บทที่ 277 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่… พ่อของหนูคือ ท่านประธานของพวกคุณ (5)

“อืม ไช่จ๊ะ ต้องเป็นแบบนั้นแน่ ๆ เลขาหรวนพยักหน้าสอง สามครั้ง

“ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด” ถังซื้อหน้าบึง บ่นพึมพำออกมา

ความหมายของถังจื่อคือ ถ้าหากเป็นเพราะอยู่กับแม่เลย ไม่ได้รับโทรศัพท์ ยังพอให้อภัยได้ แต่ถ้าหากเป็นเพราะ ประชุมแล้วไม่รับสายของเธอ ให้อภัยไม่ได้เด็ดขาด

เลขาหราน : “”

พนักงานต้อนรับ : “…”

ถังจื่อ ไม่ยิ้มเล็กน้อย พยักหน้าเห็นด้วย

“พี่คะ ลองใช้โทรศัพท์ของพี่โทรหาพ่อหน่อยสิ ถ้าหากเขา ไม่รับสาย พวกเราก็กลับกันเถอะ ไม่อยากเจอเขาแล้ว” ถัง จอแสดงให้เห็นว่าเธอโกรธแล้วนะ ถ้าหากเธอโกรธขึ้นมา เป็นเรื่องใหญ่แน่ ๆ

ถังจื่อไม่มองไปที่เธออย่างเอือมระอา แต่ก็ปฏิเสธเธอไม่ ลง เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา กดหาเบอร์ของเย่ซือเฉินแล้ว

โทรออก
ในห้องของเงิน ว ง โทรศัพท์ของเขือเงินดังขึ้นมาอีก

ครั้ง

โทรศัพท์นายดังอีกแล้ว ต้องมีเรื่องด่วนแน่ ๆ” เป็นลั่วถึง ถูกเขาจูบจนหายใจไม่ถนัดเท่าไหร่ เมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ ดังขึ้น ก็ออกแรงจะผลักเขาออกไป

เชื่อเงินไม่สนใจสักนิด เขาโยนโทรศัพท์ลงพื้นไปแล้ว ตอนนี้จะไปสนใจมันได้ยังไง

เขาไม่คิดว่าจะมีเรื่องอะไรสำคัญไปกว่าเรื่องที่เขากำลังทำ อยู่ตอนนี้

เงินถั่วนิ่งถอนหายใจ นายคนนี้ไม่มียาอะไรรักษาให้หาย

ได้แล้ว

โทรศัพท์ยังดังไม่หยุด

ที่จริงเมื่อสักครู่เย่ซื้อเฉินไม่ได้โยนโทรศัพท์ไปไกลนัก เงินถั่วงหันไปมองเล็กน้อย เห็นโทรศัพท์ของเขาพอดี

หน้าจอยังคงโชว์เบอร์โทรเข้า

เพียงแต่ เบอร์โทรศัพท์ที่เป็นถั่วนิ่งเห็นนั้นทำให้เธอรู้สึก ตกตะลึง จนตัวแข็งทื่อไปทั้งตัว

เบอร์โทรศัพท์นั่น? ไม่ใช่เบอร์โทรของจื่อไม่หรอกเหรอ? จื่อ ไม่ทำไมถึงได้มีเบอร์โทรศัพท์ของเยซื้อเฉินได้นะ?
เชื่อเงินรู้สึกได้ถึงปฏิกิริยาของเธอ เลยอึ้งเล็กน้อย จาก นั้นก็หยุดจูบเธอ : “ทำไมเหรอ? ทำให้เธอเจ็บเหรอ”

เขาคิดว่าเมื่อกี้จูบแรงเกินไป เลยทำให้เธอเจ็บ

แต่ทันใดนั้น เขาก็เห็นว่าสายตาของเธอมองไปยัง โทรศัพท์ของเขา ดูท่าทางตกใจเล็กน้อย เหมือนกลัวอะไรอยู่

เขารู้จักเธอดี เวลาเจอเรื่องอะไรเธอค่อนข้างนิ่งเงียบ น้อย ครั้งที่จะมีเรื่องอะไรทำให้เธอเป็นแบบนี้

สายตาเอเฉันมองไปทางนั้น จากนั้นก็เห็นเบอร์ โทรศัพท์บนหน้าจอที่โทรเข้ามา

ดวงตาเยซือเฉินหรี่ลง เขาจำได้ดี คืนนั้น เขาตั้งใจหา เบอร์โทรศัพท์ของถังจื่อไม่จากโทรศัพท์ของเธอ ดังนั้นเขา แค่มองแวบเดียวก็จําเบอร์โทรนั้นได้ทันที

ทันใดนั้น เชื่อเงินก็ลุกขึ้นทันที ลงจากเตียงไปหยิบ โทรศัพท์ขึ้นมาจากพื้น

เป็นลั่วนิ่งเดิมที่ตั้งใจจะลุกขึ้นไปขวางเขาไว้ แต่เธอก็คิด ขึ้นมาได้ว่าถ้าตัวเองลุกลี้ลุกแบบนี้ จะยิ่งทำให้เขาสงสัยได้ ดังนั้นเป็นลั่วนิ่งจึงหยุดการกระทำของตัวเองไว้

เขายิ้มออกมาอย่างเย็นชา แล้วกดรับสาย เขาอยากจะรู้ เหมือนกันว่าถังจื่อไม่โทรหาเขาคิดจะทำอะไรกันแน่?

เมื่อเห็นเชื่อเงินรับสาย วินาทีนั้น เป็นลั่วจึงรู้สึกว่าหัวใจตัวเองแทบจะหลุดออกมา เธอไม่รู้ว่ายังจื่อไม่โทรหาเยซื้อเ นทำไม แต่เธอรู้ว่าการที่เชื่อเงินรับโทรศัพท์สายนี้ เรื่อง ของจื่อ โมและ อ คงปิดบังเขาไม่ได้แล้ว

เมื่อเป็นเพราะเธอตกใจเกินเหตุ เมื่อเย่ซื้อเฉินมองเธอ เธอเก็บอาการไว้ไม่ทัน

เธอรู้ว่าคนฉลาดอย่างเขา ต้องเห็นว่าสีหน้าเธอมีอาการ แปลกไปเลยสงสัยขึ้นมา จึงได้ลุกไปรับโทรศัพท์สายนั้น

ตอนนี้ เธอรู้สึกเสียใจที่ตัวเองทำพลาดไปเมื่อ

ตอนนี้ เธอคาดหวังให้เขากลับมาทำเรื่องที่กำลังทำอยู่ เมื่อสักครู่นี้ต่อไป

แต่เป็นลั่วนิ่งไม่รู้ว่า ที่เย่ซื้อเฉินลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ ไม่ เพียงเพราะสีหน้าท่าทางเธอแปลกไป แต่เป็นเพราะเขารู้จัก เบอร์นั้น

เป็นลั่วจึงยิ่งไม่รู้ว่า เชื่อเงินเคยถือโอกาสตอนที่เธอนอน หลับ แอบใช้โทรศัพท์ของเธอโทรไปหาถังจื่อไม่อีกด้วย

มือของเงินถั่วนิ่งที่วางอยู่ในผ้าห่มผืนบางกำหมัดแน่น ดวงตาคู่นั้นจ้องมองไปที่เย่ซื้อเฉิน แม้ว่าปกติเธอเป็นคน ใจเย็นขนาดไหน แต่ตอนนี้เธอกลับตื่นเต้น เพราะตื่นเต้น ทั้ง ตัวเธอตอนนี้จึงเกร็งไปหมด

เย่ซื้อเฉินเห็นปฏิกิริยาของเธอ ดวงตาก็หรี่ลงเล็กน้อย ดูหลังจื่อ ไม่คนนี้จะสำคัญกับเธอมากจริง ๆ

ค่ำวันนั้น ตอนที่เขาโทรหาถังอไม่ เขาเตาว่าฝ่ายนั้นคือ ถังไปเขียน ฝ่ายนั้นไม่ได้ปฏิเสธ ขั้นตอนนี้…

“ฮัลโหล” วินาทีที่เชื่อเงินกดรับสายนั้น น้ำเสียงทุ้ม ของเขาแหบพร่า แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ความน่าหดหูและ อันตรายลดน้อยลงเลย

“ถังจื่อ โม่ที่อยู่ในสายอึ้งไป ถึงแม้จะกั้นด้วยโทรศัพท์ แต่เขาก็รู้สึกได้ถึงอันตรายที่น่ากลัวราวกับจะฆ่าแกงกัน

