บทที่ 246 เบบี้ของเธอคือใคร?

(2)

“เบบี้คือใคร? “เย่ซื้อเฉินกัดฟันตัวเองอย่างเงียบๆ แล้วถามขึ้นอีก ครั้ง เขาอยากรู้ เบบี่ที่เธอพูดถึงในเวลานี้คือใคร? “เบบี้ก็คือนายไง? ” เป็นลั่วฉิงหยิกที่เก้มเขาเบาๆ หัวเราะออกมาร่าง

เริงเป็นพิเศษ : ” นายก็คือเบบี้ไง ”

เบบี้คือเขา? เป็ซื้อเฉินตะลึงเล็กน้อย ปฏิกิริยาแรกของเขาคือสงสัย แต่เวลานี้สภาพของเธอคือกำลังเมา คนที่เมามากขนาดนี้ไม่สามารถ พูดโกหกได้! !

เวลานี้เธอก็พูดออกมาอย่างตั้งใจ เย่ชือเฉินก็อยากให้ตัวเองเชื่อใน คำพูดของเธอเหมือนกัน

แต่ว่า ไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขากลับรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ

“เบบี้ ดึกมากแล้ว ควรนอนได้แล้ว” เนื้อเฉินกำลังครุ่นคิดอยู่ จู่เป็นลั่วนิ่งก็พูดคำนี้ออกมา น้ำเสียงนั้นเบาและอ่อนโยนมาก เบาและ โอนโยนจนทำให้ใจของเย่ซือเฉินหวั่นไหว

ขณะนี้ เป็นลั่วฉิงคิดว่าคนอื่นเป็นเด็กโม่ไปแล้ว ดังนั้น เรื่องที่เธอทำ คำพูดที่เธอพูด ล้วนเป็นรูปแบบที่เธอทำกับเด็กโม่

สายตาของเย่ซื้อเฉินกะพริบเล็กน้อย มองไปที่เธออยากรู้ว่าเวลานี้ คำพูดที่เธอพูดออกมานั้น รู้หรือเปล่าว่ามันหมายความว่าอะไร? เขาเป็นผู้ชายปรกติคนหนึ่ง พวกเขาเป็นสามีภรรยาที่แท้จริง เวลา

นอนด้วยกันเป็นไปไม่ได้ว่าจะทำแค่ห่มผ้าห่มแล้วนอนกันเฉยๆ แต่ว่า เวลานี้เธอเมาแล้ว ความจริงตัวเธอเองก็ไม่รู้ว่ากำลังทำอะไร อยู่ ในสถานการณ์แบบนี้ เขาทำอะไรได้?

“ไปอาบน้ำก่อน” เย่ซือเฉินยื่นมืออุ้มเธอขึ้นมา อยากพาเธอไปอาบ น้ำก่อน เขาไม่ได้คาดหวังว่าคนที่เมาเหล้าจะสามารถอาบน้ำให้ตัวเอง ได้

“ดี ดี ไปอาบน้ำก่อน” เวินลั่วชิงเห็นด้วยไม่มีปัญหาอะไร พยักหน้า เห็นด้วยอย่างเดียว

เป้ซือเฉินเห็นเธอทำตัวดีมากในตอนนี้ ริมฝีปากยกขึ้น และอดไม่ ได้ที่จะยิ้มออกมา มันหายากจริงๆที่เธอเชื่อฟังดีๆแบบนี้

แต่ว่า เวลาต่อมา เป็นลั่วฉิงกระโดดออกจากอ้อมกอดของเขา จาก นั้นดึงเขาให้มาอยู่ตรงหน้าเธอ: “เบบี่ เวลาอาบน้ำต้องถอดเสื้อผ้า ก่อน นายมานี่ ฉันช่วยนายถอดออกเอง

เวลานี้ เป็นลั่วนิ่งได้คิดว่าเย่ซือเฉินก็คือเด็กโมของบ้านเธอไปแล้ว จริงๆ

เยซื้อเฉินตะลึง ตะลึงจริงๆ ถึงแม้จะรู้ว่าเธออยู่ในสภาพที่เมาเหล้า แต่ว่าเธอกระตือรือรันขนาดนี้ทำให้เขา….

เวลาที่เปิดลั่วชิงเมาเหล้ามีความซุ่มซ่ามเล็กน้อย!

“เบบี้ มีเรื่องอยากหารือด้วยหน่อย อีกหน่อยอย่าใส่เสื้อเชิ้ตได้ไหม กระดุมเกาะออกยาก มันน่าโมโหจริงๆ ” เงินลั่วฉิงเงยหน้าขึ้น มองไปที่ เขา ริมฝีปากยกขึ้น มีอาการไม่พอใจเล็กน้อย

“ดี” ริมฝีปากของอยู่ซื้อเฉินโค้งขึ้นเล็กน้อย อืม น่าโมโหจริงๆ ! ! เวินลั่วฉิงแกะกระดุมต่อ ส่วนเย่ซือเฉินก็ให้ความร่วมมือ ให้ความ ร่วมมือเป็นอย่างดีด้วย

เขาแครู้สึกว่าตอนที่เธอเมาเหล้า เขาไม่สมควรฉวยโอกาส แต่เขาก็ ไม่รังเกียจถ้าเธอจะทำอะไรเขา “เบบี้ เสื้อผ้าที่นายใส่วันนี้ถอดยากจริงๆ” คิ้วของเวินลั่วฉิงขมวด

เข้าหากันเล็กน้อย วันนี้เด็กโม่ของบ้านเธอทำไมใส่เสื้อที่มันถอดยาก

ขนาดนี้?

ริมฝีปากของเย่ซื้อเฉินยิ้มออกมาเล็กน้อย ถ้ารู้แต่แรกว่าเป็นแบบ

พูดตามจริง ขั้นตอนพวกนี้สำหรับเขามันช่างทรมาน แต่ว่า เขา อดทนมันไว้ตลอด เวินลั่วฉิงลุกขึ้นยืนเล็กน้อย ตอนแรกเยชือเฉินนึกว่าเธอจะเตินออก ไป กำลังจะใช้มือดึงเธอไว้ แต่ว่า ในเวลาต่อมา..

เธอน้ำแก้มของเธอมาแนบชิดกับแก้มของเขา จูบแล้วจูบอีก จากนั้น ก็หอมไปที่เก้มอีกหลายครั้ง จูบนั้นทำให้เยซือเฉินตะลึงไม่น้อย และ ทำให้ร่างกายร้อนเป็นระยะๆ แต่ว่า เธอจูบแค่หน้าผากและแก้มของ เป้ซื่อเฉินเท่านั้น ไม่ได้จูบปาก

เย่ซื้อเฉินรอยคอยอย่างใจจดใจจ่อที่จะให้เธอทำต่อไปอีก แต่ว่า จู่ๆเธอก็นอนลงข้างๆเขา มือข้างหนึ่งวางอยู่บนร่างกายของ เขา ตบลงไปเบาๆ จากนั้นพูดเสียงอ่อนโยน : “เบบี้ นอนดีกว่า”

มีอยู่ครู่หนึ่ง ทำให้เยซูเฉินมึนงงไปเลย เธอยั่วยวนเขามาเวลานาน มาตอนนี้กลับพูดกับเขาอย่างเป็นทางการว่า นอนดีกว่า?

นอน? ก็แค่นอนเหรอ?

เธอช่างกล้าคิดเหลือเกิน? !

เป็นไปได้เหรอ? เธอรู้สึกว่ามันเป็นไปได้เหรอ?

เย่ซื้อเฉินจูบเธอลงไปทันที

ทันใดนั้นดวงตาของเวินลั่วฉิงเบิกกว้างขึ้น มีความหวาดกลัวอย่าง เห็นได้ชัด ดวงตาของเธอเบิกกล้าง ยิ่งอยู่ยิ่งเบิกกว้าง แต่กลับพบว่าดู อะไรก็ดูไม่ชัดเจนเลย แล้วเธอก็กะพริบตาแรงๆ แต่ก็ดูไม่ชัดเจนเช่น เคย

เขาจูบเธอยิ่งอยู่ยิ่งดูดด่ำ เธอรู้สึกราวกับว่าตัวเองแทบจะหายใจไม่ ออก และดูเหมือนจะจมลงไปที่ก้นบึ้งใต้น้ำ เธอรู้สึกว่าลมหายใจบนอก ราวกับจะโดนดูดไปทีละนิดๆดูดจนแห้ง ทำให้เธอแทบขาดอากาศ หายใจตาย

เธออยากพลักเขาออก แต่ตัวเขาหนักมาก เธอรู้สึกไม่มีเรี่ยวแรง อะไร พลักเขาไม่ออกเลย แล้วเธอก็รู้สึกยิ่งอยู่ยิ่งหายใจลำบากมาก ขึ้น