บทที่ 244 คุณชายสามเย่โดนลวนลาม

เมื่อขึ้นไปที่รถ เลขาหลิวนั่งอยู่ข้างหน้าด้านคนขับ เย่ซือเฉิ นอุ้มเงินลั่วชิงนั่งอยู่ด้านหลัง

ตอนแรก เงินล้วฉิงได้แต่นอน สงบมาก สงบมาก

เมื่อเดินไปได้ถึงครึ่งทาง เวินลั่วฉิงขยับตัว เย่ซื่อเฉินนึกว่า เธอไม่สบายตัว จึงปรับท่านั่งเพื่อให้เธอนอนสบายขึ้น

แต่ว่า จู่ๆเงินลั่วชิงก็ลืมตาขึ้นมา สายตาที่ทั้งใสและดำคู่ นั้น ดูเป็นประกายและแพรวพราวมาก

เยซื้อเฉินกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงเปิดไฟในรถ เมื่อเธอ ลืมตาขึ้น เขาก็เห็นแล้ว

เย่ซื่อเฉินตะลึงไปสักครู่ ไหนว่าพรุ่งนี้ถึงจะตื่น? ทำไมตื่น เร็วขนาดนี้

อีกอย่างดูอาการของเธอแล้วเหมือนจะสร่างเมาแล้ว

ดูแล้วตอนนี้เธอเหมือนจะสร่างเมาและสดใสมาก น่าจะ ไม่ใช่ที่พี่สองพูดว่าเป็นกรณีพิเศษแบบนั้นหรอกนะ?

ดวงตาของเวินลั่วชิงหมุนไปมาเล็กน้อย มองไปที่เขา แล้ว ยิ้ม รอยยิ้มเต็มไปด้วยความอ่อนโยน สว่างไสวดั่งแสง พระอาทิตย์ และแฝงไว้ไม่ด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวน
มองไปที่รอยยิ้มของเธอ ดวงตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็ก น้อย จู่ๆก็รู้สึกมีอาการมึนๆเล็กน้อย ความจริงแล้วเวลาที่เธอ ยิ้มนั้นสวยมาก เมื่อกี้เขาถอดแว่นของเธอออก ตอนที่เธอยิ้ม ออกมา ดวงตาคู่นั้นสวยเป็นพิเศษ

พวกเขาแต่งงานมาได้ระยะหนึ่งแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่ เธอยิ้มแบบนั้นกับเขา เขาชอบรอยยิ้มแบบนี้ของเธอ “ตื่นแล้ว” ริมฝีปากของเย่ซื้อเฉินค่อยๆยิ้มออก บน

ใบหน้ามีเสียงหัวเราะเบาๆออกมาอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงที่ เบาและอ่อนโยนแบบนี้ยิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย

เงินลั่วชิงไม่ได้ตอบเขา มีแต่ดวงตาคู่นั้นกะพริบซ้ำไปมา แล้วยกแขนขึ้น ยื่นไปจับบนใบหน้าของเขา จับไปมาบน ใบหน้า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า

เย่ซื้อเฉินตกใจเล็กน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ปรกติดี หรือไม่?

ไม่ ต้องไม่ปรกติแน่นอน แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น?

จู่ๆเธอก็กระตือรือร้นขนาดนี้ มันทำให้เขารู้สึกตกใจแต่ก็ ปลาบปลื้มมาก! !

มีอของเวินลั่วชิงยังลูบไล้ไปมาอยู่บนใบหน้าเขา ไม่ มัน ไม่ใช่ลูบไล้แล้ว แต่มันกลายเป็นบีบนวด ครั้งแล้ว ครั้งเล่ายิ่ง บีบยิ่งแรงขึ้น ทำให้เขาเริ่มรู้สึกมีความปวดเล็กน้อย
แต่ว่า ชื่อเฉินไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดอะไร ที่สำคัญก็ไม่ได้ ระงับให้เธอหยุด ปล่อยให้มือของเธอบดขยื้อยู่บนใบหน้า ของเขา

เขาก็อยากรู้เหมือนกัน เธอจะทำอะไรต่อไปอีก?

“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งไป หน่อย” หลังจากที่เป็นลั่วฉิงจับไปตั้ง จากนั้นได้ผลสรุปนี้ออก มา น้ำเสียงที่พูดออกมามีความชอบเล็กน้อย และเหมือนจะ รังเกียจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน

“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งเล็ก น้อยเท่านั้นเอง”

ตรงขอบแก้มของเขาเนื่องจากไม่มีเนื้อส่วนเกินเลย ดังนั้น มันจึงไม่ค่อยนุ่มเท่าไหร่

เย่ซื้อเฉินจะร้องไห้ก็ไม่ได้ หัวเราะก็ไม่ใช่ ผู้หญิงคนนี้ บดขยี้หน้ามาตั้งนาน บีบจนทำให้หน้าเขาเจ็บไปหมด เธอยัง มีหน้ามารังเกียจว่าหน้าเขาแข็งอีกเหรอ?

เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ข้างหน้ามองไม่เห็นสถานการณ์ข้าง หลังว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ได้ยินคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิง ทำให้ เขาตะลึงไม่น้อย คำพูดนี้ของคุณผู้หญิงได้มาจากไหนกัน?

คุณผู้หญิงอยู่ข้างหลังทำให้อะไรท่านประธานเหรอ?

แข็ง ตรงไหนแข็งเหรอ?
เวลานี้เลขาหลิวมีความสงสัยเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่ กล้ามองดูมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงดึงความสนใจทั้งหมดไปที่ การขับรถ

เงินลั่วฉิงปรับตัวให้นั่งตรงเล็กน้อย เพราะตอนแรกเย่ซื้อ เฉินอุ้มเธอไว้ตลอด ดังนั้นเวลานี้เธอจึงนั่งอยู่บนตักของเย่ซื้อ เฉิน ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอและเขาใกล้ชิดกันมาก

เงินลั่วชิงจ้องที่ใบหน้าของเขาในระยะใกล้ได้แต่มอง และมองอย่างตั้งใจ เมื่อมองไปได้สักครู่ แล้วยิ้มออกมา ยิ้ม จนคิ้วโก่ง จนฟันสีขาวออกมา ดวงตาสีด่าของเธอช่าง โปร่งใสและแพรวพราว

ความรู้สึกนั้นราวกับว่าลูกสุนัขหมาป่าตัวน้อยเห็นชิ้นเนื้อ สด และการเคลื่อนไหวแบบสามมิติที่โดดเด่นท่าให้ดูแล้ว แสบตาเล็กน้อย

เย่ซื่อเฉินเห็นเธอในขณะนี้ ตะลึงเล็กน้อย จึงยิ้มและส่าย

หัวเบาๆ

ปฏิกิริยาที่ไม่ปรกติของเธอมันทำให้รู้สึกประหลาดใจ! ประหลาดใจมาก นี่คงจะเป็นเหมือนที่พี่สองพูดเกี่ยวกับ สถานการณ์พิเศษมั้ง?

แต่สิ่งที่คุณชายสามเย่ยังไม่รู้คือ มันไม่ได้มีเพียงแค่นี้… เงินลั่วชิงบีบแรงๆลงไปบนใบหน้าเขาอีกครั้ง จากนั้นชื่นชมอย่างเปิดเผยและจริงใจว่า : “รูปลักษณ์นี้…ดีจริงๆ”

“แฮ่ม….* เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ด้านหน้าเนื่องจากกลั้นไว้ ไม่อยู่ ตกใจจนกระแอมออกมา ถึงแม้ว่าตอนนี้เขามองอะไร ไม่เห็น แต่คำพูดนี้ของคุณผู้หญิง เห็นได้ชัดว่าทำนประธาน โดนคุณผู้หญิงลวนลามแล้ว

รูปลักษณ์ใช้ได้? คำอธิบายนี้.

เลขาหลิวรู้สึกว่า ใช้คำอธิบายคำนี้อธิบายท่านประธาน มันช่างเหมาะสมมากจริงๆ!

ดวงตาของเย่ซื้อเฉินหรี่เล็กลง รูปลักษ์? คำนี้สามารถเอา มาใช้กับผู้ชายได้ด้วยเหรอ? แต่เวลานี้เย่ซื่อเฉินไม่อยาก ถือสากับคนเมา ดังนั้น เขาจึงปล่อยให้เธอทำทุกอย่างได้ ตามใจชอบ

เขารู้ดีว่าเขากำลังโดนลวนลาน แต่เขาไม่ได้รังเกียจ ความรู้สึกนี้ แต่กลับรู้สึกดีใจที่คนที่อยู่ข้างกายเธอตอนนี้ เป็นเขา

ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น? !

