บทที่ 420 คุณชายสามแย่จะสติคลั่งแล้ว (3)

เงินลั่วจึงเห็นการกระทำของเขาก็หยุดชะงักไปชั่วครู่ เนื่องจาก ต้องรักษามารยาท เธอจึงได้แต่ยื่นมือออกไปจับมือของเขา

เชื่อเงินจับมือเธอไว้อย่างแรง ซึ่งแรงจนรู้สึกปวด ผู้หญิงที่ สมควรตายคนนี้ ไม่เห็นหน้าแค่ไม่กี่วัน เธอก็กลายเป็นคุณนาย ถังแล้วเหรอ? !!

ใครอนุญาตให้เธอใช้นามสกุลของผู้ชายคนอื่นกันล่ะ?

“คุณเย่”เงินลั่วนิ่งสัมผัสได้ว่าเขาจงใจใช้แรงบีบจับ เธอรู้สึก แอบตกใจแต่สีหน้าไม่ได้เผยความผิดปกติแต่อย่างใด มุมปาก ขยับเล็กน้อย พลางเรียกขานเบาๆ ซึ่งฟังอะไรไม่ออกจากน้ำ เสียงเลย

เชื่อเงินได้ยินเธอเรียกคุณเข่ดวงตาก็หรี่ขึ้นทันที ดีงามเหลือ เกิน ไม่เจอกันแค่ไม่กี่วัน เธอกลายเป็นคุณนายถึง ส่วนเขาก็ กลายเป็นคุณเย่ไปซะแล้ว

มือของเชื่อเงินยังคงจับอยู่ไม่ปล่อย การใช้แรงดึงอย่าง กะทันหันและการกระทําของเขาที่กะทันหันด้วย เป็นลั่วจึงจึงถูก ดึงเข้าใกล้มาไม่น้อย ซึ่งเกือบจะโน้มเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดเขา แล้วเขียว โชคยังดีตอนที่ร่างกายเธอเกือบจะถูกตัวเขานั้น เธอก็

พยายามหยุดเอาไว้สุดแรง เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของหัวหน้าเพื่อหลู่นั้นตกตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ตอบสนองได้อย่างรวดเร็ว รับกล่าวว่า “พวกคุณคุยกันก่อนนะ ครับผมยังมีธุระอื่นอีก

พูดจบก็รีบห่างออกไปอย่างรวดเร็ว

“คุณเย่ เชิญสำรวมกิริยาด้วยค่ะ”เป็นลั่วจึงรู้สึกโมโหเล็กน้อย คนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่นะ? ตอนนี้อยู่ในที่สาธารณะเช่นนี้ เขา กลับเหิมเกริมทําตามใจชอบอย่างนี้

บัดนี้เป็นลั่วจึงพยายามกดเสียง ให้ต่ำที่สุด มีเพียงเชื่อเงิน

ได้ยิน

แต่ทว่าเธอเห็นหัวหน้าเกือหลู่จงใจจะตีตนออกห่าง ก็ยิ่งเกิด ความโมโหในใจขึ้นมา

ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้เธอกำลังปฏิบัติภารกิจอยู่ รุ่นพี่ก็เพิ่งออก ไป ซึ่งเธอยังไม่แน่ชัดว่าเกิดอะไรขึ้น ฉะนั้นเวลานี้จะเกิด เหตุสุดวิสัยอะไรไม่ได้ทั้งนั้น

ขณะที่เงินถั่วงกำลังจะพูดก็พยายามใช้แรงฉุดมือของตน กลับมา

“สำรวม? “เยซื้อเฉินหัวเราะกะทันหัน ไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยมือ แต่กลับค่อยๆยกมือของเธอขึ้นมาอยู่ตรงหน้าเขา จากนั้นก็ใช้ มืออีกข้างลูบไล้ผิวอันเนียนประกายดุจหยกของเธอ

“ผมไม่เข้าใจสำรวมอะไรนั่นเลย หรือคุณนายถังสอนผม หน่อยว่าควรจะสำรวมอย่างไรดี? “ดวงตาของเอเงินยกขึ้น มองเธอบัดนี้น้ำเสียงเต็มไปด้วยความแกล้งแหย่และหัวเราะเล็กน้อย

เงินลั่วจึงรู้สึกโมโหเล็กน้อย เขาโตเป็นผู้ใหญ่อย่างนี้แล้วจะ ไม่รู้คำว่า สำรวมได้อย่างไรกัน?

เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทำ

เพียงแต่พวกเขาหย่ากันแล้ว ตอนนี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไรให้เขา ไม่พอใจสักหน่อย แล้วจู่ๆเขาเป็นบ้าอะไรกันเนี่ย?

ตั้งแต่เธอเข้ามาเขาก็คอยแต่จ้องมองเธอตลอด เงินลั่วจึงคิด ว่าเขาน่าจะดูเธอออกแล้ว

แต่ว่า ถึงแม้เขาจะดูเธอออก เธอกับเขาก็หย่ากันแล้ว จึงไม่ได้ มีความสัมพันธ์อะไรกันอีกต่อไป

รู้สึกว่านิ้วของเขือเฉินถูไถ่อยู่บนมือของเธอตลอด เป็นลั่วนิ่ง

จึงได้ใช้แรงดึงมือของตนกลับมาอีกครั้ง

เพียงแต่เย่อเฉินไม่ให้เธอสมหวัง กว่าเขาจะจับมือเธอได้นั้น ไม่ง่ายเลย จะยอมให้ปล่อยมือได้อย่างไรกัน

ผิวของเธอเนียนลื่นจนเขาเสียดายที่จะปล่อย

แต่ทางกับคำพูดของเธอทำให้เขารู้สึกโมโห เพราะเขาไม่ ชอบให้เธอมาแปลงโฉมเสแสร้งแกล้งทำ ไม่ชอบเลยสักนิดเดียว ฉะนั้นบัดนี้เชื่อเงินอยากจะเปิดเผยการเสแสร้งของเธอเต็มทน

เย่ซื้อเฉินไม่เพียงแต่ไม่ปล่อยมือ แต่กลับจับให้แน่นขึ้น มุม ปากขยับยิ้มเบาๆ “พูดตามความจริง มือของคุณนายถังช่างอ่อนนุ่มและลื่นเหลือเกิน ทำให้ไม่อยากปล่อยเลย

คำพูดของเขาในตอนนี้ เห็นได้ชัดว่ามีความล่วงเกินแฝงอยู่

เงิน วฉิงจ้องมองเขา ถึงแม้สีหน้ายังคงเรียบเฉยอยู่ แต่แวว ตากลับมีอารมณ์ก่อตัวขึ้นมาบ้างแล้ว

แต่ทว่าไม่นานเป็นวงก็ปกปิดลง เธอรู้ว่าเวลานี้ไม่ให้เกิดข้อ ผิดพลาดใดๆไม่ได้เด็ดขาด

แน่นอน เอเฉินมองการตอบสนองของเธอออก มุมปากยก ขึ้นพูดต่อว่า “ไม่ทราบว่าจุดอื่นของคุณนายถึงจะเรียบเนียนนุ่ม ชวนให้คนหลงใหลอย่างนี้หรือเปล่า? ”

มือข้างหนึ่งของเย่ซือเฉินไปจับที่เอวข้างของเธอกะทันหัน ด้วยท่าทางนัวเนียแบบคลุมเครือ ยิ่งไปกว่านั้นยังยิ้มอย่างลามก อีกด้วยว่า “อย่างเช่นตรงนี้…….

สีหน้าของเงินลั่วจิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอคิดไม่ถึงว่าเยอ เฉินจะทำเช่นนี้ ตำแหน่งที่นั่งในตอนนี้ถึงจะไม่โจ่งแจ้งเท่าใดนัก แต่ทว่าหากมีคนมองมาที่พวกเธอก็สามารถเห็นพวกเขา เห็น การกระทําของเขา

เขาคิดจะทําอะไรกันแน่?

เงินถั่วลิงกำลังคิด

จากนั้นมือของเยซื้อเฉินก็ย้ายไปตามเอวด้านบนของเธอ มุม ปากที่ยกขึ้นเป็นรูปเรเดียนนั้นยิ่งเด่นชัดขึ้นกว่าเก่า “อย่างเช่น ตรงนี้….…..
มือของเขาเคลื่อนมาอยู่ตรงกรงซี่โครง ทันใดนั้นก็ย้ายไปอยู่ ที่ตรงกลาง

เงินถั่วฉิงตกตะลึงทันที พลางถอยตัวไปด้านหลัง ซึ่งหลบเลี่ยง มือของเขาที่เกือบจะแตะต้องด้านหน้าของเธอได้แล้วอย่าง หวุดหวิด

คนนี้บ้าแล้ว บ้าไปแล้วจริง กล้าทำอย่างนี้ในกลาง สาธารณชนเช่นนี้ด้วย

หากไม่ใช่สถานที่ไม่เป็นใจ เป็นลั่วถึงจะด่าทอเขาสักยกใหญ่ เลยทีเดียว ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาได้หย่ากันแล้ว เขายังทำอย่างนี้ กับเธออีก…….

