บทที่ 1254 ตาสว่างสักที (1)

เวลาแบบนี้ไม่ว่าเรื่องอะไรก็สามารถก่อให้เกิดปัญหาอื่นๆ ได้ อีกอย่างคุณปู่เย่และคุณย่าเก็ไม่มีทางเงียบสงบแน่ๆ มีความ เป็นไปได้ที่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่จะใช้สถานการณ์ใดๆมาสร้าง ความลำบากให้กับเยซือเฉินได้

“ผมเห็นด้วยครับ เยซื้อเฉินไม่มีความลังเล ไม่มีการล่าช้า ตอบกลับอย่างเด็ดขาด

เขาอยากทำแบบนี้ตั้งนานแล้ว เมื่อท่านย่าถังได้พูดความใน ใจของเขาออกมาทั้งหมดเลย แน่นอนว่าเขาต้องเห็นด้วยอยู่แล้ว และเต็มใจเป็นอย่างยิ่ง

ผู้หญิงของเขา จะต้องสู่ขอกลับมาอย่างโจ่งแจ้ง ลูกของเขา เขาก็จะต้องให้ฐานะกับพวกเขาอย่างโจ่งแจ้ง

“ในเมื่อซื้อเฉินเห็นด้วย เรื่องนี้ก็รีบจัดการ ไม่ต้องรอช้าแล้ว” ท่ายาถึงเห็นว่าเชื่อเงินก็เห็นด้วย ทันใดนั้นบนใบหน้าก็ยิ้มแฉ่ง เบิกบาน เมื่อก่อนท่านย่าถึงไม่ชอบตระกูลเย ดังนั้นจึงห้าม เงินลั่วนิ่งคบกับเย่ซื้อเฉิน ตอนนี้คนที่รีบร้อนที่สุดก็ยังเป็นท่านย่า ถัง

“ลูกโตขนาดนี้แล้ว ไม่ควรรอช้าต่อไปแล้ว ท่านย่าถังนึกได้ ว่าลูกๆสองคนก็อายุห้าขวบแล้ว ฉิงฉิงและซื้อเฉินก็รักใคร่กันดี เรื่องนี้ก็ควรจะสมบูรณ์แบบแล้ว
“ฉันจะเลือกฤกษ์งามยามดี สามารถจัดงานทั้งสองพร้อมกัน ได้” ก่อนหน้านี้ท่านย่าถึงยังโมโหจะตาย ตอนนี้ใบหน้ากลับเอิบ อิ่มไปด้วยความสุข เรื่องงานแต่งของฉิงฉิงและซื้อเฉิน ฐานะของ ฉิงฉิงและเด็กๆ ทั้งสองเรื่องนี้สามารถจัดพร้อมกันได้ แบบนั้นจึง จะครื้นเครง จึงจะรื่นเริง ความโชคดีที่มาเป็นคู่จริงๆ

“ซื้อเฉินกับฉิงฉิงยังไม่ได้แต่งงานกันเลย ควรให้พวกเขาไป จดทะเบียนสมรสกันก่อนหรือเปล่า?” ท่านถังคิดอะไรก็ รอบคอบตลอด ไม่ว่ายังไงแล้วก็ต้องไปจดทะเบียนสมรสก่อน จดทะเบียนสมรสแล้วจึงจะเป็นสามีภรรยาที่แท้จริงๆ สำหรับงาน แต่งงานนั้นไม่ได้สำคัญเท่าการจดทะเบียนสมรส

“จดทะเบียนสมรสก็ง่ายๆเองน? สามารถไปตอนนี้ได้เลย ฉิงฉิง เธอไปจดทะเบียนสมรสกับชื่อเฉินตอนนี้เลย” ก่อนหน้านี้ ท่านย่าถังระมัดระวังมาโดยตลอด กลัวว่าซื้อเฉินจะแอบลักพา ตัวฉิงฉิงไปจดทะเบียนสมรส

ตอนนี้ท่านย่าถึงกลับเร่งให้พวกเขาไปจดทะเบียนสมรสเอง ท่านย่าถึงไม่ใช่คนหัวโบราณ และไม่ใช่คนชอบใช้อำนาจอะไร ท่านย่าถังคิดเผื่อเด็กๆ จริงๆขอแค่เด็กทั้งสองเต็มใจ ขอแค่เด็ก ทั้งสองมีความสุข เรื่องอื่นๆต่างก็เป็นเรื่องรองลงไป

“คุณยาย ไม่ต้องรีบขนาดนี้มั้งคะ?” เป็นลั่วนิ่งตะลึงงันไปเลย คุณยายกระต่ายตื่นตูมมากจริงๆ นี่กี่โมงนามแล้ว อำเภอเขาก็ เลิกงานกันหมดแล้ว จะรีบก็ไม่ควรรีบในยามนี้!!

