บทที่ 1222 ถังจื่อไม่บุกมาถึงที่ (1)

หนูเห็นท่าทีของหวแล้วรู้สึกกลัว ไม่กล้าถามหา จึงยื้อแย้ง กันไปถามถึงอโม่ พวกเขามั่นใจว่าสามารถได้รับคำตอบที่ อยากจะได้จากปากเด็กอายุห้าขวบอย่างง่ายดาย

หนูไม่กังวลแม้แต่น้อย เขาอยากจะลวงคำตอบจากปาก คุณชายน้อยยังเป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่าขึ้นสวรรค์ นักข่าวพวกนี้ อยากจะลวงคำตอบจากปากคุณชายน้อยของเขา? ฝันไปเถอะ

หนูคิดว่าคุณชายน้อยของเขาต้องไม่สนใจนักข่าวพวกนี้ แน่นอน ต้องไม่ต้องคำถามของพวกนักข่าวแน่นอน

ทว่าถังจื่อ โม่กลับหยุดลง เขาหันไปมองนักข่าวพวกนั้นอีกครั้ง มุมปากกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย จากนั้นพูดทีละคำอย่างช้าๆ “เคยได้ยินชื่อขององค์กรโกสต์ซิตี้ไหม?”

ทันทีที่ถังจื่อไม่พูดออกไป ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตก ตะลึง แม้แต่หวที่ยืนอยู่ข้างถังจื่อไม่ก็ตกตะลึงอย่างมาก

นี่มันเรื่องอะไรกัน? คุณชายน้อยพูดถึงองค์กรโกสต์ซิตี้

หมายความว่าอะไร?

หรือว่าคุณชายน้อยอยากจะปลอมตัวเป็นคนขององค์กรโกสต์

ตกลงกันแล้วว่าเขาคือคุณชายน้อยขององค์กรยมบาลของ พวกเขาไม่ใช่เหรอ?
กฎระเบียบขององค์กรโกสต์ซิตี้เข้มงวดมาก

“แน่นอนว่าเคยได้ยิน องค์กร โกสต์ซิตี้สุดยอดขนาดนั้น ต้อง

เคยได้ยินอยู่แล้ว” นักข่าวแต่ละคนคิดขึ้นได้แล้วตอบคำถาม แน่นอน ตอนนี้นักข่าวทุกคนต่างมองไปที่ถังจื่อ ไม่อยากจะฟัง ดูว่าต่อจากนี้ยังจื่อไม่จะพูดเรื่องน่าตกตะลึงอะไร

“อืม ดูท่าจะรู้กันหมดแล้ว” ถังจื่อไม่พยักหน้าด้วยความจริงจัง จากนั้นหันไปมองหรู “ดูท่าชื่อเสียงขององค์กรโกสต์ซิตี้โด่ง งอย่างมาก”

มุมปากของหวอดไม่ได้ที่จะกระตุกขึ้นมา แน่นอนว่าชื่อเสียง ขององค์กรโกสต์ซิตี้โด่งดังอย่างมาก แต่ว่าเกี่ยวอะไรกับเป้า หมายการมาที่นี่ในวันนี้ของพวกเขา อีกทั้งคุณชายน้อยพูดแบบ นี้หมายความว่าอะไร?

คุณชายน้อยอยากจะสื่ออะไรกันแน่?

หนูไม่เข้าใจความคิดของคุณชายน้อยถึงจื้อโม่ แต่ว่าหนูก็ รีบพยักหน้าด้วยความร่วมมือ : “ใช่”

ถังจื่อ โม่พยักหน้าด้วยความจริงจังอีกครั้ง จากนั้นก็ไม่ได้พูด อะไรอีก แต่ว่าเดินตรงเข้าไปในโรงพยาบาล

“หนูน้อย อย่าเพิ่งไปสิครับ สิ่งที่หนูพูดเมื่อกี้หมายความว่า อะไร? หรือว่าหนูเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้?” ต่อมความอยาก รู้ของนักข่าวถูกถังจื่อไม่กระตุ้นขึ้นมา เห็นถังจื่อไม่กำลังจะไป ก็ ร้อนใจ
“หนูน้อย หนูเป็นคนขององค์กร โกสต์ซิตี้เหรอครับ? แล้วหนู เป็นใครในองค์กร โกสต์ซิตี้ครับ?” สำหรับเรื่องภายในองค์กร โกสต์ซิตี้คนนอกไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ ดังนั้นตอนนี้ทุกคนจึงยิ่งอยาก จะรู้ว่าเด็กน้อยเป็นใคร

เห็นเด็กน้อยวางมาดยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ต้องไม่ใช่คนธรรมดา ทั่วไปแน่นอน?!

