บทที่ 361 เธอแสดงความสามารถออกมา ให้เห็น สร้างความตกใจให้กับทุกคน (2)

“หรือว่าเธอฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง?

เด็กโตหลายคนพากันคุยแข่งกันเธอพูด คำหนึ่งฉันพูดคำหนึ่ง ยิ่งพูดก็ยิ่งฟังดูมากเกิน ไป

เวลานี้สีหน้าของคุณปู่เย่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งไม่น่า ดู รู้อย่างนี้ไม่พาผู้หญิงคนนี้มาตั้งแต่แรกแล้ว

สีหน้าของคุณย่าเย่ก็ไม่น่าดูมากเช่นกัน ผู้หญิงคนนี้ไม่ว่าไปถึงไหนก็สร้างความอับ อายจริงๆ เธอตัดสินใจแล้วถึงแม้เงินล้วฉิงจะมี ความสัมพันธ์บางอย่างกับเว้ยคัง เธอก็จะให้ เฉินเฉินหย่ากับเงินลั่วฉิงโดยเร็วที่สุดให้ได้

เวลานี้จางเย่วผิงก็ยืนอยู่ตรงนี้ จางเย่ว ผิงได้ยินสิ่งที่เด็กๆพูดอย่างชัดเจน แต่ว่ากลับ ไม่มีความคิดที่จะห้ามปรามเลย สีหน้าท่าทางของเงินลัวนึงในตอนนี้ยัง ดงเรียบเฉยจนดูไม่ออกถึงอารมณ์ความรู้สึก ใดๆ และไม่มีการตอบสนองใดๆ

“ดูสิ ดูสิ เธอไม่เข้าใจที่เราพูดจริงๆด้วย คนโง่คนนี้จะโง่เกินไปแล้ว แม้แต่คำพูดของ เราก็ยังฟังไม่เข้าใจ

“ใช่ ใช่ เธอไม่เข้าใจที่เราพูดจริงๆ เหอะๆ น่าตลกจริงๆ

“เราไปกันเถอะ” คุณย่าเย่ทนขายหน้า อยู่ที่นี่กับเงิน วฉิงอีกไม่ได้จริงๆ

ถึงแม้เมื่อกี้คุณปู่เย่จะไม่ได้พูดถึงฐานะ ของเงินลั่วฉิงให้ชัดเจน บอกแต่เพียงว่าเป็นผู้ ดูแลที่จ้างมา แต่ว่าถึงจะเป็นอย่างนั้น เธอก็ รู้สึกว่าถูกเงิน วฉงทำให้อับอายขายหน้าหมด แล้วเหมือนกัน

“น้าหยุน เด็กๆเขาพูดเล่นกัน น้าอย่าไป ถือสา พวกเขาเลย พวกเขาเป็นแค่เด็กทั้งนั้น หรือว่าคุณผู้ดูแลคนนี้จะโกรธ….. จางเย่วผิง เห็นว่าคุณ กำลังจะไป สีหน้าเปลี่ยนไป เล็กน้อย เธอเองก็รู้ว่าเมื่อกี้พวกเด็กๆพูดกัน เกินไปจริงๆ

แต่ว่า เธอเห็นท่าทางของเงินล้วนิ่งแล้ว หน้าเยาะเย้ยบนใบหน้ากลับซ่อนอย่างไรก็ อนเอาไว้ไม่อยู่

งานเลี้ยงตระกูลกู้ของพวกเขาไม่ใช่ว่า ใครที่ไหนนึกจะมาก็มาได้

ตอนนี้ เธอก็ไม่สามารถพูดว่าคุณย่าเย่ ได้ เลยคิดจะลงดาบไปที่เงินลัวนึงก่อน

“โกรธ?” เงิน วฉิงขมวดมุมคิ้วขึ้นมาเล็ก น้อย ระหว่างคิ้วดูเหมือนจะมีความสงสัยและ ไม่เข้าใจอยู่เล็กน้อย

โกรธ? ตอนนี้ขอแค่คนที่มีลูกตา ตาไม่ บอด ต่างก็ดูออกทั้งนั้นว่าเป็นถั่วนิ่งไม่ได้โกรธ ไม่มีความโกรธเลยสักนิด

จางเย่วฝังมองไปที่เว้นลั่วเฉิง ดวงตา เป็นประกายเล็กน้อย ถูกคนด่าถึงขนาดนี้ กลับ ไม่โกรธเลยสักนิด ต้องโง่จริงๆแน่?

