บทที่ 1192 คุณชายสามเทรงพลังอำนาจ สั่นสะเทือน(1)

“ครับ” รับขานตอบท่านประธาน หลังจากนั้นพูดออกไปตาม ตรง” “ท่านประธานถามว่าต้องใช้เวลาอีกนานเท่าไหร่ เอาเวลา ที่ระบุดชัดเจน!! ”

เลขาหลิวดูออกว่าประธานของตนอดทนรอไม่ไหวแล้ว

“สิบห้านาทีครับ สิบห้านาทีก็เสร็จเรียบร้อยแล้วครับ” ทนาย หลิวได้ยินเสียงประธานของตนผ่านโทรศัพท์ ดังนั้นจึงไม่กล้าที่ จะทํางานลวกๆแม้แต่น้อย

“นายแน่ใจน่าจะทำเสร็จภายในสิบห้านาที?” เลขาหลิว ทำงานรอบคอบระมัดระวัง ถามให้แน่ใจอีกครั้ง

“ครับ ทําได้ครับ” ปลายสาย ทนายหลิวตอบด้วยความหนัก

แน่น

“หลังจากที่เขาดำเนินเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้ว เอาทุกอย่างมาที่ ห้องทำงานของฉัน” เยซื้อเฉินออกคำสั่งอีกครั้ง ปกติเวลาเลขา หลิวคุยโทรศัพท์ เย่ซือเฉินไม่มีวันพูดมาก แต่วันนี้กลับแตกต่าง ออกไป

วันนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม

“ท่านประธานบอกว่าหลังจากนายดำเนินเรื่องทุกอย่างเสร็จ แล้ว ให้เอาทุกอย่างมาที่ห้องทำงานของท่านประธาน” เลขาหลิวบอกความต้องการของท่านประธานผ่านทางโทรศัพท์อีกครั้ง นึก ขึ้นได้ว่าท่านประธานของตนอดทนรอไม่ไหวแล้ว เลขาหลิวรีบ พูดเสริมทันที ส่งมาด้วยความเร็วสูงสุด”

“ผมเข้าใจแล้วครับ เข้าใจแล้ว” ถึงแม้ทนายหลิวจะไม่รู้ว่าเกิด เรื่องอะไรขึ้น แต่ตอนนี้เขาตระหนักได้ว่าท่านประธานเห็นเรื่องนี้ เป็นเรื่องด่วนมาก ไม่กล้าซัดช้าแม้แต่น้อย รีบจัดการทันที

เลเขาหลิวลอบถอนหายใจ ท่านประธานรีบร้อนเกินไปแล้ว แน่นอนว่าในสถานการณ์แบบนี้เลขาหลิวไม่กล้าพูดอะไรแม้แต่ ค่าเดียว ทำได้เพียงพยักหน้าแล้วพูดตอบ “ดีมาก ฉันจะรีบ ติดต่อเดี๋ยวนี้”

“ท่านประธานครับ ต้องการให้ติดต่อสื่อสำนักบ้างครับ? ต้องการให้ติดต่อสื่อสำนักไหนบ้างครับ?” ตอนที่เลขาหลิวกำลัง จะโทรออกเขานึกเรื่องนี้ขึ้นได้ ปกติแล้วเขาเป็นคนตัดสินใจเรื่อง ในบริษัท แต่ว่าเรื่องในตอนนี้ เขาไม่กล้าตัดสินใจเอง

“ติดต่อได้เท่าไหร่ก็ติดต่อเท่านั้นแล้วกัน” ดวงตาของเยี่ซื้อ เฉินหรี่ลงเล็กน้อย เสียงของเขาเยือกเย็นยิ่งกว่าเดิม

“ครับ ได้ครับ” เลขาหลิวชะงักไปอย่างเห็นได้ชัด ติดต่อได้เท่า ไหร่ก็ติดต่อเท่านั้น ด้วยอิทธิพลของท่านประธาน ขอเพียงท่าน ประธานเอ่ยปากพูด เกรงว่าสื่อทุกสำนักต้องรีบกรูกันมาแล้ว

