บทที่ 1226 เผยพิรุธแล้ว (1)

คุณย่าเย่หยุดคุณหมอเอาไว้ได้ แต่กลับไม่สามารถหยุดถังจื่อ ไม่ได้ จู่ๆ ตั้งชื่อไม่ที่อยู่ด้านหลังคุณย่าเย่ร้องตะโกนเสียงดัง “อ๊ยยา นี่มันเรื่องอะไรกัน?

เวลานี้ถังจื่อไม่ตั้งใจพูดเสียงดัง อีกทั้งเสียงของเขายังเคล้า ไปด้วยความตกตะลึงและคาดไม่ถึง ชั่วขณะหนึ่งดึงดูดความ สนใจจากทุกคน

คุณย่าเย่มตอนแรกกำลัง ‘เล่นละคร ได้ยินเสียงร้องตะโกน ด้วยความตกใจของถัง อโม่ ขมวดคิ้วเป็นปม สีหน้าหงุดหงิด แสดงออกมาชัดเจน เด็กคนนี้ทำไมน่ารำคาญจริงๆ สร้างความ ปั่นป่วนไม่หยุด

แต่ว่าคุณย่าเก็ไม่ได้สนใจ เพราะถึงอย่างไรก็เป็นแค่เด็กคน หนึ่งเท่านั้น ก็แค่วุ่นวายไปหน่อย แต่เป็นไปไม่ได้ที่จะทำให้เกิด เรื่องใหญ่อะไรขึ้นมาได้

แต่ว่า คุณย่าเย่ก็ยังคงหันหลัง มองไปทางถังจื่อโม่ เธออยาก จะดูนักว่าเด็กคนนี้ก่อความวุ่นวายอะไรอีก

แค่ว่าคุณย่าเยหันหลัง หลังจากเห็นเรื่องที่เกิดขึ้น สีหน้าก็ เปลี่ยนไปทันที ดวงตาของเธอเบิกกว้างในชั่วพริบตา ชั่วขณะ หนึ่งตกตะลึงอย่างมาก เกือบจะกรีดร้องเสียงดัง

ดวงตาคู่นั้นของเธอจ้องเขม็งไปที่ถังจื่อโม่ เวลานี้เธออยากจะบีบคอถังจื่อไม่ให้ตายจริงๆ นี่เป็นเด็กเปรตจากไหนกันแน่? เขา ทำแบบนี้ได้ยังไง? ได้ยังไง?!

เวลานี้ถัง อโม่เบิกดวงตากลมโตที่ตาขาวและตาดำแยกกัน อย่างชัดเจนจนกว้าง สบตากับคุณย่าเยด้วยความไร้เดียงสา “ผมแค่เห็นว่าปากของคุณปู่สกปรกมาก ช่วยคุณปเช็ต

ขณะที่ถังจื่อไม่พูดอยู่นั้น ก็ยกกระดาษเปียกในมือขึ้นมา ยื่น ไปตรงหน้าคุณย่าเย่ แน่นอนว่า ในเวลาเดียวกันก็สามารถทำให้ นักข่าวเห็น: “คุณย่าดูสิครับ สกปรกมาก ผมแค่เช็ดเบาๆ กระดาษเปียกก็ หมดแล้ว”

สีหน้าของถังจื่อไม่ในเวลานี้ไร้เดียงสาอย่างมาก ไร้เดียงสา จนทำให้คนไม่สามารถทำใจที่จะสงสัยในตัวเขาได้ หลังจากนั้นถึงจื่อไม่ก็ชี้ไปยังคุณปู่เยที่นอนอยู่บนเตียง พูด

ด้วยความสดใส: “คุณย่าดูสิครับพอผมเช็ดให้คุณปู่ ริมฝีปาก

ของคุณก็สะอาดขึ้นมาก

เวลานี้ริมฝีปากของคุณปู่เยด้านที่ถูกถังจื่อ โม่เช็ด ไม่ได้ม่วง เหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่กลับมาเป็นสีปกติ

กู้หวอดไม่ได้ที่จะกระตุกมุมปากขึ้น ท่าทีแกล้งไร้เดียงสาของ คุณชายน้อยไม่มีใครสู้ได้จริงๆ เขารู้ดีว่าคุณชายน้อยตั้งใจทำ อีกทั้งคุณชายน้อยยังมีแผนการอีกด้วย คุณชายน้อยเตรียม กระดาษเปียกเอาไว้แต่แรกแล้ว

อีกทั้งกู้หนูอยู่ใกล้กับถังจื่อโม่ ได้กลิ่นบางอย่างรอยมาจางๆ ดังนั้นหามั่นใจอย่างมาก คุณชายน้อยต้องผสมน้ำยาพิเศษบางอย่างลงไปในกระดาษเปียกแน่นอน น้ำยานั้นใช้ยิ่งกว่าคลื่น ซึ่งล้างเครื่องสําอางทุกอย่าง

ใช้ยาแบบนี้เช็ตรับประกันเช็ดเครื่องสำอางทุกชนิดได้ ดังนั้น เมื่อคุณชายน้อยบอกว่าเขาแค่เช็ดเบาคือความ

ไม่พูดไม่ได้จริงว่าคุณชายน้อยรอบคอบมาก ตอนแรกทำให้คุณย่าเยโมโห ทำให้คุณควบคุมอารมณ์ไม่ได้ หลัง จากนั้นใช้ข้อดีของในการเข้าใกล้เคียงของคุณอย่างทิ้งร่องรอย เตรียมนํ้ายาเอาล่วงหน้า แค่ลงมือสามารถเครื่องสําอางบนริมฝีปากของ

เวลาคุณปู่เย่ยังคงนอนอยู่บนเตียง หมดต่อไป เพราะอย่างไรเขาตื่นมาตอนนี้ไม่เหมาะเท่าไหร่ ดังนักข่าวทุกจึงตกตะลึง ชั่วขณะหนึ่งดึงสติกลับมา

ไม่มันเรื่องอะไรกันแน่?

คุณเย่ที่สุดว่าคือเกลียดอย่างมาก หน้าอกของเธอกระเพื่อมขึ้นลง เห็นได้ชัดโมโหอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะตอนมีนักมาก เธอไม่กล้าพูดจริงตนจะอะไรไป

ทำไมพวกคุณต้องมองผมแบบนี้ด้วยครับ? เห็นว่าปาก ของคุณสกปรกมาก ก็เลยช่วยคุณปู่เช็ดเท่านั้นถังจื่อ กะพริบปริบๆ แล้วกะพริบปริบ

พวกคุณสิครับว่าหน้าของคุณสกปรกนิดนึงด้วยใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นผมช่วยหน้าให้คุณสักหน่อยแล้วกันจื่อโม่เห็นว่าทุกคนต่างไหวตัวไม่ทัน จึงหยิบกระดาษเปียกขึ้นมาแล้ว ยื่นมือไปเช็ดหน้าคุณเยอีกครั้ง

“หนูจะทำอะไร?” คุณย่าเย่เห็นการกระทำของถังจื่อไม่ ดวงตาคู่นั้นหรี่เล็กอย่างรวดเร็ว แววตาเหี้ยมโหด ฉายไปทางถัง จอโม่ ตอนนี้เธออยากจะบีบคอเด็กคนนี้ให้ตายจริงๆ

“ช่วยคุณปู่เช็ดไงครับ ปากของคุณปู่ หน้าของคุณปู่สกปรก มาก คุณปูเอาแต่หมดสติ อาจจะเป็นเพราะที่ปาก ที่หน้าสกปรก มากก็ได้ ไม่แน่ว่าพอผมช่วยคุณปู่เช็ดจนสะอาดคุณปู่อาจจะฟื้น ขึ้นมาก็ได้นะครับ” ถังจื่อ โม่เบิกดวงตากลมโตที่ตาดำและ ตาขาวแยกกันอย่างชัดเจน เวลานี้เขาเหมือนเด็กที่ใสซื่อและได้ เคียงสา

“ไม่ต้อง หนูออกไปได้แล้ว” คุณย่าเยถอนหายใจ แล้วสูดลม หายใจเข้า พยายามบอกให้ตนเองใจเย็น ตอนนี้มีนักข่าวอยู่ เยอะ เธอไม่สามารถทำอะไรเด็กคนนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้นเด็กคนนี้ ยังเป็นถึงคุณชายน้อยขององค์กรยมบาล เธอเองก็ไม่กล้า ปัญหากับองค์กรยมบาล

ดังนั้น สิ่งเดียวที่ทำได้ในตอนนี้คือรีบไล่เด็กคนนี้ออกไป

“ผมไม่ได้โกหกนะครับ ผมพูดความจริง คุณย่าดูสิครับที่คอ กับที่หน้าของคุณปู่ไม่ใช่สีเดียวกัน ต้องเป็นเพราะปากสกปรก เกินไปเลยส่งผลกระทบต่อการหายใจ ก็เลยทําให้คอกลายเป็นสี แดง” ถังจื่อโมไม่มีวันออกไปทั้งแบบนี้แน่นอน วันนี้เขามาแก้ แค้นให้กับน้องสาวและแม่ และยังจะระบายความโกรธแทนคุณพ่อ

ดังนั้นอย่างน้อยเขาต้องเปิดเผยการหลอกลวงของคุณปู่เย่

นักข่าวที่อยู่ต่างได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ มองไปที่คุณปู่เย่ พูด ให้ถูกคือมองใบหน้าและคอของคุณปู่เย่อย่างพิจารณา

ก่อนหน้านหน้าและคอของคุณปู่เย่ไม่ใช่สีเดียวกัน แต่ว่าไม่ได้ ชัดเจนขนาดนี้ อีกทั้งการที่หน้าและคอของคนเราคนละสี ถือเป็น เรื่องปกติ ดังนั้นก่อนหน้านี้ทุกคนจึงไม่ได้สังเกตถึงความแตก ต่าง

แต่สีหน้าของคุณปู่เย่ในตอนนี้กับคอแตกต่างกันอย่างเห็นได้ ชัด เพราะคอของคุณปู่เยู่ในตอนนี้แดงมาก แน่นอน ไม่ได้แดง เพราะที่ถังจื่อ โม่บอกว่าหายใจไม่ออก แต่แดงเพราะโมโหถังจื่อ โม่

เวลานี้คุณปู่เย่นอนบนเตียง โมโหเพราะถังอโม่ไม่น้อย อีก ทั้งเวลานี้คุณปู่เย่จะฟื้นขึ้นมาก็ไม่ถูก แกล้งหมดสติต่อไปก็ไม่ใช่ ทรมานจริงๆ

เวลานี้คุณย่าเย่เองก็เห็นสีผิวที่แตกต่างบนใบหน้าและคอของ คุณปู่เย่ ดังนั้นสีหน้าของคุณย่าเย่เหยเกยิ่งกว่าเดิม

“หนูออกไปได้แล้ว พวกนายออกไปให้หมด คนป่วยต้องการ พักผ่อน” คุณย่าเย่รู้ดีว่าขึ้นเป็นแบบนี้ต่อไปทุกอย่างต้องจบแน่ ถึงแม้สถานการณ์ในตอนนี้จะทำให้ทุกคนสงสัย แต่ถึงอย่างไร ทุกคนก็แค่สงสัยเท่านั้น ไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด ดังนั้นคุณย่าเย่จึง อยากจะไล่ทุกคนออกไปให้หมดก่อนที่จะเผยพิรุธออกมา
ดังนั้นเป็นเพราะเจ้าเด็กที่สมควรตายคนนี้ เจ้าเด็กคนนี้เอา ความซวยมาให้เก่งจริงๆ เกลียดจริงๆ น่ารังเกียจมาก!!