เขาเคยเมาเหล้าต่อหน้าถังไปเซียนมาก่อนไหม? ถ้าเคย เธอเคยทำแบบนี้กับถังไป๋เชียนไหม..

เมื่อนึกถึงความป็นไปได้สีหน้าของเย่ซื่อเฉินเย็นชาลงอ ย่างเห็นได้ชัด เหมือนจะบ้าคลั่งเสียให้ได้
“คุณอย่าทำหน้าทิ้งตึงสิ ไม่อย่างงั้นมันจะทำให้รูปลักษณ์ ที่สวยงามสูญเสียไป” เวินลั่วฉิงเห็นเขาทำหน้า ทิ้งตึง คิ้ว ขมวดเข้าหากัน มีอาการไม่พอใจเล็กน้อย

เวลานี้มือของเวินลั่วฉิงแลื่นไปถึงคางของเขาพอดี เธอใช้ มือเฉยคาง ค่อยๆเงยหน้าเขาขึ้นเล็กนอ้ย: “มา ยิ้มให้พี่ดู หน่อย”

ครั้งนี้ ลวนลามถึงขีดสุดจริงๆ แฝงความรู้สึกที่ชัวร้ายไว้ ไม่น้อย ท่าทางนั้นเหมือนมาก

เหมือนผู้ชายเจ้าชู้ที่กำลังเที่ยวดูสวนดอกไม้อยู่

ชื่อเฉินดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้ไป เรียนรู้เรื่องเละเทะพวกนี้มาจากไหนกัน?

ท่าทางชำนาญ และคล่องเคล้ว ต้องไม่ใช่ครั้งแรกแน่

ท่าทางเมาเหล้าของเธอแบบนี้ไม่รู้ว่ามีผู้ชายคนอื่นเคย เห็นแล้วหรือไม่? เธอเคยไหม.

เย่ซื้อเฉินเพิ่งรู้ตัวว่าเขาแคร์จุดนี้มาก

ดังนั้น เย่ซื้อเฉินไม่เพิ่งไม่ยิ้ม สีหน้ากลับดิ่งลงอีก และเย็น ชาขึ้นเล็กน้อย

เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ข้างหน้าตกตะลึงมากจนทำอะไรไม่ ถูก คุณผู้หญิงเก่งจริงๆ ! !
แต่ทว่าท่านประธานก็ไม่ได้พูดอะไร อีกทั้งเขาสัมผัสได้ว่า บรรยากาศตอนนี้ไม่ค่อยปรกตินัก หรือว่าท่านประธาน โกรธ

แล้ว?

ไม่ปรกติเล็กน้อย ท่านประธาน โกรธแล้ว?

ท่านประธานไม่ชอบประเภทนี้?

ก็ถูก คนที่หยิ่งยโสอย่างท่านประธาน โดนลวมลามแบบนี้ ก็สมควรที่จะโกรธ

“ยิ้มหน่อยสิ มามา ยิ้มหน่อยสิ” เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นเขาไม่ ยิ้ม คิ้วจึงขมวดเข้าหากันเล็กน้อย น้ำเสียงครั้งนี้มีอารมภ์ การหลอกล่อเล็กน้อย

ระหว่างที่พูด มือของเธอก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ใช้แรงไปดึงมุม ปากเขาให้ยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าคือการบังคับ ไม่ยิ้มก็ต้องยิ้ม

สุดท้ายเยชื่อเฉินก็สมยอมจนได้ มุมปากของเขายกโค้ง งอขึ้นตามแรงมือ ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ ก็ถือว่าได้ยิ้มออกมาแล้ว

“อืม ยิ้มแล้วดูดีมาก คุณควรยิ้มเยอะๆ” เวินลั่วฉิงพอใจ ขึ้นเล็กน้อย และถือว่าเธอได้พูดประโยคที่ปรกติออกมาได้ หนึ่งประโยค

รอยยิ้มของเยื่อเฉินไม่รู้ว่าเป็นเพราะยิ้มนั้นหรือเป็น เพราะคำพูดของเธอกันแน่ สีหน้าดีขึ้นไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด