บทที่ 1157 วิธีการของคุณชายสามเย่ มีความระมัดระวังสูง (3)

“เจ้าหญิง ผมขอเตือนว่าให้คุณหยุดดีกว่านะครับ” เลขาหลิว ทนฟังต่อไปไม่ได้แล้วจริงๆ ท่านประธานของเขาจะเสียใจทีหลัง

แล้วแล้วมาขอร้องเจ้าหญิงปัญญาอ่อนคนนี้เนี่ยนะ?

เธอไปเอาความมั่นใจมากจากไหนกันแน่? คิดว่าเธอเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้อย่างนั้นหรือ? เจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เก่งมากอย่างนั้นใช่ไหม? ท่านประธานของเขาไม่ได้สนใจอยู่แล้ว

ในสายตาของท่านประธานเขามีเพียงแค่คุณผู้หญิงเพียง เท่านั้น!!

“ทำไมฉันจะต้องหยุดด้วย ฉันพูดความจริง ฉันเป็นถึงเจ้าหญิง แห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เชียวนะ เย่ซื้อเฉินไม่แต่งงานกับฉันจะต้อง มาเสียใจภายหลังอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นแล้วเยซื้อเฉินจะต้อง มาอ้อนวอนฉันแน่ๆ” เวลานี้เฉิงโหรว โหรวรู้สึกว่าตัวเองดีเหลือ เกิน จนถึงตอนนี้เธอยังรู้สึกว่าเยซื้อเฉินจะไม่มีทางปฏิเสธได้ จริงๆ เพราะถึงอย่างไรเธอก็เป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ มีใครที่สามารถต้านทานการยั่วยวนขนาดนี้จริงๆได้

“ถ้าอย่างนั้นเจ้าหญิงก็ค่อยๆรอไปแล้วกันนะครับ เวลานี้เอง เลขาหลิวก็ไม่อยากจะพูดอะไรกับเจ้าหญิงองค์นี้อีกแล้วเนื่องจากพูดไปก็เปล่าประโยชน์ เจ้าหญิงองค์นี้จมอยู่แต่ในโลก ของตัวเองมาตลอด ทําตามแต่ความคิดของตัวเอง คำพูดของ คนอื่นเธอไม่เข้าใจอยู่แล้ว

“ส่วนตอนนี้ เจ้าหญิงรีบออกไปจากที่บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปของ พวกเราเถอะครับ” เลขาหลิวเป็นเลขาที่มีคุณวุฒิ ในฐานะที่เป็น เลขาที่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี แต่ในเวลานี้น้ำเสียงของ เลขาหลิวนั้นเต็มไปด้วยความรำคาญ

“คุณกล้าไล่ฉันอย่างนั้นหรือ? ฉันจะบอกคุณให้นะ คุณเองก็จะ ต้องเสียใจ รอให้ฉันแต่งงานกับเชื่อเงินก่อน ฉันก็จะเป็นคุณผู้ หญิงของท่านประธานของคุณ ถึงตอนนั้นฉัน………เวลานี้เฉิงโหร วโหรวได้รับความคับแค้นใจมาก ในหัวที่กำลังโมโหอยู่นั้น เบลอไปหมด เย่ซือเฉินออกไปแล้ว ไม่คิดว่าเธอจะเริ่มขู่เลขาหลิว ขึ้นมาอีก

ช่วงที่เฉิงโหรวโหรวเป็นเจ้าหญิงในช่วงเวลานี้จะไม่พูดก็คงไม่ ได้ ว่าเธอไม่ได้เรียนรู้ถึงความสามารถที่แท้จริงแล้ว นับวันยิ่ง อารมณ์ร้ายขึ้นทุกทีๆ

“เอาตัวออกไปเลย” เลขาหลิวที่เป็นเลขาที่นิสัยดีคนหนึ่งนั้น เวลานี้อดทนต่อไปไม่ไหวแล้วนั้น เดิมทีเขายังคิดอยากจะไว้หน้า เจ้าหญิงองค์นี้ แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าหญิงองค์นี้ไม่จำเป็นต้องมีหน้า มีตาอะไรอีกแล้ว

ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็ทำตามความหมายของท่านประธาน เอาตัวคนออกไปเลยก็แล้วกัน
บอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนได้ยินคำพูดของเฉิงโหราโหราก็รู้สึกทน

ไม่ไหวแล้วเช่นกัน ตอนนี้ได้ยินคำพูดของเลขาหลิวแล้ว จึงเดิน

ไปทางด้านหน้า ทั้งสองคนจับตัวเฉิงโหรว โหรวขึ้นมาแล้วเดิน

ออกไปทางด้านนอก โดยไม่ได้มีความเกรงใจอีกต่อไปแล้ว กับ คนแบบนี้ไม่จําเป็นต้องมีความเกรงใจแล้วจริงๆ เนื่องจากว่าให้ความเกรงใจ ให้เกียรติเธอแล้วแต่เธอกลับไม่ คิดจะสนใจเอง

“เดี๋ยวก่อน รอเดี่ยว พวกคุณจะมาทำกับเจ้าหญิงของพวกเรา แบบนี้ไม่ได้นะ” เจิ้งฉงที่เมื่อครูรู้สึกตกตะลึงไปกับทฤษฎีของเฉิง โหรว โหรวอยู่นั้น ลืมไปแล้วว่าตัวเองอยู่ที่ไหน ตอนนี้เห็นบอร์ดี้ การ์ดทั้งสองคนจับตัวเฉิงโหราโหราเดินออกไปทางด้านนอก หลังจากที่สติเขากลับมาแล้วนั้นก็คิดที่จะขวางเอาไว้