“ไป พวกเราไปตอนนี้เลย” คำพูดของท่านย่าถังกลับตรงกับใจของเอเงินพอดี เขารอวันนี้มานานมากแล้ว ดังนั้นเขารู้สึก ว่าเรื่องนี้ควรจะรีบจัดการ

“นายดูสินกี่โมงแล้ว อำเภอเขาเลิกงานตั้งนานแล้ว” เป็นลั่วนิ่ง เห็นท่าทางที่เร่งรีบของเอเงินแล้วก็อตหัวเราะไม่ได้ เธอ ตัดสินใจจะคบกับเขาแล้ว อีกอย่างพวกเขายังมีลูกแล้วทั้งสอง คน งานแต่งเป็นเรื่องที่ไม่ช้าก็เร็ว เขาจำเป็นต้องรีบขนาดนี้ไหม?

“ไม่เป็นไร ฉันมีวิธี” ปัญหาแค่นี้ล้มคุณชายสามเยไม่ได้ แน่นอน คุณชายสามเยถึงเงินถั่วนิ่งขึ้นมา

ทว่า ในขณะนี้ ถังจื่อ โม่กลับมาแล้ว แน่นอนว่าคนที่กลับมา พร้อมกับถังจื่อ โม่ยังมีคุณชายสองโจวและอาจารย์

“พี่ชายกลับมาแล้ว พี่ชายกลับมาแล้ว” ถังจื่อเห็นพี่ชายบ้าน ตัวเองแล้วก็พุ่งไปเลย “พี่ชาย หนูเห็นพี่ในทีวีแล้ว พี่ชายเก่งมาก พี่ชายแก้แค้นแทนคุณพ่อแล้ว”

ขณะนี้บนใบหน้าของถังจื่อซีเต็มไปด้วยความนับถือ พี่ชาย บ้านเธอเก่งมาก ขายบ้านเธอเก่งที่สุดแล้ว!!

ถึงแม้ว่าถังจื่อซีเจอพี่ชายตัวเองแล้วจะดีใจมาก ตื้นตันเป็น พิเศษ ทว่ามารยาทที่ควรมีเธอก็ไม่ได้ลืม ถังจื่อหันไปมอง คุณชายสองโจ๋วและอาจารย์ที่อยู่ข้างหลังแล้วทักทาย “สวัสดี ค่ะลุง สวัสดีค่ะ คุณปู่กู่”

“ยัยเด็กผู้หญิงนี่ดีจัง ดีจริงๆ” นัยน์ตาเร่าร้อนของอาจารย์ที่ มองถังจื่อ โม่มาตลอดทางในที่สุดก็เคลื่อนย้ายแล้ว คลื่นย้ายไป ทางบนตัวของถังจื่อซี
ยัยเด็กผู้หญิงนี้แค่ดูรู้ว่าไหวพริบดีมาก อีกอย่างปากยังหวาน ขนาดนี้ ทำให้รู้สึกว่ายิ่งดูก็ยิ่งชอบจริงๆ

“ดีอยู่แล้ว เด็กตระกูลถังบ้านเราคนไหนที่ไม่ดี!!! ท่านย่าถัง โด่งดังในเรื่องเข้าข้างครอบครัวตัวเองมาก ตอนที่คนอื่นพูดถึง เด็กๆ ในบ้านตัวเองไม่เคยถ่อมตนเลย ทว่าตอนที่ท่านย่าถังชื่น ชมเด็กๆ บ้านตัวเองก็ไม่เคยถ่อมตนเช่นกัน

