บทที่ 1161 หัวหน้าลงมือ ใครจะสู้ไหว (1)

“หัวหน้าวางใจได้ครับ ผมจะจัดการเรื่องนี้ให้กระจ่างโดยเร็ว เลยครับ”ผู้ดูแลจังตัดสินใจว่าจะต้องสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง จะสืบ อย่างเร่งด่วนว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นลูกสาวของหัวหน้า หรือไม่? !

ผู้ดูแลจังหวังว่าคุณหนูถังคือลูกสาวของหัวหน้า ไม่เช่นนั้น หัวหน้าต้องกระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนักหน่วงแน่

ตอนนี้หัวหน้าวาดภาพเหมือนของคุณหญิงเหมือนคุณหนูถึง เพียงพอต่อการบ่งชี้ว่า ในใจหัวหน้าหวังอยากให้คุณหนูถังเป็น ลูกสาวของเขาเพียงใด

ช่างกวนหงเงยหน้ากวาดสายตามองเขาเรียบๆปราดหนึ่ง ไม่

ได้พูดอะไร

ผู้ดูแลจ้งประสานตากับหัวหน้าตนเองก็รู้สึกละอายแก่ใจ ถึง แม้หัวหน้าไม่ได้พูดอะไร ทว่าเขายังคงเข้าใจความหมายของ หัวหน้าดี

หัวหน้าตำหนิเขาที่ประสิทธิผลของงานต่ำเกินไป เขาจัดการ เรื่องนี้ไม่ดีจริงๆ เขาเคยคิดหาหนทางพบหน้าคุณหนูถังมากมาย ทว่าตอนนี้ยังไม่ได้เจอหน้าคุณหนูถังเลย

เขาเคยรับปากว่าจะพาคุณหนูถังมาพบหัวหน้าที่องค์กรโกสต์ ซิตี้ ทว่าตอนนี้เขายังไม่อาจทำตามสัญญาได้
“หัวหน้าครับ วันนี้เกิดเรื่องอย่างนี้ขึ้น พวกเราอยากเชิญคุณ หนูถังมาที่องค์กรโกสต์ซิตี้ เกรงว่าคุณหนูถังคงไม่ตอบตกลง แล้วครับ”ผู้ดูแลจ้งทอดถอนหายใจหนึ่งเชือก เดิมทีก็พบหน้าคุณ หนูถังยากเย็นแสนเข็ญอยู่แล้ว ตอนนี้เกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้น เขา อยากเชิญคุณหนูถังมา เกรงว่าคงเป็นไปไม่ได้ซะแล้ว

คุณหนูถังไม่ใช่คนสามัญชนทั่วไป เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญ จิตวิทยาด้านอาชญากร มีความระมัดระวังตัวสูง วันนี้ องค์ หญิง’องค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเขาไปสร้างความวุ่นวายที่บริษัท ตระกูลเยกรุ๊ป ทั้งยังให้คนของบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปโยนออกมา

ตระกูลเย่กับองค์กรโกสต์ซิตี้มีอันต้องเป็นคู่อริกัน กลายเป็น ศัตรูกันแล้ว

“ทางนั่นมีการเคลื่อนไหวอะไรไหม? “แววตาช่างกวนหงมี

ประกายเย็นเยียบแวบผ่าน น้ำเสียงกลายเป็นเย็นยะเยือก

กะทันหัน

ผู้ดูแลจ้งตื่นตกใจ ไม่ใช่เป็นเพราะคำถามของหัวหน้า หากแต่ เป็นการตอบสนองของหัวหน้าในยามนี้ ผู้ดูแลจ้งติดตามหัวหน้า มาเกือบสี่สิบปี รู้จักหัวหน้าดี เขาดูออกว่าหัวหน้าไม่สบอารมณ์

หลังจากที่หัวหน้ารับช่วงดูแลองค์กรโกสต์ซิตี้ก็จะโกรธน้อย มาก ถึงแม้ปกติหัวหน้าจะโกรธขึ้ง แต่ก็ไม่แสดงออกมา ถึงแม้จะ มีเขาอยู่ข้างกายแค่คนเดียวก็ตามที

