บทที่ 410 เขามารถเธอ โดยเฉพาะ (2)

เชื่อเงินออกไปแล้ว ถังไปเขียนจึงส่งสัญญาณให้คนนั้นปล่อย ถังจื้อไม่ได้

“เขาคือเชื่อเงินใช่ไหมครับ”ถังซื้อไม่ไม่ได้ร้องไห้งอแง เหมือนเด็กทั่วไปเช่นนั้น ในตอนนี้เขานิ่งเป็นอย่างมาก

ในใจถึงไปเขียนสั่นเล็กน้อย

ใบหน้ากลับไม่เผยถึงความผิดปกติใดๆ พูดโดยหน้าไม่แดง ลมหายใจไม่หอบ “ไม่ใช่”

เขาไม่ยอมรับว่าคนนั้นคือเยซื้อเฉินอยู่แล้ว

ถังจื่อไม่ไม่พูดอะไรออกมาอีก เพียงแต่แววตาที่จ้องมองเขา

นั้นราวกับมีความแปลกหน้าเล็กน้อย

“จื่อโม่ นายรู้หรือเปล่าว่าเมื่อกี้ที่นายทำแบบนั้นมันอันตราย มาก”ถังไปเซียนประสานตากับถังไปเขียน แอบมือแน่ เขารู้ดี ว่าถึงจื่อไม่นั้นฉลาด แต่ถึงยังจื่อโม่จะฉลาดยังไง ก็เป็นเพียงแค่ เด็กห้าขวบเท่านั้น

“มีอันตรายเหรอครับ คนก็ไปแล้วไม่ใช่เหรอ คุณพยายาม ซ่อนตัวขนาดนี้ คนอื่นมาหาถึงที่ กลับไม่ลงมือเลยสักนิด ไม่ ทำร้ายคนและสิ่งของเลย หรือพวกเขาไปแล้วสุดท้ายยังสามารถ มาทำร้ายเด็กเล็กขนาดนี้อย่างปมได้อีกเหรอครับ ก่อนที่เมื่อกี้ จะตัดสินใจตะโกนเรียกคนนั้นได้คิดเรื่องราวทุกอย่างไว้แล้ว เขาแน่ใจว่าไม่มีอันตรายถึงทำแบบนั้น เพราะฉะนั้น ถังไปเขียนอ ยากใช้เหตุผลนี้มันหลอกเขา นั้นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้

ถังไปเขียนเมื่อได้ยินคำพูดของถังซื้อไม่แล้ว ก็ตะลึงงันไป ทันที มุมปากขยับไปมา กลับพูดไม่ออกสักคำไปชั่วคราว “ลุง ถาง ผมนับถือคุณเป็นญาติคนหนึ่งมาโดยตลอด แม่ของผมก็ เห็นคุณเป็นญาติพี่น้องมาโดยตลอดเช่นกัน………จอไม่มอง เขาแวบหนึ่ง หลังจากที่พูดแบบนี้ออกไป ก็หมุนตัวกลับไปทันที

พูดไม่ได้เลยว่า คำพูดนี้ของเด็กถังจื่อไม่นั่นมีความหมายลึก

คำพูดนี้สามารถเข้าใจได้ว่า พวกเราเห็นคุณเป็นญาติพี่น้อง แต่คุณกลับโกหกพวกเรา

และสามารถเข้าใจได้เช่นกัน ว่าคุณแม่เห็นเขาเป็นญาติพี่น้อง

ดังนั้นจึงแต่งงานกับเขาไม่ได้

ถังไปเขียนยังคงยืนอยู่ที่เดิม ตะลึงงัน ไม่ได้สติไปชั่วขณะ เขาพบว่า ในบางเรื่องเขายิ่งอยากจะจับไว้ สุดท้ายเหมือนยิ่ง ห่างเขาออกไปเรื่อยไป

ถึงสุดท้ายแล้ว เขาต้องเสียเงินมั่วนิ่งไปจริงๆ ใช่ไหม ใช่เหรอ

สำหรับเด็กทั้งสองคน เขานั้นชอบอยู่แล้ว เขานั้นรักใครก็รัก ทุกอย่างของคนๆนั้นด้วย แต่ถึงจะรักใครก็รักทุกอย่างของเขา สุดท้ายก็ไม่ใช่ลูกตัวเองดี