แต่ว่า ในเวลานี้สายตาของเงิน วฉิงหัน ออกไปเล็กน้อย มองไปทางจางเย่วผิง จู่ๆก็ ถามออกมาว่า “คุณหญิงกู้เข้าใจในสิ่งที่พวก เขาพูดหรือเปล่า?”

จางเย่วผิงอึ้งไป อ้ามุมปากขึ้นเล็กน้อย ชั่วขณะหนึ่งกลับไม่รู้ว่าจะต้องตอบอย่างไร สิ่งที่เด็กๆ พูดเมื่อกี้ชัดเจนขนาดนั้น ชัดเจน ขนาดนั้น เธอไม่ได้โง่ซะหน่อย จะพึงไม่เข้าใจ ได้อย่างไร

ถ้าหากพูดตรงๆว่าฟังเข้าใจแล้ว สิ่งที่ เด็กๆพูดคือการด่าคนอย่างเห็นได้ชัด เธอกลับ ไม่ได้ห้ามปราม เห็นได้ชัดว่าไม่เหมาะสม

จางเย่วผิงเลือกวิธีที่คิดเองว่าชาญฉลาด ทางหนึ่ง ตัดสินใจเงียบและไม่ตอบ

เป็นลั่ว งมองไปที่จางเย่วผิง จู่ๆก็ยิ้ม ออกมา เวลานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของ เงินล้วฉ่งเบามาก บางเบามากๆ แต่กลับมีบาง อย่างที่ดูเหมือนจะสามารถตรงเข้าไปในใจ ของผู้คนได้ ทําให้คนไม่สามารถที่จะซ่อน จิตใจส่วนลึกของความเฉียบคมที่ชั่วร้ายและ น่ากลัวเอาไว้ได้

จิตใจของจางเย่วผิงสั่นไหว จู่ๆก็เกิด ความรู้สึกสยดสยองสุดที่จะพรรณนาออกมา ได้กะทันหัน ราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างภายใน ส่วนลึกของจิตใจถูกขุดออกมาจนหมด วาง เอาไว้ตรงหน้าเธอ ให้เธอวิพากษ์วิจารณ์ไป เรื่อยๆได้ตามใจชอบ

“คุณอย่าโกรธไปเลย คำพูดไร้สาระของ เด็กๆทั้งนั้น…….” นาทีนั้น จางเย่วผิงกลับเงียบ ต่อไปไม่ได้อีกต่อไป แต่ว่าเธอก็ยังคิดอยากจะ พูดจาคลุมเครือให้มันผ่านไป

แท้คุณหญิงกู้ฟังเข้าใจแล้ว แต่ว่า ต้องขอโทษด้วยจริงๆ ดิฉันฟังเข้าใจแค่คำพูด ของมนุษย์เท่านั้น”

เงินลั่วนิ่งเหลือบมองไปที่จางเย่วผิง เบาๆ จู่ๆก็พูดออกมากะทันหัน ขัดจังหวะการ พูดของจางเย่วผิงไปเลยโดยตรง คำพูดนี้ของ เงินล้วจึงมีนัยยะนอกเหนือคําพูดแฝงอยู่ คําพูดที่พูดออกมาเมื่อกี้ล้วนแต่ไม่ใช่คำพูด มนุษย์ทั้งนั้น และก็คือการด่าคนที่พูดเมื่อกี้ว่า ไม่ใช่มนุษย์โดยตรง