คิดถึงความยิ่งใหญ่ขององค์กร โกสต์ซิตี้ เวลานี้นักข่าว สงบเสงี่ยมขึ้นอย่างเห็นได้ชัด กลัวว่าจะทำให้คุณชายน้อยคนนี้ ไม่พอใจ เพราะถึงอย่างไรไม่มีใครอยากมีปัญหากับองค์กรโกส

เด็กน้อยถึงจื่อโมไม่ตอบคำถาม เดินตรงเข้าไปในโรง พยาบาลต่อ เพราะกลัวองค์กรโกสต์ซิตี้ ดังนั้นตอนนี้นักข่าวจึง ไม่กล้าขวางทางถังจื่อไม่ตรงๆ ทำได้เพียงรีบตามถังจื่อไม่ไป เท่านั้น

“หนูน้อย หนูเป็นใครกันแน่? ทั้งหมดนี้คือบอดี้การ์ดของหนู เหรอครับ?” นักข่าวเห็นถังจื่อโม่ไม่ตอบคำถาม จึงเปลี่ยนรูป แบบการถาม อยากจะเก็บข่าวให้ได้มากขึ้นจากการถามอ้อมๆ แค่ว่าถังจื่อไม่ยังคงไม่ตอบคำถาม

“หนูน้อย เมื่อกี้หนูบอกว่ามาหาคน? แล้วหนูมาหาใครครับ?” นักข่าวคนนั้นเห็นว่าไม่ได้รับคำตอบเรื่องตัวตนของถังจื่อโม่ จึง คิดถึงสิ่งที่ถังจื่อไม่พูดเมื่อก่อนหน้านี้ ถังอโม่บอกว่ามาหาคน ในเมื่อมาหาอย่างเปิดเผยขนาดนี้ น่าจะพูดได้รึเปล่า
เป็นจริงตามนั้น ถึงจื่อไม่ได้ยินคำพูดของนักข่าวคนนั้น หยุด เดินอีกครั้ง “ผมมาหาคุณปู่เย่ พวกคุณรู้ไหมว่าคุณปู่แย่พักอยู่ ห้องไหน?”

มุมปากของหวอดไม่ได้ที่จะกระตุกอีกครั้ง คุณชายน้อยของ เขากลัวจะไม่กลายเป็นเรื่องใหญ่มากพอจริงๆ มาคิดบัญชีกับ คุณปู่เย่ แล้วยังจะบอกให้ทุกคนรู้อีก

“คุณปู่เย? หนูมาหาคุณปู่เย่เหรอครับ?” นักข่าวที่อยู่ใน เหตุการณ์ต่างตกตะลึง เด็กคนนี้มาหาคุณปู่เย่เนี่ยนะ หลังจาก ตกตะลึงไปแล้ว นักข่าวทุกคนก็อดไม่ได้ที่จะดีใจขึ้นมา

พวกเขาเฝ้าอยู่ด้านนอกโรงพยาบาลเพื่อจะขุดคุ้ยข่าวที่ เกี่ยวข้องกับตระกูลเย่ให้มากขึ้น คิดไม่ถึงว่าพวกเขาจะรอแล้ว ได้ข่าวมากขึ้นจริงๆ

เดิมทีพวกเขาคิดว่าคุณชายสามเย่ต้องมาก ความเป็นจริง

พวกเขากำลังรอคุณชายสามเ

ทว่าคิดไม่ถึงกลับมีเด็กคนหนึ่งมาแทน ตัวตนของเด็กคนนี้ไม่ ธรรมดา ดูเหมือนจะเป็นคนขององค์กรโกสต์ซิตี้

คนขององค์กร โกสต์ซิตี้มาหาคุณปู่เย่ตอนนี้ อีกทั้งคำพูดตรง ไปตรงมาเมื่อกี้ของเด็กคนนี้คือมาคิดบัญชีกับคุณปู่เย่อย่างนั้น เหรอ?!