ถังไปเรียนรู้ดี ว่าหลังจากผ่านเรื่องนี้ไป ถึงจื่อไม่ก็คงจะไปสนิทกับเขาเหมือนแต่ก่อนแน่นอน ในนัยน์ตาถังไปเขียนนั้น ความซับซ้อนมากยิ่งขึ้น

เมืองA

เงินถั่วถึงหลับไปสองชั่วโมง เพราะไม่มีใครรู้เป็นถั่วถึงว่า ต้องการที่จะทําอะไร ดังนั้นดังนั้นงานอื่นๆ จึงเป็นไปตามขั้นตอน ปกติ

พวกเขาสอบสวนหญิงชราคนนั้นอีกครั้ง ในครั้งนี้ หญิงชราคน นั้นกลับยอมรับผิด

“หัวหน้า ยอมแล้ว ในที่สุดเธอก็ยอมรับผิดแล้วครับ”หมิง หยวนรีบเอาข่าวดีว่าบอกเล้งหนึ่ง

เล้งหรงไม่รู้สึกดีใจแม้แต่น้อย ใบหน้ากลับแสดงความ

เคร่งขรึมมากกว่า”นายไม่รู้สึกว่าเรื่องนี้ประหลาดมากไปหน่อย เหรอ” หญิงชราคนนั้นไม่ยอมผิดตั้งนาน ทำยังไงก็ไม่ยอมรับ แต่

กลับมายอมรับผิดในเวลานี้งั้นเหรอ

ในตอนที่เป็นลั่วนิ่งกักตัวจงหงไว้มายอมรับผิด เล้งทรงรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

“หัวหน้า หัวหน้าหมายความว่ายังไง หรือลูกพี่จะสงสัยว่า เรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับเหยื่อผู้เคราะห์ร้ายคนนั้นจริงๆ พูดไปแล้ว เรื่องที่พวกเรากักตัวเหยื่อคนนั้นไว้ ผู้ชราคนนั้นก็ไม่รู้นี่ หญิงชรา คนนั้นพวกเรายังเดี่ยวมาตลอด เฝ้าไว้เป็นอย่างที่เห็นได้ชัดว่าหมิงหยวนก็ยังไม่ได้คิดเช่นนั้น เขาไม่เคยเชื่อคำพูดของเงินถั่วถึง เลยสักนิด

“ถ้าเป็นเช่นนี้ เรื่องนี้ก็ยิ่งแปลกเข้าไปใหญ่ เล็งทรงหรี่ตาลง เล็กน้อย ตอนเช้าเขาได้เห็นสถานการณ์ในการสอบสวนของ หญิงชราแล้ว จากสถานการณ์ในตอนเช้าที่ดูมา หญิงชราต้องไม่ ยอมรับผิดอย่างง่ายๆ แน่ แต่ตอนนี้……..

“งั้นความหมายของหัวหน้าคือ หมิงหยวนอดที่จะถามไม่ได้ “รอเธอตื่นก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที” ในตอนนี้เล้งหรงนั้นเชื่อ ใจเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แถมเขาก็รู้สึกว่าเธอ ใครบางคนมากขึ้น เรื่อยๆ

หมิงหมิวเพิ่งนึกอยากจะพูดอะไร จู่ๆเสียงเคาะประตูด้านนอก ก็ดังขึ้นมา “หัวหน้า คุณถังตื่นแล้ว กำลังรอคุณอยู่ครับ” เพ ราะเป็นลั่งนิ่งไม่เคยแนะนำชื่อตัวเองมาตลอด ท้ายที่สุดเสียวใจ วก็ยังคงต้องเรียกเธอคุณถังต่อไป

เล้งทรงนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็รีบผลักประตูออกไปทันที ความเร็วนั้นว่องไวมาก ถึงขั้นมีความรีบร้อนเล็กน้อย

“คุณตื่นแล้ว หญิงชราคนนั้นยอมรับผิดแล้ว เรื่องนี้คุณมีความ คิดเห็นอย่างไร เล้งทรงเดินไปตรงหน้าเป็นถั่วนิ่ง จ้องมองเธอ จู่ๆก็รู้สึกใจเต้นเร็วมาก ไม่รู้เป็นเพราะเกิดจากการเคลื่อนไหวที่ รวดเร็วมาก ในเมื่อของเขารึเปล่า

