บทที่ 1181 เจ้าหญิงโมโหแล้ว ผลที่ตามมาร้ายแรงมาก

“ก่อนหน้านี้คุณปู่เย่กับคุณย่าเที่พูดคำพูดพวกนั้นกับฉิงฉิง ฉันแค่นึกถึงก็โมโหแล้ว ฉิงฉิงของพวกเราเป็นเด็กดีขนาดนั้น มี สิทธิอะไรที่พวกเขาจะมาพูดถึงแบบนั้น ท่านย่าถังเอาทั้งบัญชี เก่าและบัญชีใหม่มารวมกัน ก็ยิ่งรู้สึกโมโห

“เพื่อเด็กๆสองคน เรื่องพวกนั้นเราก็ทนกันไว้แล้ว ไม่ได้ไปคิด เล็กคิดน้อยกับพวกเขา แต่ตอนนี้ตระกูลเข้มาเล่นงานกันแบบนี้ แล้วยังประกาศเรื่องการหมั้นของเยซื้อเฉินกับเจ้าหญิงแห่งองค์ โกสต์ซิตี้อีก เรื่องนี้ฉันจะทนไม่ได้อีกเด็ดขาด เนื่องจากว่าท่าน ย่าถังโมโหมากเกินไป น้ำเสียงจึงสูงขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด

เวลานี้ถังจื่อซีและถังจื่อไม่ที่กำลังเดินลงบันไดมาก็ได้ยินคำ พูดของท่านย่างเข้าพอดี

“พี่คะ เกิดอะไรขึ้น? คุณพ่อจะหมั้นหรือคะ? คุณพ่อจะหมั้นกับ คนอื่นอย่างนั้นหรือ?” ถังจื่อซีมองไปยังพี่ชายตัวเอง ด้วยสีหน้า ท่าทางน่ารักเป็นอย่างมาก

“ลงไปดูกันเถอะ” ถังจื่อไม่เองก็เพิ่งมาเช่นกัน ได้ยินเพียงแค่ ประโยคนี้ของท่านย่าถัง ดังนั้นสถานการณ์ที่เป็นรูปธรรมนั้นเขา จึงไม่ชัดเจนนัก เขาเดินจูงถังจื่อซีลงมาด้านล่าง

“จื่อซี จื่อโม่ ลงมากันแล้วหรือ” เพิ่งเหมียวเหมียวเห็นเด็กๆ สองคนลงมาก่อน จึงรีบส่งเสียงเรียกพวกเขาขึ้น เพิ่งเหมียว เหมียวทักทายเด็กๆสองคน และแน่นอนว่าเป็นการเอ่ยเตือนท่านย่างด้วยเช่นกัน เด็กๆลงมาแล้ว บางค่าพูดก็ไม่ควรที่จะเอ่ยพูด ต่อหน้าเด็กๆ

เดิมทีแล้วท่านย่าถึงยังอยากจะพูดอะไรอีก ได้ยินคำพูดของ เพิ่งเหมียวเหมียวแล้ว จึงเงยหน้าขึ้นมามองเด็กๆ ท่านย่าดังกลืน คำพูดของตัวเองลงไป ถึงแม้เธอจะโมโห แต่ก็ไม่สามารถที่จะ เอ่ยพูดออกมาต่อหน้าเด็กๆได้

เวลานี้ทีวียังคงเปิดเอาไว้อยู่ การถ่ายทอดนั้นมาถึงตอนท้าย นักข่าวกำลังพูดถึงคำอวยพร ท่านย่าถังจึงรีบเอารีโมทมาปิดทีวี อย่างรวดเร็ว

“คุณย่าทวดไม่ต้องปิดหรอกครับ พวกเราได้ยินหมดแล้ว งาน หมั้นของคุณพ่อใช่ไหมครับ?” ถึงจื่อไม่เห็นการเคลื่อนไหวของ ท่านย่าถังแล้ว จึงส่งเสียงออกมาห้ามเอาไว้

ท่านย่าถังเองก็คิดว่าเมื่อครู่นี้เสียงของเธอดังมาก เด็กๆจะ ต้องได้ยินอย่างแน่นอน ในใจของท่านย่าถังนั้นแอบรู้สึกเสียใจ เป็นอย่างมาก เมื่อครู่นี้เธอโมโหมากเกินไป คิดไม่ถึงเลยว่าเด็ก สองคนจะมาได้ยินเข้า