เด็กๆ บ้านเธอนั้นดี ใครไม่พอใจสามารถมาเทียบได้

“ถูก เด็กๆ บ้านถังของพวกเธอดีทุกคนเลย ยืนของตระกูลถัง ดีที่สุดอยู่แล้ว” ขณะนี้กู่หมองไปทางถังจื่อซี นัยน์ตายิ่งเปล่ง ประกายไปใหญ่ ไม่ได้น้อยไปกว่าตอนที่เจอถังจื่อ โม่เมื่อกี้เลย

หยูในขณะนี้อารมณ์ดีมาก พูดคุยเจรจาได้ง่าย นิสัยก็ไม่แย่ แล้ว ท่านย่าถังพูดอะไรก็คืออะไร

“คุณปู่คะ คุณปู่ชอบหนูมากๆเลยใช่ไหมคะ เหมือนชอบพี่ ชายของหนู” ถังจื่อซีสบตากับแววตาของคุณปู่พอดี ยิ้มอย่าง เบิกบานมาก

เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณปู่กู่ตะลึงงันไปเลย การตอบ สนองของเจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารู้สึกแปลกใจ ก่อนหน้านี้ เขาก็มองถังจื่อโม่แบบนี้ ถังจื่อไม่กลับดูมีความมึนงง ตะลึงงัน เล็กน้อย

ทว่าความคิดของเจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้กลับง่ายมาก ใสซื่อเป็น พิเศษ ใช่ ชอบก็คือชอบ เขาแสดงออกมาก็คือชอบ ชอบมากๆ ทุกคนต่างก็มองออก
ทว่าคนปกติแล้วมักจะตกใจกับการตอบสนองแบบนี้ในครั้ง แรกที่เจอ คิดไม่ถึงว่าเจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้กลับยิ้มได้มีความสุข ขนาดนี้

นัยน์ตาของคุณปู่มีสิ่งที่ไม่เหมือนเดิมเพิ่มขึ้น เขามองดูถึงจื่อ ซี พยักหน้า “ถูก ฉันชอบหนูมาก ชอบมากๆ

“อืม หนูก็ชอบคุณค่ะ” ถังอยิ้มอย่างมีความสุขมากขึ้น

เธอรู้สึกว่าจริงๆ แล้วคุณปู่คนนี้น่ารักมากๆ

“หนู หนูบอกว่าหนูก็ชอบฉัน?” คุณอึ้งไปเลย นัยน์ตาคู่หนึ่ง เปล่งประกายขึ้นกะทันหัน ตลอดหลายปีมานี้ ทุกคนต่างก็บอก ว่าเขานิสัยแย่ ผู้คนมากมายต่างก็กลัวเขา เด็กๆมากมายจะ ตกใจร้องไห้เมื่อเจอเขา

ตลอดหลายปีมานี้ไม่เคยมีคนบอกว่าชอบเขาเลย เขาคิดว่า ตัวเองจะไม่สนใจกับเรื่องพวกนี้แล้ว

คิดไม่ถึงว่าวันนี้เจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้บอกว่าชอบเขา วินาทีนี้ เขารู้สึกว่าหัวใจของเขาเหมือนระเบิดออกมาแล้ว อารมณ์ต่างๆ ที่เก็บไว้เนิ่นนานต่างก็ระเบิดออกมา ความรู้สึกแบบนั้นไม่ได้รู้สึก มานานมากแล้ว เจ้าเด็กผู้หญิงคนนี้ช่างปากหวานจริงๆ!!

ขณะนี้น้ำเสียงของคุณมีความสั่นเล็กน้อย เห็นได้อย่าง ชัดเจนเลยว่าตื้นตันมาก

“ใช่ค่ะ หนูชอบคุณปู่คู่ค่ะ หนูรู้สึกว่าคุณน่ารักมากๆค่ะ” ดวงตาด่าขาวคู่หนึ่งของถังจื่อซีมองไปทางคุณปู่กู่ นัยน์ตาแบบ นั้นดูจริงจังมาก
“จื่อซี หนูไม่ชอบลุงโจ๋วเหรอ?” คุณชายสองโจวที่ถูกถังจื่อ ละเลยมีความไม่พอใจเล็กน้อย เขาไม่มีเหตุผลที่ต้องแพ้ให้กับผู้ อาวุโสคนหนึ่งหรอกมั้ง?

