บทที่ 208 คุณชายสามเย่เป็นคนใจดำอำมหิต (3)

แต่เธอโต้แย้งไม่ได้และไม่กล้าโต้แย้ง หากเธอโต้แย้งก็จะ ทำให้เรื่องราวถูกแพร่ออกไป

ดังนั้น ถึงแม้เป็นลั่วอึ้งจะโกรธจัดแต่ก็ได้ต้องเก็บไว้ในใจ แน่นอนว่า เป็นลั่วฉิงพยายามให้ตัวเองสงบเข้าไว้ บอกตัว เองว่าอย่าวู่วามจะทำให้เรื่องราวยิ่งใหญ่แต่เข้าไปใหญ่ มัน ไม่สามารถแก้ปัญหาได้

“จะว่าไป คุณเป็นคนก่อเรื่องขึ้นมาเอง คุณก็ต้องหาวิธีแก้ เองสิ” แต่ว่าเย่ซื่อเฉินกลับจงใจเสริมขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค

“ทำไมถึงว่าฉันเป็นคนก่อล่ะ? “เวินลั่วฉิงหยุดชะงัก จ้อง มองเขาด้วยการกะพริบตาปริบ

ขอเรียนถามหน่อยค่ะว่า ทำไมเขาถึงหน้าด้านพูดอย่างนี้ ออกมาได้ ถ้าเขาไม่จูบเธอในสาธารณะ เรื่องราวจะรุนแรง อย่างนี้หรือ?

“เพราะคุณยั่วผมก่อน” เชื่อเฉินพูดย้ำอีกครั้ง ยังคงมี สีหน้าที่บริสุทธิ์และเสียใจที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมอยู่ เหมือนเดิม

“”เมื่อเงินลั่วชิงได้ยินค่าพูดของเขา ความโกรธที่ พยายามได้ระงับไว้เมื่อกี้ ตอนนี้ได้โผล่ขึ้นมาอีกแล้ว เขาพูดซ้ำแต่ประโยคนี้ทำให้เวินรั่วจึงรู้สึกรำคาญ

ไม่สามารถสงบได้อีกต่อไป จากนั้นก้หลุดปากพูดด้วย ความวู่วามว่า “คุณกล้ารับประกันไหมว่าตอนที่อยู่ที่ห้าง สรรพสินค้า คุณไม่ใช่อยากจะบอกความสัมพันธ์ของพวก เรา? ”

ถ้าตอนนั้นเธอไม่ใช่ดูเย่ซื้อเฉินออกว่าอยากจะเปิดเผย เรื่องราวของพวกเขา เธอจะไปเสี่ยงยั่วเขาทำไม

ดวงตาเย่ซื่อเฉินหมุนไปมาเล็กน้อย จ้องมองเธอ หางตาก็ ยกขึ้น ทันใดนั้นก็เอียงตัวไปเข้าใกล้เธอ”อ่อ? ตอนนั้นผมไม่ ได้พูดอะไรเลย แต่คุณกลับรู้ว่าผมจะพูดอะไร? ทำไม? คุณ เป็นนักอ่านใจคนหรือ? ”

“ชั่วขณะนั้นเป็นลั่วนิ่งเป็นใบไปเลย รู้ว่าตัวเองรู้ผิดอีก

แล้ว

ความวู่วามเป็นมารร้ายจริงๆ

ตอนนี้เขาพูดอย่างนี้ทำให้เธอรู้สึกตกใจ เขาว่าเธอเป็นนัก อ่านใจคน เห็นได้ชัดว่าเป็นเจตนารมณ์อย่างอื่นแฝงไว้

เขาสงสัยเธอมาตลอดอยู่แล้ว และเมื่อกี้เธอยังจะไปเข้า ทางของเขาอีก

เงินลั่วฉิง เธอมันโง่เกินไปหรือเปล่า?

“คุณลองบอกผมมาสิว่าคุณรู้ได้ยังไง? ีม? “เห็นได้ชัดว่าเลยชื่อเฉินไม่คิดจะปล่อยเธอไป ตัวของเขายิ่งเข้าใกล้เธอ มากขึ้น

“ฉันก็เดาไปเรื่อยไง”เวินลั่วฉิงหดตัวด้วยจิตใต้สำนึก ท่าที ของเมื่อกี้ของเธอได้มลายหายไปในพริบตา

“ใช่เหรอ? “เขาเข้า ใกล้ยิ่งขึ้น ทั้งใบหน้าและริมฝีปาก ของเขาเกือบจะแนบชิดเธออยู่แล้ว

ในระยะหว่างที่กระชั้นชิดและด้วยท่าทีเช่นนี้ ทำให้ เงินลั่วชิงยิ่งตื่นเต้นเข้าไปอีก

“อืม” เงินลั่วชิงพยักหน้าด้วยจิตใต้สำนึก

เย่ซื้อเฉินจ้องมองเธอในระยะกระชั้นชิดด้วยแววตาที่ สดใสอย่างผิดปกติ “อิม ภรรยาของผมฉลาดมากเลย ทาย ได้อย่างแม่นยำ ที่แท้ภรรยาของผมนั้นเป็นคนที่อ่านใจคน ได้ เก่งอย่างนี้ คุณว่าผมจะให้รางวัลแก่คุณยังไงดีนะ?

ให้รางวัลกับเธอ? ทันใดนั้นเวินลั่วชิงมีนไปหมด ทำไม พูดไปพูดมาแล้วมาพูดถึงเรื่องให้รางวัลได้ล่ะ?

จากนั้นก็ไม่รอให้เธอตอบสนอง เย่ซื้อเฉินก็ได้จูบเธออีก ครั้ง ยังคงเป็นจูบที่ดุเดือดและเข้าถึงอารมณ์อย่างลึกซึ้งมิ อาจจะควบคุมได้

เวินลั่วฉิงตกตะลึงจนลืมหายใจในชั่วขณะนั้น จูบที่ไม่ขาด สายของเขาทำให้เธอหายใจไม่สะดวก อาจเป็นเพราะสาเหตุที่หายใจไม่สะดวก ถึงทำไมสมองของเธอเหลือแต่ เพียงความว่างเปล่า และตอนนี้เธอก็หายใจอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นไม่นาน เยซูเฉินก็ปล่อยตัวเธอเห็นท่าทีของ เธอทั้งงงงวยและเบลอๆ บวกกับมีความสับสนปมอยู่ด้วย ทำให้เขายกมุมปากขึ้นแล้วกล่าวขึ้นอย่างกะทันหันว่า “เรียนพวกจิตวิทยาคงน่าเบื่อและเหนื่อยมากเลยใช่ไหม? ”

“อืม”เงินลั่วชิงยังตามไม่ทัน จังหวะการหายใจยังคงไม่ เหมือนปกติ สมองจึงยังไม่ได้หมุน จากนั้นจึงขานตอบด้วย จิตใต้สำนึกไปอีกคำ ก็เข้ากับดักของเย่ซื้อเฉินซะแล้ว แบบ ว่าหลุดพูดออกไป! !

ซื้อเฉินยิ้มอย่างพอใจ เป็นเธอจริงๆ เป็นคนเดียวกัน

จริงๆ

เขาชอบท่าทีของเธอในขณะนี้มาก ซึ่งกำลังอยู่ในความ สับสนมึนงงอยู่ และชอบที่ตอนนี้เธอไม่ได้มิท่าทีที่จะระวังตัว จากเขาเลย

“ในเมื่อน่าเบื่อและเหนื่อยขนาดนี้ ทำไมถึงเรียนล่ะ? ” เย่ซื่อเฉินนั้นเป็นคนที่ฉลาดแหลมคม ดังนั้นจึงดัดสินใจ สืบสวนต่อในสถานการณ์ที่เป็นใจ

“เวินรั่วฉิงหยุดชะงัก จากนั้นก็รู้ตัวว่าตัวเองโดนกับ ดักของเขาอีกแล้ว
ผู้ชายคนนี้ใจดำอีกหน่อยได้ไหม? เขายังเจ้าเล่ห์ได้อีก ใหม? กล้าที่จะมาหลอกลวงเธอ

เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญจิตวิทยาด้านนักโทษ แต่กลับโดนเขา หลอกให้หลงเข้าไปในกับดักเสียแล้ว

เขาปะทะศึกจิตวิทยาได้อย่างยอดเยี่ยมมาก ตั้งแต่เริ่มเขา จงใจที่จะโน้มน้าวความรู้สึกของเธอ และยังจูบเธออีก….