ถังจื่อไม่พาถังจื่อซีมายังด้านล่าง เด็กๆ ทั้งสองคนเดินมายัง ห้องโถงกลาง พากันมองไปยังทีวี เห็นว่าในทีวีนั้นกำลังถ่ายทอด อยู่

“ขอบคุณทุกคนครับ ถึงตอนนั้นขอต้อนรับทุกท่านมาร่วมงาน แต่งงานของซื้อเฉินกับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ของพวก เรา” คุณปู่เย่เวลานี้นั้นรู้สึกอิ่มเอมใจเป็นอย่างมากจริงๆ และดีใจมากด้วยเช่นกัน

“คุณปู่เย่นี่รีบร้อนจริงๆเลยนะ ตอนนี้ก็เริ่มจะเชิญชวนคนอื่น ให้มาร่วมงานแต่งงานแล้ว ท่านย่าถังเดิมทีที่เห็นเด็กสองคนลง มาแล้วนั้น ก็ได้ข่มความโมโหของตัวเองเอาไว้ แต่เมื่อได้ยินคำ พูดของคุณปู่เย่ในเวลานี้ ความโมโหของท่านย่าถึงก็พลุ่งพล่าน ขึ้นมาอีกครั้ง

“แม่ อย่าโมโหเลยนะคะ นี่คุณปู่เย่เป็นคนพูด ไม่ใช่ความ หมายของชื่อเฉินเสียหน่อย ซื้อเฉินไม่แต่งงานกับเจ้าหญิงอะไร นั่นหรอกค่ะ”

เพิ่งเหมียวเหมียวเห็นเด็กๆสองคนมองดูทีวีอยู่ตลอดนั้น ในใจ ก็รู้สึกสงสารขึ้นมา คำพูดนี้ของเธอพูดกับท่านย่าถัง แล้วก็เอ่ย พูดให้เด็กๆ ทั้งสองคนได้ยินด้วยเช่นกัน

“ใช่ค่ะ คุณพ่อไม่แต่งงานกับเจ้าหญิงคนนั้นหรอก คุณพ่อจะ แต่งงานกับคุณแม่ คุณพ่อไม่มีทางไม่ต้องการคุณแม่ คุณพ่อไม่มี ทางไม่ต้องการพวกเรา เขาโกหก เขาโกหก” ดวงตาคู่นั้นของถัง จื่อซีมองไปยังคุณปู่เย่ที่อยู่ในทีวี น้ำเสียงที่สูงขึ้นนั้นเต็มไปด้วย ความโมโหอย่างเห็นได้ชัด

“ใช่ ใช่ คุณพ่อของพวกหนูจะต้องไม่แต่งงานกับเจ้าหญิงคน นั้นอย่างแน่นอน เพิ่งเหมียวเหมียวเห็นถึงจื่อซีที่พยักหน้าลง

“แต่ว่าการแต่งงานกำหนดเอาไว้แล้ว เขาแถลงข่าวออกมา แบบนี้แล้ว จะไม่รักษาคำพูดหรอกหรือครับ?” ถังอโม่ไม่ใช่ถัง จื่อ เขาไม่ใช่พวกที่หลอกง่ายขนาดนั้น อีกทั้งคำถามที่เขาคิดอยู่นั้นเป็นถามที่

ได้ยินคำพูดของจื้อ โม่แล้ว สองสามคนนั้นพานิ่งอึ้งคำถามนี้ของจื่อ เป็นปัญหาที่พวกเขารู้สึกกังวลอยู่เช่นกัน

เยซื้อเงินล่ะ? เขาไหน ครอบครัวของเขากำหนดการ หมั้นให้เขาแล้ว จะไม่สนใจเลยอย่างนั้นหรือ” ถึงนึก ไปถึงเมื่อวานสองคนจะได้พูดคุยกัน แต่เชื่อเงินก็ถึงการตัวตนของแล้ว แต่ตอนเชื่อกลับจะหมั้นกับเจ้าหญิงแห่งองค์โกสต์ ซิตี้อย่างนั้นหรือ