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

หรือว่าเป็นเพราะเรื่องงานแต่งงานของเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้? คุณชายสามเยตัดขาดกับตระกูลเย่ คุณปู่เย่เป็นคน ตัดสินใจเรื่องงานแต่งงานกับองค์กร โกสต์ซิตี้แทนคุณชายสาม เย่ แน่นอนว่าคุณชายสามแย่สามารถไม่รักษาสัญญา

ซึ่งเท่ากับว่าตระกูลเย่ปฏิเสธงานแต่งงาน

อีกฝ่ายเป็นถึงเจ้าหญิงขององค์กร โกสต์ซิตี้ งานแต่งงานของ เจ้าหญิงแห่งองค์กร โกสต์ซิตี้ใช่ว่าคิดอยากจะปฏิเสธแล้วปฏิเสธ ได้ แน่นอนว่าองค์กรโกสต์ซิตี้ต้องทวงคืนความยุติธรรมให้กับ เจ้าหญิงของพวกเขา

คุณปู่เย่เป็นคนตอบตกลงเรื่องงานแต่งงาน องค์กรโกสต์ซิตี้

ต้องมาหาคุณปู่เย่แน่นอน

เมื่อคาดเดากันแบบนี้ เรื่องทั้งหมดก็ถือว่ามีเหตุและผล

“หนูมาหาคุณปู่เย่เพราะเรื่องแต่งงานขององค์กรโกสต์ซิตี้ใช้ ไหมครับ?”

“หนูมาทวงคืนความยุติธรรมให้กับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ ซิตี้ของพวกหนูใช่ไหมครับ?”

“ไม่รู้ว่าองค์กรโกสต์ซิตี้จะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง” นักข่าวที่อยู่ในเหตุการณ์มีคำถามมากมายอยากจะถาม

“ตอนนี้ผมไม่สามารถตอบคำถามพี่ๆนักข่าวได้ เรื่องทั้งหมด ต้องรอให้ผมเจอกับคุณปู่เย่ก่อนแล้วค่อยว่ากัน แน่นอนว่าถ้าคุย กันได้ก็คุย ถ้าคุยกันไม่ได้ก็ต้องใช้วิธีอื่นจัดการ” ถังจื่อโม่ขยับ แว่นกันแดดของตนเอง ดูทรงพลังอย่างมาก
ชั่วขณะหนึ่งพวกนักข่าวลืมไปสนิทว่าเขาเป็นแค่เด็กอายุห้า ขวบ ตอนนี้ทุกคนต่างเชื่อคำพูดของถังจื่อไม่

“ตอนนี้หนูจะเข้าไปคุยกับคุณปู่เย่เหรอครับ? หนูจะคุยอะไร กับคุณปู่เย่? คุยยังไงครับ?” นักข่าวแต่ละคนถามคำถามหลาย อย่างที่ตนต้องการถาม

“ดูจากท่าทีของหนูแล้วเตรียมพร้อมมาอย่างดี องค์กรโกสต์

ซิตี้โมโหเพราะเรื่องงานแต่งงานแล้วใช่ไหมครับ?”

“แล้วตอนนี้ท่าทีขององค์กรโกสต์ซิตี้เป็นอย่างไรครับ?” “องค์กร โกสต์ ไม่คิดจะยกโทษให้ตระกูลเย่แล้วใช่ไหม ครับ?”

ชั่วขณะหนึ่งคำถามของนักข่าวคนหนึ่งถามแล้วอีกคนถามอีก เวลานี้ไม่มีใครมองถังจื่อไม่เป็นเด็กแล้ว เพราะคำพูดเมื่อกี้ของ ถังจื่อ โม่ ท่าทีของถังจื่อ โม่ รวมถึงความสามารถในการจัดการ เรื่องต่างๆของถังจื่อ ไม่ทำให้พวกเขาตระหนักได้อย่างชัดเจนว่า ถึงแม้เด็กคนนี้จะอายุยังน้อย แต่ไม่ธรรมดาแน่นอน

