บทที่ 1223 ถังจื่อไม่บุกมาถึงที่(2)

คงจะเขียนว่าเป็นบุคคลปริศนาขององค์กรโกสต์ซิตี้ไม่ได้

เปล่า?!

สำหรับคำถามแบบนี้แน่นอนว่าถึงชื่อไม่ไม่มีวันตอบ เขาไม่ สามารถเปิดเผยตัวตนได้ ไม่อย่างนั้นเขาก็ไม่ปลอมตัวให้ยุ่งยาก แน่นอนว่าเขาไม่อยากโกหก ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะไม่ตอบ

“หนูน้อย หนูรู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ไหมครับ?” นัก ข่าวอีกคนคิดหาวิธีถามรูปแบบใหม่ อยากจะใช้วิธีนี้เพื่อสืบตัว ตนของถังจื่อ ไม่

ไม่พูดไม่ได้จริงๆว่านักข่าวคนนี้ฉลาดมาก ถ้าหากถังจื่อไม่ รู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าอย่างนั้นฐานะของถังจื่อไม่ ในองค์กรโกสต์ ตี้ต้องไม่ต่ำต้อยแน่นอน

ถังจื่อ ไม่ชำเลืองมองนักข่าวคนนั้น จากนั้นตอบเสียงเบา สั้นๆ: “ไม่รู้จักครับ”

“ต๊ะ? ไม่รู้จัก? หนูไม่รู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้?” นัก ข่าวตกตะลึงกันหมด พวกเขาดูท่าที่ยิ่งใหญ่ของเด็กคนนี้ คิดว่า เด็กคนนี้ต้องมีฐานะไม่ธรรมดาในองค์กรโกสต์ซิตี้ อีกทั้งเด็กคน นี้ยังมาทวงคืนความยุติธรรมให้กับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ ตอนแรกเขาคิดว่าไม่แน่เด็กคนนี้อาจจะเป็นลูกชายขององค์กร โกสต์ซิตี้ หรือไม่ก็เป็นหลานชาย
คิดไม่ถึงว่าเด็กคนนี้กลับไม่รู้จักหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้

“แปลกเหรอครับที่ผมไม่รู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ หรือว่าพวกพี่ๆนักข่าวรู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้?” ถังจื่อ ไม่ตอบอย่างมีเหตุมีผล

“แน่นอนว่าผมไม่รู้จักหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ ผมไม่ใช่คน ขององค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ว่าหนูเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ อีกทั้ง หนู…… นักข่าวคนนั้นได้ฟังคำพูดของถังจื่อโม่ จึงโต้เถียง

ในเวลานี้เอง ถึงจื่อ โม่เห็นหนูเดินออกมาจากโรงพยาบาล พยักหน้าให้ถังจื่อ โม่จากที่ไกลๆ ความหมายของเขาชัดเจนมาก คุณย่าเย่อนุญาตให้เขาเข้าไปแล้ว

“ใครบอกพี่นักข่าวว่าผมเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ ผมได้ บอกเหรอครับว่าผมคือคนขององค์กร โกสต์ซิตี้?” เป้าหมายของ ถังจื่อ โม่บรรลุแล้ว ได้ประโยชน์แล้วเขี่ยทิ้ง

นักข่าวคนนั้นถึงกับตาค้าง ไม่เพียงแต่นักข่าวคนที่ถาม คำถามเมื่อกี้เท่านั้นที่ตาค้าง นักข่าวทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ก็ ตาค้างเหมือนกัน เด็กคนนี้ไม่ใช่คนขององค์กร โกสต์ซิตี้เหรอ?

เมื่อกี้เด็กคนนี้พูดชัดเจนว่า……..

ทุกคนครุ่นคิดอย่างละเอียด เด็กคนนี้ไม่ได้บอกว่าตนเป็นคน

ขององค์กรโกสต์ซิตี้ เด็กคนนี้แค่ถามพวกเขาว่ารู้จักองค์กรโกส ต์ซิตี้ไหม?

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนขององค์กรโกสต์ซิตี้เนี่ยนะ แล้วสิ่งที่เขาถามเมื่อ หมายความว่าอะไร?

เด็กคนนี้ไม่ใช่คนขององค์กร โกสต์ซิตี้เนี่ยนะ แล้วตอนนี้เขา มาคิดบัญชีกับคุณปู่เย่หมายความว่าอะไรกันแน่?

เวลานั้นนักข่าวทุกคนต่างงุนงงเพราะถังซื้อไม่

กู้หนูเดินออกมาจากโรงพยาบาล แน่นอนว่าได้ยินคำพูดของ ถังจื่อไม่เป็นธรรมดา หวอดไม่ได้ที่จะยิ้ม คุณชายน้อยของเขา เก่งที่สุดจริงๆ

ก่อนหน้านี้คุณชายน้อยของเขาจงใจพูดถึงองค์กรโกสต์ซิตี้ ให้ทุกคนเข้าใจผิด เห็นได้ชัดว่าคุณชายน้อยแสดงละครตบตา คุณย่าเย

เมื่อเขาเข้าไปในห้องพักผู้ป่วย แค่พูดว่าคุณชายน้อยของ เขาอยากจะมาเยี่ยมคุณปู่เย่ คุณย่าเก็ตอบตกลงทันที

เห็นได้ชัดคุณย่าเย่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นด้านนอกโรงพยาบาลแล้ว คุณย่าเย่ต้องเข้าใจว่าคุณชายน้อยเป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้ แน่นอน

ในสถานการณ์แบบนี้แน่นอนว่าคุณย่าเย่ไม่กล้ามีปัญหากับ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ และไม่กล้าปล่อยให้คนขององค์กรโกส ตซิตี้รออยู่ด้านนอก

แต่ว่าคุณชายเย่เขี่ยทิ้งเร็วเกินไปแล้ว พวกเขายังไม่ได้เจอคุณ ปู่เย่เลย คุณชายน้อยไม่กลัวว่าถึงเวลาคุณย่าเย่จะปล่อยให้พวก เขารออยู่ด้านนอกเหรอ?
“คุณชายน้อย คุณย่าอยให้พวกเราเข้าไปด้านในครับ” หนูไม่ อยากให้คุณย่าเย่มีโอกาสได้เปลี่ยนใจ เขาจึงจงใจพูดเสียงดัง

แต่ว่าเวลานี้นักข่าวที่อยู่ด้านนอกไม่ได้เปิดถ่ายทอดสด ภายในห้องพักผู้ป่วยของคุณปู่เย่ก็ไม่ได้เปิดโทรทัศน์ อีกทั้งเป็น ไปไม่ได้ที่คุณย่าเย่จะดูโทรศัพท์ตลอดเวลา เพราะถึงอย่างไร ตอนนี้คุณปู่เย่ยังคง หมดสติ

คุณย่าเย่เองก็ไม่ได้รู้เร็วขนาดนั้นว่าเมื่อคุณชายน้อยพูด อะไร ก่อนหน้านี้คุณย่าเย่น่าจะให้คนเฝ้าอยู่ด้านนอก หลังจาก คุณชายน้อยมา คนพวกนั้นก็รายงานสถานการณ์ให้คุณย่าเยฟัง คุณย่าเยจึงทราบเรื่องที่เกิดขึ้นด้านนอก

ตอนที่เขาไป เห็นบอดี้การ์ดกำลังรายงานสถานการณ์ให้คุณ ย่าเย่รู้

“คุณชายน้อยครับ พวกเราเข้าไปก่อนเถอะครับ แต่ว่า เพื่อ

ป้องกันเรื่องไม่คาดคิด กู้หนูรู้สึกว่าควรจะรีบเข้าไป เลี่ยงไม่ให้มี

เรื่องแทรกขึ้นมา

“อืม” ถังจื่อ โม่พยักหน้า แล้วเดินเข้าไปในโรงพยาบาลอีก ครั้ง พวกนักข่าวไม่กล้าขวางถังจื้อไม่ แต่ก็เดินตามถังจื่อโม่ไป ติดๆ

เวลานี้นักข่าวที่อยู่ในที่เกิดเหตุสงสัยอย่างมาก มีคำถาม หลายอย่างอยากจะถาม แต่ไม่รู้ว่าจะถามอะไร

ถามว่าเด็กคนนี้เป็นใคร? เด็กคนนี้ไม่ยอมตอบคำถาม แน่นอน เพราะก่อนหน้านี้ตอนที่พวกเขาถามถึงตัวตนของเด็กคนนี้ เด็กคนนี้ไม่พูดออกมาแม้แต่คำเดียว

ถามถึงองค์กรโกสต์ซิตี้? แต่ว่าเมื่อกี้เด็กคนนี้บอกว่าเขาไม่ใช่ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้

“หนูน้อย ทำไมหนูต้องมาหาคุณปู่เย? ระหว่างหนูกับคุณปู่เย่ มีปัญหาอะไรกัน? ครอบครัวของหนูมีปัญหากับคุณปู่เย่ใช่ไหม ครับ?” ยังคงเป็นนักข่าวคนเดิม ถามคำถามอีกครั้ง ไม่พูดไม่ได้ นักข่าวคนนี้มีทักษะในการถามคำถามจริงๆ

“พี่นักข่าวอยากจะรู้ขนาดนี้ ถ้าอย่างนั้นก็เข้าไปกับผมเถอะ ครับ” ถังอโม่เงยหน้าขึ้นมองนักข่าว นักข่าวคนนี้ฉลาดจริงๆ สิ่งที่เด็กน้อยถึงจื่อไม่จะทำก็ต้องการความช่วยเหลือจากนักข่าว

ถังจื่อ โม่รู้ เวลานี้ด้านนอกห้องคุณปู่เย่ต้องมีนักข่าวแน่นอน แต่คุณย่าเยกลับอนุญาตให้นักข่าวพวกนั้นเข้าไป นักข่าวพวก นั้นต้องเข้าข้างคุณย่าเย่ไม่มากก็น้อยแน่นอน

ถ้าอย่างนั้นเขาเอานักข่าวเข้าไปเองยังดีกว่า

“จริงเหรอครับ? ผมเข้าไปกับหนูน้อยได้จริงๆเหรอครับ?” นัก ข่าวคนนั้นตกตะลึง ตามด้วยรู้สึกดีใจอย่างมาก ชั่วขณะหนึ่ง เพราะดีใจอย่างมาก เสียงจึงสั่นเทา

เข้าไปด้านในต้องได้ข่าวใหญ่แน่นอน โอกาสดีขนาดนี้ตกมา ถึงเขาได้ยังไง?

หลอบถอนหายใจ คุณชายใหญ่ยังจะพานักข่าวเข้าไปด้วย ตนเองอีก ดูเหมือนคุณชายน้อยคงกลัวเรื่องไม่ใหญ่มากพอ
หวตกตะลึงก็ส่วนตกตะลึง กลัวจือไม่แต่เดียว

เวลาต้องให้เกียรติคุณเป็นหนูนับถือในตัวจื่อไม่จริงๆ ดังเขาจึงรู้สึกว่าไม่ว่า คุณชายน้อยจะทำอะไร ล้วนสนับสนุน

ยิ่งไปกว่านั้นก่อนหน้านี้ใหญ่กำชับเอาไว้แล้ว

สิ่งผมจะเป็นเรื่องถูกทำนองคลองธรรมกลัวคนรู้ และกลัวพวกพี่นักข่าวรายงานข่าว ขอนัก ข่าวรายงานอย่างเป็นธรรมตามความจริงพอแล้วเห็นได้ชัด ว่าถังจื่อ โม่เตรียมใจมาแต่แรก เขามองข่าวพวกนั้น แล้ว เรียกนักข่าวสองคน พวกสามคนแล้วกัน พวกสามผมเข้าไปถึงยังไงก็เป็นโรงพยาบาล พาเข้าไปเยอะ ไม่เท่าไหร่”

เยี่ยมไปเลย เยี่ยมไปเลย ผมเองก็ตามเข้าไปพวกเขาคิดวิธีแทบตายก็ไม่สามารถเข้าไปได้

หนึ่งเป็นเพราะพวกเขาอยู่ในสำนักข่าวเล็กสองเขาจึง

ตอนนี้โอกาสเข้าไปแล้ว พวกเขาแน่นอน อีกตอนนี้ เด็กเย่ หลังจากนี้ต้องใหญ่ๆ ไม่พวกเขาดีใจยังไง?

คนถูกเรียกเข้าไปดีใจอย่างมาก คนไม่ถูกเรียกก็เป็นพิเศษ

“หนูน้อย ให้พี่เข้าไปด้วยได้ไหมครับ……..” มีคนอยากจะ เข้าไป พูดยังไม่ทันจบ ถึงจื่อไม่กวาดตามองเขา นักข่าวคนนั้น ถึงกับกลืนคำพูดลงคอ เสี้ยววินาทีนั้น เขารู้สึกว่าสายตาของเด็ก น้อยคนนี้น่ากลัวอย่างมาก เหมือนว่าเขาจะตกใจกับสายตานั้น

หนูเข้าใจความคิดของคุณชายน้อย จึงส่งสายตาไปให้กับ พวกคนที่อยู่ด้านหลังถังจื้อโม่ หลังจากนั้นพวกเขาก็กันให้พวก นักข่าวอยู่ด้านนอก

พวกเขาเคยเจออะไรมามากมาย เรื่องเล็กแค่นี้ไม่ยากเกินไป

สําหรับพวกเขา

ถังจื่อไม่พานักข่าวสามคนที่เขาเลือกมาเข้าไปในโรงพยาบาล เมื่อกี้หนูเจอกับคุณย่าเยู่แล้ว รู้ว่าห้องพักผู้ป่วยของคุณปู่เย่อ ที่ไหน ดังนั้นกู้หนูจึงเป็นคนนำทาง

เมื่อมาถึงห้องพักผู้ป่วย ถึงจื่อไม่เคาะประตูอย่างมีมารยาท แม่บอกเขาว่า ไม่ว่าจะเป็นตอนไหนก็ห้ามทิ้งการวางตัวของตน เด็ดขาด ถึงแม้จะมาคิดบัญชีกับคนอื่น เขาก็ต้องมีมารยาทขั้น พื้นฐาน

หนูเห็นถึงจ๋อโม่เคาะประตู มุมปากกระตุกขึ้นอีกครั้ง อดไม่ ได้ที่จะยิ้ม คุณชายน้อยของเขาน่ารักจริงๆ

กู้หนูมั่นใจอย่างหนักแน่นอีกครั้ง วันข้างหน้าติดตามคุณชาย น้อยต้องมีความหมายมากแน่ๆ
“เข้ามา” เสียงคุณย่าเย่งออกมาจากห้องพักผู้ป่วย ฟังแล้ว น้ำเสียงอิดโรยอย่างมาก

ถังจื้อโม่จึงเปิดประตูเข้าไป คุณย่าเย็ได้ยินเสียงเปิดประตูจึง หันไปมอง ตอนที่เห็นท่าทีของเขา ถึงกับชะงักด้วยความตะลึงงัน