บทที่ 440 คุณชายสามเย่เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว (1)

บัดนี้เยซือเงินไม่ได้พูดถึงเรื่องห้าปีก่อน

เขาแน่ใจว่า เธอน่าจะยังไม่รู้ว่าผู้ชายคืนห้าปีก่อนนั้นเป็นเขา ไม่เช่นนั้น ด้วยความที่เธอเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลมและเป็นคน ระมัดระวังตัว ก่อนจะจากไปคงไม่ทำท่าทางเดียวกันกับห้าปีก่อน หรอก

ฉะนั้นเรื่องห้าปีก่อน หากเขาได้เจอหน้าเธอแล้วจะค่อยๆคุย กับเธอดู ไม่เช่นนั้น ด้วยนิสัยของเธอ หากรู้ว่าผู้ชายห้าปีก่อน เป็นเขาแล้วล่ะก็ คาดว่า

จะยิ่งหลบหนีเร็วขึ้นกว่าเก่าเป็นไหนๆ

เงินถั่วนิ่งรู้ว่าเขากำลังพูดถึงเรื่องที่เธอมัดเขาให้อยู่ในรถ ตอนนั้นสาเหตุก็มาจากการที่เขาบีบบังคับมากเกินไป จึงจำเป็น ต้องทําในสิ่งที่ไม่ค่อยจะดีนัก

ฉะนั้นเรื่องนี้จะโทษเธอไม่ได้

หากตอนนั้นเธอไม่ทำเช่นนี้ก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีก

“คุณเย่ ลูกผู้ชายควรจะรู้จักปล่อยวางบ้าง อันที่จริงเรื่อง ระหว่างเราได้กลายเป็นอดีตไปแล้ว คุณเย่ยังตอแยไม่ปล่อย อย่างนี้ก็ไม่มีความหมายอะไรเลย ไม่ว่าจะยังไงพวกเราก็เป็น สามีภรรยากันมาสามเดือนแล้ว เมื่อหย่าร้างกันแล้ว ถึงแม้จะ เป็นเพื่อนกันไม่ได้ แต่ก็ไม่ควรกลายเป็นศัตรูกันนะ”เงินถั่วงอกกลั้นอารมณ์ไว้ ยังคงเลือกที่จะพูดให้เรื่องราวกระจ่างชัดเจน “คุณเย่ พวกเราเจอกันด้วยดีก็จากกันด้วยดีเถอะ

อืม เจอกันด้วยดีก็จากกันด้วยดี ตนนี้เธอชมขอบประโยคนี้ มาก หากความคิดของเชื่อเงินเป็นเหมือนเธอก็คงจะดีไม่น้อย “เจอกันด้วยดีก็จากกันด้วยดี? “ทันใดนั้นเอเฉินก็หัวเราะ

ขึ้นมา ประเมินจากสายตาแล้วคงจะต้องถูกเธอตรอมใจตายเป็น

แน่

เธอถึงขนาดพูดกับเขาว่าเจอกันด้วยดี จากกันด้วยดีเลยเห รอ?

ครึ่งปีก่อน เธอฉวยโอกาสเข้าไปทำงานต่างถิ่นดำเนินเรื่อง หย่าอย่างลับๆ จากนั้นก็แอบหนีหายไป อย่างนี้เรียกว่าเจอกัน ด้วยดี จากกันด้วยดีอีกเหรอ?

ห้าปีก่อน เธอแอบย่องเข้าห้องนอนของเขา จากนั้นก็ร่วมหลับ นอนกับเขา ก่อนจะวางเงินหนึ่งหยวนไว้เป็นค่าแรงของเขา อีก ทั้งยังเอามือถือและเสื้อผ้าของเขาไปอีก จากนั้นก็หนีออกไป อย่างนี้เรียกว่าเจอกันด้วยดี จากกันด้วยดีเหรอ?

เขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาเด็ดขาด ดี ดี มาก เขาจะให้เธอรู้ว่าอะไรที่เรียกว่า “เจอกันด้วยดี จากกันด้วยดี

ได้ฟังเสียงหัวเราะที่ส่งมาตามสาย จู่ๆเป็นลั่วถึงก็ขนลุกขึ้นมา เขาหัวเราะได้อย่างน่าสะพรึงกลัวมากทีเดียว

เงินล้วจึงไม่ได้พูดอะไร เธอจะคอยระแวงในตัวเขาอยู่เสมอ
เพราะเธอไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขามาโดยตลอด

“คุณอยู่ไหน? “เสียงของเชื่อเงินส่งมาอีกครั้ง ถึงจะมีระยะ ทางกั้นเอาไว้โดยสื่อผ่านโทรศัพท์ แต่เธอก็รับรู้ได้ถึงความโกรธ เคียงของเขา

“คุณเย่ ยังไม่จบไม่สิ้นอีกเหรอ? “เงินล้วจึงรู้สึกเบื่อหน่าย ยัง เป็นเชื่อเงินที่เธอรู้จักไหม?

