้เป็นลั่วจึงได้ยินเลขาหลิวขานเรียกเธอว่าคุณนาย จู่ๆก็รู้สึกแสบแก้วหูเล็กน้อย

เลขาหลิวยิ้มไม่ได้พูดอะไร

ต่อมาเลย หลิวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก เงิน จึงจึงไม่ได้เอ่ยปากพูด ด้านในห้องจึงเงียบกริบเป็นพิเศษ

เวลาค่อยๆผ่านพ้นไป แต่เชื่อเงินก็ยังไม่มาเสียที ปกติเงินถั่วจึงพบเจอกับปัญหาอะไรก็มักจะใจเย็น ฉะนั้น เธอ

จึงรออย่างเงียบๆเสมอมา เพียงแต่ในเวลานี้มือถือของเลขาหลิวก็ดังขึ้นมากะทันหัน

เลขาหลิวมองดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็รีบรับสายทันทีครับ ครับ รับทราบครับ”

เลขาหลิวขานตอบต่อเนื่องหลายคำ ก่อนจะวางสายแล้วมอง มาที่เป็นวง”คุณนายครับ ท่านประธานติดธุระนิดหน่อย ขอให้ คุณนายรออีกสักครู่ครับ”

เป็นลั่วนิ่งเม้มปากไม่ได้พูดอะไร จากปกติที่เป็นคนใจเย็น ตอนนี้เริ่มรู้สึกร้อนใจขึ้นมาเล็กน้อย และราวกับคอแห้ง เงินถั่วนิ่งจึงยกแก้วน้ำขึ้นมาดื่มสองคำ

ตอนแรกก่อนที่เธอจะดื่มน้ำก็ได้ทำการตรวจดูแล้ว ซึ่งไม่พบ อะไร ต่อมาเลขาหลิวได้เติมน้ำร้อนให้เธอ บัดนี้กำลังอุ่นพอดีเลย

แต่เมื่อเป็นลั่วถึงดื่มไปสองคำ จู่ๆก็สังเกตถึงความผิดปกติ เมื่อสักครู่กำลังคิดถึงเรื่องเยซื้อเฉินอยู่ จึงไม่ได้ตรวจดูเวลาที่ดื่ม น้ำ แต่หลังจากที่ดื่มแล้วก็รู้สึกถึงรสชาติที่ผิดปกติของน้ำ

ทั้งๆ ที่เป็นน้ำเปล่าแท้ๆ แต่กลับมีกลิ่นเหล้าจางๆแอบแฝงอยู่ ไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ มีรสชาติของเหล้าเพียงนิดเดียว น้อยจนไม่ได้กลิ่นตอนที่ดื่มเลย

แต่ทว่าถึงจะจางเพียงใดก็ยังเป็นเหล้าอยู่ดี เป็นถั่วจึงมั่นใจ มาก

ดวงตากลมโตของเงินล้วจึงเบิกกว้าง รีบหันไปมองเลขา หลิว” ในน้ำมีเหล้าผสมอยู่

คำพูดของเงินถั่วจึงไม่ใช่ประโยคคำถาม แต่เป็นน้ำเสียงที่ มั่นใจเป็นอย่างมาก

หากเป็นคนปกติทั่วไป เหล้าเพียงแค่นี้ไม่มีทางส่งผลกระทบ อะไรอย่างแน่นอน แต่เธอไม่เหมือนกัน เพราะเธอเป็นโรคแพ้ เหล้า ซึ่งเหล้าเพียงเท่านี้ก็สามารถทำให้เธอสลบไสลไปได้เลย

เชื่อเงินรู้ว่าเธอดื่มเหล้าแล้วจะเวียนหัว ฉะนั้นเป็นวงรู้ว่า ต้องเป็นฝีมือก๋ากับของเอเงินอย่างแน่นอน

เย่ซือเฉินช่างวางแผนได้อย่างรัดกุมมากทีเดียว

“คุณนาย ผม…….. เลขาหลวมองดวงตาของเงินถั่วนิ่ง บัดนี้เริ่ม รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาบ้างแล้ว เพราะแววตาของคุณนายเมื่อเทียบ กับท่านประธานแล้วน่ากลัวกว่าอีก

ดวงตาของเงินถั่วนิ่งลุ่มลึก รีบลุกขึ้นยืน อยากจะเดินออกไป ก่อนที่เธอจะสลบไสลลงไป

แต่ทว่าเมื่อเป็นถั่วนิ่งยืนขึ้นมาก็เริ่มรู้สึกเวียนหัว เธอเร่งฝีเท้า ให้เร็วยิ่งขึ้นเดินออกไปทางประตู เพียงแต่ตอนที่เธอเปิดประตู ออกไปนั้นก็ชนกับแผ่นอกของใครบางคนเข้า
เป็นวงเงยหน้าขึ้นมอง เมื่อรู้ว่าคนตรงหน้าเป็นใครแล้ว เธอ กัดฟัน

เป็นเขาจริงๆ เขาเป็นคนวางแผนไว้จริงๆ

เงิน วงรีบถอยออกจากอ้อมกอดของเขา แต่ทว่ายิ่งรู้สึก เวียนหัวจนยืนไม่มั่นคงเสียแล้ว

“เชื่อเงิน คุณหมายความว่ายังไง? “บัดนี้เธอรู้สึกเวียนหัว แต่ก็ยังคงรับรู้ได้อยู่บ้าง เธอจ้องมองเขา ซึ่งในแววตามความ เพลิง โกรธอย่างไม่คิดที่จะปิดบังแต่อย่างใด

ขณะที่เป็นลั่วนิ่งพูดคำนี้อยู่นั้น ร่างกายก็เริ่มโยกเยกจนเกือบ จะล้ม

“ระวังหน่อย เยซือเฉินตกใจรีบไปพยุงเธอเอาไว้

“เย่ซื้อเฉิน ไอ้สารเลว” เป็นลั่วถึงกัดฟันด่าออกมาหนึ่งประโยค จากนั้นก็สลบไปอยู่ในอ้อนแขนของเขา เธอไม่มีภูมิต้านทานกับ เหล้าเลยแม้แต่น้อย

เยซื้อเฉินรู้จุดอ่อนนี้ดี ฉะนั้นเขาจึงใช้จุดนี้ให้เป็นประโยชน์ อย่างเจ้าเล่ห์

เชื่อเงินยื่นมือออกไปรับเธอมาอยู่ในอ้อนแขน ดวงตากะ พริบเร็วๆ หากเขาไม่ทำเช่นนี้ เธอจะยอมพบหน้าเขาเหรอ?

หากเขาไม่ทำเช่นนี้ เขาจะมีโอกาสคุยเรื่องห้าปีก่อนเหรอ? เขารู้จักเธอดียิ่งนัก เธอเป็นคนที่ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาฉะนั้น เรื่องห้าปีก่อน จำเป็นต้องให้กลับไปสู่เหตุการณ์เก่า มี เพียงเช่นนี้เธอถึงจะยอมรับมัน

“ท่านประธานครับ เหมือนคุณนายจะโกรธแล้ว หลังจากที่ คุณนายตื่นมาแล้วจะฆ่าผมไหมครับ” เลขาหลิวนึกถึงภาพแววตา ของเงิน วฉิงที่มองเขาครั้งสุดท้าย เขาก็อดหวาดกลัวขึ้นมาไม่

ตอนนี้เขารู้อีกสถานะของเงินถั่วนิ่งแล้ว ซึ่งคุณนายเป็นถึงผู้ เชี่ยวชาญด้านอาชญาวิทยา