บทที่ 373 (1) คุณชายสามเย่ ภรรยาของคุณกำลังจะไปแล้ว

งั้นต่อไป เธอก็จะสามารถพิจารณาและดำเนินการเรื่องหย่า ได้แล้วใช่ไหม?

อันที่จริงก่อนหน้านี้เธอหยิบข้อตกลงการแต่งงานระหว่าง เธอกับเขือเฉินมาด้วย คิดว่ามันอาจจะมีประโยชน์ แต่ว่าเรื่อง ราวกลับราบรื่นเช่นนี้ ดังนั้นจึงไม่มีความจำเป็นจะต้องหยิบ สัญญานั้นออกมา

“เธอสามารถจัดการเรื่องนี้ได้ไหม?” เมื่อเห็นเป็นลั่วจึงไม่ ตอบคุณปู่เย่ก็ยิ่งร้อนใจ

เงินถั่วนิ่งจึงได้เงยหน้ามองคุณปู่เย่ เมื่อเห็นสีหน้าของคุณ เยดูร้อนใจ เธอแอบขาอยู่ในใจแต่ก็ยังตอบกลับไป: “ได้ค่ะ”

เดิมทีเรื่องนี้เป็นข้อตกลงระหว่างเธอกับเยซื้อเฉิน ทุกอย่าง ก่อนหน้านี้คือความตึงเครียดที่เธอจงใจสร้างขึ้นสำหรับคุณปู่เย่ เย่ซื้อเฉินไม่ใช่ว่าจะไม่อยากได้บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป

ดังนั้นไม่มีปัญหาแน่ รับรองว่าไม่มีปัญหา

เงินถั่วงเก็บเอกสารและคิดในใจ รอเยซื้อเงินกลับมาจะได้ ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจ

ทันทีที่เป็นถั่วจึงออกมาจากห้องหนังสือ โทรศัพท์ของเธอก็ ซึ่งเมื่อเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามาเธอก็ตกตะลึงและรีบรับสาย
“ฉิงฉิง ตอนนี้เธอสะดวกรึเปล่า?” น้ำเสียงของเขาหงหลิง

ฟังดูร้อนใจเล็กน้อย

“ทำไมเหรอ?” เป็นลั่วนิ่งกำมือ โทรศัพท์มือถือแน่น จู่ ๆ ก็ รู้สึกมีลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี

“จื่อ โม่ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล เป็นไส้ติ่งอักเสบ อันที่จริงก็ ไม่ได้เป็นอันตรายอะไรเพียงแต่ว่าชื่อไม่ยังเด็ก ตอนนี้เลยหวังว่า เธอจะอยู่ข้าง ๆ เขาได้ เธอลองดูว่าจะกลับมาสักรอบได้ไหม? เยาหงหลิงรู้สถานการณ์ของเงินถั่วนิ่ง แต่เมื่อเห็นเด็กน้อยป่วย เธอก็รู้สึกปวดใจ ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะโทรหาไปหาเป็นวง

“ได้ ฉันจะรีบกลับ” เป็นลั่วจึงตอบรับทันทีมือที่กำโทรศัพท์ มือถือแน่นขึ้นกว่าเดิม เจ้าเด็กน้อยจอโม่เข้าโรงพยาบาล เธอจะ ต้องกลับไปอยู่แล้ว เธอต้องรีบกลับไปทันที

“เธอไม่ต้องรีบมากนะสถานการณ์ไม่ได้รุนแรง หมอบอก ต้องตรวจดูก่อน ดูว่าต้องผ่าตัดหรือไม่ต้องผ่าตัด หากได้รับการ รักษาอย่างระมัดระวังการอักเสบอาจลดลงได้ ไม่ต้องผ่าตัด เขา ยังเด็กอยู่ถ้าไม่ผ่าตัดได้ก็จะไม่ผ่า” เยาหงหลิงกลัวว่าเป็นวง จะเป็นกังวลมากเกินไป จึงอดไม่ได้ที่จะอธิบายก่อน

หลังจากวางสาย เงินถั่วจึงเร่งฝีเท้าเดินออกไปข้างนอก ใน ขณะที่เดินก็ใช้โทรศัพท์มือถือหาตั๋วเครื่องบินไปด้วย

วันนี้ยังมีตั๋วเครื่องบินจากเมือง A ถึงประเทศ M เหลืออยู่ ไฟล์ทช่วงห้าโมงเย็นตอนนี้ยังไม่ถึงเที่ยงยังมีเวลาเหลืออีกหลาย ชั่วโมง แต่เป็นถั่วจึงไม่มีหนทางอื่น ทำได้เพียงจองตั๋ว
เงินถั่วจึงเดินทางออกจากบ้านของตระกูลเย โดยที่ยังไม่ สามารถทำจิตใจให้สงบลงได้ เธอปลอบใจตัวเองอยู่ตลอดว่าอ โม่จะไม่เป็นอะไร ไส้ติ่งอักเสบเป็นการผ่าตัดเล็ก ยิ่งกว่านั้นไม่ แน่ว่าอาจไม่จําเป็นต้องผ่าตัด แม่เคยบอกว่าตอนเธอเด็ก ๆ ก็ เคยเป็นไส้ติ่งอักเสบ ในตอนนั้นได้รับการปฏิบัติอย่างระมัดระวัง และเธอไม่เคยมีอีกเลยหลังจากผ่านไปหลายปี

แต่ไม่ว่าจะปลอบใจตัวเองแค่ไหนเธอก็อดที่จะเป็นกังวลและ เจ็บปวดใจไม่ได้ เพียงแต่ว่าไม่ได้ไม่สบายใจเหมือนเมื่อครู่แล้ว

ในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นอีก เมื่อเป็นถั่วนิ่งเห็น ว่าเป็นสายของเอเฉินเธอก็นั่งไปเล็กน้อย

เยซื้อเฉินโทรหาเธอตอนนี้เพราะรู้ว่าเธอช่วยให้เขาได้มาซึ่ง หุ้นบริษัทตระกูลเก๋กรุ๊ปงั้นเหรอ? เป็นลั่วจึงคิดว่ามีความเป็นไป ได้

จากความสามารถของเอเงิน ขอเพียงเป็นเรื่องที่เขา

อยากรู้ก็ต้องรู้ให้ได้

เงินถั่วนิ่งคิด เขารู้แล้วแล้วโทรหาเธอไม่รู้ว่าจะพูดอะไร

บ้าง?

แต่ว่าการช่วยให้เขาได้มาซึ่งบริษัทตระกูลเยกรุ๊ป ไม่ว่า อย่างไรก็ถือเป็นเรื่องที่น่ายินดี

เงินล้วจึงแอบถอนหายใจและรับสายอย่างรวดเร็ว: “ฮัล
เสียงของเธอแผ่วเบาอารมณ์ของเธอ ในตอนนีสงบลงแล้ว และไม่มีอะไรผิดปกติ

เดิมทีเป็นลั่วจึงอยากจะรอให้เขากลับมาก่อนแล้วค่อยบอก ข่าวดี แน่นอนว่าถ้าเขารู้ในตอนนี้ก็คงยินดีเหมือนกัน

ตอนนี้จอโม่ป่วยเธอจะต้องไปอยู่เป็นเพื่อนซื้อไม่ ยังไม่รู้ว่า จะกลับมาได้เมื่อไหร่ เงินล้วจึงคิดว่าควรจะต้องอธิบายให้เขาฟัง

เพียงแต่ยังไม่ทันที่เป็นลั่วจึงจะเอ่ยปาก เสียงของเยซือเฉินก็ ดังขึ้นมา: “ฉิงฉิง ตอนนี้คุณช่วยไปที่บริษัทในตู้เซฟผมมีแฟลช ไดรฟ์ คุณช่วยส่งข้อมูลภายในนั้นให้ผมที

ถึงแม้ว่าน้ำเสียงของเยซื้อเฉินจะนิ่งแต่เป็นวงก็ฟังออกว่า เขากำลังรีบ ถ้าไม่อย่างนั้นเขาคงไม่ให้เธอไป ดังนั้นเธอจึงไม่พูด อะไรอีกแล้วตอบรับ: “ค่ะ”

“ผมส่งอีเมล์ไปที่โทรศัพท์ของคุณ คุณทำเสร็จแล้วโทรบอก ผมด้วย” เชื่อเงินบอกกับเธอช้า ๆ

“ค่ะ” เป็นลั่วถึงกะพริบตาแล้วตอบรับเบา ๆ

“ไม่ต้องรีบนะ ระหว่างทางก็ระวังด้วย” เชื่อเงินสั่งการเบา

ขึ้นมาอีก

“ค่ะ” เดิมทีที่เป็นลั่วจึงคิดว่าเชื่อเป็นกำลังรีบมาก แต่เมื่อ ได้ยินเขาพูดแบบนี้ จึงรู้สึกว่าเขาอาจจะไม่ได้รับมาก

“ไม่เจอแค่ครึ่งวัน กลายเป็นเด็กดีขนาดนี้แล้วเหรอ? ถ้าทุก คืนคุณเป็นเด็กดีแบบนี้ก็ดีสิ” เสียงหัวเราะที่คลุมเครือของเย่ชื่อเงินดังออกมาจากโทรศัพท์

เงินลั่ว ง. “…”

เมื่อครู่เธอคิดว่าเขากำลังรีบร้อนได้ยังไงนะ? เหลวไหลสิ้นดี คนคนนี้ขนาดในโทรศัพท์ก็ยังไม่ลืมจะลวนลามเธอ

เมื่อคิดถึงว่าเขาช่างโหดร้ายและพยายามทรมานเธออยู่ทุก คืน เงินล้วจึงรีบวางสายและไม่อยากจะสนใจเขาอีก

อีกฟากหนึ่ง เยซื้อเฉินมองโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายทิ้งแล้วมุม ปากยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย

เมื่อเสี่ยวลิ่วจื่อ เห็นรอยยิ้มของเจ้านายของตนเอง ราวกับ ได้เห็นสัตว์ประหลาด ในสถาการณ์แบบนี้อีกนิดเดียวฝ่ายตรง ข้ามก็จะเอาปืนจ่อหัวพวกเขาอยู่แล้ว

เจ้านายของเขายังมีอารมณ์หยอกเงินกับผู้หญิง แถมยังยิ้ม

ได้อยู่อีก?

แต่ว่าเสี่ยวลิ่วจื่อ เองก็รู้ มีเจ้านายอยู่ไม่มีทางมีเรื่องอะไร เกิดขึ้นแน่ ถึงแม้อีกฝ่ายจะมีพวกเยอะดูแล้วน่ากลัวแต่พวกเขา ไม่มีทางกล้าทําอะไรเจ้านายแน่

คนพวกนี้ก็เพียงต้องการอะไรบางอย่างจากเจ้านายเท่านั้น แน่นอนว่าถ้าไม่ใช่เพราะคนเหล่านี้ที่จับพวกเขา เจ้านายจะไม่มี ทางนั่งอยู่ที่นี่และเจรจากับพวกเขา

ดังนั้นจึงไม่มีใครจะห้ามไม่ให้เจ้านายพูดคุยหยอกล้อได้แน่นอนว่าเสี่ยวลิ่วจื่อ รู้สึกว่าเจ้านายทำแบบนี้เป็นไปได้ไหมว่า ไม่อยากจะให้ปลายสายใต้ยินอะไรบางอย่าง ไม่อยากให้คนที่ ปลายสายต้องเป็นกังวลใจ

เสี่ยวลิ่วจื่อ เดาถูกแล้ว!!

ที่จริงก่อนหน้านี้เยซือเฉินได้ให้เลขาหลิวกลับเข้าไปทำเรื่อง นี้แล้ว เพียงแต่ว่าไฟล์ทของเลขาหลิวเกิดดีเลย์ คนของอีกฝ่ายจึง ว่าหากไม่ได้ของจะฆ่าคนของพวกเขา

เย่ช่อเฉินจึงต้องโทรหาเงินรั่วนิ่ง และเขาไม่อยากให้ เป็นลั่วนิ่งเป็นกังวลจริง ๆ

แต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เชื่อเฉินมองข้ามไปหนึ่งเรื่อง เขา ใช้ความพยายามอย่างมากที่จะให้เลขาหลิวไปไกล ๆ เพราะไม่ อยากให้เลขาหลิวเจอเงินลั่วฉิง! !