แต่ว่า ฟังจากที่ท่านประธานพูดคืออยากให้สื่อทุกสำนักรู้เรื่อง นี้ หรือควรจะบอกว่าท่านประธานอยากจะให้ทุกคนรู้เรื่องนี้

ก่อนอื่นเลขาหลิวหาช่องทางการติดต่อของสื่อใหญ่หลายสำนัก หลังจากนั้นก็โทรศัพท์ไปหา เมื่อก่อนบริษัทตระกูลเย่เคย ร่วมงานกับสื่อใหญ่ไม่กี่สำนักเท่านั้น สื่อสำนักเล็กอื่นๆ เลขาหลว ไม่มีช่องทางติดต่อ เลขาหลิวจึงหาช่องทางการติดต่อทันที เขา ใช้เวลาประมาณยี่สิบนาที กว่าเลขาหลิวจะโทรจนเสร็จ

เลขาหลิวติดต่อสื่อเกือบยี่สิบสำนัก

หลังจากเลขาหลิวคุยโทรศัพท์เสร็จ เห็นท่านประธานของตน นั่งนิ่งอยู่บนเก้าอี้ไม่ขยับ ดวงตาคู่นั้นของท่านประธานเปี่ยมไป ด้วยความเยือกเย็น นอกจากความเยือกเย็นและเหน็บหนาวแล้ว ไม่มีอารมณ์อื่นอีกเลย

เลขาหลิวจําได้ว่าครั้งแรกตอนที่ท่านประธานของเขาบอก เรื่องนี้กับเขานั้น น้ำเสียงหนักหน่วงอย่างมาก ตอนนั้นท่าน ประธานน่าจะทุกข์ใจเล็กน้อย แต่ว่าตอนนี้ท่านประธานไม่มี อารมณ์อื่นแล้ว คล้ายว่าเรื่องนั้นไม่ส่งผลกระทบต่อเขาแม้แต่ น้อย

ท่านประธานห่อเหี่ยวใจไปจนหมดแล้ว ถึงขั้นตายใจไปแล้ว? ท่านประธานต้องถูกทำร้ายแค่ไหนถึงได้กลายเป็นแบบนี้ได้

ขณะที่เลขาหลิวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น โทรศัพท์ที่เชื่อเงินวาง เอาไว้บนโต๊ะก็ดังขึ้น

เยซือเฉินปรายตามองครู่หนึ่ง มองดูเบอร์ที่โทรเข้ามาบนหน้า

จอโทรศัพท์ เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วรับสายอย่างรวดเร็ว

“พี่ใหญ่ คุณปู่เย่น่าจะทราบเรื่องที่ไอ้หนอนถูกจับตัวไปแล้ว คุณปู่เย่ให้คนอีกกลุ่มหนึ่งไปตามหาคุณผู้หญิงและคุณหนูครับ”ขณะที่กู้หนูพูดนั้น อาจจะเป็นเพราะลอบกัดฟันเอาไว้ เสียงที่ ได้ยินจึงทำให้รู้สึกเหี้ยมโหดเล็กน้อย

เชื่อเงินหัวเราะในลำคอ เป็นหัวเราะเยือกเย็นที่ไม่มีเสียง คุณปู่เย่ยังไม่ตายใจจริงๆ อีกทั้งคุณปู่เยดำเนินการเร็วจริงๆ หาเพิ่งให้คนจับตัวไอ้หนอน คุณปู่เย่ก็หาคนอีกกลุ่มหนึ่งมาแล้ว

