บทที่ 442 คุณชายสามที่เยเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว (3)

“จิงฉิง เขาจริงใจกับหนูนะ และตลอดหลายปีมานี้หนูก็คงยังไม่ ลืม ฉะนั้นพวกหนู……”คุณเป็นเห็นเงินถั่วจึงไม่ได้เอ่ยปากพูด ดวงตากะพริบเบาๆ ก่อนที่จะให้คำชี้แนะกับเธอ

“ค่ะ ตอนนี้หนูไม่อยากพูดถึงเรื่องพวกนั้นค่ะ เป็นลั่วถึง ตัดบทพูดของคุณปู่อีกครั้งด้วยท่าทีที่หนักแน่น

เธอไม่อยากพูดถึงเรื่องพวกนี้ เรื่องมันผ่านมาแล้วตั้งหกปี ซึ่ง อะไรหลายๆอย่างก็ได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิมแล้ว ผ่านไปแล้วก็ คือผ่านไปแล้ว มันไม่สามารถจะย้อนกลับไปเป็นเหมือนในอดีต ได้อีก

“เฮ้อ คุณปู่เงินถอนหายใจเบาๆ แอบส่ายหัว แต่ไม่ได้พูดต่อ เงินถั่วนิ่งอยู่เป็นเพื่อนคุณปู่เงินที่ห้องคนไข้ตลอด ซึ่งหลังจาก ที่ครอบครัวเป็นหยันออกไปแล้วก็ไม่ได้กลับเข้ามาใหม่อีกเลย

ตอนกลางคืนประมาณสองทุ่มเศษๆ มือถือของเงินถั่วงก็ดัง ขึ้นกะทันหัน ตอนแรกเป็นชั่วนิ่งคิดว่าเป็นสายจากเด็กน้อยทั้ง สองคน

แต่เมื่อเธอนำมือถือออกมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของเลขาหลิว

คิดได้ว่าก่อนหน้านี้เชื่อเงินมือถือของเลขาหลิวโทรมาหา เธอ ดวงตาของเวิน วงจึงกะพริบอย่างลังเล และไม่ได้รับสาย
อีกฝั่งหนึ่ง เย่อเงินเห็นมือถือของเลขาหลวดังขึ้นมาหลาย ครั้ง แต่เวิน วงก็ยังคงไม่รับสาย ดวงตาของเขาจึงหรี่ขัน เขา คิดว่าเธอกลัวเขาจะใ มือถือของเลขาหลิว โทรหาเธอ ฉะนั้นเธอ จึงไม่ยอมรับสาย

เครียดกับผู้หญิงคนนี้จังเลย

“ท่านประธานครับ คุณนายไม่รับสายของผมครับ” เป็นวง ไม่ได้รับสาย เลขาหลิวจึงมองประธานของตนอย่างหวาดระแวง

“โทรต่อ”บัดนี้เชื่อเงิน โกรธจนแอบกัดฟัน เธอช่างแน่มาก ตอนนี้แม้กระทั่งสายของเลขาหลิวก็ไม่รับเสียแล้ว เธอช่างยึดมั่นกับการหลบหน้าเขาจังเลย!!

เลขาหลิวกดเบอร์โทรหาเงินล้วจึงอีกครั้ง

เงินถั่วนิ่งเห็นเลขาหลิวโทรมาใหม่อีกครั้ง หลังจากที่ครุ่นคิดดู แล้วก็ยอมรับสายเสียที แต่ทว่าเธอไม่รีบร้อนพูด เพราะเธอคิดว่า หากเป็นเย่อเงินโทรมาจริงๆ เธอจะกดวางสายทิ้งทันที

ตอนนี้เยซื้อเฉินยิ่งนานวันยิ่งพูดจาไม่มีเหตุผลสิ้นดี!

“คุณนายครับ คุณมาที่นี่สักครู่ได้ไหมครับ? “เสียงที่ส่งมา ตามสายโทรศัพท์คือเลขาหลิว

“เลขาหลิวมีเรื่องอะไรคะ? “คิ้วของเงินถั่วจึงขมวดขึ้น เลขา หลิว โทรหาเธอจะมีธุระอะไรกันนะ? อีกทั้งยังบอกให้เธอไปหา an?
“คุณนายครับ สัญญาฉบับนั้นมีปัญหาครับ วันนี้ทนายหนึ่งมา หาผม โดยเฉพาะ ฉะนั้นรบกวนคุณนายมาหาผมหน่อยได้ไหม ครับ? “คำพูดของเลขาหลิวนั้นสุภาพมาก แต่กลับเจอความ กดดันเอาไว้

“ปัญหาอะไรคะ? “เงินถั่วจึงรู้สึกมึนงง เงื่อนไขทั้งสองข้อใน สัญญาจะไปมีปัญหาอะไรได้?

