บทที่ 274 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่…พ่อของหนูคือ ท่านประธานของพวกคุณ (2)

“ตอนนี้ เกรงว่าท่านประธานกำลังประชุมอยู่ ไม่ดีมั้งถ้าจะ รบกวนท่านประธาน “เลขาหรวนค่อนข้างระมัดระวัง กลัว

รบกวนท่านประธานแล้วท่านประธานจะโกรธ

“แล้วจะทำยังไงกับเด็กสองคนนี้ล่ะ?” พนักงานต้อนรับ ถอนหายใจเล็กน้อย ยังคงไม่อยากให้เด็กที่น่ารักทั้งสองนี้ จากไป เธอมองไปยังเลขาหรวนเพื่อปรึกษา : “ฉันไม่มีเบอร์ โทรของท่านประธาน คุณเอาเบอร์โทรท่านประธานให้ฉัน เดี๋ยวฉันโทรไปเอง”

“พี่ชายหนูมีเบอร์โทรของท่านประธานพวกคุณ สามารถ บอกคุณได้” ไม่รอให้เลขาหรวนตอบออกมา ถังจื่อซีก็รีบเอา โทรศัพท์มือของถังจื่อ โม่ออกมาเปิดดู แล้วหาเบอร์โทรของ เยซือเฉิน ยื่นให้พนักงานต้อนรับ

เลขาหรวนมองตากันกับพนักงานต้อนรับ จากนั้นก็มองไป ที่เบอร์โทร ในโทรศัพท์มือถือถังจื่อซีทันที

เลขาหรวนมองอย่างละเอียดหนึ่งรอบ แล้วขมวดคิ้ว : “นี่ ไม่ใช่เบอร์โทรที่ท่านประธานใช้อยู่ประจำนะ

แต่เบอร์โทร เธอเคยเห็นมาก่อน เหมือนเคยเห็นเลขาหลิวโทรหา ตอนนั้นเลขาหลิวหาท่านประธานไม่เจอ เลยโทร หาด้วยเบอร์โทรนี้ เธอเป็นคนความจำดีมาก โดยเฉพาะ เรื่องตัวเลข พูดได้ว่าเพียงแค่เห็นผ่านตาก็จำได้ไม่ลืม

ฉะนั้นเธอมั่นใจว่าเป็นเบอร์โทรเดียวกัน

ตอนนั้น ท่าทางของเลขาหลิวดูน้อบน้อมมาก เมื่อ โทรศัพท์เสร็จแล้ว ก็รีบจัดการธุระทันที

ดังนั้น เธอคิดว่าเบอร์โทรนี้น่าจะเป็นเบอร์โทรส่วนตัวของ ท่านประธาน

เบอร์โทรศัพท์ส่วนตัวของท่านประธาน คนทั่วไปไม่มีทางรู้ ได้แน่นอน แล้วเด็กสองคนนี้มีเบอร์โทรนี้ได้ยังไงกัน?

หรือว่า เด็กสองคนนี้จะเกี่ยวข้องกับท่านประธานจริง ๆ ?

เลขาหรวนมองไปที่ถังจื่อไม่อีกครั้ง ค่อย ๆ มองอย่าง ละเอียด แล้วพบว่าเมื่อมองอย่างละเอียดนั้น เด็กชายคนนี้ ค่อนข้างคล้ายกับท่านประธานอยู่เหมือนกัน

ฉะนั้น เด็กสองคนนี้จะเป็นลูกของท่านประธานจริง ๆ น่ะเห

รอ?

ขณะนี้ เวลาสิบเอ็ดโมงแล้ว คุณชายสามเที่จริง ๆ ควรจะ ประชุมอยู่นั้นได้กำลังนอนกอดภรรยาแสนสวยของตัวเองอยู่ ไม่ได้ไปทํางาน และก็ไม่ได้ไปทำงานนอกสถานที่ด้วย

นอนไม่สบายตัวอีกคืนแล้ว เป็นลั่วถึงที่เพิ่งหลับได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์

เขือเฉินขมวดคิ้ว เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น โทรศัพท์ของใคร

กัน?

เงินล้วจึงขยับตัว รู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัว ปวดยิ่งกว่าเมื่อ วานอีก

ไอบาเยซือเฉินนี่ไม่ใช่คนหรือยังไงกัน เป็นลั่วจึงแอบด่า ในใจ จากนั้นก็ยื่นมือไปควานหาโทรศัพท์ที่ดังไม่หยุด

ที่จริงโทรศัพท์อยู่ไม่ห่างจากเธอเลย แต่เธอเหนื่อยมาก ปวดเมื่อยไปทั้งตัว เลยควานหาโทรศัพท์อยู่ครู่ใหญ่ถึงจะ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมา

เมื่อหยิบโทรศัพท์ได้แล้ว เป็นลั่วจึงเห็นหน้าจอโทรศัพท์ก็ สะดุ้งตื่นตาสว่างทันที

เธอแอบถอนหายใจ ค่อย ๆ หันไปดูเชื่อเป็นที่นอนอยู่ ข้าง ๆ อย่างระมัดระวัง

เชื่อยังไม่ตื่นนอน คุณชายสามเย่รู้สึกเหนื่อยมาก คืน ก่อนก็นอนไม่หลับ วันถัดมายังไม่ทันหกโมงเช้าก็ต้องรีบไป ขึ้นเครื่องบิน เมื่อคืนได้ยินเรื่องที่เล้งหรงไปพูดเรื่องแต่งงาน ที่บ้านตระกูลเงิน ยังไม่ทันจะได้พักผ่อนก็รีบกลับมาทันที เมื่อ คืนก็จัดหนักทั้งคืนอีก

คุณชายสามเย่ในตอนนี้ถ้าไม่เหนื่อยก็คงจะแปลกมากฉะนั้นแม้โทรศัพท์จะดังแค่ไหนก็ไม่ทําให้เขาตื่นใต้

เงินวงเห็นเขาหลับลึก ก็เม้มปาก จากนั้นก็เอามือที่พาด เอวเธออยู่นั้นออก แล้วค่อย ๆ ลุกจากเตียง

เธออยากไปรับโทรศัพท์ที่ระเบียง

แต่ทันใดนั้น เอวของเธอก็ถูกดึงไปโอบอีกครั้ง แล้วเธอก็ ถูกเขาดึงกลับไปกอดแน่น ๆ อยู่ในอ้อมกอดเขาอีกครั้ง

“จะไปไหน?” เชื่อเฉินลืมตาขึ้นเล็กน้อย มองไปที่เธอ เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงแหบพร่า

โทรศัพท์ของเงินถั่วนิ่งเมื่อหยุดดังแล้ว แต่ก็ดังขึ้นมาอีก ครั้ง

“ฉันจะไปรับโทรศัพท์” เป็นลั่วจึงจับโทรศัพท์อยู่ แล้วขยับ ตัวอยากจะลุกออกไป

“ก็รับสายที่นี่” เยซือเฉินขมวดคิ้วด้วยท่าทีไม่พอใจ มือ โอบเอวเธอแน่นมากขึ้นกว่าเดิม

รับโทรศัพท์ก็ต้องแอบรับสายไม่ให้เขารู้เหรอ? ใครโทร เข้ามากันแน่?

เงินถั่วนิ่งแอบถอนหายใจ นายคนนี้นี่ยิ่งอยู่ยิ่งบ้าอำนาจ เข้าเรื่อย แค่เธอรับโทรศัพท์เขาก็ต้องคอยคุม

สำคัญคือเป็นคุณปู่โทรเข้ามา เมื่อคืนเชื่อเงินอยากไป ที่บ้านตระกูลเงิน แต่คุณไม่อยู่บ้าน สุดท้ายเลยไม่ได้เข้าไป ถ้าหากตอนนี้เธอรับสายคุณปู่ตรงนี้ เธอกลัวว่าเยซื้อเฉินจะ พูดอะไรที่น่าตกใจออกไป

ถ้าหากคุณปู่รู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเชื่อเงิน ล่ะก็ เธอไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมาเลย

“นายปล่อยฉันก่อนสิ นายกอดอยู่แบบนี้ฉันจะรับสายยัง ไง?” เป็นลั่วจึงยังคิดที่จะหลบหลีกเขา เพื่อหาที่เงียบ ๆ รับ โทรศัพท์

“ไม่อยากรับก็ตามใจ พวกเราหาอย่างอื่นทำกันดีกว่า เยซื้อเฉินพลิกตัว เอาหน้าซุกไปที่คอของเธอ จากนั้นก็พรม จูบไปทั่ว

