บทที่ 391 บิดาผู้ให้กำเนิดของเด็ก (1)

“อืม เดินไปดูกันดวงตาของเอเงินกะพริบ และในขณะนี้เขาก็ สงบลงมากแล้ว และเสียงของเขาก็กลับมาเย็นชาตามปกติ ทำให้คนที่ฟังนั้นไม่สามารถฟังอะไรที่ผิดปกติออกมาได้

จางผังเดินตามข้างหลังเขามา และเงยหน้าขึ้นมองแผ่นหลัง ของเยซือเฉิน จากนั้นก็ค่อยๆเคลื่อนสายตาออกไป

ฉากของเย่ซื้อเฉินนั้นไม่ใหญ่มากนัก มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ รีบวิ่งไป และฐานของถังไปเรียนที่อยู่ทางเหนือสุดนั้นค่อนข้าง เปลี่ยว พวกเขาทั้งหมดเดินทางไปโดยการขับรถยนต์ และหลัง จากผ่านไปสองชั่วโมงพวกเขาก็มาถึงที่หมาย

“พวกคุณรอฉันอยู่ที่นี่ เยซื้อเงินลงจากรถโดยลำพัง ซึ่งเขา นั้นมาหาภรรยาของเขา ไม่ได้มาเพื่อต่อสู้ ดังนั้นเขาเข้าไปคน เดียวก็พอแล้ว

“พี่ใหญ่ ผมเข้าไปกับพี่” จางผังกะพริบตา และความกังวลเล็ก น้อยก็ปรากฏอยู่ในส่วนลึกของดวงตาเขา แต่ว่าไม่ได้ชัดเจน มากนัก

“ไม่ต้อง เยซือเฉินปฏิเสธ แล้วเขาก้าวเดินไปข้างหน้าต่อ โดยที่ไม่ได้หันกลับไปมองจางผิง

เย่ซื้อเงินค่อยๆเดินก้าวไปข้างหน้า เดินไม่เร็วมากนัก และ การแสดงออกของเขานั้นสงบมาก
แต่ว่า เมื่อเชื่อเงินเดินเข้าไปถึงใกล้ๆที่ฐาน ดวงตาของเขาก็ หรี่ลงเล็กน้อย สถานที่แห่งนี้เงียบมาก เงียบจนเหมือนว่าจะไม่มี คนอยู่

ฐานลับทั่วไปอาจจะเงียบมาก แต่ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเงียบ จนถึงขั้นนี้

แม้ว่าเยซื้อเฉินจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ แต่ว่าเขาก็ ไม่ได้หยุดเดิน คนของเขาบอกว่าถังไปเขียนพาภรรยาของเขา มาที่นี่ และในขณะนี้ หากว่าที่นี่เป็นถ้ำเสือหรือสถานที่อันตราย เขาก็จะบุกเข้าไป

เพื่อที่จะหาเธอให้เจอ เชื่อเงินสามารถทำได้ทุกอย่างในขณะ นี้!

เยซื้อเฉินเดินไปที่หน้าประตู แล้วผลักประตูออกอย่างเต็มแรง และประตูก็ถูกเปิดออก ดวงตาของเอเฉินจมลงอย่างเห็นได้

นอกจากนี้ยังมีจางสิ่งที่อยู่ทางด้านหลังที่ห่างออกไปเล็กน้อย มีความกังวลเล็กน้อยปรากฏขึ้นในสายตาของเขา

“พี่ใหญ่ ระหว่างกับดักนะครับ” ในที่สุดจางผิงก็อดไม่ไหว แล้วกล่าวตักเตือนเย่อเฉินขึ้น

แต่ว่าเยซื้อเฉินนั้นไม่ได้หยุด เขาเปิดประตูและเดินเข้าไป โดยตรง

หลังจากที่เชื่อเงินเข้าไปแล้วเขาพบว่าด้านในนั้นว่างเปล่าและไม่มีใครเลยสักคนหนึ่ง เชื่อเงินเดินวนไปหนึ่งรอบ ในนี้ อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่สิ่งมีชีวิตก็ไม่มี

เห็นได้ชัดว่าถังไปเขียนไม่ได้อยู่ที่นี่ และเป็นถั่วจึงก็ไม่ได้อยู่ที่

ใบหน้าของเอเงินนั้นไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เพียงแต่ว่า ดวงตาทั้งคู่ของเขานั้นยิ่งเย็นชาลงเล็กน้อย

แม้ว่าตอนที่เชื่อเฉินมานั้นจะตั้งความหวังไว้ แต่ว่าเขาก็ไม่ ได้ตั้งความหวังไว้สูงมากนัก เพราะเขาเข้าใจความสามารถของ ถังไป๋เซียน และเขายิ่งรู้ดีถึงความคิดของถังไปเขียน ดังนั้นเขา คิดไว้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถังไปเชียนนั้นไม่ยอมให้เขาหาเจอ เงินลั่วฉงง่ายๆ

แต่ถ้าหากว่า เขาได้ข่าวตั้งแต่เมื่อคืนนี้ และรีบเดินทางมาที่นี่ โดยตรงล่ะก็ แน่นอนว่าถังไปเซียนนั้นไม่มีโอกาสซ่อนตัวของ เงินถั่วนิ่งไว้แน่นอน

และถ้าเขาสามารถเดินทางมาตั้งแต่เมื่อวาน เขาก็จะไม่ปล่อย ให้ถังไปเขียนได้พบเจอกับเงินถั่วนิ่งแน่นอน

เขาเข้าใจดีว่าหากปล่อยให้ถังไปเชียนรับเงินถั่วงไปแล้ว เรื่องราวทั้งหมดจะกลายเป็นเรื่องที่ยุ่งยากมากแน่นอน

เพื่อเธอแล้ว ถังไปเขียนสามารถหลบซ่อนตัวอยู่ในเมือง ได้ นานขนาดนั้น เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นแล้วว่าการเคลื่อนไหว ของถังไปเซียนนั้นไม่บริสุทธิ์
จะว่าไปแล้ว สุดท้ายก็เป็นเขาเองที่พลาดโอกาสที่ดีที่สุดไป

มุมริมฝีปากของเขือเฉินเม้มขึ้นอย่างเย็นชาเล็กน้อย ถังไป

เขียนอยากจะห้ามเขา แต่เกรงว่าฝ่ายนั้นคงจะไม่มีปัญญานั้น และในเมื่อถึงไปเขียนอยากเล่น ถ้าอย่างนั้นเขาก็จะเล่นสนุกกับ ถังไปเขียนสักหน่อย

หวังว่าถังไปเชียนนั้นจะสามารถทนและรับมือเขาได้

“พี่ใหญ่ เหตุการณ์ด้านในเป็นอย่างไรบ้าง? “เมื่อเห็นเชื่อเงิ นออกมา จางผิงก็รีบถามขึ้นอย่างรวดเร็ว

“ไม่มีคน พวกเขาอพยพออกไปแล้ว” เชื่อเฉินมองไปที่เขา แล้วตอบกลับเขา น้ำเสียงที่เยือกเย็นของเขานั้นทำให้คนที่ฟังฟัง อารมณ์ของเขาไม่ออก

แน่นอนว่า ในขณะนี้เยซื้อเฉินนั้นไม่ตำหนิลูกน้องของเขาที่ ทำงานไม่ได้เรื่อง เพราะอำนาจของถังไปเขียนนั้นเขารู้ดีที่สุด ถ้า ให้เขาหาคนเจอได้ง่ายดายขนาดนั้น ในทางกลับกันมันจะน่า แปลกประหลาดยิ่งกว่า

ยิ่งไปกว่านั้น ตอนที่เขาให้ลูกน้องของเขาตรวจสอบ ถังไปเชีย นได้รับเงินถั่วนิ่งไปตั้งนานแล้ว ดังนั้นพวกเขาก็สามารถตรวจ สอบผ่านร่องรอยบางอย่างเท่านั้น

ต่อให้สถานที่ที่พวกเขาตรวจสอบจะถูกต้อง แต่เวลานาน ขนาดนั้น เป็นไปได้ว่าถังไปเซียนนั้นได้เคลื่อนย้ายไปแล้ว และ ตามความสามารถของถังไปเขียน ถ้าเขาอยากจะเคลื่อนไหว โดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้นั้นไม่ใช่เรื่องยาก
รับสั่งลงไป ค้นหาฐานลับทั้งหมดของถังไปเขียนอย่าง ละเอียด ดวงตาของเขือเฉินหันกลับมามองเล็กน้อย แล้วรีบ ออกคำสั่งอย่างรวดเร็ว เขาหวังว่าถังไปเขียนยังอยู่ที่ ประเทศM ในตอนนี้

ตราบใดที่ยังไปเขียนยังอยู่ในประเทศ เขาก็สามารถจับตัว ของถังไปเขียนออกมาได้แน่นอน โดยใช้เวลาไม่นาน

และถ้าจับตัวถังไปเขียนได้ ก็สามารถพบเจอกับภรรยาของ เขาได้

“ครับ” จางผิงรีบกล่าวตกลงอย่างรวดเร็ว และรีบโทรศัพท์ เพื่อติดต่อ

ผ่านไปสองชั่วโมง ตอนที่เชื่อเงินได้รับข่าว ฐานที่ถังไปเชีย

นมีทุกสถานที่ต่างก็มีคนไปตรวจสอบดูแล้ว และไม่พบใครเลย

สักคน

ดวงตาของเยีชื่อเงินค่อยๆหรี่ลง ถังไปเขียนทำเพื่อเธอ ถึง ขนาดรังเก่าทั้งหมดของเขา เขาก็ไม่เอาแล้วเหรอ?

ถังไปเรียนทำเช่นนี้นั้นไม่สำคัญสำหรับเขา แต่ที่สำคัญ สําหรับเขาคือ เธอไปกับถังไปเขียนแบบนี้เลยเหรอ?