จอโม่ ไม่ใช่ความต้องการของพ่อของหนูอย่าง แน่นอน กลัวว่าเขาจะไม่เรื่องด้วยท่านถังเห็นใบหน้าที่ดื้อของถังจื่อ โม่แล้วรู้สึกสงสารไม่ไหวแล้ว

“ใช่ ใช่ พ่อของต้องไม่เรื่องด้วยอย่างแน่นอน จะต้อง ไม่ความต้องการของพ่อเราแน่เพิ่งเหมียวเหมียวเองก็ รีบตอบรับกับพูดของท่านถัง เพิ่งเหมียวเหมียวเองก็ว่าคำ พูดแบบนี้ของตัวเองนั้นดูว่างเปล่าเกินไป ไม่มีแรงโน้มน้าวใจ อะไรแล้วเธอก็นึกถึงมา

ดวงของเฟิงเหมียวเหมียวเป็นประกาย แล้วรีบหยิบ โทรศัพท์มือถือออกแล้วเปิดหน้าที่เคยดูก่อนหน้าแล้วยื่น ส่งตรงหน้าถังจื่อ: จอโม่ ดูนะ วันนี้ตอนเช้าพ่อของ เราให้คนเอาตัวเจ้าหญิงโยนมาจากบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเลยนะ พอเราจับโยนออกมาแบบแล้วจะเป็นไปแต่งงานกับเธอ”

มีเรื่องนี้ด้วยหรือ?” ท่านย่าไม่เรื่องนี้ ตอนได้ยินเพิ่ง เหมียวเหมียวเอ่ยพูดขึ้นมาแล้ว รู้สึกประหลาดใจอย่างซัด “หากเป็นแบบนี้จริงถ้าอย่างเรื่องก็คงไม่ใช่ ความต้องการของเชื่อเงินอย่างแน่นอน”

เดิมแล้วท่านย่าไม่ได้โมโหเยซื้อเฉินจริงๆแล้ว เพียง แต่เรื่องคุณปู่เย่คุณย่าเท่านั้นเกินจริงท่านย่าอยากให้ฉิงฉิงต้อง

ตอนนี้ได้ยินเรื่องตอนเชื่อเงินตัวเจ้าหญิงแห่งโกสต์โยนออกมาจากบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปแล้ว สีหน้าของ ท่านย่าถึงก็ผ่อนคลายมาน้อย ดูแล้ว เรื่องเยซือเฉินไม่ได้”

“ถูกต้อง เรื่องจะเป็นคุณปู่เย่กับคุณเปิดบังเชื่อเงิน เอาแล้วแล้วกำหนดขึ้นแน่” เพิ่งเหมียวเหมียวเอ่ยพูดเสริม ขึ้นมาติดคำพูดของเธอเอ่ยไปยังถังจื้อโม่ เห็นพูดถังจื่อโม่ได้ยิน

ไปอย่างชัดเจน เป็นแบบจริงคงจะโทษเฉินได้

“คนสองคนนี้ ไม่สร้างเรื่องวันนึงคงจะรู้สึกสบายนะ” ท่านย่าถังถอนหายใจมา มีญาติแบบน่าสงสารเยซือเฉินมากเหมือนกัน

“เรื่องของเด็ก พวกเขากลับไม่แม้แต่จะถามเด็กๆ ก็ตัดสินใจ เองแบบนี้ พวกเขาไม่กลัวว่าจะเป็นการทําร้ายจิตใจของเด็กมัน ยังไง?” ท่านย่ายังไม่เข้าใจจริงๆว่าท่านปู่เย่และท่านย่างนั้นคิด อย่างไรกัน

มีชีวิตอยู่กันจนถึงอายุปูนนี้อย่างพวกเขาแล้ว สิ่งที่อยากเห็น

ที่สุดไม่ใช่เห็นลูกๆสงบสุข และมีความสุขกันไม่ใช่หรอกหรือ?