ถังจื่อ โม่ถึงจะใจกล้าขนาดไหน แต่เขาก็เป็นเพียงเล็กน้อย อายุไม่ถึงห้าขวบ เมื่อได้ยินเสียงโมโหของเชื่อเงิน ตกใจ ลืมว่าต้องพูดอะไรไปทันที

เงินลั่วฉิงดวงตาเป็นประกายเล็กน้อย เขารับโทรศัพท์ก็รับ ไปสิ ทําไมต้องทำน้ำเสียงข่มขู่แบบนั้นด้วย? เงินถั่วนิ่งจ้องไปที่เซือเฉิน เห็นได้ชัดว่าเธอไม่พอใจเขา ซื้อเฉินที่มองเธออยู่ตลอด เมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใจของ เธอ ดวงตาที่หรี่ลงของเขายิ่งดูอันตรายมากขึ้น

เขาขู่ไปอย่างนี้ จอโม่ลูกของเธอจะเป็นยังไง?

ทำไม? กล้าโทรมา แต่ไม่กล้าพูดเหรอ?” คุณชายสามเ ที่ตอนนี้ไม่กล้าโมโหใส่ภรรยาตัวเอง เลยไประบายอารมณ์ ใส่ ผู้ชาย ที่อยู่ในสาย
ถังจื่อไม่ที่อยู่ในสาย รู้สึกโกรธแล้ว หาว่าเขาไม่กล้าพูด งั้นเหรอ?

คนอย่างถึงจื่อ ไม่เคยกลัวใครด้วยเหรอ?

ถังอโม่คิดจะโมโหใส่อีกฝ่ายกลับไป

แต่ทันใดนั้นเอง มือของเขาก็ถูกจับไว้แน่น จากนั้น โทรศัพท์ก็ถูกวางสายไป

ถังซื้อโม่เงยหน้าขึ้นมา เมื่อเห็นเห่อถุงถุงที่กำลังโกรธ ตัว เขาที่เล็กอยู่แล้วก็ยิ่งหดเล็กลงไปอีก ไม่เหลือความโอหัง อย่างเมื่อกี้เลยสักนิด

“พวกเธอสองคนไม่ยอมไปเรียน มาทำอะไรอยู่ที่นี่ คุณครูโทรหาฉัน บอกว่าพวกเธอสองคนไม่อยู่ที่โรงเรียน หาไม่เจอ พวกเธอรู้ไหมว่าฉันร้อนใจแค่ไหน เป็นห่วงมาก ขนาดไหน?” ใบหน้าเห่อถุงถุงในตอนนี้ดูโมโหมาก แต่ก็ กลบความเป็นห่วงไว้ไม่ได้

ตอนที่เธอได้รับโทรศัพท์จากคุณครูอนุบาล เธอตกใจจน หัวใจแทบหยุดเต้น ยังดีที่คุณครูอนุบาลเคยได้ยินถังจื่อ พูด ว่าจะไปหาพ่อ

โรงเรียนอนุบาลอยู่ไม่ไกลจากบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปนัก ดัง นั้นเธอจึงรีบมาที่บริษัทตระกูลเยกรุ๊ป เมื่อเห็นเด็กทั้งสองคน ปลอดภัยดี เธอจึงรู้สึกโล่งอก สบายใจขึ้นมา
แต่เมื่อเธอเห็นจื่อไม่กำลังโทรศัพท์อยู่นั้น ก็เดาได้ว่าน่าจะ โทรหา เอเงิน เธอจึงตกใจ รีบวิ่งเข้ามาทันที แล้วกดตัด สายโทรศัพท์ของถังจื่อ ไม่

หลายวันก่อน จึงจึงบอกกับเธอว่า ผู้ชายคนนั้นเมื่อห้าปี ก่อนอาจจะเป็น โม่เหยียน โม่เหยียน ชื่อเป็นแบบไหนคนก็ นิสัยแบบนั้น ได้ยินมาว่าเขาน่ากลัวยิ่งกว่าพญายมอีกนะ

ถ้าหากผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนคนนั้นคือ โม่เหยียนจริง ๆ ถ้า หากฐานะที่แท้จริงของเด็กสองคนนี้ถูกเปิดเผย ไม่มีใครรู้ได้

เลยว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง