บทที่ 325 คุณชายสามเย่จับได้แล้ว

“อืม ดูก็รู้ว่าเขารักกันจริง

“คุณป้าท่านนี้คงเป็นคนประเภทมีความ ต้องการอย่างนั้นสูง ถึงได้เจรจาสัญญาอยู่กับ ผู้ชายถึงสามวันสามคืน

“เมื่อกี้ที่พี่สาวคนนั้นพูดว่าเธอผ่าตัด อะไรสักอย่าง เธอก็จงใจจะหลบหนีไป พวก เธอเดาว่าเป็นการผ่าตัดอะไร?”

“ยังต้องเดาอีกเหรอ? ถ้าไม่ใช่ผ่าตัด ทำแท้ง ก็ต้องทำรีแพร์ผ่าตัดกระชับช่อง คลอด”

“หน้าไม่อายจริง ๆ อย่างเธอเนี่ยนะยัง มีหน้ามาพูดว่ารัก แถมยังกล้าพูดว่ายอมเสีย สละทุกอย่าง ไม่แปลกใจเลยที่ผู้ชายคนนั้น รู้สึกขยะแขยง คนแบบนี้ใครเห็นใครก็ รังเกียจ”

“น่ารังเกียจจริง ๆ” ทุกคนต่างรู้ความจริงหมดหมดแล้ว

หยาง ง งเมื่อได้ยินผู้คนวิพากษ์ วิจารณ์ สีหน้าดูไม่ดี ที่จริงวันนี้เธออยากทำให้ เห่อถงถงอับอายขายหน้า แต่คิดไม่ถึงว่าเรื่อง จะกลายเป็นอย่างนี้

ผู้หญิงพวกนั้นที่มากับหยางชิงชิง ต่างก็ เริ่มมีสีหน้าไม่ดี

สุดท้ายหยางชิงชิงได้แต่หลบออกไป

จากตรงนั้น

ในห้องของโรงแรม

ขณะที่เงินล้วฉิงตื่นขึ้นมา เป็นเวลาสิบ โมงกว่าของประเทศ R เธอไม่เห็นเย่อเฉิน เธอจึงคิดว่าเยซือเฉินมาทำงานต่างประเทศ ก็ คงมีเรื่องสําคัญ เวลานี้คงไปที่บริษัทแล้ว

เงินลั่วฉิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา เห็น ข้อความจากเห่อถงถง ว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

ก็รู้ว่าลูกทั้งสองคนนั้นปลอดภัยดี เว้นลั่วฉ่งจึงไม่ได้กังวลมากขนาดนั้นแล้ว แต่ กลับยิ่งคิดถึงลูกทั้งสอง

เงิน วฉิงคิดถึงปัญหาอีกอย่างหนึ่งขึ้น มา ตอนนี้จี้หอยู่กับเห่อถงถง เขาต้องรู้เรื่อง ลูกทั้งสองแล้วแน่นอน

ถ้าจี้หซีรู้แล้ว ด้วยความสัมพันธ์ระหว่าง จ็ท กับเย่อเฉิน อีกไม่นานเยซือเฉินก็ต้องรู้ เรื่องนี้แน่นอน

เพราะรู้ว่าจี้ห อยู่กับเห่อถงถง กลัวว่าจะ ไม่สะดวกคุยโทรศัพท์ เงินล้วฉิงจึงคิดจะส่ง ข้อความไปหาเห่อถงถง

เงิน วฉิงคิดไปคิดมา ก็รีบกดพิมพ์ ข้อความอย่างรวดเร็ว

ในขณะนั้นเอง เย่ซือเฉินก็ออกมาจาก ห้องน้ำ ตอนแรกเขาคิดว่าเป็นลั่วจึงยังไม่ตื่น นอน เลยทําอะไรเสียงเบา ๆ แต่เมื่อออกจาก ห้องน้ำก็เห็นเงินมั่วนิ่งนอนดูโทรศัพท์อยู่บน เตียง เขายิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วเดินตรงไปที่ เตียงนอน แต่ท่าทางของเขายังคงเบามาก ยิ่ง เดินอยู่บนพรมคุณภาพดียิ่งไม่มีเสียงเลยสัก

เงิน วฉ่งที่อยู่บนเตียงยังคงไม่รู้ตัว

เย่ซือเฉินเดินไปที่ด้านหน้าเตียง ค่อย ๆ โน้มตัวลง จากนั้นก็เห็นข้อความที่เธอกำลัง พิมพ์

ข้อความที่เธอเพิ่งเริ่มพิมพ์ลงไป ยัง พิมพ์ได้เพียงไม่กี่ตัวอักษร ตอนที่เย่ซือเฉิน เห็นตัวอักษรไม่กี่ตัวนั้น ดวงตาของเขาก็หรี่ลง อย่างรวดเร็ว รังสีอำมหิตเริ่มแผ่ซ่านออกมา ทันที

เงินลั่วนิ่งรู้สึกตัว รีบหันกลับไปมอง เมื่อ เห็นเขือเฉินที่ยืนอยู่ด้านหน้าเตียง เธอก็ ตกใจ ยิ่งสบสายตาเข้ากับเย่ซือเฉินแล้ว ใจ เธอก็สั่นระรัว

เงินลั่วนิ่งนึกได้ก็รีบเก็บโทรศัพท์ไว้ทันที เพราะเห็นความน่ากลัวจากแววตาของเขา แล้ว เย่ซือเฉินมองท่าทางของเธอ แววตายิ่งดู มิดขรึมและเย็นชา

เงินลั่วฉิงจับโทรศัพท์ในมือไว้จนแน่น เธอคิดถึงข้อความเมื่อสักครู่ที่ยังพิมพ์ไม่เสร็จ ว่า บอก อโม่อย่าสร้างความวุ่นวายนะ ถ้าฉันมี เวลาจะไปหาเขา…

เธอไม่ค่อยกังวลเรื่องจี้ ซีเท่าไหร่ แต่ เธอกลัวจื่อโม่จะไปสร้างความวุ่นวาย เธอรู้จัก ลูกชายของเธอดี

ดังนั้น เธอจึงอยากให้เห่อถงถงบอกสื่อ โม่ ว่าอย่าดื้ออย่าซน อย่าสร้างเรื่องวุ่นวาย

แต่เธอคิดไม่ถึงว่าข้อความยั่งพิมพ์ ไม่ทันเสร็จ เย่อเฉินก็เข้ามาพอดี ตอนนี้เขา ควรจะไปบริษัทไม่ใช่เหรอ?

เธอคิดว่าเขาไปบริษัทแล้วเสียอีก

วฉิงคิดว่า ข้อความที่เธอเพิ่มพิมพ์ เมื่อสักครู่นี้ เขาน่าจะเห็นมันแล้ว?

ที่จริง เมื่อจี้หซีกับเห่อถงถงอยู่ด้วยกัน เงินถั่วจึงคิดว่าเรื่องของลูกทั้งสองคนยังไงก็ ปิดไว้ได้ไม่นาน

สักวันเยซือเฉินก็ต้องรู้เรื่องนี้จนได้

เธอคิดว่า ถ้าเย่อเฉินรู้เรื่องนี้ก็คงไม่ เป็นไร ในเมื่อพวกเขาก็แค่แต่งงานกันตามข้อ ตกลง เด็กทั้งสองคนเกิดก่อนที่พวกเขาจะ แต่งงานกัน ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา

แน่นอนว่าคนที่สําคัญที่สุดคือเด็ก ๆ ไม่ ใชเยซือเฉิน ฉะนั้นเรื่องนี้ไม่ได้มีความขัดแย้ง อะไรกับเย่ซือเฉินโดยตรง

เธอเชื่อว่าคนอย่างเชื่อเฉิน ไม่น่าจะ พูดเรื่องนี้ออกไปให้คนอื่นรู้

ดังนั้น เวินลิ่วฉิงจึงคิดว่าไม่มีความ จําเป็นอะไรที่ต้องปิดบังอีก ในเมื่อเห็นแล้วก็ ช่างเถอะ

เอเฉินดอนนี้นั้นมีเพียง ในหัวของ ข้อความประโยคนั้นของเงินถั่วฉิง ถ้าฉันมี เวลา จะไปหาเขา

เธอคิดถึงไอถังจื่อไม่นั้นอยู่เสมอสินะ ถังจื่อโม่? เป็นใครกันแน่? ตกลงว่ามี เกี่ยวข้องอะไรกับเธอ?

หรือว่า เขาควรสืบให้แน่ชัดสักหน่อย

แล้ว

รอเขาสืบจนได้ความเมื่อไหร่ รับรองว่า เขาไม่ปล่อยไอดังจื่อไม่นั้นไปแน่!

คราวก่อน เขาถามเธอ ว่าถังจื่อไม่นั่น เป็นใคร แต่เธอบอกเขาว่า ถ้งจื่อไม่เป็น ลูกชายของเธอ

ดังนั้น คราวนี้เขาจึงไม่ถามอะไรมากมาย เพราะเขารู้สึกว่าถามไปก็ไม่ได้อะไรกลับมา ไว้เขาไปสืบเอาเองจะรู้เรื่องเร็วยิ่งกว่านี้

และนี่ก็คือนิสัยของคุณชายสามเ

ความรู้สึกที่แฝงอยู่ในแววตาของเยี่ซือ เฉินถูกปกปิดไปอย่างรวดเร็ว เขาก้มหน้า จูบ ลงที่ปากเธอเบา ๆ : “ลุกได้แล้ว ทานอาหาร เช้าเสร็จก็ไปบริษัทเป็นเพื่อนฉันด้วย”

..” เงินลั่ว งงุนงง เขาไปบริษัททำไม ต้องให้เธอไปด้วย?

เธอนึกว่าเขาพาเธอมาทำงานที่ต่าง ประเทศ เพียงแค่ต้องการให้เธออยู่เป็นเพื่อน เขาช่วงกลางคืน กลางวันเขาไปเจรจาธุรกิจ ไม่มีความจําเป็นอะไรที่ต้องพาเธอไปด้วย

เรื่องเจรจาธุรกิจ เธอแทบจะช่วยอะไร เขาไม่ได้สักนิด

เรื่องธุรกิจสําหรับเธอนั้น ไม่มีความรู้ ความเข้าใจใด ๆ เลย

เขาต้องการอะไรกันแน่?

เงินลั่วฉิงคิดถึงปัญหาอีกอย่างหนึ่งขึ้น มา ธุระของเขาที่นี่ไม่ใช่เรื่องธุรกิจของบริษัท ตระกูลเย่กรุ๊ป เขาไม่คิดจะกีดกันเธอหน่อยเห รอ?

ในใจเป็นลั่วฉิงมัวแต่คิดเรื่องพวกนี้อยู่ จึงไม่ได้ขยับตัว เธอเอาแต่เหม่อมองเขาอยู่ อย่างนั้น

“เหม่ออะไรอยู่? ลุกขึ้นได้แล้ว” เย่ซือ เฉินเห็นท่าทางของเธอ ก็ยิ้มออกมาเบา ๆ เวลาเธอเหม่อแบบนี้ช่างน่ารักเหลือเกิน

เขาพบว่า เธอในตอนนี้ ที่อยู่ตรงหน้า เขา ยิ่งอยู่ยิ่งทำตัวบ๊อง ๆ น่ารักบ่อยขึ้น เผย นิสัยตัวตนที่แท้จริงออกมามากขึ้น ท่าทาง ฉลาดปิดกั้นตัวเองยิ่งน้อยลงเรื่อย ๆ

“เย่อเฉิน ทําไมนายต้องพาฉันไป ด้วย?” เวินลิ่วฉิงยังคงไม่ขยับตัว เพียงแต่มอง ตาเย่อเฉินปริบ ๆ เธอรู้สึกว่าท่าทีของเขา แบบนี้ดูแปลก ๆ

เมื่อเย่ซือเฉินได้ยินคำพูดของเธอ เขาที่ กำลังหันตัวไปก็หยุดนิ่ง ดวงตาคู่นั้นจ้องมอง ไปทางเธอ

“เธอคิดว่าไงล่ะ?” ในใจเยซือเฉินรู้สึกตั้ง หน้าตั้งตารอคอยคำตอบ คิดว่ายัยซื่อบื้อที่ อ่อนด้อยเรื่องความรักอย่างเธอจะเข้าใจอะไร ขึ้นมาบ้างแล้ว?

เป็นลั่วนิ่งอึ้งไปเล็กน้อย เธอคิดว่าไง? ก็ เพราะเธอไม่รู้ไง ถึงได้เอ่ยถามเขา

เงิน วฉิงจ้องเขา สีหน้าเต็มไปด้วย

ความสับสนงุนงง

เย่อเฉินได้แต่ถอนหายใจออกมา รู้สึก ว่าเขาเองคงจะใจร้อนเกินไปล่ะมั้ง

เขามองว่า เธอสงสัยในเรื่องนี้ขึ้นมาได้ก็ ถือว่าไม่เลวแล้ว จะให้เธอเข้าใจทุกอย่างได้ ทันทีก็คงจะยากไปสําหรับเธอ

ยังไงซะ เธอก็เป็นเพียงคนที่ชื่อบื้อเรื่อง ความรักคนหนึ่ง เรื่องความรักสําหรับเธอนั้น ตอบสนองได้ช้ามากมาโดยตลอด

แต่เย่อเฉันยังอยากบอกกับเธอ ไม่ว่า เธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ ไม่ว่าเธอจะเข้าใจหรือ ไม่ก็ตาม

“เพราะว่า ฉันชอบ… เยซือเฉินมองเธอ ท่าทีมุ่งมั่น และตั้งใจมาก

แต่ทันใดนั้นเอง เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ขัดจังหวะเยซือเฉิน เสียงโทรศัพท์ที่ดังนั้นเป็นของเยซีอเฉิน

ตอนที่เขือเฉินเห็นเบอร์ที่โทรเข้ามา ดวงตาก็เป็นประกายเล็กน้อย จากนั้นหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมา เขายืนขึ้นเพื่อเดินออกห่าง จากเงินล้วฉิงพอประมาณ แล้วกดรับสาย

ตอนนี้ ถ้าหากคนที่โทรเข้ามาเป็นคนอื่น เย่ซือเฉินไม่มีทางรับสายแน่นอน แต่นี่เป็น สายของโจ๋วอันหนาน

ก่อนหน้านี้เขาโทรถามเรื่องของ เงินลั่วฉิง เขาเลยรู้ว่าตอนนี้ที่โจ๋วอันหนาน โทรหาเขาต้องเป็นเรื่องนั้นของเงินถั่วง แน่นอน หรือว่าโจ๋วอันหนานจะสืบเจอเรื่อง อะไรขึ้นมาแล้ว