บทที่ 434 คุณชายสามแย่เกิดความหึงหวง (3)

สีหน้าที่เคร่งขรึมอยู่แล้วของเยซื้อเฉินก็ยิ่งมืดครึ้มขึ้นมา ราวกับ สามารถสาดน้ำฝนลงมาได้ตลอดเวลา ดวงตาทั้งคู่จ้องเขม่นอยู่ ที่เธอราวกับจะต้องให้ใบหน้าเธอเกิดหลุมขึ้นมาอย่างนั้น

คุณเย่!!

ดี ดีมาก ตอนอยู่ประเทศM เธอใช้สถานะจริงแสร้งทำเป็นไม่รู้ จักเขา ชานเรียกเขาว่าคุณเย่ก็แล้วไป

ตอนนี้เธอใช้สถานะเป็นถั่วนิ่งเหมือนปกติที่อยู่กับเขา แต่เธอ กลับเรียกเขาว่าคุณเย่ ฉะนั้นแสดงว่าเธอยากจะตัดสายสัมพันธ์ แบ่งกั้นจุดยืนกับเขามากเลยทีเดียว

ยังจะบอกว่าบังเอิญอีก? บังเอิญมากจริง บังเอิญจนตอนนี้เขา อยากจะบีบคอเธอให้ตายไปเลย

มุมปากของเลขาหลิวกระตุก บังเอิญ? ท่านประธานมาหา คุณนาย โดยเฉพาะ จะไม่บังเอิญได้อย่างไร?

ท่าทางของท่านประธานก็คือมาหาคุณนาย ต้องการให้ กระจ่างขนาดไหนก็เห็นได้ขนาดนั้น

คุณนายไม่ใช่เป็นคนฉลาดหรอกเหรอ? ทำไมบัดนี้จึงมองจุด

นี้ไม่ออก?

“คุณเย่มาเยี่ยมคนไข้ที่โรงพยาบาลเหรอ? “เห็นเขาไม่ตอบและมีสีหน้าน่าสะพรึงกลัว เป็นลั่วจึงจึงถอนหายใจหนึ่งเชือก คิด ว่าเขาคงน่าจะมาดูคนไข้ที่โรงพยาบาล

เพียงแต่คนนี้เขาเป็นอะไรกันนะ? ท่าทางเช่นนี้ของเขาน่ากลัว

ระหว่างที่แต่งงานกับเขา ถึงแม้จะเคยเห็นเขาบันดาลโทสะมา ก่อน แต่ก็ไม่ได้น่าสะพรึงกลัวเฉกเช่นตอนนี้

เพราะพวกเขาหย่าตามเงื่อนไขที่ตกลงกันไว้ ตอนนั้นเลขาหลว ก็ได้ซักถามความคิดเห็นของเขาแล้ว ซึ่งเขาก็เห็นด้วย ฉะนั้น เงินถั่วงจึงรู้สึกว่าเรื่องนั้นจบลงอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว

ส่วนเป็นวงที่รู้สึกว่าทั้งเรื่องไม่มีปัญหาอะไรแม้แต่น้อย

ฉะนั้นเป็นถั่วงจึงไม่มีทางคาดเดาว่าเยซื้อเฉินจะมาหาเธอ โดยเฉพาะ ไม่มารั้งเธอ โดยเฉพาะ

ฉะนั้นเป็นลั่วจึงรู้สึกว่าตอนนี้เขาจะโกรธแค่ไหนก็ไม่เกี่ยวข้อง

กับเธอเลย

ฉะนั้นเป็นลั่วนิ่งจึงได้ถามไปเรื่อยๆ

“คุณนายครับ ท่านประธานเขา…….” ในที่สุดเลขาหลวอดไม่ ได้ที่จะต้องพูดออกมา

“เลขาหลิว คุณยังเรียกฉันว่าคุณนายอยู่เหรอคะ? ฉันกับคุณ เย่ได้หย่ากันแล้ว เลขาหลิวเป็นผู้ดำเนินเรื่องขั้นตอนทั้งหมดเอง คุณลืมไปแล้วเหรอ? “มุมปากของเงินลั่วจึงขยับยิ้มเบาๆ สีหน้า เป็นธรรมชาติมาก โดยที่ไม่มีอะไรผิดปกติเลย
เลขาหลิวสูดลมหายใจขึ้นหนึ่งเชือก พลางหดตัวด้วย สัญชาตญาณ คุณนายช่างรู้จักจี้จุดตายจังเลย เพราะเรื่องนี้แหละ แต่วันนี้วันเดียวก็เกือบโดนท่านประธานทรมานให้ตายอยู่แล้ว ตอนนี้คุณนายยังมาเอ่ยถึงเรื่องนี้ในสถานการณ์เช่นนี้อีก มัน เป็นการเอาชีวิตเขาชัดๆ?

