บทที่ 383 ใบหย่าที่พึ่งออกมาจากเตาสดๆ ร้อนๆ (3)

“เป็นไปไม่ได้ พี่สามจะหย่าได้ยังไง นายเข้าใจอะไรผิดหรือ เปล่า?” ตกใจไปหมด สำหรับข่าวแบบนี้ เขาไม่สามารถเชื่อ ในครั้งแรกที่ได้ยิน

“จะเข้าใจผิดได้ยังไง ฉันเป็นคนจัดการเอกสารการหย่าด้วย ตัวเอง ฉันเป็นคนมอบใบหย่าให้คุณหญิงด้วยตัวเอง” ขณะนี้ เลขาหลิวเหมือนจะได้สติขึ้นมาบ้าง ตัดตอนคำพูดของหนีกลับ

“นายเป็นคนจัดการ? เอกสารการหย่าของพี่สามนายเป็นคน จัดการ?” จี้หอึ้งไปอีกครั้ง พี่สามหย่า ทำไมถึงให้เลขาหลิวไป จัดการ?

“เพราะว่าท่านประธานและคุณหญิงเซนต์สัญญากันแล้ว บน ใบสัญญาเขียนไว้อย่างชัดเจน ถ้าหากในตอนที่ท่านประธานไม่ อยู่เมืองA ให้ฉันเป็นคนดำเนินการเรื่องหย่า นายว่าเรื่องนี้เกี่ยว อะไรกับฉัน? ทำไมถึงต้องให้ฉันมาจัดการ? ทำไมถึงต้องให้ฉัน มาเป็นนักโทษ?” เลขาหลิวพูดถึงเรื่องนี้ก็ยิ่งเสียใจไปใหญ่

ขมวดคิ้วแน่น ใบสัญญาการแต่งงานของพี่สามและ เงินถั่วนิ่งนั้นเขารู้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าบน ใบสัญญาจะมีข้อนี้ด้วย

หากเป็นเหมือนที่เลขาหลิวพูดจริงๆ ให้เลขาหลิวจัดการก็ถือ ว่าโอเค แต่ว่าก็รู้สึกว่าเหมือนมีอะไรผิดปกติ

“นายจัดการเรื่องหย่าให้พี่สาม พี่สามรู้ไหม?” หรือดไม่ได้ถามไปอีกหนึ่งประโยค

“แน่นอนว่ารู้อยู่แล้ว คุณหญิงนำใบสัญญามาให้ฉันไปดำเนิน เอกสารการหย่า ตอนนั้นฉันก็โทรหาท่านประธานแล้ว ท่าน ประธานบอกว่าท่านรู้เห็นด้วยกับการหย่า ท่านประธานบอกว่า คุณหญิงอยากได้อะไรก็ให้อะไร เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าท่าน ประธานอยากจะชดเชยให้คุณหญิง แต่ว่าสุดท้ายแล้วคุณหญิง ไม่เอาอะไรเลย” เลขาหลิวใช้แรงถอนหายใจไปหนึ่งที่ “คุณหญิง ไม่ใช่คนประเภทที่โลภมากอยู่แล้ว”

ดวงตาของจี้ซึกะพริบเบาๆ เรื่องนี้ไม่ถูก…….

“ฉันรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกๆ” ถึงแม้ว่าเลขาหลิวจะพูดได้มีเหตุมี ผล แต่ว่าก็รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติ

“พี่สามนอนกับพี่สะใภ้สามแล้ว เป็นไปได้ยังไงที่จะหย่าต่อ?” ประโยคนี้ของจี้ ไม่ได้พูดกับเลขาหลิว แต่ว่ากำลังพูดเองเออ เอง

ครั้งก่อน พี่สามได้ส่งข้อความไปในกลุ่ม เห็นได้อย่างชัดเจน เลยว่าพี่สามนอนกับพี่สะใภ้สามแล้ว อีกอย่าพี่สามยังพูดอีกว่า

ถ้าหากว่าเป็นการแต่งงานตามใบสัญญา ก็ไม่ควรที่จะมาของ จริง ในเมื่อมาของจริงแล้ว นอนก็นอนแล้ว หย่าอีก งั้นก็ไม่ถูก ต้องแล้ว

อีกอย่างนั้นไม่ใช่ครั้งที่เสียการควบคุม แต่เป็นทุกคืน เขา ได้ว่าตอนนั้นพี่สามได้เน้นย้ำว่าเป็นทุกคืน
ผู้ชายคนหนึ่งจะต้องมีผู้หญิงคนหนึ่งมานอนด้วยทุกวัน สามารถพูดได้เลยว่าผู้ชายคนนั้นชอบผู้หญิงคนนั้น ถึงแม้ว่าจะ ไม่ใช่ด้านความรู้สึก อย่างน้อยด้านร่างกายก็ถือว่าชอบ

สถานการณ์แบบนี้ พี่สามจะหย่าได้ยังไง?

“ฉะนั้นฉันเลยว่าท่านประธานคือสัตว์ดุร้าย ไม่ แม้แต่สัตว์ ดุร้ายก็เทียบไม่ได้” เลขาหลิวเมาแล้ว แต่กลับได้ยินการพูดเอง เออเองของจี้หยี ในใจยิ่งรู้สึกโมโหเข้าไปใหญ่ ขณะนี้ดื่มจนเมา แล้ว ด่าท่านประธานของตัวเองขึ้นมาก็เพราะว่าลืมตัว แม้แต่ สัตว์ดุร้ายก็เทียบไม่ได้คำนี้ก็พูดออกมาแล้ว

“ฉันรู้สึกว่าพี่สามไม่น่าจะทำแบบนี้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่พี่สามจะทำ” หนีนั้นเข้าใจเชื่อเงินดี ก็รู้เรื่องของเยซือเฉินและเป็นถั่ว งบ้าง ฉะนั้นเขารู้สึกว่าพี่สามไม่มีทางใจร้ายแบบนี้กับเงินถั่วนิ่ง

“เป็นไปไม่ได้ได้ยังไง ใบสัญญายังอยู่ที่ฉันเลย นายดูสิ นาย ดู” เลขาหลิวนำใบสัญญาฉบับนั้นออกมาจากกระเป๋า

เลขาหลิวออกมาจากบริษัทแล้วก็มาดื่มสุราที่นี่เลย หลังจากที่ จัดการเอกสารการหย่าแล้ว สิ่งที่เป็นของเยซื้อเฉินต่างก็อยู่ใน กระเป๋าของเขา

“นี่ไม่ใช่ตัวหนังสือของพี่สาม” หมองไปหนึ่งที ขมวดคิ้ว แน่นยิ่งขึ้น

“นี่คือตัวหนังสือของคุณหญิง ท่านประธานต้องเป็นคนให้คุณ หญิงเขียนแน่นอน นายดน้ำเสียงนี่สิ แนวนี้ ต้องเป็นท่านประธาน พูดแน่ๆ แล้วคุณหญิงเขียน เลขาหลิวในขณะนี้มั่นใจแล้วว่าท่านประธานของเขาคือผู้ชายที่ใจร้าย ฉะนั้นไม่ว่าเรื่องอะไรเขาก็ จะรู้สึกว่าเป็นความผิดของท่านประธาน

จี้หด ใบสัญญาฉบับนั้นอย่างละเอียดอีกครั้ง จากนั้นห รู้สึกว่าสิ่งที่เลขาหลิวพูดก็ถูกอยู่ น่าจะเป็นความหมายของพี่สาม เขารู้สึกว่า เป็นลั่วจึงน่าจะคิดไม่ถึงเรื่องที่ให้เลขาหลิวมา ดาเนินการกับเอกสารการหย่า

ครั้งแรกที่จี้หซีไปดู ใบสัญญา ขณะที่เห็นความว่าหลังจากที่ได้ หุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปแล้วดำเนินการหย่าทันที บน ใบหน้าที่มีความโมโหเล็กน้อย “พี่สามใจร้ายมากจริงๆ

“ใช่แล้ว ท่าประธานใจร้ายมากจริงๆ ตอนนั้นคุณหญิงเสียใจ

มาก รู้สึกแย่มากแน่ๆ คุณหญิงอดกลั้นมาโดยตลอด ไม่เช่นนั้น

ตอนนั้นคงจะร้องไห้ออกมาแน่ๆ ฉันคิดว่าตอนนี้ยังไม่รู้เลยว่าคุณ

หญิงจะแอบไปร้องไห้ที่ไหนหรือเปล่า” เลขาหลิวคิดว่าเป็นวง

คงจะเสียใจอยู่แล้ว หลังจากที่เมาแล้วความคิดนี้ก็สลักไว้อยู่ใน

ใจ

“คงไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับคุณหญิงหรอกมั้ง? คุณหญิงคงจะ ไม่เสียใจมากเกินไป รู้สึกแย่มากเกินไป แล้วทำเรื่องบ้าๆ ขึ้นมา หรือเปล่า แววตาของเลขาหลิวกะพริบไปมา ทันใดนั้นก็เผย เสียงที่ตกใจออกมา