“หนูก็ชอบลุงโจ๋วค่ะ ลุงโจวหล่อมากเลยค่ะ ถึงจื่อซีปาก หวานมาโดยตลอดอยู่แล้ว

“นายขยับไปเลย ไม่เห็นว่าฉันกำลังคุยกับเจ้าเด็กผู้หญิงอยู่เห รอ? นายมาแทรกอะไร?” อาจารย์ขยับมาแทรกแล้วผลัก คุณชายสองโจ๋วไปข้างๆ ยัยโจ๋วนี้ไม่มีตาเลย มายุ่งอะไรเนี่ย

คุณมองไปทางคุณชายสองโจ๋ว สีหน้ารังเกียจมาก

ในตอนที่คุณปู่หันไปมองถังจื่อซี สีหน้าก็ยิ้มแย้มเบิกบานอีก ครั้ง “หนูซื่อจื่อซีใช่ไหม?”

“ค่ะ หนูชื่อดังจื่อ……. คำพูดของถังจื่อหยุดไป จากนั้นก็

มองไปทางเย่ซื้อเฉิน “คุณพ่อคะต่อจากนี้หนูยังใช้นามสกุลถังอยู่

ไหมคะ? ต้องเปลี่ยนนามสกุลไหมคะ?”

คำพูดนี้ของถังจื่อออกมา คนในห้องรับแขกต่างก็อึ้งกันไป หมด ต่างก็หันไปมองเยซื้อเฉินกันหมด ถังจื่อถามคำถามที่ ละเอียดอ่อนในเวลาแบบนี้ ไม่ว่ายังไงแล้วเมื่อวานเยซื้อเฉินก็พึ่ง เปิดงานแถลงข่าวว่าตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ไป

“ขอแค่หนูกับพี่ชายชอบก็พอแล้ว เปลี่ยนไม่เปลี่ยนแล้วแต่ พวกหนูเลย” เย่ซื้อเฉินไม่ได้คิดอะไรมาก เขาอยู่ที่บ้านเย่ ตั้งแต่ เล็กจนโตก็อยู่ในการควบคุมของคุณปู่เย่มาโดยตลอด เขาไม่ อยากให้ลูกของเขาเหมือนกับเขา ดังนั้นเขาจึงให้ความเคารพกับความคิดของลูก

ถึงแม้ว่าวันนี้เขาไม่ได้เปิดงานแถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับ ตระกูลเย่ เขาก็ไม่มีทางบังคับให้เปลี่ยนนามสกุล

“พี่ชายคะ งั้นเราจะเปลี่ยนนามสกุลไหมคะ?” ถังจื่อหันไป มองพี่ชายของตัวเอง ถามความคิดเห็นจากพี่ชาย

“หากคุณพ่อเห็นด้วย ต่อจากนี้ฉันอยากใช้ชื่อถังจื่อไม่ต่อ ก่อนหน้านี้ถึงจื่อไม่ได้เห็นความเก่งของคุณย่าเย่ที่โรงพยาบาล แล้ว ตอนนี้เขารู้สึกไม่ชอบตระกูลเย่มากๆ อีกอย่างเขาก็ชินกับ ชื่อถังจื่อ โม่แล้ว เขารู้สึกว่าชื่อนี้ไม่เลว เขาไม่อยากเปลี่ยน เยอ โม่ฟังแล้วดูแปลกๆ

“งั้นหนูก็ไม่เปลี่ยนแล้ว หนูก็ชื่อถังจื่อซีต่อค่ะ” ถังจื่อซีเป็นคนที่ เชื่อฟังพี่ชายบ้านตัวเองมาโดยตลอด พี่ชายไม่เปลี่ยน แน่นอน ว่าเธอก็ไม่เปลี่ยนอยู่แล้ว

ท่านย่าถังตะลึงงันไปเลย หันไปมองเชื่อเงินหนึ่งที แล้วหัน ไปมองท่านถัง “แบบนี้ไม่ค่อยเหมาะสมหรอกมั้ง?”

นั่นเป็นลูกของเยซือเฉินเลยนะ ถึงแม้ว่าเยซื้อเฉินจะเปิดงาน แถลงข่าวตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเยู่แล้ว ทว่าไม่ว่ายังไงแล้ว เยซื้อเฉินก็ยังนามสกุลเย่ ลูกตัวเองไม่ใช้นามสกุลตามตัวเอง แบบนี้ไม่ดีหรอกมั้ง?