เวลานี้คุณย่าเยอยากจะจับตัวถังซื้อโม่มาแล้วโยนออกไป แต่ ว่าเธอกำมือแน่นแล้วปล่อย เธอไม่สามารถสูญเสียการควบคุม ได้ ไม่สามารถสูญเสียการควบคุมได้อีกแล้ว

“เฮ้อ ทำไมหน้าของคุณปู่เยถึงสกปรกแบบนี้?” ถังจื่อ ไม่รู้ว่า คุณย่าเยไม่กล้าแตะต้องเขา ดังนั้น จึงยืนอยู่ตรงเตียงคุณปู่เย่อ ย่างเปิดเผย ไม่มีทีท่าจะออกไปแม้แต่น้อย

เขาไม่เพียงแต่ไม่ออกไป แต่ยังจงใจพูดเน้นย้ำถึงหน้าที่ สกปรกของคุณปู่เย่

ขณะที่ถังจื่อไม่พูดประโยคนี้ เขาก็ส่งสายตาให้หนู

“คุณชายน้อยครับ หน้าของคุณปู่เย่ไม่ได้สกปรกครับ แต่มีคน แต่งให้เป็นแบบนี้ครับ” กู้หนูได้รับสัญญาณจากคุณชายน้อยของ ตน รีบตอบรับทันที ร่วมมือกับคุณชายน้อยของตน

หนูไม่กลัวคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ หนูไม่กังวลอะไรทั้งนั้น ดัง นั้นหนูจึงพูดความจริงออกมา

คุณย่าเยได้ยินคำพูดของหนู ดวงตาคู่นั้นหม่นหมองลงถึงที่ สุด หลังจากนั้นถลึงตามองหา ดูท่าคนพวกนั้นจงใจมาหาเรื่อง

ความเป็นจริงก่อนหน้านี้นักข่าวก็เริ่มสงสัยแล้ว เพราะถึง อย่างไรถึงจื่อโม่เช็ดริมฝีปากม่วงของคุณปู่เย่ทิ้ง สีหน้าซีดขาว กับสีคอของคุณปู่เย่แตกต่างกันมาก แค่มองก็รู้แล้วว่ามีปัญหาแค่ว่าเมื่อกี้ทุกคนไม่ได้พูดออกมาก็เท่านั้น

ทางด้านคุณย่าเย่ โมโหและพยายามไล่อย่างเห็นได้ชัดยิ่ง ทำให้นักข่าวสงสัยว่าต้องมีเลศนัยอะไรแน่ๆ

เวลานี้กู้หนูพูดแบบนี้ออกมา นักข่าวไม่รู้สึกแปลกใจ แต่รู้สึก ตกตะลึง เพราะดูเหมือนเรื่องจะชัดเจนแล้ว

“อั้ยย้า ทำไมคนดีๆต้องแต่งหน้าให้เป็นแบบนี้ด้วย?” ถังจื่อ ไม่ร้องตะโกนด้วยความตกใจอีกครั้ง ครั้งนี้น้ำเสียงของเขา โอเวอร์อย่างเห็นได้ชัด

ดวงตาคู่นั้นของถังจื่อไม่มองไปที่หน้าของคุณปู่เย่ หลังจาก นั้นก็ส่ายหัว: “นี่คือการแต่งหน้าอะไร? แต่งหน้าคนตายเหรอ?”

นักข่าวได้ยินคำพูดของถังจื่อไม่ต่างตะลึง แต่งหน้าคนตาย? คุณชายน้อยขององค์กรยมบาลใจกล้าจริงๆ แต่ว่าคุณปู่เย่แต่ง หน้าแบบนี้ เหมือนแต่งหน้าคนตายจริงๆ