“ไม่ ไม่ถึงขั้นนั้นหรอกมั้ง? เป็นลั่วจึงไม่ใช่คนประเภทที่จะ ยอมรับอะไรไม่ได้” หนึกถึงเรื่องครั้งนั้นที่เป็นลั่วถึงท่าตอนที่ อยู่หมิงเจ๋ รู้สึกว่าไม่มีทางมีเรื่องที่เลขาหลิวพูดเกิดขึ้นได้
“นายไม่เข้าใจ เรื่องของความรู้สึกกับเรื่องอื่นไม่เหมือนกัน คนที่ปกติแล้วจะเข้มแข็งขนาดไหน พอพบเจอกับเรื่องความรู้สึก ก็จะเปลี่ยนเป็นคนที่อ่อนแอลงทันที” เลขาหลวพูดเหมือนว่าตัว เองมีประสบการณ์เลย

“นายมีเบอร์โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งไหม? ฉันโทรไปถามดู หนีได้ยินเขาพูดแบบนี้แล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะเป็นห่วง

“ไม่มี แต่ว่าฉันเอาเบอร์โทรศัพท์ของฉันให้คุณหญิงแล้ว ตอน ที่คุณหญิงมีเรื่องอะไรให้โทรหาฉัน” เลขาหลิวอึ้งไปสักพัก จาก นั้นก็ตอบกลับไปประโยคหนึ่ง

“เฮอะ ยัยโง่ ถ้าเธออยากพูดกับนาย เธอพูดกับนายตั้งแต่ ตอนนั้นแล้ว” จี้หซีมองเขาไปหนึ่งที อดไม่ได้จึงด่าไปหนึ่ง ประโยค

“ฉันโทรถามพี่สามดู” จี้รู้สึกว่าภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ไม่ว่าการหย่าจะเป็นความหมายของพี่สามหรือเปล่า เรื่องนี้ก็ ควรจะลองถามพี่สาม

“นายไม่ต้องโทรหาท่านประธานหรอก โทรศัพท์ของท่าน ประธานแบตเตอรี่หมดแล้ว ฉันโทรไปหลายรอบแล้ว” เลขาหลว เม้มปาก “ฉันรู้สึกว่าคงจะเป็นเพราะว่าท่านประธานกลัวว่าคุณ หญิงจะโทรหาเขา กลัวว่าคุณหญิงจะตอแยเขา ฉะนั้นก็เลยตั้งใจ ปิดเครื่อง เฮอะ”

เลขาหลิวในขณะนี้มุดจมดินไม่สามารถออกมาแล้วจริงๆ หมองไปทางเลขาหลิวด้วยความสงสัย หลียังยืนหยัดที่จะเชื่อว่าพี่สามของเขาไม่มีทางทำเรื่องที่ไร้จรรยาบรรณแบบนั้น แน่นอน

แต่ว่า เลขเหลวบอกว่าโทรศัพท์ของพี่สามปิดเครื่อง เขาโทร หาพี่สามต้องโทรไม่ติดแน่ๆ เลย

ฟังคำพูดเมื่อของเลขาหลิวแล้ว ก็นึกได้ว่าเป็นมั่วนิ่งหย่า

ได้กะทันหันแบบนี้ ก็คงจะรู้สึกแย่แน่ๆ ฉันนั้นเขายิ่งคิดก็ยิ่งเป็น ห่วง

ทันใดนั้นก็นึกถึงพี่ใหญ่ถังหลิน พี่ใหญ่พิเศษต่อเป็นถั่ว งมาโดยตลอด

แต่ว่า เขามองออกว่าความพิเศษที่พี่ใหญ่มีต่อเงินวจึงไม่ใช่ เพราะความรู้สึกระหว่างหญิงชาย ตามนิสัยของพี่ใหญ่แล้วก็ไม่มี ทางที่จะชอบผู้หญิงของพี่น้องผองเพื่อนตัวเอง

มีแต่พี่สามที่โง่เง่าคิดว่าพี่ใหญ่จะแย่งผู้หญิงกับเขา

คิดว่าพี่ใหญ่น่าจะมีช่องทางการติดต่อของเป็นวง ห รีบหาเบอร์โทรศัพท์ของถังหลิน แล้วโทรออกไป