“พี่ใหญ่ คุณปู่เย่ต้องไม่รู้แน่นอนว่าพวกเราเป็นคนจับตัวไอ้ หนอน และคุณปู่เย่ต้องไม่รู้แน่นอนว่าพี่ใหญ่น่าจะรู้เรื่องพวกนั้น แล้ว คุณปู่เย่อาจจะรู้สึกว่าไอ้หนอนทำงานได้ไม่ดี เราจะให้คุณ เย่รู้สถานการณ์หน่อยไหมครับ…….” ในฐานะที่หนูเป็นคนของ องค์กรยมบาล องค์กรยมบาลไม่ทำเรื่องผิดกฎหมาย แต่ว่าเวลา มีเรื่องขึ้นมาองค์กรยมบาลสามารถลงมือด้วยวิธีการอื่นได้ ยิ่งไป กว่านี้นี่ไม่ถือว่าเป็นวิธีการลงมือที่เกินกว่าเหตุแต่อย่างใด

หนูอยากจะให้คุณปู่เย่รู้ว่าเยซื้อเฉินรู้เรื่องนี้แล้ว ถึงเวลานั้น คุณปู่เย่ต้องสงบเสงี่ยมแน่นอน

“ไม่จำเป็น” แค่ว่า เย่ซือเฉินกลับพูดขัดเขาขึ้นมา “ปล่อย เขาไป นายสั่งให้คนคอยจับตาดูเอาไว้ จับตาดูคนพวกนั้นของ เขา อย่าให้พวกเขาเจอตัวเป็นถั่วนิ่งและลูกก็พอแล้ว รับประกัน ว่าเป็นถั่วนิ่งและลูกปลอดภัยก็พอแล้ว”

เลขาหลิวยืนอยู่ด้านข้าง มีระยะห่างเล็กน้อย ไม่ได้ยินว่าปลาย สายพูดอะไรบ้าง แต่ว่าเลขาหลิวกลับได้ยินคำพูดของท่าน ประธานของตน ท่านประธานหมายความว่าอะไร?

อย่าให้คนเจอตัวคุณผู้หญิงกับลูก? รับประกันความปลอดภัยของคุณผู้หญิงกับลูก?

หรือว่าคุณผู้หญิงกับลูกตกอยู่ในอันตราย?

หรือว่ามีคนตามล่าคุณผู้หญิงกับลูก? มีคนจะทำร้ายคุณผู้หญิง กับลูก?

เลขาหลิวเป็นคนฉลาด ปะติดปะต่อเรื่องต่างๆ เข้าด้วยกัน เข้าใจขึ้นมาทันที เกรงว่าคุณปู่เย่จะสร้างความเดือดร้อนให้กับ คุณผู้หญิงและลูก เกรงว่าคุณปู่เย่จะทำร้ายคุณผู้หญิงกับลูก ดัง นั้นท่านประธานจึงมีปฏิกิริยาแบบนี้

เลขาหลิวเข้าใจข้อนี้ ดังนั้นจึงสามารถอธิบายเรื่องทุกอย่างได้ แล้ว ไม่แปลกที่ท่านประธานรีบร้อนอยากจะจัดการเรื่องนั้นมาก ขนาดนี้

“พี่ใหญ่ครับ พี่ใหญ่วางใจเถอะ ผมจะจับตาดูให้ดี ไม่มีวัน ปล่อยให้พวกเขาเจอตัวคุณผู้หญิงกับคุณหนูแน่นอน อีกทั้งคุณผู้ หญิงกับคุณหนูอยู่ที่บ้านตระกูลถัง คนพวกนั้นไม่มีปัญญาบุกไป บ้านตระกูลถังแน่นอน พี่ใหญ่ครับ พี่ไม่ต้องเป็นกังวล” ก่อนหน้า นี้หนูเห็นเชื่อเงินออกไปด้วยสีหน้าเคร่งเครียด กู้หนูรู้ว่าพี่ ใหญ่ต้องได้ยินสิ่งที่คุณปู่เย่ทำแล้วรู้สึกห่อเหี่ยวใจแน่นอน

เขาในฐานะที่เป็นคนนอก ได้ยินเรื่องพวกนั้น ยังอดไม่ได้ที่จะ รู้สึกว่ามันโหดร้ายเกินไป อย่าไปพูดถึงพี่ใหญ่เลย