ไม่อย่างนั้นองค์กรโกสต์ที่ไม่มีวันปล่อยให้เด็กคนหนึ่งมา จัดการเรื่องนี้

“ผมบอกแล้ว เรื่องทุกอย่างค่อยว่ากันหลังจากที่ผมเจอคุณปู่ เย่ แน่นอนว่าเรื่องในอนาคตจะจัดการยังไง ก็ต้องรอผมเจอคุณ ปู่เย่ก่อนค่อยว่ากัน” ดวงตาคู่นั้นของถังจื่อ โม่มองไปรอบๆ ถึง แม้เสียงของเขาจะอ้อแอ้เล็กน้อย แต่น่าเกรงขามอย่างมาก
“แต่ว่าตอนนี้คุณปู่เย่หมดสติไปแล้ว อาจจะยังไม่ได้สติ ตอนนี้ หนูไปหาคุณปู่เย่คงไม่สะดวกเท่าไหร่รึเปล่าครับ?”

“ผมได้ยินว่าคุณปู่เย่หมดสติ ดังนั้นผมจึงอยากมาดูอาการ ของคุณปู่เย่” คำพูดนี้ของถังจื่อไม่กำลังดี น้ำเสียงของถังจื่อโมชะงักไปเล็กน้อย หันไปมองหาอีก ครั้ง: “ถ้าอย่างนั้นนายเข้าไปถามก่อน ถามดูว่าพวกเรา

สามารถเข้าไปได้หรือไม่”

“ต๊ะ? ครับ! ” หวตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด ชั่วขณะหนึ่งไหว ตัวไม่ทัน

คุณชายน้อย พวกเขามาคิดบัญชี มาคิดบัญชีแล้วยังต้องถาม คนอื่นอีกเหรอว่าให้พวกเขาเข้าไปไหม?

มีการคิดบัญชีแบบนี้ด้วยเหรอ?

แต่ว่าหลังจากหวดึงสติกลับมาเขาก็เข้าใจความหมายของ ถังจื่อ ไม่ทันที ที่แท้ถังจื่อ โม่จงใจพูดถึงองค์กรโกสต์ซิตี้เพราะมี จุดประสงค์นี้นี่เอง

ถ้าพวกเขาบุกเข้าไปกับคุณชายน้อย คุณย่าเยต้องให้คนมา ขวางเอาไว้แน่นอน ถึงเวลานั้นต้องเป็นปัญหาใหญ่โต อีกทั้งต่อ ให้เป็นปัญหาใหญ่โตก็ใช่ว่าพวกเขาจะได้เจอกับคุณปู่เย่อย่าง ราบรื่น

แต่ว่าคุณชายน้อยจงใจพูดถึงองค์กรโกสต์ซิตี้ จงใจทำให้คน เข้าใจว่าเขาคือคนขององค์กรโกสต์ซิตี้
คุณย่าเย่ต้องไม่กล้าแน่ๆ และไม่มีวันขวางทางคนขององค์กร โกสต์ซิตี้ เมื่อเป็นแบบนี้ พวกเขาก็จะสามารถเข้าไปอย่างราบรื่น ทั้งยังมีคนเชิญเข้าไป

“ครับ ผมไปเดี๋ยวนี้” หลังจากหนูเข้าใจ เขาไม่หยุดแม้แต่ วินาทีเดียวแล้วรีบเข้าไปในโรงพยาบาลทันที ตอนนี้หนูรู้สึก นับถือคุณชายน้อยของเขามากจริงๆ ดังนั้นคำสั่งของคุณชาย น้อย เขาไม่มีวันชักช้าแม้แต่น้อย

“หนูน้อย หนูช่วยบอกชื่อของหนูให้พวกเรารู้หน่อยได้ไหม ครับ?” นักข่าวเห็นหนูเข้าไปในโรงพยาบาล จึงพุ่งเป้ามาที่ถัง จอโม่อีกครั้ง ถึงแม้ท่าทีของถังจื่อไม่เมื่อกี้จะเย็นชา ไม่ตอบ คําถามของพวกเขา แต่พวกเขาก็ยังคงอยากจะลวงคำตอบออก มาจากปากของถังจื่อไม่

อย่างน้อยต้องรู้ก่อนว่าเด็กคนนี้เป็นใคร ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวจะ เขียนข่าวยังไง?