เย่ซือเฉินจ้องมองดวงตาของเธอด้วยความเย็นชาอย่างเห็น ได้ชัด ยิ่งจุดเผาความโกรธเคืองขึ้นมาชนิดที่เอาไม่อยู่เลยที

เดียว

หย่าแล้วเหรอ? เธอฝันหวานไปแล้ว เขายินยอมเสียเมื่อไหร่

กัน?

“คุณเย่ ฉันไม่เสียเวลาคุณแล้ว……..เห็นเขาไม่พูดอะไร เงินถั่วนิ่งก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ แต่งงานมาสามเดือน เธอก็ยังพอ รู้จักนิสัยของเขาอยู่บ้าง

ปกติเขาเป็นคนพูดแต่เรื่องสำคัญ สิ่งที่เขาไม่ใส่ใจ เขาจะไม่ เหลียวแลมองแม้แต่แวบเดียว เขามาที่โรงพยาบาลน่าจะมีเรื่อง สำคัญต้องทำล่ะมั้ง?

คาดว่าตอนนี้เธอน่าจะถ่วงเวลาเขาทำธุระ

ฉะนั้นเธอจึงรู้จักวางตัวเป็นฝ่ายออกไปเอง เพื่อจะได้ไม่ถูกเขา ไล่ออกไป

“ไม่เสียเวลาเลย ผมมาหาคุณ” ในที่สุดเขือเงินก็เอ่ยปากพูด เสียที แต่น้ำเสียงลุ่มลึกและเคร่งเครียด ทำให้ผู้คนรู้สึกหายใจ ไม่ค่อยออกกับภัยอันตรายที่ผ่านมา
“หาฉัน? หาฉันทำไม? มีเรื่องอะไรเหรอ? “เป็นถั่วงหยุด เดิน ก่อนที่จะไปสบตาเหมือนกำลังจะกินคนของเขา ท่าทางใน ตอนนี้ของเขาช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ “พวกเราหย่ากันแล้ว คุณ ยังจะมีเรื่องอะไรอีกเหรอ? “

พวกเขาหย่ากันแล้ว ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังทำตามเงื่อนไข สามารถให้เขาได้บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปมาครอบครองแล้ว

และอีกอย่าง ตอนที่เธอดำเนินการหย่าก็ไม่ได้เรียกร้องเอา เงินจากเขาแม้แต่บาทเดียว ฉะนั้นจึงไม่มีปัญหาเรื่องการแบ่ง ทรัพย์สมบัติ

เธอคิดไม่ออกจริงๆว่าตอนนี้เขายังมีเรื่องอะไรต้องมาหาเธอ

อีก?

เธอรู้ว่าเขาไม่ใช่คนที่ยึดเหนี่ยวอยู่แต่กับวังวนเก่าๆไม่ปล่อย ซึ่งเรื่องที่เกินขึ้นในประเทศ M เธอจะถือสักว่าเป็นเรื่องบังเอิญ และเหตุสุดวิสัยก็แล้วกัน

เขาบอกว่าเขามาหาเธอ แล้วที่โมโหอยู่ในขณะนี้ก็เพราะเธอ เหรอ? แต่ทว่า พวกเขาได้หย่ากันแล้ว เธอรู้สึกว่าไม่น่าจะใช่ นะ?

ได้ยินเธอเอ่ยแต่คำว่าหย่าติดปากตลอดเวลา ดวงตาเชื่อเงิ นก็หรี่ขึ้นอย่างอันตราย ก่อนที่จะก้าวเท้าเดินเข้าไปหาเธอ

จากการเดินเข้ามาใกล้ของเขา กลิ่นอายอันตรายได้แผ่ ปกคลุมไปทั่วทั้งร่างของเธอ จนทำให้เธอรู้สึกหายใจไม่สะดวก
“ถ้าหากคุณเข่มีธุระจริงๆ สามารถใช้เลขาหลิวมาหาฉันก็ได้ เวลาของคุณเยล้ำค่ามาก ไม่จำเป็นต้องมาเองหรอกค่ะ ถึงแม้ ท่าทางของเขาในตอนนี้ช่างน่าเกรงกลัวยิ่งนัก แต่เป็นวงก็ยัง คงสามารถสื่อสารความหมายของตัวเองออกมาได้อย่างชัดเจน เพียงแต่น้ำเสียงตอนพูดถึงท้ายประโยคเริ่มดิ่งลงมาบ้าง เท่านั้น

เป็นลั่วจึงรู้สึกจากใจ ถึงแม้จะมีเรื่องอะไรจริงๆ เขาก็สามารถ ให้เลขาหลิวมาหาเธอ ไม่จําเป็นต้องมาด้วยตัวเอง

พูดตามจริง เคยมีประสบการณ์เฉกเช่นตอนที่อยู่ประเทศ M ตอนนี้ได้เจอสีหน้าเช่นนี้ของเขา เป็นลั่วถึงก็เกิดความวิตกกังวล ขึ้นมาเล็กน้อย

เลขาหลวมองหน้าเงินล้วนึงก็พบว่ามีความตกตะลึงบางส่วน

สามารถสื่อความคิดของตัวเองออกมาในบรรยากาศที่ถูก

ท่านประธานกดดันเช่นนี้ ถือว่าคุณนายเป็นหนึ่งเดียวจากที่ไม่

เคยมีใครทําได้มาก่อนและต่อไปก็คงจะไม่มีคนทําได้เช่นกัน ความกล้าหาญของคุณนาย เขานับถือจับใจจริงๆ เพียงแต่ไม่ ว่าจะเรื่องอะไรก็อย่าทิ้งเขาไปเกี่ยวข้องได้ไหม

เดิมทีเขาก็โดนเข้าใจผิดและซวยซ้ำซวยซ้อนเกินพออยู่แล้ว

ดวงตาของเยซือเฉินหรี่ขึ้น เขาพูดได้อย่างไร้เยื่อใยจริงแท้ หากมีธุระให้เลขาหลิวมา เขาไม่จำเป็นต้องมา? ด้านความรู้สึก ๆสําหรับเธอ เขายังเทียบเลขาหลิวไม่ได้เลยหรือ ไม่ได้รับการ ต้อนรับที่ดีเท่าเขาหลวเลย
มองดูท่าทางลอยหน้าลอยหน้า ราวกับไม่ใช่เรื่องของเธอเสีย อย่างนั้น เชื่อเงินก็กัดฟัน แทบอยากจะกัดเธอให้ย่อยสลายไป เสียเลย

บัดนี้ เชื่อเงินไม่อยากจะพูดไร้สาระกับเธอกะทันหัน เดิมทีก็ เดินมาถึงด้านหน้าเธออยู่แล้ว นาทีต่อมา เขาจึงอุ้มเธอขึ้นมา แบกไว้ที่ไหล่ของตน ก่อนที่จะสาวเท้าเดินออกไปด้านนอก

“โอ้? เชื่อเฉิน คุณจะทำอะไร ปล่อยฉันลงมานะ”เงินล้วจึงมี นงงจนเอ๋อไปเลย คนนี้เป็นบ้าแล้วใช่ไหม? ถึงได้เขากล้าแบก เธอต่อหน้าสาธารณชนเช่นนี้

เลขาหลิวก็มึนงงจนเอ๋อไปเช่นกัน ไม่เสียทีที่เป็นถึงท่าน ประธาน ช่างยอดเยี่ยมเหลือเกิน!

“ทำไม? ไม่เรียกคุณเย่แล้วเหรอ? “มุมปากของเอเงินยก ขึ้น ตอนนี้รู้จักร้อนรนแล้วหรือ

“คุณเย่”เป็นลั่วนิ่งหยุดสตาร์ทไปสองวินาที ค่อยเปลี่ยนคำ เรียกใหม่ เมื่อกี้ที่เรียกเช่นนั้นออกไปเป็นเพราะรีบร้อนเกินไปใน ชั่วขณะนั้น

ดวงตาหรี่เล็กน้อยของเอเฉินกวาดสายตามองเธอแวบหนึ่ง มือข้างหนึ่งตนไปที่ก้นของเธอหนึ่งครั้ง ไม่ได้แรงมากมาย เพียง แต่ค่าเดือนนั้นชัดเจนจนไม่รู้จะชัดเจนยังไงแล้ว

ร่างกายของเงินล้วงแข็งทื่อ ดวงตากลมโตเบิกกว้าง เห้อะ เชื่อเงินถึงขึ้นตบเธอ อีกทั้งยังเป็นกันของเธอตอนที่อยู่ใน อิริยาบถ นี้อีก?
เงินล้วจึงอยากจะด่าทอให้สาสมแก่ใจ แต่สถานการณ์ปัจจุบัน ไม่ค่อยอ่านวยต่อเธอเท่าใดนัก

“คุณปล่อยฉันลงมาก่อน ปล่อยฉันลงมา มีอะไรพวกเราคุยกัน ดีๆ เป็นลั่วจึงรู้ว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือให้เขาปล่อยเธอ ลงมาก่อน

ถูกเขาแบกไว้เช่นนี้ เพราะยังไงเสียเงินมั่วนิ่งก็เป็นผู้หญิง จึง ต้องมีความรู้สึกเก้อเขินอยู่บ้าง

“คุณคิดว่าเรื่องระหว่างเราแค่คุยกันดีๆ ก็สามารถคลี่คลายได้ เหรอ? “ดวงตาของเยซื้อเฉินหรี่ขึ้นอย่างอันตราย คุยกัน ? !