กู้หนูไม่อยากให้พี่ใหญ่ของตนต้องกระทบกระเทือนจิตใจแต่ อย่างใดแล้ว
“อืม” เย่ซือเฉินตอบรับเสียงทุ้ม เขาเองก็รู้ว่าเป็นถั่วนิ่งและ จ่ออยู่ที่บ้านตระกูลถัง คนของคุณปู่เย่ไม่มีวันหาพวกเธอเจอ แน่นอน คุณปู่เย่ไม่รู้ว่าเป็นถั่วนิ่งคือคุณหนูใหญ่ของตระกูลถัง ดัง นั้นคนที่คุณปู่เย่หามาก็ไม่มีวันทำร้ายเป็นถั่วนิ่งและลูกได้ง่ายๆ

แต่ว่า สิ่งที่คุณปู่เย่ทำไม่สามารถยกโทษให้ได้จริงๆ และเขาเองก็ไม่มีวันยกโทษให้อีกแล้ว!

หลังจากเชื่อเงินวางสาย ทั่วทั้งห้องทำงานเงียบสงัด เลขา หลิวยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่กล้าขยับแม้แต่น้อย แน่นอนว่าเวลานี้ เลขาหลิวเองก็ไม่กล้าหายใจเสียงดัง หลังจากท่านประธานรับ สาย เขาก็ดูน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม คุณปู่เย่ต้องทำเรื่องอะไรแล้วแน่ๆ ทำให้ท่านประธานโมโหยิ่งกว่าเดิม

เวลานี้เลขาหลิวรู้สึกสงสัยอย่างมาก แต่เขาไม่กล้าถามแม้แต่ คําเดียว

ที่บ้านตระกูลเยู่ในเวลานี้ คุณปู่เย่และคุณเท่าเดีใจอย่างมาก มีความสุขอย่างมาก ใบหน้าของทั้งสองเปื้อนไปด้วยรอยยิ้ม ตลอดเวลา สําหรับการแต่งงานกับองค์กรโกสต์ซิตี้ ทั้งยังยิ่งคิด ก็ยิ่งอิ่มเอมใจ

“นายท่านครับ นายหญิงครับ คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ส่งมา ครับ บอกให้นายท่านเปิดอ่านด้วยตนเองครับ” บอดี้การ์ด จดหมายฉบับหนึ่งเดินเข้ามา แล้วยื่นจดหมายในมือไปตรงหน้า คุณปู่เย่

“ต้องเป็นหนังสือหมั้นหมายแต่งงานแน่นอน หัวหน้าขององค์กรโกสต์ต้องชื่อแน่ๆ พวกเขาถึงส่งมาให้พวก เรา” คุณเย่ได้ยินคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ส่งมา เดาว่าหนังสือหมั้นหมายแต่งงานแน่นอน รอยยิ้มบนหน้าคุณเย่ กว้างขึ้นยิ่งกว่าเดิม

“อืม รีบเปิดอ่านดูสิ” เวลาคุณเยยิ้มกว้าง เธอจดหมายแล้วรีบเร่งเร้าอย่างห้ามใจไม่ได้

คุณเย่เปิดจดหมาย จดหมายนี้เป็นหนังสือหมั้นหมายงานจริงด้วย คุณเย่รีบหยิบหนังสือหมั้นหมายแต่งงานออกมา หลังจากเห็นลายเซ็นช่างกวนหงอยู่ด้านล่างจดหมาย คุณยิ้มร่าเหมือนดอกเบญจมาศ หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้เซ็น ชื่อจริงด้วย อธิบายว่าหัวหน้าระหว่างเรากับองค์กรโกสต์ต้องไม่ปัญหาแน่นอน”

ขอหมายแต่งงาน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่แน่นอนแล้ว ไม่สามารถ เปลี่ยนแปลงได้อีก แน่นอน เขาไม่มีวันคำพูดแน่นอน!!