บทที่ 379 คุณชายสามเอ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว(7)

เขารู้สึกว่าท่านประธานสมควรจะเป็นโสดไปตลอดชีวิต หา ภรรยาไม่ได้อีกเลย

แน่นอนว่าเลขาหลิวได้แต่แอบคิดเรื่องพวกนี้อยู่ในใจไม่ กล้าพูดออกไป

“เลขาหลิว คุณกลับมาแล้วเหรอ?” เลขาหรวนที่เดินผ่านมา พอดีเห็นเลขาหลิวยืนนิ่งอยู่หน้าห้องทำงานของท่านประธาน รู้สึกแปลกใจ

“ท่านประธานไม่ได้บอกว่าให้คุณกลับมาหนึ่งเดือนหลังจาก นี้เหรอ?” เลขาหรวนจำได้ว่าเลขาหลิวพูดไว้ตอนที่จะไปว่าท่าน ประธานไม่ให้เลขาหลิวกลับมาในช่วงหนึ่งเดือนนี้ อย่างไรก็ตาม ในตอนนั้นทุกคนคิดว่าเลขาหลวล้อเล่น ดังนั้นตอนนี้เลขาพรวน จึงพูดเพื่อหยอกเขา

เมื่อเลขาหลิวได้ยินที่เลขาหรวนพูดแล้วก็นิ่งไป อันที่จริงเขา ก็คิดมาตลอดว่าเรื่องนี้มันแปลก ก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน จู่ ๆ ท่าน ประธานให้เขาเดินทางไปทำงาน และยังบอกว่าภายในหนึ่ง เตือนห้ามกลับเมือง 4 ท่านประธานยังบอกอีกว่าต่อให้ทำเรื่อง ทางนั้นเสร็จแล้ว แล้วทางนี้มีปัญหา เขาก็ห้ามกลับมาที่เมือง A

แต่ว่าครั้งนี้ท่านประธานมีเรื่องเร่งด่วนให้เขารีบกลับมา และเขาก็เข้าใจสถานการณ์ทางประเทศ C อยู่บ้าง นั่นเป็นเรื่องของชีวิตคน ถ้าไม่อย่างนั้นท่านประธานไม่มีทางให้เขากลับมา แน่

เพียงแต่จนถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้ว่าทำไมท่านประธานถึง ย้ายเขาไปทำงานนอกสถานที่ อีกทั้งยังย้ายเขาไปยังพื้นที่ห่าง ไกลอีกด้วย และเขายังไม่เข้าใจว่าทำไมถึงจะห้ามไม่ให้เขากลับ มาภายในหนึ่งเดือนนี้

ในตอนนั้นที่ท่านประธานออกคำสั่งสีหน้าเขาดูน่ากลัวไม่ น้อย เขาจึงไม่กล้าถาม เขารู้สึกว่าเป็นไปได้ว่าเขาจะทำอะไรผิด จนทำให้ท่านประธานโกรธ

เลขาหลิวไม่ได้ตอบคําถามของเลขาหรานและเพียงแค่มอง ดูสัญญาที่อยู่ในมือ แล้วถอนหายใจอีกรอบ แล้วมองไปที่ประตู ห้องทํางานแล้วจึงเดินจากไป

ในตอนนี้ ประเทศ C

ก่อนหน้านี้เยซือเฉินได้พูดแล้วว่าหากไม่ได้เห็นคนของเขา กลับมาอย่างปลอดภัยจะไม่มีใครได้ออกไปจากสถานที่นี้ ดังนั้น ฝั่งตรงข้ามที่อยู่ในนี้ทุกคนจึงรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน

พวกเขากลัวว่าถ้าปล่อยคนแล้วถึงเวลาเยซือเฉินจะไม่ ปล่อยพวกเขาไป พวกเขากลัวฝีมือของเอเงิน

ดังนั้นเมื่อครู่เพราะมีใครบางคนบนลานและตื่นตระหนกจน เกินไป จึงได้เกิดเหตุการณ์ทำปืนในมือลั่น แต่ว่าโชคดีที่ไม่มี ใครได้รับบาดเจ็บ ซึ่งถูกเชื่อเดินเข้าระงับเหตุการณ์ได้อย่าง รวดเร็ว
หลังจากระงับเหตุการณ์ได้แล้ว เย่อเฉันคิดถึงเรื่องที่เลขา หลิวโทรหาเขาเมื่อครู่ และคิดถึงเงินถั่วงที่ยังอยู่ในห้องทำงาน ดวงตาของเขาก็เป็นประกายในทันใด