ตอนนี้ เวินลิ่วฉิงกำลังมองไปที่จางเย่ว ผิง พูดอยู่กับจางเย่วผิง แล้วก็รับเอาคำพูด ของจางเย่วผิงมาพูดต่อโดยตรง เอาคำพูด หน้าหลังมาเชื่อมต่อกัน ก็คือการด่าจางเย่วผิง

และจางเย่วผิงคือคนที่ถูกล่าเจ็บที่สุด

เวลาที่เป็นลั่วนิ่งด่าคนไม่เคยใช้คำพูด หยาบคายมาก่อน ดังนั้น ตอนนี้ไม่ว่าใครก็ไม่ สามารถหาความผิดของเธอออกมาได้เลย แม้แต่น้อย

หลังจากที่เงินลั่วฉิงพูดคำพวกนี้จบ บน ใบหน้ามีรอยยิ้มขึ้นมาเบาๆอีกครั้ง รอยยิ้มที่ บริสุทธิ์และไร้เดียงสา ก็ยิ่งทำให้คนพูดคำว่า ไม่ออกมาไม่ได้เลย ตั้งแต่ต้นจนจบเงิน วฉ่งไม่ได้มองไปที่ เด็กโตพวกนั้นเลยแม้แต่ครั้งเดียว มองแค่ เพียงจางเย่วผิงเท่านั้น เด็กยังไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่ว่าจางเย่วผิงอายุก็ไม่น้อยแล้ว น่าจะรู้เรื่อง รู้ราวรู้เหตุรู้ผลได้แล้ว

แต่ว่าการกระทําเมื่อกี้ของจางเย่วผิง ยัง ถือว่า ‘รู้ผิดชอบตามวัยไม่ได้จริงๆ

ชั่วขณะหนึ่งสีหน้าของจางเย่วผิง เปลี่ยนแปลงไปอย่างรวดเร็วกะทันหันหลาย ครั้ง ค่อนข้างที่จะไม่น่าดูเล็กน้อย เธอก็เคย เห็นฉากใหญ่ๆมาแล้วจนซินดา แต่ว่าวันนี้กลับ ถูกเงิน วฉิงตอกกลับจนพูดไม่ออกแม้แต่คำ เดียว

เงินลั่ว งด่าเธอแท้ๆ แต่เธอกลับไม่ สามารถตอบโต้ได้เลย

คุณย่าเย่ตะลึงไปเล็กน้อย หันไปมอง เงินลั่วนิ่งด้วยความรวดเร็ว บนใบหน้ามีความ ตกตะลึงมากขึ้นเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด เงิน ว ง าจางเย่วผิงโดยตรง แต่กลับ

ทําให้จางเย่วผิงพูดอะไรไม่ออกแม้แต่คำเดียว เงินล้วนิ่งไม่ใช่คนโง่หรอกหรือ? ทำไม

ถึงมีปฏิกิริยาแบบนี้ได้?

คุณปู่เย่เองก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย ในใจ เว้น วฉงรู้จักตอบโต้กลับด้วย และยัง ตอบโต้กลับไปได้อย่างยอดเยี่ยมทีเดียว?

นี่คือความบังเอิญเจอกับความโชคดีละ

มั้ง?

หมายความว่าอย่างไร คนโง่เง่าขี้เหร่นี่ หมายความว่าอย่างไร เธอกำลังด่าเราอยู่นั้น เหรอ?” เห็นได้ชัดว่ากู้โร่วไม่เข้าใจความ หมายทั้งหมดของเงินถั่วนึง แต่รู้สึกว่าไม่ใช่ เรื่องที่ดีเท่าไหร่นัก ดังนั้น จึงตะโกนโวยวาย ขึ้นมาอีกครั้ง

“โรวเอ๋อ อย่าพูดจาส่งเดช” ครั้งนี้จาง เย่วผิงตำหนิกู้โร่โดยตรง บนใบหน้าแสดง ความเข้มงวดมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด โรัวหดตัวลงเล็กน้อย ไม่กล้าพูดอะไร

ต่ออีก

เงิน วฉิงแอบยิ้มเย้ยหยันในใจ ครั้งนี้ จางเย่วผิงรู้ผิดชอบตามวัยมากขึ้นแล้ว

ดูเหมือนจะได้ผลลัพธ์ที่ดีทีเดียว!!