ตอนนี้เป็นลั่วจึงรู้ว่าตัวเองจะเสียมารยาทไม่ได้ ฉะนั้นได้แต่ต้อ งมองเยซื้อเฉินแวบหนึ่งด้วยความตักเตือน

“ทำไม? เขินอายเหรอ? ไม่รู้ว่าคุณนายตั้งอยู่บนเตียงจะอาย อย่างนี้ไหม? “แต่ทว่าเยซื้อเฉินไม่เพียงแต่ไม่สำรวมกิริยา แต่ กลับยิ่งเหิมเกริมหยาบคายเข้าไปอีก ซึ่งพูดเชิงแบบคลุมเครือใน ฐานะคู่รัก ยิ่งไปกว่านั้นยังมี……..

เงิน วฉิงแอบสูดลมหายใจเข้า รู้สึกใบหน้าจะร้อนรุ่มขึ้นมา กะทันหัน เธอไม่รู้ว่าบัดนี้ตนหน้าแดงเรือหรือเปล่า เพราะเธอ สามารถควบคุมอารมณ์ของตนได้ แต่ไม่สามารถควบคุม ปฏิกิริยาการตอบสนองของร่างกายได้

บัดนี้เชื่อเงินจงใจจะยั่วโมโหเธอ เธอจะเสแสร้งแกล้งทำ เขาก็จะยิ่งไม่ให้เธอทำ เขาจะฉีกหน้ากากที่แท้จริงของเธอออกมา

ฉะนั้นเขาจึงจงใจทำและพูดเช่นนั้น

อันที่จริง ขณะที่เย่ซือเฉินพูดอยู่นั้น เขาได้กดเสียงให้ต่ำที่สุด จนคนอื่นไม่มีทางได้ยิน และตอนที่เขากระทำกิริยาพวกนั้นก็ จงใจใช้ร่างของตนบดบังสายตาผู้อื่นไว้ คนอื่นจึงมองไม่เห็น อย่างแน่นอน

บัดนี้เห็นเธอยังคงพยายามสุดแรงในการควบคุมอารมณ์ของ ตัวเองไว้ ดวงตาของเขาก็หรี่ขึ้น เมื่อสักครู่ติ่งหูของเธอนั้นแดง แล้ว แสดงว่าเธอรู้สึกเขินอายนั่นเอง

อันที่จริงผู้หญิงคนนี้เก้อเขินได้ง่ายจริงๆ

“พูดตามความจริง ผมชอบให้คุณนายถังร้องครางอยู่ใต้ ร่างกายของผม……..ทันใดนั้นร่างกายของเยซื้อเฉินก็โน้มตัวไป ด้านหน้าเพื่อเข้าใกล้หูของเธอ พลางพูดอย่างจงใจ

เขาจะดูสิว่าเธอจะเล่นละครต่อไปได้สักกี่น้ำกัน? ?

“เย่…..เป็นลั่วจึงได้ฟังคำพูดของเขา สีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็น อย่างมาก หน้าอกเต้นตุบๆ อย่างเห็นได้ชัด คำว่าเชื่อเงินเกือบ จะหลุดออกจากปากอยู่แล้วเชียว

แต่ทว่าวินาทีสุดท้าย เธอก็พยายามอดกลั้นไว้สุดแรง

เธอรู้ว่าตอนนี้เชื่อเงินพยายามยั่วโมโหเธออยู่

ถึงแม้เธอไม่รู้ว่าเยซื้อเฉินหมายความว่ายังไงกันแน่? ไม่รู้ว่าเขาคิดจะทําอะไรกันแน่?

แต่เธอรู้ว่าสถานการณ์เช่นนี้ เธอจะระเบิดความโกรธออกมา ไม่ได้ จะให้เขาเป็นฝ่ายคุมเกมไม่ได้เด็ดขาด

เมื่อสักครู่เย่ซือเฉินรู้สึกได้ถึงความโกรธเคืองของเธออยู่แท้ๆ และรู้ว่าเมื่อกี้เธอเรียกชื่อตัวเองอยู่ ซึ่งทุกครั้งที่เธอโกรธก็จะ เรียกชื่อของเขา