บทที่ 405 คุณชายสามเย่ได้เจอลูกสาวแล้ว (5)

เล้งทรงในปกติน่าจะแกล้งแสดงทำท่าทางกวนๆไม่สนใจคนอื่น เช่นนั้นออกมาแน่นอน “ลูกพี่ พาเหยื่อกลับมาอีก มันเกิดเรื่องอะไรขึ้นครับ” ในเวลา

นี้เอง เสียงหมิงหยวนก็ดังมาจากนอกห้องพอดี

“คุณจะไปดูไหม”ตอนที่เล้งทรงมองเงินถั่วงนั้น ใบหน้ากลับ มาเป็นปกติแล้ว เพียงแต่ แววตามีความล่องลอยเล็กน้อย

“อือ ไปดูค่ะ”เป็นลั่วนิ่งไม่ได้สนใจอะไรมาก ตอนนี้จิตใจของ เขาอยู่กับคดีทั้งหมด เหยื่อที่ถูกพากลับมานั้นมีทั้งหมดห้าคน คนหนึ่งเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเป็นเด็กผู้ชาย ที่เหลือทั้งสามนั้น เป็นหญิงสาวอายุประมาณยี่สิบถึงสามสิบปี

เด็กผู้หญิงกับเด็กผู้ชายไม่มีปัญหาอยู่แล้ว งั้นประเด็นสำคัญ ต้องอยู่ในตัวหญิงสาวทั้งสาม

สายตาเป็นวงจ้องมองผู้หญิงทั้งสาม มีผู้หญิงคนหนึ่งมอง เธออย่างกล้าๆกลัวๆ ส่วนผู้หญิงอีกสองคนก็ก้มหน้าก้มตา

“หาญาติพวกเธอพบแล้วหรือยังคะ”เป็นลั่วจึงดูเหมือนถาม แบบไม่ใส่ใจ

“หาเจอแล้วครับ เพิ่งซิงเยวอายุยี่สิบสอง เป็นนักศึกษาที่ยัง เรียนไม่จบ ช่วงก่อนเพิ่งจะหายตัวไป ครอบครัวของพวกเธอเคย ไปแจ้งความกับตำรวจไว้แล้วครับ หลี่เกี่ยวยาอายุยี่สิบห้า หลอกมาจากที่หมู่บ้านในชนบท ได้ติดต่อครอบครัวของเธอตามที่อยู่ที่ เธอบอกแล้วครับ”ครั้งนี้เป็นเสี่ยวโจวที่ตอบ

เสี่ยวโจวมองเงินถั่วนิ่งแวบหนึ่ง เห็นเป็นถั่วนิ่งฟังอย่างตั้งใจ เพิ่งคิดอยากจะพูดต่อ

“จงหงอายุสามสิบห้า เป็นหมู่บ้านหมุนชานในเมือง สามี ของเธอเป็นคนปัญญาอ่อน เธอถูกขายไปเมื่อหลายปีก่อน ครั้งนี้ หนีออกมาได้อย่างยากลำบาก แต่สุดท้ายก็เจอพวกค้ามนุษย์เข้า คนของพวกผมได้ตรวจสอบมาแล้ว ว่าเรื่องราวเป็นความจริง ครับ สามีปัญญาอ่อนที่บ้านของเธอยังค่อยหาเธอไปทั่วหมู่บ้าน อยู่ครับ”แต่เล้งทรงกลับพูดต่อจากคำพูดของเสี่ยวโจวเสียเอง เล้งหรงพูดอธิบายอย่างละเอียดยิบ เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจเรื่อง ในทั้งคดีนี้อย่างละเอียด

แบบนี้ดูแล้ว ทั้งสามคนก็ปกติ แถมยังหาคนในครอบครัวพบ แล้วด้วย เหมือนไม่มีเรื่องอะไรให้สงสัยอีก

เงินลั่วนิ่งกวาดสายตามองผู้หญิงสามคนนั้นอีกครั้ง ด้วยแวว

ตาลึกเล็กน้อย

“ลูกพี่ เหยื่อพวกนี้มีปัญหาอะไรรึเปล่าครับ”หมิงหยวนไม่ เข้าใจจึงถามขึ้นมา

“มีปัญหาอะไร เปล่า”เล้งหนึ่งกลับมองไปทางเงินล้วจึงแล้ว ตาม

“ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ”เงินถั่วนิ่งเงยหน้าขึ้นมอง จากนั้นก็ตอบ เรากลับผิดหวังเล็กน้อย
“เป็นเหยื่อกันทั้งนั้น จะมีปัญหาอะไรได้ยังไงกันครับ ตอนที่ พวกเราบุกไปจับกุมนั้น พวกเขานั้นยังถูกขังไว้ในกรงอยู่เลย ห จึงหยวนเย็นชาเบาๆ ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของเงินถั่วงอ ย่างยิ่ง

ตอนที่หมิงหยวนพูด เป็นวงก็กวาดสายตามองผู้หญิงทั้ง สามราวกับไม่คิดอะไร หลังจากนั้นแววตาของเธอก็มีรอยยิ้มเล็ก น้อยซ่อนอยู่ในส่วนลึก

วางแผนรอบคอบจริงๆคนนี้ ซ่อนได้ยอดเยี่ยมจริงๆ แต่ใน บางครั้งที่การแสดงออกของคนๆหนึ่งก็ถูกปกปิดได้เป็นอย่างดี ซึ่งสัญชาตญาณการตอบสนองของร่างกายกลับไม่สามารถ ปกปิดไว้ได้เลย

ตอนเธอพูดว่าไม่มีปัญหา ซึ่งหมิงหยวนมีความไม่พอใจเล็ก น้อย ตอนต่อว่าเธอนั้น เธอเห็นว่าร่างกายของผู้หญิงคนหนึ่งใน นั้นก็เริ่มผ่อนคลายลงอย่างช้าๆ

“นำพวกเธอกลับไปส่งเถอะ”เล้งทรงเมื่อได้ยินเธอพูดว่าไม่มี ปัญหา ก็คิดว่าไม่มีปัญหาจริงๆ เลยสั่งให้นำคนไปส่งทันที เงินถั่วนิ่งสังเกตเห็นว่า ตอนที่เล้งทรงพูดแบบนี้ ร่างกายทุก

ส่วนของผู้หญิงคนนั้นก็ได้ผ่อนคลายลงทันที

ในสถานการณ์แบบนี้ ตื่นเต้นหวาดกลัวเป็นเรื่องปกติ เหยื่อ ทั้งหมดก็ว่าหวาดกลัว ตื่นเต้น เพราะฉะนั้นตั้งแต่เริ่มร่างกายจะ แข็ง อเล็กน้อยกันทั้งสิ้น

แต่ว่า ในตอนนี้มีเพียงผู้หญิงคนเดียวที่ร่างกายผ่อนคลายลงทั้งหมด

“ไม่รีบค่ะ ให้คนในครอบครัวของพวกเธอมารับเถอะนะ คะ ตอนที่เป็นวงพูดแบบนี้ก็เห็นร่างกายของผู้หญิงคนนั้นแข็ง อขึ้นมาเล็กน้อย

“ทางบ้านของเพิ่งซิงเยวมาตั้งนานแล้ว หลี่เสี่ยวยาเป็นคนใน ชนบท คุณพ่อเสียไปแล้ว คุณแม่ร่างกายไม่แข็งแรง ไม่สะดวกที่ จะมา ส่วนสามีคนนั้นของจงหงก็บกพร่องทางสติปัญญา……. มิงหยวนรีบพูดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ซึ่งหมายความว่าที่ควรมาก มาหมดแล้ว ที่เหลือคือมาไม่ได้

“จงหงถูกขายให้ผู้ชายบกพร่องทางสติปัญญาคนนั้น เพราะ ฉะนั้นจึงไม่ถือว่าเป็นคนในครอบครัวของเธอ หาครอบครัวที่แท้ จริงของเธอให้พบ ให้มารับเธอ เธอน่าจะยังจําครอบครัวที่แท้ จริงของเธอได้มั้ง”สายตาเป็นมั่วนิ่งตกอยู่ในตัวจงหง เป็นสายตา สบายๆไม่คิดอะไร อีกทั้งค่าพูดก็ยังนุ่มนวลอีกด้วย

“ฉัน ฉันจำไม่ได้แล้ว ตอนนั้นที่ฉันตื่นขึ้นมาก็พบว่าตัวเองได้ ถูกขายให้กับคนโง่นั้นแล้ว “จงหงที่ก้มหน้าก้มตามาโดยตลอด เมื่อได้ยินที่เป็นลั่วถึงพูด ถึงจะเงยหน้าหน้าขึ้นมา แล้วตอบอย่าง

ก็กล้าๆกลัวๆ

ตอนนี้ใบหน้าของจงหงเต็มไปด้วยความมึนงง แถมยังมีความ เจ็บปวดเล็กน้อยที่มีประโยชน์พอดีแทรกอยู่ด้วย

มองไม่ออกถึงที่พิรุธใดๆ แสดงได้เพอร์เฟค และแนบเนียน
จู่ๆเป็นวงก็ยิ้มเบาๆออกมาที่หนึ่ง ตอนที่ไม่มีพิรุธอะไร เผยออกมานั่นแหละคือพิรุธที่ใหญ่สุด

“หลังจากผู้ค้ามนุษย์พวกนั้นเอาคนไปขายแล้ว ก็ไม่รู้ว่าทำ อะไรกับพวกเธอรึเปล่า มีคนจํานวนมากบอกว่าหลังจากตื่นขึ้น มา ก็จําเรื่อง ในเมื่อก่อนไม่ได้เลย”หมิงหยวนได้จังหวะพูดเสริม ขึ้นมาอย่างพอดี

“จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร พวกเราสามารถใช้วิธีอื่นช่วยเธอหาญาติ ได้เงินชั่วนิ่งไม่ได้สนใจหมิงหยวน แต่กลับยิ้มเบาๆ ให้จงหง

“เหมือนว่าคนแบบนี้ พวกคุณควรรับผิดชอบช่วยเธอหาญาติ ใช่ไหมคะ”เงินถั่วงหันไปมองเล้งทรง ดูเหมือนถามด้วยความ สงสัย ซึ่งกลับไม่ใช่ทั้งสิ้น

เล้งหรงชะงักไปสักครู่ หากเป็นเด็ก พวกเขาก็ทำเต็มกำลัง ช่วยพวกเขาหาญาติให้พบ แต่ผู้หญิงคนนี้อายุสามสิบห้าแล้ว ร่างกายก็ปกติ สติปัญญาครบถ้วน และเธอก็ไม่ได้ขอให้พวกเขา ช่วยหาญาติของด้วยเองด้วย แถมพวกเขาก็ไม่สามารถให้เธอ อยู่ตรงนี้ได้ตลอด

“อือ เป็นเช่นนี้ครับ” ในใจเล้งทรงแม้จะมีความไม่เข้าใจเล็ก น้อย แต่เขาก็ตอบตามความหมายของเงินถั่วง

“คุณวางใจได้ พวกผมจะช่วยคุณหาญาติให้พบแน่นอน ครับ” เล็งทรงหันไปมองจงหงพร้อมเอ่ยประโยคนี้โดยเฉพาะ

จงหามองเล้งหรง มีความอึ้งเล็กน้อย ริมฝีปากขยับไปมา สุดท้ายกลับทําได้เพียงพยักหน้า
แล้วพูดขอบคุณ

เพราะเธอรู้ดี ว่าในเวลานี้ เธอปฏิเสธไม่ได้ เพราะใน สถานการณ์ปกติ ใครก็ไม่ปฏิเสธที่จะให้ญาติตัวเองให้พบทั้งนั้น

ในใจเป็นลั่วจึงยิ้มเบาๆ เป็นไปตามที่คิดจริงๆ เพราะฉะนั้น เหยื่อคนอื่นถูกส่งกลับไปหมด เหลือแค่เพียงจะ

หงไว้เท่านั้น

ทุกคนคิดว่าเป็นการช่วยจงหงตามหาญาติของเธอจริงๆ ซึ่ง ไม่รู้จุดประสงค์แท้จริงของเงินถั่วถึง รวมไปถึงเล้งหนึ่งก็ไม่เข้าใจ ด้วย

จงหงคือเหยื่อผู้เคราะห์ร้าย แล้วไม่สามารถสอบสวนอะไรได้

ด้วย

ตอนนี้ไม่เข้าใจสาเหตุที่แท้จริง

เล้งหนึ่งไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเป็นถั่วนิ่งถึงทำแบบนี้

ต่อมาเวิน วง ก็ไม่ทำอะไรอีก แถมยังบอกว่าเหนื่อยแล้ว จึง ได้ขอห้องหนึ่งกับเล็งแรง จากนั้นก็ไปนอนพักผ่อนทันที

“ลูกพี่ นี่เธอคิดจะทําอะไรกันแน่ ยังจะเป็นผู้เชี่ยวชาญด้าน อาชญาวิทยาอีก ผมดูแล้วน่าจะเป็นการมาสร้างปัญหามากกว่า ลูกพี่บอกมาว่าผู้ต้องหาเธอไม่สนใจ กลับมารั้งผู้เคราะห์ร้าย คนหนึ่งไว้ นี่ไม่ใช่การสร้างปัญหาแล้วคืออะไร เห็นได้ชัดว่าหมิง หยวนไม่พอใจกับการกระทำของเงินถั่วจึงเป็นอย่างมาก