“อาเย่ น่าหยุน เชิญพวกคุณค่ะ” ตอนที่ จางเย่วผิงหันไปทางคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่อีก ครั้ง ในสีหน้าท่าทางมีความเกรงใจมากขึ้น เล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัด

เวลานี้ ความเกรงใจที่เธอมีมากขึ้นเป็น

พิเศษนี้ล้วนแต่เป็นเพราะเป็นลั่วนิ่ง เพราะภาย ใดสายตาที่มองด้วยความสงบและเยือกเย็น ของเงินลั่วฉิง เธอกลับรู้สึกต่ำต้อยลงไปเล็ก น้อยอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว

มีคนอยู่ประเภทหนึ่ง แค่ใช้สายตาเดียว ก็สามารถทําให้คุณไม่มีหนทางในการซ่อน ร่องรอยเอาไว้ได้เลย ทำให้ไม่ว่าคุณจะ ยินยอมหรือไม่ก็ไม่กล้าที่จะไปต่อต้าน เงิน วฉ่งก็คือคนประเภทนั้น

เงิน วฉิงถูกเชิญเข้าไปด้วยความเคารพ นอบน้อม

“นังหนูคนนี้น่าสนใจดี” ไม่ไกลออกไป ท่านปู่ถังที่มาถึงแล้วสักพักมองไปที่เงาหลัง ของเงินล้วฉิงแล้วอดยิ้มออกมาไม่ได้

“อืม น่าสนใจจริงๆ ดูแล้วน่ารักทําให้คน ชอบดี” บนใบหน้าของท่านย่าถังก็มีรอยยิ้ม เพิ่มมากขึ้นเล็กน้อย

เมื่อกี้ทั้งสองคนดูอยู่สักพักหนึ่งแล้ว เรื่องราวเป็นมาอย่างไรพวกเขาต่างก็เห็น อย่างชัดเจน ตระกูลกู้อาศัยว่ามีอำนาจรังแก คนอื่นอย่างเห็นได้ชัด นี่เป็นเรื่องที่ปกติคน ตระกูลกู้ถนัดที่สุด

ปกติคนที่ถูกตระกูลกู้รังแกมีอยู่ไม่น้อย เลยจริงๆ

เห็นตระกูลกู่รังแกคน ท่านปู่ถังกับท่าน ย่าถังไม่รู้สึกแปลกใจจากใจจริงเลย เพียงแต่ พวกเขาคิดไม่ถึงว่านังหนูคนนี้จะตอบโต้กลับ ไปได้อย่างยอดเยี่ยมขนาดนี้

“อืม ชวนให้คนชอบจริงๆ นังหนูคนนี้จะ ต้องมีหัวใจปราดเปรื่องที่มีเจ็ดห้อง(หัวใจที่ สามารถสื่อสารกับทุกสิ่งในโลกและรักษา อาการบาดเจ็บสาหัสได้ด้วยการกินหัวใจตาม นิยายเรื่องประกาศิตแต่งตั้งเทพ) ” ไม่ง่ายที่ ท่านปู่ถังจะประเมินคนๆหนึ่งได้สูงอย่างนี้

สายตาของท่านปู่ถังแหลมคมมากจริงๆ มองแวบเดียวก็สามารถมองเห็นถึงแก่นแท้ แล้ว

“อืม น่าเสียดายที่เป็นลูกบ้านอื่น” ท่าน ย่าถังถอนหายใจเบาๆ