ทว่าตอนนี้อารมณ์ของหัวหน้าเด่นชัดมาก หัวหน้าไม่ได้ปิดบัง ความรู้สึกของตัวเองด้วยซ้ำ
“ตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวครับ ดังนั้นไม่รู้ว่าเป็นใคร ครับ? “ผู้ดูแลจ้งแอบถอนหายใจ ปรับอารมณ์ของตัวเองให้สงบ ลง

“เขาไม่ออกมาก็คิดหาหนทางล่องออกจากถ้ำ ถ้อยคำเย็น เยียบของช่างกวนหงส่งออกมาทีละคำ อันที่จริงระดับเสียงของ เขาไม่ได้ดังเลยสักนิด ทว่าฟังแล้วกลับชวนให้หวาดผวายิ่ง

ผู้ดูแลจ้งชะงัก พลางกะพริบตาเป็นประกายระยิบระยับ ปกติ หัวหน้าทำอะไรมักจะมีความอดทนอดกลั้น เรื่องลักษณะนี้หัวหน้า ไม่มีทางล่อศัตรูออกมาเด็ดขาด หัวหน้าไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อน

ทว่าตอนนี้หัวหน้ากลับให้เขาคิดหาหนทางล่องออกจากถ้ำ ผู้ ดูแลจ้งคิดความเป็นไปได้แค่สาเหตุเดียว ซึ่งก็คือหัวหน้าทำเพื่อ คุณหนูถัง

ตอนนี้ศัตรูอยู่ที่ลับ และมีเฉิงโหรว โหราอยู่ พวกเขาจึงไปหา คุณหนูถังตรงๆไม่ได้ ดังนั้นหัวหน้าอยากล่องออกจากถ้ำ แล้ว ทําลายทิ้งซะ จากนั้นหัวหน้าก็สามารถเจอหน้าคุณหนูถังได้แล้ว

“ครับ ผมรู้ว่าควรทำยังไงแล้วครับ”ผู้ดูแลจ้งรีบตอบรับ ผู้ดูแล จ้งเห็นด้วยกับวิธีการนี้ เขาก็อยากหาศัตรูที่อยู่เบื้องหลังหาเจอ โดยไว จากนั้นหัวหน้ากับคุณหนูถึงจะได้มีโอกาสเจอหน้ากัน เร็วๆ

เชื่อเงินออกจากบริษัทก็มุ่งหน้ามายังสนามบินทันที วันนี้ เงิน วฉิงจะเดินทางกลับมา ถึงแม้ยังอีกนานกว่าเธอจะเดินทาง มาถึง ทว่าเยซื้อเฉินที่ปกติรักษาเวลา เห็นคุณค่าของเวลาดังทองคํา บัดนี้กลับตัดสินใจมารอที่สนามบิน

เขารอเธอได้ตลอดชีวิต

เยซือเดินมาถึงสนามบินก็ดูเวลา เห็นว่าเป็นลั่วจึงจะเดินทาง มาถึงอีกสองชั่วโมงกว่าข้างหน้า เชื่อเงินรู้ว่าถึงหลินต้องจัดให้ เป็นลั่วจึงใช้ทางพิเศษแน่นอน เพราะตอนนี้ไม่ว่าจะสถานะของ เงินถั่วนิ่งหรือสถานะถังฉินเอ๋อ ล้วนถูกจับตามองเป็นพิเศษ ถัง หลินเป็นคนรอบคอบ คงไม่ปล่อยให้เธอต้องเจอปัญหาหรือผลก ระทบที่ไม่จําเป็นแน่

ดังนั้นเชื่อเฉินจึงไปรอเธอที่ทางออกกรณีพิเศษ

ทั้งๆที่ยังเหลือเวลาอีกสองชั่วโมงกว่า แต่เชื่อเงินกลับรู้สึก ตื่นเต้นเป็นพิเศษ ความรู้สึกเหมือนกับมีอะไรบางอย่างมา หัวใจของเขาอย่างไม่ขาดสาย ส่งผลให้หัวใจเต้นเร็วมาก ทำให้ การไหลเวียนของเลือดเร็วเป็นพิเศษราวกับจะเดือดพล่านก็ไม่ ปาน

เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าการรอใครสักคนจะเป็นความรู้สึกเช่นนี้ ให้คุณชายสามเย่ ในอดีตรอคนอื่น? มันเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด

อย่าพูดถึงสองชั่วโมงกว่าเลย แค่สองนาทีก็เป็นไปไม่ได้ ทว่า ตอนนี้คุณชายสามเย่กลับสมัครใจยืนรอที่ทางออก พลางมอง ด้วยดวงตาละห้อย

รู้ๆกันอยู่ว่าอีกสองชั่วโมงกว่าเธอถึงจะมาถึง ทว่าทุกครั้งที่ ได้ยินเสียงเคลื่อนไหว ทุกครั้งที่มีคนเดินผ่าน เขาจะรู้สึกตื่นตัว รีบเพ่งมอง ถ้าหากเป็นเธอขึ้นมาล่ะ? ถ้าหากเธอมาถึงก่อนกําหนดเวลาล่ะ?

ทว่าเมื่อคนทยอยเดินผ่านไปผ่านมา ก็ล้วนไม่ใช่เธอทั้งสิ้น แน่ นอนเย่อเฉินไม่ได้ผิดหวังแต่อย่างใด เพราะเขาใจร้อนเกินเหตุ ยังไม่ถึงเวลาลงเครื่องของเธอเลย

“คุณมาเร็วนี่”คุณชายสามเจ้องมองด้านหน้าอย่างจดจ่อ

ด้านหลังก็มีเสียงที่เจือความหยอกล้อหลายส่วนส่งมา

เยซือเฉินได้ยินเสียง ดวงตาพลันหรี่ขึ้น เขาหันหลังมองก็เห็น ถังหลินกำลังเดินเข้ามาใกล้ เพียงแต่แค่ทำตาเหล่ใส่ถังหลิน แวบหนึ่งแล้วไม่พูดอะไรเลย

เห็นได้ชัดว่าเยซื้อเงินยังเคืองที่ถังหลินปิดบังเรื่องลูกทั้งสอง ของเขา เขากับถังหลินเป็นสหายกันมายี่สิบกว่าปี ถังหลินกลับ ปฏิบัติอย่างนี้?

ปกติถังหลินไม่แม้แต่บอกใบ้อะไรเลยสักนิด

“ดูเหมือนวันนี้ว่างมาก มีเวลามารับน้องสาวของผมด้วยถัง หลินไม่ได้โกรธ ใบหน้ามีรอยยิ้มเพิ่มขึ้นอีกหลายส่วน

“คุณไปได้แล้ว”เย่ซือเงินไม่ตอบคำถามถึงหลินและขี้เกียจ สนใจถึงหลินด้วย เขาอยู่ตรงนี้ตัวเป็นๆ มันเด่นชัดมากแล้ว ถัง หลินไม่ใช่กำลังพูดไร้สาระอยู่หรือ?

“ฉิงฉิงให้ผมมารับ ฉิงฉิงไม่ได้บอกว่ามีคนอื่นมารับด้วย ดัง นั้นคนที่จะต้องกลับไปไม่ใช่ผมมั้ง”ถังหลินรู้ว่าเยซื้อเฉินเจอหน้า ถังจื่อ โม่แล้ว ถึงแม้เมื่อวานเขาไม่อยู่บ้านตระกูลถัง ทว่ายังคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นได้ดี

ดังนั้นถังหลินรู้ว่าเยซือเฉิน โกรธอะไรอยู่ เรื่องนี้เขามีส่วนผิด จริงๆ เขาไม่ควรปิดบังเยซือเฉิน

ทว่าโทษเขาไม่ได้ ตอนนี้เขาแทบไม่มีจุดยืนในบ้านเลย ไม่มี สิทธิ์ออกเสียง ใดๆ บรรพบุรุษน้อยถังจื่อโม่ไม่ให้บอก ขนาดคุณ

ปู่คุณย่ายังฟังถังจื้อ โม่เลย แล้วเขาจะกล้าพูดเหรอ?

เขือเงินไม่มองเขาต่อ ไม่อยากแยแสเขาอย่างฉายชัด

ถังหลินมีส่วนผิด ดังนั้นนิสัยดีเป็นพิเศษ และไม่ได้โกรธด้วย ถามด้วยรอยยิ้มอีกครั้ง “จู่ๆก็รู้ว่าตัวเองมีลูกชายกับลูกสาวหนึ่ง คู่ รู้สึกยังไงบ้าง? “