จากนั้นเขาก็รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วหาเบอร์ของ เงินล้วนิ่งและโทรออก

เป็นลั่วถึงในตอนนี้กำลังนั่งรอเงียบ ๆ อยู่ในห้องทำงาน ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น เป็นลั่วจึงหยิบโทรศัพท์ออก มาแล้วพบว่าเยซือเฉินโทรเข้ามา เธอกะพริบตาอย่างรวดเร็ว ทําไมเขาถึงโทรมาอีก?

เขายังมีเรื่องอะไรอีกงั้นเหรอ?

เป็นลั่วจิงจ้องดูโทรศัพท์และลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เมื่อครู่เลขา หลิวก็ออกไปทำเรื่องหย่าแล้ว จู่ ๆ เขาโทรเข้ามาหาเธอมีเรื่อง อะไร?

เวิน วฉิงคิดและตัดสินใจรับสาย

เพียงแต่ในตอนที่เธอกำลังจะกดรับ เสียงเรียกเข้าก็หยุดลง

เป็นลั่วจึงมองดูโทรศัพท์และกะพริบตา ทำไมถึงวางสายไป โทรผิดเหรอ? หรือว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น? เธอควรจะต้องโทร กลับไหม?

เงินล้วนิ่งคิดเธอคงจะต้องโทรกลับไปถามเสียหน่อย เผื่อว่า จะเกิดเรื่องอะไรกับเขา

เพียงแต่ยังไม่ทันที่เป็นถั่วถึงนะโทรออก ประตูของห้องทํางานก็ถูกเปิดออก

เลาขาหลิวเดินเข้ามาพร้อมกับทนายอีกคนหนึ่ง

“คุณนายครับ ท่าน คือทนายหมิง” เลขาหลิวแนะนำใน

ทันที

“สวัสดีค่ะ” เป็นลั่วจึงกล่าวทักทายด้วยความสุภาพ

“สวัสดีครับ ขอถามว่าคุณได้เอาเอกสารรับรองมาด้วยหรือ เปล่า?” ทนายความมองเงินถั่วนิ่งด้วยความเกรงใจ เพียงแต่ แอบมีความรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยว่าท่านประธานของพวก เขาแต่งงานด้วยเป็นผู้หญิงแบบนี้

อย่างไรก็ตามมันคือการแต่งงานด้วยเงื่อนไข เรื่องอื่นนั้นก็ ไม่สําคัญ

“เอามาค่ะ” เป็นลั่วจึงรีบหยิบเอกสารที่จำเป็นออกมารวมทั้ง ทะเบียนสมรสของเธอกับเย่อเงินด้วย

เมื่อเห็นทะเบียนสมรส ดวงตาของเงินถั่วนิ่งก็เป็นประกาย

ก่อนหน้านี้เธอไม่ได้หยิบมันออกมาเพราะเข้าใจว่าเลขาหลว จะใช้ช่องทางพิเศษหรืออาจจะไม่ต้องใช้ของพวกนี้ ในตอนที่ เยซื้อเงินลากเธอไปจดทะเบียนนั้นก็ไม่ได้ต้องใช้ทะเบียนบ้าน หรืออะไรพวกนี้

เอกสารที่ต้องใช้มากมายเป็นลั่วถึงก็พกติดมาด้วย ตัวอย่าง เป็นหนังสือเดินทางอะไรแบบนั้นเธอก็เอามาด้วย แบบนี้ วันนี้เธอ จะได้รับไปสนามบินและไม่ต้องกลับไปเอาที่บ้านอีกรอบ
“ขอถามว่าคุณรู้ไหมว่าเอกสารการแต่งงานของท่าน ประธานอยู่ที่ไหน?” ทนายหมิง มองไปที่เอกสารของเงินถั่วง และถามขึ้น

เงินถั่วนิ่งนิ่งไปและคิดขึ้นได้ในตอนที่เดินทางไปประเทศ R นั้น เชื่อเงินเก็บหนังสือรับรองการแต่งงานไว้กับตัว ครั้งนี้เขา เดินทางไปต่างประเทศ คงจะไม่ได้เอาไปด้วยหรอกนะ

“คงจะไม่ได้ต้องใช้เอกสารรับรองการแต่งงานของเขาหรอก ใช่ไหมคะ? ไม่ได้ต้องการสัญญาหรอกเหรอคะ?” เป็นลั่วจึงคิดว่า หากเย่อเฉินเอาเอกสารไปด้วย งั้นเธอจะไม่สามารถเดินทางไป ต่างประเทศไปหาเยซื้อเฉินเพื่อขอหนังสือรับรองของเขาหรอก นะ?