แต่คุณปู่เย่และคุณย่าเย่ทำเรื่องเหล่านั้น ไม่ได้มีซักเรื่องนึง เลยที่เป็นการคิดเพื่อเด็กจริงๆ

ท่านยังไม่ได้เอ่ยพูดออกมา สถานการณ์เช่นนี้ อยู่ต่อหน้า เด็กทั้งสองคน ท่านปู่เย่จะไม่สามารถวิพากษ์วิจารณ์คนอื่นได้อยู่ แล้ว ยิ่งกว่านั้นสองคนนั้นยังเป็นญาติของเด็กสองคนนี้อีกด้วย

“พวกคุณว่า ถ้าหากให้พวกเขารู้เรื่องเด็กเร็วกว่านี้ พวกเขาก็ จะไม่ทำเรื่องแบบนี้ใช่หรือเปล่า” ท่านย่าถังถอนหายใจออกมา อีกครั้ง ท่านย่าถึงรู้ว่าตอนแรกคุณปู่เย่และคุณย่าเยไม่ยอมให้ ฉิงฉิงกับเย่ซื้อเฉินคบกัน เป็นเพราะรู้ว่าฉงนิ่งไม่สามารถมีลูกได้ แต่ฉิงฉิงก็คลอดลูกออกมาได้สองคนเพื่อเยซื้อเงิน

ถ้าหากให้คุณปู่เย่และคุณย่าเย่รู้เรื่องเด็กตั้งแต่แรก ไม่แน่ว่า จะไม่จัดเรื่องการหมั้นกับเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้โดย พลการก็ได้

“แต่ว่า พวกเขารู้จักหนูนะคะ” ถังจื่อซึกะพริบตา แล้วเอ่ยพูด ประโยคนี้ขึ้นมา
ได้ยินคำพูดของถังจื่อแล้ว ทุกคนก็มองไปยังถังจื่อ พร้อม กัน ใบหน้าปรากฏความตกใจออกมา

“จื่อซี หนูว่าอะไรนะ? พวกเขารู้เรื่องหนู? พวกเขาจะรู้ได้ยังไง? หนูเข้าใจผิดแล้วหรือเปล่า?” ท่านย่าถังรู้สึกไม่เชื่ออยู่บ้าง เธอรู้ สึกว่าจื่ออาจจะเข้าใจผิด เพราะถึงอย่างไรจอก็เป็นเด็กอายุ เพียงห้าขวบเท่านั้น

“หนูไม่ได้เข้าใจผิดนะคะ ครั้งที่ตอนที่หนูไปหาคุณพ่อที่บริษัท เคยพบกันกับพวกเขาแล้วค่ะ” ถังจื่อมีสีหน้าท่าทางที่ดูจริงจัง เอ่ยพูดออกมาอย่างชัดเจน

“เคยเจอกันแล้วด้วยหรือ? ถ้าอย่างนั้นพวกเขารู้ไหมว่าหนู เป็นใคร? พวกเขาอาจจะไม่รู้สถานะของหนูรึเปล่า?” ท่านย่าถึง อดที่จะเอ่ยถามออกมาอีกครั้งไม่ได้

“พวกเขารู้สถานะของหนูค่ะ ตอนนั้นหนูบอกพวกเขาไปแล้วว่า คุณแม่ของหนูก็คือเงินมั่วนิ่ง คุณพ่อของหนูคือเยซื้อเฉิน อีกทั้ง ตอนนั้นหนูยังโทรหาคุณพ่อตอนอยู่ต่อหน้าพวกเขาด้วย และ ตอนนั้นพวกเขาก็ยังเอาเส้นผมของหนูไปด้วย จะต้องเอาไป ตรวจดีเอ็นเอแน่ๆเลยค่ะ”

ถึงแม้ว่าถังจื่อจะอายุยังน้อย แต่เธอก็ฉลาดมากจริงๆ พูด ออกมาได้อย่างฉะฉานและชัดเจนมาก

“พูดมาแบบนี้ พวกเขาก็รู้แล้วจริงๆสิ ตรวจดีเอ็นเอแล้ว ก็จะ ต้องรู้อะไรหมดแล้วอย่างแน่นอน แต่พวกเขารู้ถึงสถานะของจื่อซี แล้ว ทำไมไม่มีการเคลื่อนไหวอะไรเลย?” เพิ่งเหมียวเหมียวขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย รู้สึกคิดไม่ตกอยู่บ้าง

“จ๋อ เราไปเจอพวกเขาที่บริษัทมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ท่านย่าถัง ได้ยินคำพูดของเพิ่งเหมียวเหมียวแล้ว จึงรีบเอ่ยถามขึ้นมา