“ก็แปลว่ามีคนได้รับข่าวแล้ว จากนั้นก็แจ้งหญิงชราเป็นตัวจึง นึกไว้ตั้งนานแล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ ดังนั้นจึงแปลกใจเลยสัก“หากเป็นไปตามที่เธอพูดงั้นจงหาก็คงมีปัญหาจริงๆ เห็นได้ ชัดว่าใบหน้าของเล็งทรงมีความสงสัยมากยิ่งขึ้น “หาคนที่ข่าวให้พบ จากนั้นก็แจ้งคนของหญิงชรา เรื่องก็จะ

คลี่คลายค่ะ เป็นวงรู้ว่าเรื่องแบบนี้ ต้องจับต้นตอให้ได้ถึงจะ

โอเค

เพราะในตอนนี้จงหงอยู่ในฐานะเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย ไม่สะดวก ต่อการสอบสวน ดังนั้น เธอต้องหาคนที่รับข่าวคนนั้นออกมาให้ ได้ก่อน

เรื่องที่เธอกักตัวจงหงไว้นั้นมีคนรับรู้ไม่เยอะมาก แถมเธอยัง พูดว่าเพื่อช่วยจงหงหาญาติ

แต่ว่า หญิงชราคนนี้กลับได้รับการแจ้งเตือน ก็แปลว่าคนที่ได้ รับข่าวต้องอยู่ในเรือนจำแน่นอน

คนที่ถูกขังอยู่ในเรือนจำในสถานการณ์ปกติจะไม่ได้รับข่าว คราวจากภายนอกเด็ดขาด ดังนั้นมีความเป็นไปได้เพียงอย่าง เดียว

คือจงหงเป็นคนส่งข่าวให้คนนั้นเอง

ถ้างั้นคนๆนั้นต้องติดต่อกับจงหงเป็นการส่วนตัวอย่างแน่นอน ดังนั้นคนๆนั้นต้องเป็นคนที่จงหงไว้ใจเป็นอย่างมาก และเป็น คนที่รู้เรื่องจงหงดีที่สุดอย่างแน่นอน
เธอดูการบันทึกปากคำแล้ว หัวหน้าพวกนี้ต่างก็บอกว่าไม่เคย เห็นใบหน้าที่แท้จริงของลูกพี่มาก่อน บอกว่าทุกครั้งที่หัวหน้า ของพวกเขานับเจอพวกเขาก็จะมีฉากกั้นไว้ตลอด

แถมทุกครั้งก็ใส่เสื้อผ้าปิดตาปิดตาอย่างมิดชิด

ดังนั้น พวกเขาเห็นเพียงแค่เงาลางๆของลูกพี่เท่านั้น แต่มีคน บอกว่าพี่นั้นรูปร่างตัวเล็กมาก และมีคนบอกว่าอ้วนท้วนมาก ให้การไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง

ดังนั้น จะทำให้การของพวกนั้นแล้วหาลูกพี่ที่แท้จริงของพวก เขาออกมาได้ยากมาก เพราะลูกพี่คนนั้นเจ้าเล่ห์มากนัก ได้ จัดการวางแผนเรื่องทั้งหมดไว้ตั้งแต่ต้นแล้ว

ที่คนพวกนั้นเห็นไม่ใช่ตัวจริงทั้งนั้น

แต่คนที่สามารถติดต่อกับลูกพี่โดยตรงได้นั้น ต้องเคยพบ ลูกพี่มาก่อนแน่ และต้องรู้ว่าลูกพี่เป็นใครแน่นอน หรืออาจมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากัน

“ในช่วงนี้ หญิงชราถูกพวกเราเฝ้าอย่างแน่นหนาโดยตลอด ก่อนหน้านี้ได้อยู่ในห้องสอบสวนมาตลอด จากนั้นก็เคยส่งกลับ ไปที่ห้องขังครั้งหนึ่ง ในระหว่างนี้เธอไม่เคยพบใครมาก่อนทั้งนั้น เพราะฉะนั้น คนๆนั้นต้องซ่อนตัวอยู่ในห้องขัง”เล้งทรงเป็นคน ฉลาด แป๊บเดียวก็เข้าใจความหมายของเงินถั่วง

เงินถั่วจึงไม่พูดอะไร เพียงแค่ยิ้มออกมาเบาๆ

“คนๆนั้นอยู่ในห้องขัง ซึ่งจงหงไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ห้องขังเลย พวกเขายังสามารถติดต่อกันได้ งั้นต้องมีอุปกรณ์ติดต่อ สื่อสารไว้อย่างแน่นอน เพียงชั่วขณะเก้งทรงก็นึกถึงความเป็นไป ได้เช่นนี้ออกมาทันที

งั้นเรื่องนี้……