แผนการที่ดำเนินการมาทีละก้าวทีละก้าวของเขาช่าง แยบยลเหลือเกิน แม้กระทั่งเธอก็ต้องยอมพ่ายแพ้และนับถือ จากใจ

เธอรู้ความเจ้าเล่ห์ของเขาตั้งนานแล้ว และรู้ว่าเขาเป็นคน ที่อันตรายตั้งนานแล้ว

เธอนึกถึงคำพูดของรุ่นพี่และนึกถึงครั้งก่อนที่เย่ชซือเฉินไป รั้งเธอที่สถานีตำรวจ

เขาอยากจะตรวจสอบว่าคนที่อยู่ในสถานีตำรวจเป็นเธอ หรือเปล่า? แต่ว่าเขารู้ได้อย่างไรกันล่ะ?

และอีกอย่าง เรื่องนั้นมันสำคัญต่อเขามากเลยเหรอ?

พวกเขาแค่ตกลงกันในนาม อีกหนึ่งปีให้หลังเขาน่าจะได้ หุ้นส่วนจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วก็ได้ เมื่อถึงตอนนั้นพวก เขาก็จะได้หย่ากัน

ดังนั้นเธอมีสถานะอะไรก็ไม่สำคัญสำหรับเขาสักเท่าไหร่หรอก

รุ่นพี่บอกว่าเขามีอำนาจที่น่าเกรงขาม ถ้าเช่นนั้นนอกจาก เขาเป็นประธานบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้ว ยังมีสถานะเป็น อะไรอีกนะ?

สถานะของเธอและกลุ่มของเธอนั้นเป็นความลับ ตลอด หลายปีที่ผ่านมาเพื่อความปลอดภัยของทุกคน รุ่นพี่จึงใช้ทุก วิถีทางเพื่อเก็บสถานะที่แท้จริงของทุกคนเอาไว้

เพราะหลายปีมานี้พวกเธอทำเรื่องขัดใจคนอื่นไว้มาก แม้ กระทั่งรวมถึงคนน่ากลัวที่ฆ่าคนอย่างเลือดเย็นอีกด้วย

และที่สำคัญเธอรู้ว่า งานที่รุ่นพี่รับมามีทั้งงานในสังคมดี และงานในสังคมมืด เพียงแต่เธอไม่เคยเข้าร่วมงานใน สังคมมืดก็เท่านั้นเอง

ดังนั้นหากยังไม่รู้สถานะที่แท้จริงของเย่ซื่อเฉิน ไม่รู้เป้า หมายที่แท้จริงของเขา เธอจะไม่ไปเลี่ยงเอาชีวิตทุกคนไป เดินพันอย่างแน่นอน

ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาหลายปี ทุกคนในกลุ่มก็เปรียบ เสมือนญาติพี่น้องของเธอ

เป็นลั่วนิ่งจ้องมองเขาอยู่นิ่งๆไม่ได้พูดอะไร เพราะเธอกลัว ตัวเองจะเผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปอีก

แต่ว่าเจอชื่อเฉินไม่ได้ซักถามต่อ เขารู้ว่าเมื่อเธอตามเหตุการณ์ทันแล้วก็จะไม่หลงกับดักง่ายๆอีก เมื่อกี้เขาจงใจ จูบเธอ จนเธอรู้สึกสับสนเบลอๆแล้วถึงจะถาม เพียงแต่เขา คิดไม่ถึงว่าเธอจะรู้ทันเร็วขนาดนี้

โอ๊ะ เสียดายจัง หรือจะลองจูบดูอีกครั้งหนึ่ง…

ดวงตาของเขาจ้องมองริมฝีปากที่อวบอิ่มชวนหลงใหล ของเธอ อยากจะเข้าใกล้อีกครั้ง

เพียงแต่ครั้งนี้ เป็นลั่วนิ่งใช้มือกั้นเขาไว้พลางจ้องมองเขา ด้วยสายตาที่โกรธเคือง

เขายังกล้ามาไม้นี้อีกเหรอ?

เธอกลัวตัวเองจะถูกเขาจูบจนหายใจไม่ออก จูบจนสมอง หมุนไม่ทันแล้วเผลอหลุดปากพูดความลับออกไป

เมื่อกี้เธอเป็นอะไรกันแน่? เพราะเขาจูบจนทำให้สมอง หมุนไม่ทันเลยเหรอ?

ชื่อเฉินผิดหวังเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ประหลาดใจ ตอน แรกนั้นเขาได้วางแผนอย่างดี จู่โจมเธอทีละก้าวทีละก้าวจน ฉวยโอกาสตอนเธอเผลอมาได้ ซึ่งตอนนี้คงจะไม่ง่ายเช่นนั้น

อีก

แต่ว่า…