โทรศัพท์เงินล้วนิ่งเงียบไปอีกครั้ง เป็นลั่วจึงถอนหายใจ ออกมา แต่ทันใดนั้น โทรศัพท์ก็ดังขึ้นมาอีก ยังคงเป็นคุณ เงินที่โทรมา

เงินถั่วลิงก์โทรศัพท์แน่น เยซื้อเฉินเงยหน้าขึ้นมาทันที ปรายตามองเธอ จากนั้นก็มองไปที่จอโทรศัพท์เห็นเป็นชื่อ คุณปู่

คุณปู่! เห็นชัดว่าเป็นคุณปู่เงิน

สายเรียกเข้าจากคุณปูเป็น เธอต้องแอบรับสายด้วยเหรอ? ฉลาดอย่างเขา เข้าใจความคิดเธอได้ดี แต่กลัวคุณเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ดวงตาเชื่อเงินก็มืดลง เขามันน่าอับอาย ขนาดนั้นเลยเหรอ?

เธอถึงได้กลัวคุณปู่เงินรู้เรื่องความสัมพันธ์ของพวกเขา ขนาดนี้?

ทำไม? เหนื่อยมากเกินไปรึไง ถึงไม่มีแรงรับสาย หรือจะ ให้ฉันช่วยรับสายให้เธอ?” เชื่อเงินตั้งตัวไว้ ดวงตาคู่นั้นหรื ลง มองไปยังเธอ น้ำเสียงที่อ่อนนุ่มแต่เหมือนแอบแฝงไป ด้วยคำขู่

เขาแสดงออกอย่างชัดเจนมาก ว่าถ้าเธอไม่รับสาย เขาก็ จะรับสายเอง!!

เป็นวงรู้ดีว่าเรื่องแบบนั้น เขากล้าทำมันแน่นอน

อีกทั้งตอนนี้คุณปู่โทรเข้ามาไม่หยุด ถ้าหากเธอไม่รับสาย เรื่องก็คงไม่จบง่าย ๆ แน่ เป็นลั่วจึงคิดว่าคุณปู่คงมีเรื่องด่วน อะไร ถ้าหากเธอไม่รับสาย คุณจะเป็นห่วงเอาได้

และเงินมั่วนิ่งก็รู้ดีว่า เย่ซื้อเฉินไม่ยอมปล่อยให้เธอไปไหน แน่ เย่อเฉินต้องการให้เธอรับสาย และจําเป็นต้องรับสาย อยู่ตรงนี้ด้วย

ถ้าหากเธอไม่รับสาย เชื่อเงินไม่ยอมแน่

คนพวกนี้ทําให้เธอปวดหัวเสียจริงเชียว!เงินถั่วถึงฝันยกหัวขึ้นมากครับสาย

ครึ่งตัวของเอเงินทับอยู่บนตัวเธอ เมื่อเห็นเธอรับ โทรศัพท์แล้วก็ยิ่งเข้าใกล้เธอมากยิ่งขึ้น

เงินลั่วจึงตัวแข็งทื่อ ตกใจจนเหงื่อแตก โชคดีที่เชื่อเงิน

ไม่ได้ทําอะไรอีก

“ฉิงฉิง ทำไมเพิ่งรับโทรศัพท์ ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม?” เมื่อ รับสาย น้ำเสียงเป็นห่วงของคุณปู่เงินก็ดังออกมา

“คุณปู่ หนูไม่เป็นอะไรค่ะ” เป็นลั่วถึงพยายามไม่ให้น้ำ เสียงตัวเองผิดปกติ แต่ตอนนี้เชื่อเงินทับตัวเธออยู่ อีกทั้ง นิ้วของเขายังลูบไปตามผิวของเธอ ทำให้เธอรู้สึกไม่สบาย

ตัวเท่าไหร่

“อืม ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว โทรหาหนูเพราะมีเรื่องจะบอก หนู มีเรื่องด่วนต้องไปทำ จะไม่อยู่ที่เมือง A สักระยะหนึ่ง หนูต้องดูแลตัวเองให้ดีนะ

คุณปู่เงินบอกว่าจะไม่อยู่เมือง A ซักระยะหนึ่ง นั่น หมายความว่าจะไม่อยู่หลายวัน!!