“จบ” ระหว่างพวกเรายังต้องคิดบัญชีไม่ต่ำกว่าหนึ่งเลยนะ” เสียงหัวเราะของเอเฉินยิ่งลุ่มลึกกว่าเดิม ซึ่งแอบในความ ข่มขู่เอาไว้ พวกเขาต้องคิดบัญชีกันทีละอย่างแล้วล่ะ

โดยเฉพาะบัญชีห้าปีก่อน ถึงเวลาต้องสะสางกันแล้ว

เงินลั่วจึงไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงแค่คิดว่าเป็นเรื่องที่เธอมัด เขาไว้ในรถ เพียงแค่คิดว่าเขาแค่โกรธ ถึงได้พูดเช่นนี้

เธอแอบถอนหายใจ รู้สึกว่ายังไงเสียเขาก็คุยไม่รู้เรื่องอยู่ดี จึง ได้วางสายทิ้ง หากต่อกรกับเขาไม่ไหว เธอก็หลบได้ ?

แต่ทว่าเธอกลับพบว่าแม้แต่หลบก็หลบไปไม่พ้นเสียเลย

เธอไม่เคยคิดเลยว่า หลังจากหย่ากันแล้วเยซื้อเงินยังมา นัวเนียไม่ห่าง เธอคิดไม่ถึงเลยจริงๆ และไม่เข้าใจจริงๆว่าเขาคิด จะทําอะไรกันแน่

มองดูโทรศัพท์ที่ถูกวางทิ้ง มุมปากของเขือเฉินก็ยกขึ้น ตอน นี้เธออยู่ในเมือง A เขาอยากหาตำแหน่งที่เธออยู่ มันง่าย เหมือนปอกกล้วยเข้าปาก สาเหตุที่เขาโทรหาเธอนั้น แต่อยากรู้ว่าหลังจากที่พบหน้าไปยแล้วมีผลกระทบอะไรบ้าง

จากน้ำเสียงของเธอเมื่อสักครู่นี้ เหมือนจะไม่ได้รับผลกระทบ เท่าใดนัก หรือไปยไม่ได้มีความสำคัญเท่าไหร่กับเธอเลย

เลขาหลิวเห็นท่านประธานของตนถูกตัดสายทิ้ง แต่อารมณ์ยัง คงไม่ได้แย่มากมาย จึงได้แอบแลบลิ้น เมื่อต้องเผชิญกับเรื่องที่ เกี่ยวข้องกับคุณนาย ท่านประธานก็มักจะขาดตรรกะการ วิเคราะห์ของปกติไป

“นายช่วยผมไปทำธุระหน่อย” ทันใดนั้นเชื่อเงินก็ปริปากพูด ขึ้นมา สั่งการให้เลขาหลิวไปทำตาม

ในเมื่อมั่นใจแล้วว่าผู้หญิงในห้าปีก่อนเป็นเธอ ถ้าเช่นนั้นต่อ ไปเขาควรจะเตรียมการดีๆ จากนั้นก็คุยเรื่องตอนนั้นดีๆ

หากเธอรู้เข้า คาดว่าคงต้องมีสีสันอย่างแน่นอน

เป็นลั่วจึงวางสายเชื่อเงินทั้ง คิดถึงคำพูดของเขา รู้สึกว่าคำ พูดของเขามีเลศนัยราวกับยังมีเรื่องอื่นแอบแฝงอยู่ด้วย ช่างน่า ประหลาดใจจริงๆ

แต่ทว่าสิ่งที่เชื่อเฉินทำในช่วงนี้ ทุกอย่างล้วนประหลาดด้วย กันทั้งสิ้น ทุกอย่างล้วนยากจะเข้าใจแบบไร้เหตุผลอย่างสิ้นเชิง ฉะนั้นเป็นชั่วจึงจึงไม่ได้คิดอะไรมาก แต่ไปที่โรงพยาบาล โดยตรง

“คุณปู่ไม่น่าจะยกบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปทั้งหมดให้กับผู้หญิงโง่ เวลาคนนั้นนะครับ ท่านทำอย่างนี้เท่ากับทำลายบริษัทเป็นชื่อกปเลยนะครับ? “เงินล้วจึงกลับมาถึงโรงพยาบาลอีกครั้ง เพิ่งจะ ถึงนอกประตูก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายส่งออกมาจากด้านใน ห้องคนไข้

เงิน ว งฟังออกว่าเป็นเสียงของเงินหรวน รวม

“พ่อครับ หรวน รวมพูดถูก พ่อไม่ควรเอาบริษัทเงินชื่อกรุ๊ปไป เสี่ยงเลยนะครับ……..เสียงของเงินหยันกระดนความร้อนใจ เอาไว้อย่างชัดเจน

“เรื่องนี้ตกลงกันเรียบร้อยแล้วไม่ใช่เหรอ? ฉิงจึงเป็นประธาน บริษัทเงินชื่อกรุ๊ปอยู่แล้ว เห็นได้ชัดว่าท่าทางของคุณเป็นนั้น แน่วแน่ ตัดบทพูดของเขาทิ้ง

“พ่อครับ จึงจึงเป็นประธานของบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปแล้ว ไม่เพียง แต่ไม่สามารถกอบกู้วิกฤตของบริษัทเงินชื่อกรุ๊ปได้ กลับทำให้ สถานการณ์ในตอนนี้ของบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปย่ำแย่กว่าเก่า ฉะนั้น ท่านควรจะไตร่ตรองดูใหม่นะครับ จะให้ฉิงฉิงบริหารต่อไปไม่ได้ แล้ว”บัดนี้เป็นหยันร้อนใจมาก อยากจะเคาะกะโหลกคุณให้ ตื่น ให้คุณเปลี่ยนความคิดเสียใหม่

“อันที่จริงเดิมที่บริษัทเงินซื้อกรุ๊ปฟังก็เพราะอยู่ในมือของเธอ นะครับ เงินจื้อหลงเอ่ยปากพูดกะทันหัน เห็นได้ชัดว่าเป็นเสียง เย้ยหยัน

“หลงหลง คำพูดนี้หมายความว่ายังไง? “น้ำเสียงของหลี่หยุน นั้นโอเวอร์มาก เห็นได้ชัดว่ากำลังร้องประสานกับเงินจื้อหลงอยู่

เป็นลั่วจึงผลักประตูเข้าไปห้องคนไข้
“โอ๊ย เจ้าตัวกลับมาแล้ว? “เงินจือหลงจ้องมองเป็นวง พลางยกคิ้ว อีกทั้งมุมปากยังยกยิ้มอย่างเยาะเย้ยอีกด้วย

“คุณปู่ หนูกลับมาแล้วค่ะ เป็นตัวจึงไม่ได้สนใจเขา เดินไปอยู่ ด้านหน้าคุณปูเงินโดยตรง

หลายปีก่อนเป็นเพราะเงินจื้อหลงก่อเรื่องวุ่นวาย จนคุณปู่เงิน โมโห แต่ถึงอย่างไรเงินจื่อหลงก็เป็นหลานชายคนเดียวของตระ กูลเงิน

ภายหลังคุณปู่เงินก็ได้ช่วยเงินซื้อหลงกลบเกลื่อนเรื่องเลวร้าย พวกนั้นทิ้งไป จากนั้นก็ส่งตัวเงินจื้อหลงไปอยู่ต่างประเทศ ตอน นั้นคุณปู่ได้เตือนเงินจื้อหลงไว้ว่าห้ามกลับเข้าประเทศโดย ผลการ

ตอนนี้คุณปู่ป่วยหนัก การกลับมาของเงินจื้อหลงจึงสมเหตุสม ผล เพียงแต่ท่าทางของเขาเช่นนี้ไม่เหมือนกับมาเยี่ยมไข้เลย

“เชอะ คุณยังมีหน้ากลับมาอีกเหรอ ได้ยินมาว่าไปหาไปย มานี่ ตอนนี้บริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปเป็นแบบนี้ก็เพราะไปย และไป รุ่ยเป็นคู่ที่เหมาะสมดั่งกิ่งทองใบหยกกับหนู ทำไม? พวกคุณทั้ง สองไปหารือว่าจะทำลายบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปยังไงอยู่เหรอ? “ เงินจื้อหลงเห็นท่าทีของเงินถั่วง สีหน้าก็เผยความโกรธเคืองขึ้น มา

“หลงหลง ลูกพูดอย่างนี้หมายความว่า? ลูกว่าเธอร่วมมือกับ โป๊ยี่ยมาทำลายบริษัทเป็นชื่อกรุ๊ปของพวกเราเหรอ….” หลี่หยุ นพูดด้วยความประหลาดใจ จงใจพูดแล้วหยุดทีหลัง แต่ทว่าความหมายที่สื่อออกมานั้นชัดเจนมากทีเดียว