ตอนนี้เธอคงทำไม่ทันแล้ว!!

“ท่านประธานไม่ได้บอกคุณเหรอ?” ทนายหมิง นิ่งไปและ ๆ ก็พูดออกมา

เป็นลั่วนิ่งนิ่งไปจากนั้นก็ส่ายหน้า เธอรู้เพียงว่าครั้งก่อน เยซื้อเฉินนำเอกสารติดตัวไปด้วย ไม่รู้ว่าครั้งนี้นำติดตัวไปด้วย ไหม แต่เงินลั่วจึงไม่อยากจะเสียเวลาไปหา

เธอจะต้องรีบไปขึ้นเครื่องบิน เธอไม่มีเวลาเยอะขนาดนั้น เต็มที่เพียงสามีภรรยาทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องก็ไม่ต้องใช้ ทะเบียนสมรส

คำพูดของทนายหมิง ทำให้เป็นถั่วจึงคิดขึ้นได้ว่าก่อนหน้านี้ที่เย่ซื้อเฉิน โทรหาเธอ จากนั้นก็วางสายไป หรือว่าที่เขาโทรหา เธอก่อนหน้านี้ก็เพื่อจะคุยกับเธอเรื่องนี้ จากนั้นจึงรู้สึกว่ามันไม่ จําเป็น จึงได้วางสายไป?

แต่ว่าที่ทนายหมิง ถามกับที่เป็นถั่วนิ่งคิดนั้นไม่ค่อยจะ เหมือนกัน ทนายหมิง เห็นเธอส่ายหน้าและกะพริบตาเล็กน้อย เอกสารรับรองการแต่งงานของพวกนี้นั้นไม่ได้สำคัญอะไรนัก เธอกับท่านประธานเป็นสามีภรรยากัน ท่านประธานจะไม่คุย เรื่องพวกนี้กับเธอเลยเหรอ?

ดูแล้ว ท่านประธานคงจะไม่ได้รู้สึกอะไรกับเธอมากมายและ ไม่เชื่อในตัวเธอ

ทนายหมิง คิดถึงจุดนี้และไม่ถามอะไรอีก อันที่จริงไม่มี เอกสารจากท่านประธานก็สามารถทำได้ หรือไม่มีเอกสารจาก เธอก็ทำได้เหมือนกัน เพียงแต่มันจะยุ่งยากอยู่บ้างเท่านั้น เขา เพียงแค่จงใจหาข้ออ้างเพื่อมาดู

เขาแค่อยากจะดูว่าผู้หญิงที่ท่านประธานแต่งงานด้วยเป็น แบบไหนกันแน่

แต่ว่าไม่ว่าอย่างไรเขาก็คิดไม่ถึง ท่านประธานจะแต่งงาน กับผู้หญิงขี้เหร่คนนี้ ดีที่เป็นแค่การแต่งงานแบบมีเงื่อนไข ถ้า หากต้องอยู่ด้วยตลอดชีวิต ชีวิตของท่านประธานคงจะหดหูน่าดู

อย่างไรก็ตาม ในเมื่อเป็นทนายความผู้ทรงคุณวุฒิ เขาไม่ อาจจะพูดคำพูดพวกนี้ออกไปได้

ถึงแม้ว่าทนายหนึ่ง จะไม่พูดอะไรแต่เงินถั่วจึงกลับเข้าใจดีจากความสามารถของเงินถั่วฉันก็สามารถจะเดาความคิด ทั้งหมดของเขาได้อย่างง่ายดาย

แต่ว่าเป็นวงก็ไม่ได้พูดอะไร นั่นไม่จำเป็น เธอไม่เคย ปล่อยให้คนที่ไม่เกี่ยวข้องมามีผลกระทบต่อเธอได้