เธอกลับไปที่ประเทศMก่อน จากนั้นจากไปพร้อมกับถังไปเชีย

ดังนั้น เธอมาที่ประเทศM ก็เพื่อมาหาถังไปเซียนเหรอ? ถังไปเรียนไปไหน เธอก็จะติดตามเขาไปด้วยทุกที่เหรอ?
แล้วเขาล่ะ? ตอนที่เธอจากไปพร้อมกับถังไปเขียนนั้นเธอเคย นึกถึงเขาบ้างหรือเปล่า?

เขาครุ่นคิด เธอไม่นึกถึงเขาแน่นอน เมื่อก่อนนั้น ในใจของ เธอไม่มีเขาอยู่เลย และตอนนี้เธอก็จัดการเรื่องหย่าแล้ว คงจะลืม เขาไปถึงไหนแล้วไม่รู้ คงจะไม่มีแม้แต่วินาทีเดียวที่จะนึกถึงเขา หรอกมั้ง?

เงินถั่วถึงในขณะนี้ไม่มีเวลาไปนึกถึงเยซื้อเฉินจริง ๆ เพราะว่า ในขณะนี้เธอกำลังอยู่ในโรงพยาบาลกับถังจื้อไม่ ซึ่งแน่นอนว่า เด็กน้อยถึงจื่อซีเองก็อยู่ด้วย

ถังจื่อนั้นกว่าจะได้อยู่กับแม่ของตัวเองไม่ง่ายเลย ดูเหมือน ว่าเขากลัวแม่ของเขานั้นจะจากไปกะทันหันอีก ดังนั้นเขาจึงกอด แม่ไว้ตลอดไม่ยอมปล่อยมือ

อาการของถังจื่อไม่นั้นไม่รุนแรงมากนัก ดังนั้นจึงตัดสินใจ รักษาโดยใช้ยา ไม่ผ่าตัด เพียงแต่ว่าต้องนอนพักที่โรงพยาบาล หลายวัน

“คุณแม่ครับ แม่มาอยู่กับผมแบบนี้ สามีคุณแม่ยินยอมเหรอ ครับ? “ถังจื่อโน้มองไปที่เป็นถั่วนิ่ง มีบางอย่างที่แปลกๆกะพริบ อยู่ภายในดวงตาส่วนลึกของเขา

เงินถั่วงกำลังปอกส้มให้ถังจื่ออยู่ในขณะนี้ และเมื่อเธอ ได้ยินคำพูดของถังจื้อ โม่ เธอก็ตะลึง จากนั้นเธอเงยหน้าขึ้นมา แล้วมองไปที่ถังจื้อไม่ แล้วยิ้มและกล่าว: “แม่หย่ากับเขาแล้ว ต่อไปนี้แม่เป็นอิสระแล้ว และสามารถมาอยู่กับพวกหนูได้ทุกวัน
ตอนที่เงินล่วงพูดคำนี้ดูเป็นธรรมชาติมาก ไม่มีอะไรที่ผิด ปกติเลยสักนิด

“เย้ ตีจังเลย ต่อไปนี้คุณแม่ก็สามารถอยู่กับพวกเราทุกวัน แล้ว”ถังจื่อ รีบตะโกนขึ้นด้วยความดีใจ และภายในใจของเธอ นั้นไม่มีอะไรสำคัญไปมากกว่าคุณแม่สามารถอยู่เคียงข้างเธอ แล้ว

แต่ว่าถึงจื่อไม่นั้นกลับตะลึง และดวงตาทั้งคู่ของเขาก็จ้องมอง ไปที่เป็นถั่วงที่ก้มหน้าปอกส้ม ให้ชื่ออยู่ตลอด และการ แสดงออกบนในหน้าของเขานั้นยิ่งอยู่ยิ่งซับซ้อนมากขึ้นเรื่อย ๆ

ครั้งนี้ที่เขากลับมา ก็เพื่อจะมาตรวจสอบเรื่องของ โม่เหยียน เพราะเขาพบว่าระหว่างโม่เหยียนและเยซือเงินนั้นมีความ สัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกันมากมาย

ดังนั้น เขาจึงสงสัยว่าเชื่อเงินก็คือ โม่เหยียน

เขาได้ยินการสนทนาของแม่เขากับแม่ของถุงถังก่อนหน้านี้ แม่บอกว่าพ่อผู้ให้กำเนิดของเขาและน้องสาวอาจจะเป็น โม่เห ยียน

หากว่าเชื่อเงินก็คือ โม่เหยียน ถ้าอย่างนั้นก็เป็นไปได้ว่า เชื่อเงินก็คือพ่อผู้ให้กำเนิดของพวกเขา

ที่เขากลับมาในครั้งนี้ก็เพื่อที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ให้ละเอียด แต่เขาคาดไม่ถึงว่า เขาเพิ่งกลับมา ยังไม่ทันได้ตรวจสอบเขาก็ ต้องมาล้มป่วยก่อน
เดิมทีเขาคิดว่าเรื่องนี้ไม่ต้องรีบร้อนมากเกินไป แต่ว่า เขาคาดไม่ถึงว่าการเคลื่อนไหวของแม่จะรวดเร็วขนาด นี้ และเขาไม่คิดว่าแม่จะหย่าร้างกับเอเฉินไวขนาดนี้