“ปัญหารุนแรงหน่อยครับ ทนายหนึ่งบอกว่าจะยื่นฟ้องศาล ตอนนั้นผมได้รั้งเอาไว้ครับ เพราะอยากจะถามคุณนายก่อนน้ำ เสียงเลขาหลิวยิ่งมีความกดดันเพิ่มขึ้นมาอีก

“ฟ้องร้อง? “ดวงตาของเงินถั่วงกะพริบ สัญญาของเธอกับ เย่อเฉินมีอะไรให้ฟ้องร้องกัน?

“เลขาหลิวคุณกำลังพูดตลกใช่ไหมคะ? หรือฉันควรถามคุณ เย่ว่าคิดจะทำอะไรอีก? “เป็นลั่วถึงรู้สึกว่าต้องเป็นเล่ห์เหลี่ยม ของเอเฉินอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าเยซื้อเฉันคิดจะทำอะไรอีก?

“คุณนายครับผมไม่ได้พูดเล่นครับ สัญญาของพวกคุณมี ปัญหาจริงๆครับ ตัวหนังสือในสัญญาได้หายไปเกือบหมดแล้ว ครับ แต่ยังเหลืออยู่ไม่กี่คำ หากเรียบเรียงคำก็จะได้เนื้อหาเข้า ข่ายการแอบเปิดเผยความลับที่ค่อนข้างจะรุนแรงมากเลยที เดียว หากการฟ้องร้องมีผล คุณนายอาจต้องจำคุกเลยนะครับ

เงินลั่วจิงตะลึง กะพริบตารัวๆอย่างรวดเร็ว เกิดอะไรขึ้นกัน

หมายความว่าไงกับคำว่าตัวหนังสือในสัญญาหายไป?
และตัวหนังสือที่เหลืออยู่ก็กลับกลายเป็นการแอบเปิดเผย ความลับ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?

เป็นวงจำได้ว่าตอนที่เขียนสัญญาฉบับนั้น เขีชื่อเฉินได้ดื่ม เหล้าแล้วจูบ จนทำให้เธอรู้สึกเบลอๆ

เป็นเพราะตอนนั้นเชื่อเงินแอบทำอะไรทุกตึกหรือเปล่า?

“คุณนายครับ หากคุณไม่เชื่อผมจะถ่ายรูปส่งไปให้คุณนาย นะครับ คุณลองเปิดดูนะครับ” เลขาหลิวพูดเสริมขึ้นมาหนึ่ง ประโยค

โดยที่ไม่รอให้เป็นลั่วจึงตอบ เขาก็ได้ถ่ายรูปส่งไปให้เป็นถั่ว

งดู

เงินลั่วจึงเปิดรูปถ่ายออกมาดู ซึ่งในรูปมีเพียงกระดาษแผ่น

เดียว เธอจําได้ว่าเป็นสัญญาฉบับที่พวกเขาเขียนไว้ก่อนหน้านี้

และด้านล่างยังมีลายเซ็นต์ของเธออยู่ด้วย

แต่ทว่าลายเซ็นต์ของเอเฉินนั้นหายไปแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยัง เป็นดั่งที่เลขาหลิวแจ้งมาไม่มีผิด ตัวหนังสือเดิมได้หายไปแล้ว แต่ยังเหลืออยู่ไม่กี่ตัว เมื่อเป็นชั่วนิ่งเรียบเรียงตัวหนังสือมาอ่าน หนึ่งรอบ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างกลมโต เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ เลขาหลิวกล่าวมานั้นมีมูลความจริง มันเพียงพอให้เธอจำคุกไป ตลอดชีวิตเลยทีเดียว

“คุณนายครับ ทนายหนึ่งบอกว่า หากเรื่องนี้สะสางไม่ได้ ภายในวันนี้ พรุ่งนี้เขาจะไปยื่นฟ้องต่อศาลครับ และในเวลานี้ เสียงของเลขาหลิวก็ได้ส่งมาอีกครั้ง
“คุณอยู่ไหน? “เป็นลั่วจึงแอบถอนหายใจ เธอมีว่าเรื่องนี้มัน ไม่ชอบมาพากล และเธอยังรู้ที่มีความเป็นไปได้สูงที่จะเป็นฝีมือ ของเยซือเฉิน แต่เมื่อมีสิ่งนี้อยู่ เธอจึงไม่ไปสนใจไม่ได้

เลขาหลิวบอกที่อยู่อย่างรวดเร็ว

“ได้ ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ เป็นลั่วถึงรู้ว่าที่นั่นเป็นร้านอาหารที่ขึ้นชื่อ มาก เป็นร้านใหญ่ที่ถูกกฎหมาย เงินส่วงจึงรู้สึกโล่งอกเล็ก น้อยเพราะเธอกลัวว่าเลขาหลิวจะนัดเจอที่โรงแรมเสียอีก

“ท่านประธานครับ คุณนายบอกว่าจะมาเดี๋ยวนี้ครับ” เลขา หลิววางสาย ก่อนจะมองใบหน้าประธานของตน แบบแอบถอน หายใจหนึ่งเฮือก

“อืม ทำตามที่ผมบอก มุมปากของเยซื้อเฉินยกยิ้มขึ้น ขอแค่ เธอมาก็เพียงพอแล้ว

เขารู้ว่าตอนนี้เธอหลบหลีกเขาเหมือนกับป้องกันตัวจากโจร ไม่มีผิด หากเขาเป็นคนให้เธอมา เธอก็จะไม่มาเด็ดขาด

เขายิ่งรู้ดีว่า ด้วยความเป็นคนระมัดระวังของเธอ เขาก็ไม่มี ทางทําอะไรกับเธอได้เด็ดขาด ฉะนั้นเขาจึงให้เลขาหลิวเป็นผู้ าเนินการแทน

“ครับ”เลขาหลิวรู้สึกขนหัวลุก แต่ทว่าคำพูดของท่านประธาน เขาไม่กล้าขัดค้าสั่ง

จากนั้นเชื่อเงินจึงได้ออกไปจากห้องวีไอพี ซึ่งไม่นานนัก เป็นถั่วนิ่งก็เดินทางมาถึง
เป็นตัวจึงเดินเข้ามาถึงห้องก็ไม่พบหน้าเชื่อเงิน ดวงตากะ พริบเบาๆ เธอรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยที่ไม่เห็นหน้าเยีชื่อเงิน

เธอกวาดสายตามองทุกมุมของห้องโดยไม่มีพิรุธใดๆ ซึ่งพบ

ว่าไม่ได้ติดตั้งกล้องวงจรปิดไว้ เธอจึงวางใจขึ้นมาหน่อยหนึ่ง “คุณนายดูนี่ครับ เลขาหลิวยื่นสัญญาฉบับนั้นไปยังตรงหน้า

เงิน วง

เป็นชั่วจึงตรวจดูอย่างละเอียดรอบคอบหนึ่งรอบ พบว่าเป็น ฉบับที่เธอเขียนขึ้นมาจริงๆ

แต่ทว่าไม่เห็นตัวหนังสือก่อนหน้านี้ที่เคยเขียนไว้แล้ว เหลือ เพียงไม่กี่ตัว และยังมีลายเซ็นต์กำกับของเธอไว้ด้วย

เติมทีเธอเป็นคนเขียนสัญญาฉบับนี้ด้วยตัวเอง ตัวหนังสือที่

เหลือไม่กี่ตัวจึงเป็นลายมือของเธอเอง

ถึงแม้เงินลั่วนิ่งจะเคยดูจากรูปถ่ายมาแล้ว แต่ตอนนี้มาดูใหม่ อีกรอบก็ทำให้เธอรู้สึกตกใจกลัวเล็กน้อย

เป็นวงกำลังใช้สมองอยู่ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้

เธอรู้ว่ามีปากกาชนิดหนึ่ง เมื่อเขียนผ่านไปได้สักระยะหนึ่งตัว หนังสือก็จะจางหายไป แต่ทว่าทำไมอันนี้ยังมีเหลืออยู่ไม่กี่ตัวกัน ละยิ่งไปกว่านั้นยังเป็นเนื้อหาพวกนี้อีก

สภาพเช่นนี้ หากบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปคิดจะฟ้องร้องขึ้นมา

เธอ…
เธอรู้ว่าเรื่องนี้ต้องเกี่ยวข้องกับเยซื้อเฉินอย่างแน่นอน

“ประธานของพวกคุณหมายความว่ายังไง? “ถึงแม้เป็นถั่วจึง จะรู้สึกตกใจกลัวเล็กน้อย แต่ทว่าสีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลงแต่ อย่างใด น้ำเสียงก็ยังคงราบเรียบเฉกเช่นปกติ