บทที่ 245 เบบี้ของเธอคือใคร?

เลขาหลิวที่กำลังขับรถอยู่ได้ยินคำพูดของเว็นลั่วฉิงแล้วรู้สึกชื่นชม และเห็นด้วย ท่านประธานควรยิ้มให้เยอะกว่านี้จริง ถ้าเป็นแบบนั้น ชีวิตของเขาก็จะสดใสมากขึ้น

ช่วงนี้ท่านประธานและคุณผู้หญิงทำให้เขาเกือบหัวใจวาย!

แต่ว่า เวลานี้ เป็นลั่วนิ่งกลับพูดเสริมออกมาอย่างตั้งใจ: “แบบนี้ถึง จะทำให้มีคนชอบ มีคนรัก”

เลขาหลิวแอบสูดลมหายใจเข้า ทำให้คนชอบ? ทำให้คนรัก? คำ พูดนี้ฟังแล้วทำไมเหมือนทำให้คนอื่นจินตนาการไปเป็นเรื่องอย่างว่า ได้

โดยเฉพาะคำพูดนี้เมื่อใช้กับท่านประธานแล้ว ทำให้คนอื่นยิ่งรู้สึก แปลกประหลาดไปอีก อย่างไรก็ตาม ท่านประธานคงหวังว่าจะได้รับ ความรักจากภรรยาของเขามั้ง?

เยซื้อเฉินจ้องเลขาหลิวด้วยสายตาดุ แล้วดึงแผ่นกั้นลงมา ใบหน้า ของเขาดูเข้มขึ้นเล็กน้อยอย่างน่าสงสัย ผู้หญิงคนนี้หลังดื่มเหล้าคำ พูดอะไรก็กล้าพูดออกมา

เธอที่เป็นแบบนี้ทำให้เขา….

เยซื้อเฉินดึงเนกไทของตัวเองออก จากนั้นแกะเม็ดกระดุมออกหนึ่ง เม็ด

ตอนที่เขาทำทาพวกนี้นั้น เป็นลั่วนิ่งจ้องมองเขาตลอด ถ้าจะพูดให้ ถูกคือน่าจะจ้องท่าทางของเขาอยู่ตลอด แม้กระทั่งมือที่บีบหน้าเขาอยู่ ก็หยุดลงทันที

เยซื้อเฉินเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย มันไม่ง่ายเลย ที่สามารถทำให้เขาสงบ

นึ่งลงมาได้

เงินลั่วชิงเห็นเขาถอดเนกไทออก และเกาะเม็ดกระดุมออก ดวงตาคู่ นั้นกะพริบแล้ว กระพริบอีก “คุณจะถอดเสื้อผ้าไหม? ฉันช่วยคุณ” เวินลั่วชิงดึงเสื้อเชิ้ตของเขา ปรากฏว่ายังเหลือกระดุมอีกหลายเม็ด เบ้ปากเล็กน้อย ไม่รู้เป็นเพราะ ว่าเห็นมันขวางหูขวางตาหรือเปล่า

มือของเลขาหลิวที่จับพวงมาลัยอยู่สั่นเลึกน้อย เกือบจะขับรถเอียง ไปอีกทาง จังหวะไปเร็วเกินไปหรือไม่

ถึงแม้ว่าเยซื้อเฉินจะดึงแผ่นกั้นลงมา แต่ก็ไม่สามารถปิดกั้นเสียง ทั้งหมดได้

“เด็กดี อย่าขยับไปเรื่อย” เย่ซือเฉินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ จากนั้นกุม

มือเธอไว้

เนื่องจากว่าเธอเมาไม่รู้อะไรเลย ได้แต่ระรานไปเรื่อย แต่ว่าเขาทน ไม่ไหว เขาค้นพบว่าเขาควบคุมตัวเองไม่ได้อีกต่อไป

ถ้าจะปล่อยให้เธอทำแบบนี้ต่อไปอีก เขากลัวว่าจะเสียการควบคุม

ตัวเอง

“คุณร้อนมากไม่ใช่เหรอ? ” ดวงตาของเวินลั่วฉิงกระพริบไปมา เวลานี้สายตาคู่นั้นดูไร้เดียงสาเป็นพิเศษ จริงๆแล้ว เธอนึกว่าเขาร้อน จริงๆ ไม่ได้มีความหมายไปอย่างอื่น

ลมหายใจของเย่ซือเฉินเริ่มติดขัดเล็กน้อย ที่เขาร้อนเป็นเพราะเธอ ไม่ใช่เพราะเสื้อผ้า แต่เป็นเพราะเธอ

ผู้หญิงคนนี้ยั่วยวนเขาเสร็จ มาตอนนี้ทำเป็นไร้เดียงสาอีก ทำให้เขา ต้องกัดฟันแน่น

“ไปโรงแรมหวนหยู” เย่ซื้อเฉินมองออกไปนอกรถ แล้วพูดคำนี้ออก

มา

เขารู้สึกว่า เขาคงทนกลับไปถึงบ้านไม่ไหว พอดีที่นี่ไม่ไกลจากโรง แรมหวนหยู เท่าไหร่นัก จึงตัดสินใจไปที่นั่นดีกว่า เพราะที่นั่นมีห้อง ประจำของเขาอยู่

เมื่อไปถึงโรงแรม เยซือเฉินอุ้มเงินลั่วชิงลงจากรถ ลิฟต์ที่นั่งเป็น ลิฟต์พิเศษ ขึ้นไปถึงชั้น22โดยตรง ห้อง 2201 ยังคงเป็นห้องเดิมเมื่อห้าปีก่อน

เมื่อเดินเข้าไปที่ห้อง สายตาของเฉินจ้องมองไปบนใบหน้าของ เธอ ยิ้มออกมาอย่างมีความหมาย

เขากำลังคิดว่า หลังจากที่เธอตื่นแล้ว เธอจะมีปฏิกิริยาอะไรออกมา เมื่อเห็นตัวเองอยู่ห้องนี้?

แต่เวลานี้เป็นกำลังเมาอยู่จึงไม่มีปฏิกิริยาอะไร เพราะเวลานี้ เธออยู่ที่ไหนเธอยังไม่รู้เลย เวลานี้แม้เธอจะถูกขายก็คงไม่รู้ตัว

หลังจากที่เคยซื้อเฉินเข้าไปในห้องแล้ว ได้อุ้มเธอไปวางไว้บนเตียง

ลั่วฉิงอิงอยู่บนเตียง ยิ้มออกมาให้เขา จู่ๆก็ถามขึ้นมาว่า: “พ่อรูป หล่อ? คุณชื่ออะไรเหรอ?

เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ หยุดลงทันที ดวงตาคู่นั้นลง

ลวนลามเขามาตั้งนาน และทำกับเขาอย่างอันทพาลมาครึ่งค่อนวัน เธอกลับไม่รู้ว่าเขาเป็นใครเหรอ? ยังกล้าถามว่าเขาชื่ออะไรอีก? ผู้ หญิงคนนี้น่าตีให้ตายจริงๆ

“แล้วคุณว่าผมเป็นใครเหรอ? “คำพูดนี้ของเฉินคือกัดฟันพูด มันออกมา

จากนั้นสายตาคู่นั้นจ้องไปที่เธอ เพื่อรอคำตอบของเธอ

เวลานี้ ซื้อเฉินขอสาบาน ถ้าเธอพูดผิด ถ้าได้ยินชื่อผู้ชายคนอื่น ออกมาจากปากของเธอตอนนี้ เธอจะไม่ไว้ชีวิตเธอเด็ดขาด! !

เขาจะบีบคอเธอให้ตายคามือโดยไม่ต้องตรึกตรองก่อนเลย

ลั่วเดินเข้ามา มองเขาในระยะใกล้ มองดูเขาอย่างตั้งใจ และ ตั้งใจทำการแยกแยะอยู่ เย่เฉินรู้สึกหดหูเล็กน้อย ตั้งใจมองขนาดนี้ ยังไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร

อีก? เธอช่างเก่งเหลือเกิน?

แต่ว่า เขาไม่ได้พูดอะไร ขณะนี้เขาใจเย็นมาก กำลังรอคำตอบของ เธออยู่ เป็นลั่วนิ่งมองไปที่คิ้วของเขา ในระหว่างที่มีนงงอยู่นั้นมีความรู้สึก คุ้นเคยเป็นพิเศษ เธอตะลึงเล็กน้อย จากนั้นยิ้มออกมาอีกครั้ง ยิ้มครั้ง นี้ทั้งอ่อนโยนและมีความสุข: “ฉันรู้ว่าคุณเป็นใคร

“อิม? ผมเป็นใคร? “เยซือเฉินสูตลมหายใจเข้าลึกๆ น้ำเสียงที่อ่อน นุ่มนั้นเต็มไปด้วยการหลอกล่อ เขามองเธอในระยะใกล้ ลมหายใจ กระจายอยู่บนใบหน้าเธอ บนความเร่าร้อนนั้นมีความตื่นเต้นเล็กน้อย

เวลานี้เขาอยากรู้คำตอบของเธอ แต่ก็รู้สึกกลัวคำตอบที่เธอจะพูด ออกมาเหมือนกัน

เขากลัวว่าชื่อผู้ชายที่เธอพูดออกมาไม่ใช่เขา แต่กลับเป็นผู้ชายคน

อื่น แล้วเขา…

* นายคือเบบี่ “เงินลั่วชิงยื่นมือไปลูบใบหน้าเขาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้แค่ บีบเบาๆ เต็มไปด้วยความชอบและหลงรัก

สิ่งที่เป็นลั่วนิ่งเห็นในสายตาของเธอตอนนี้คือเบบี่บ้านของเธอ– ลูกน้อยถังจื่อโม่

“เบบี้? “สายตาของเชื้อเฉินหรีลงอย่างรวดเร็ว ปฏิกิริยาแรกที่เขา นึกขึ้นได้คือวันที่เธอคุยวีดีโอคอลวันนั้น วีดีโอคอลที่ทำให้เธอพูดคุย อย่างมีความสุขและยิ้มอย่างสดใส

ดังนั้น เบบี้ที่เธอพูดถึงในขณะนี้คือใคร

“เบบี้คือใคร? ” เย่ซือเฉินกัดฟันตัวเองอย่างเงียบๆ แล้วถามขึ้นอีก ครั้ง เขาอยากรู้ เบบี่ที่เธอพูดถึงในเวลานี้คือใคร?