ถ้าหากเฉิงโหราโหรวถูกจับตัวออกไปแบบนี้ ต่อไปในองค์กร โกสต์ซิตี้ก็สามารถยืนหยัดได้ยาก แล้วก็จะเป็นการสร้างบารมี ได้ยากด้วยเช่นกัน

ที่องค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าหากคุณมีความสามารถทำให้คนอื่น ศรัทธาและเชื่อถือ ต่อให้คุณมีสถานะที่สูงส่ง ก็ไม่มีประโยชน์ เช่นกัน

“ทำไมครับ? คุณก็อยากจะให้ผมเรียกบอร์ดี้การ์ดมาเอาคุณ ออกไปเหมือนกันใช่ไหม? ผมรู้ว่าพวกคุณคนขององค์กรโกสต์ ซิตี้ล้วนแต่เก่งมากกันทั้งนั้น แต่บอร์ดี้การ์ดของบริษัทตระกูลเย่ กรุ๊ปก็โหดเหมือนกันนะ คุณจะลองดูไหม?” เลขาหลวขวางอยู่ตรงหน้าเจิ้งฉง ความเกรงใจที่มีก่อนหน้านี้ไม่หลงเหลืออยู่เลย แม้แต่นิดเดียว เจ้าหญิงขององค์กรพวกเขาก็เอาตัวออกไปแล้ว นับประสาอะไรกับคนนี้กัน?

ถึงอย่างไรหลังจากเรื่องราวในวันนี้ ท่านประธานของเขากับ องค์กรโกสต์ซิตี้นับว่าจบลงแล้ว ต่อไปก็กำหนดให้เป็นศัตรูกัน อีกทั้งยังเป็นความสัมพันธ์ทางด้านศัตรูกันอย่างกระจ่างแจ้งอีก ด้วย เพราะฉะนั้น เขายังจะกลัวอะไรอีก

เจิ้งฉงมองไปยังเลขาหลิว แล้วอึ้งไปเล็กน้อย เขาไม่ได้เอ่ย ออกมาอีก ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่อยากจะก่อเรื่อง ให้น่า อับอายเกินไปด้วย อย่างน้อยเขาก็ไม่สามารถทำให้ตัวเองสุดจะ ทนเกินไปได้!!

“เจิ้งฉง คุณรีบมาช่วยฉันสิ พวกเขาจะจับฉันโยนออกไปจริงๆ แล้วนะ” เฉิงโหรว โหรวถูกบอร์ดี้การ์ดสองคนเอาตัวออกไปทาง ด้านนอกห้องรับรองแขก แล้วถึงได้ดึงสติกลับมา รับรู้ว่าพวกเขา จะจับเธอโยนออกไปข้างนอกจริงๆแล้ว

เวลานี้เธอไม่ได้มีลักษณะที่ขู่เข็ญเย่ซื้อเฉินและเลขาหลิว เหมือนเมื่อครู่นี้ ตอนนี้เธอรู้สึกตื่นตระหนกไปหมดแล้ว รู้สึกกลัว ขึ้นมา

เธอจะมาถูกคนจับโยนออกไปแบบนี้ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด ตอน นี้เธอเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ ถ้าหากเธอถูกจับโยน ออกไป ก็คงขายหน้าน่าดู

เวลานี้เจิ้งฉงถูกเลขาหลิวขวางเอาไว้ เขาได้ยินเสียงร้องให้ช่วยของเฉิง โหรวโหรว ดวงตาคู่นั้นกะพริบอย่างรวดเร็ว : “เลขา หลิว คุณปล่อยเจ้าหญิงของพวกเราก่อนได้ไหม ผมจะพาเธอออก ไปเอง เลขาหลิววางใจได้ ผมจะพาเธอออกไปเดี๋ยวนี้แหล่ะ”

เจิ้งฉงไม่อยากให้แผนการทั้งหมดที่เขาตั้งใจเอาไว้ต้องเสีย เปล่า

หางคิ้วของเลขาหลิวเลิกขึ้นเล็กน้อย มองเขากึ่งๆหัวเราะ “จะรีบไปทำไมล่ะครับ?”

“เลขาหลิว ถึงอย่างไรเธอก็เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ ตอนนี้หัวหน้าของพวกเราอยู่ที่เมือง เรื่องนี้ถ้าหากให้หัวหน้า ของพวกเรารู้เข้า เกรงว่าจะไม่ดีต่อใครทั้งนั้น เวลานี้เจิ้งฉง ทำได้เพียงต้องเอ่ยถึงหัวหน้า แต่ตอนที่เจิ้งฉงพูดออกมานั้น ความจริงแล้วในใจก็รู้สึกใจไม่สู้ดีนัก

เนื่องจากว่าในใจของเขานั้นรู้ดีว่าหัวหน้าไม่ได้ใส่ใจอยู่แล้ว หัวหน้าไม่ได้สนใจเรื่องของเฉิงโหรว โหรวเลยอีกด้วย

“คุณกำลังขู่ผม?” ดวงตาของเลขาหลิวหรี่ตาลงเล็กน้อย : “ ผมก็เท่ากับบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปของเราด้วย แล้วก็เป็นการขู่ ท่านประธานของเรา ท่านประธานของพวกเราเกลียดการถูกคน ข่มขู่มากที่สุด บัญชีนี้ผมจะจำเอาไว้แทนคุณเอง คุณวางใจได้ ผมจะบอกท่านประธานของผมให้อยู่แล้ว”

“ส่วนหัวหน้าแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ที่คุณพูดมานั้น ไม่ว่าเขาคิด จะทำอะไรก็ให้เขาลงมือได้เลย ท่านประธานของเรากลัวว่าเขา จะทำไม่ได้เสียด้วยซ้ำ?”
ช่วงสองสามวันนี้เลขาหลิวก็ได้ยินเรื่องของหัวหน้าแห่งองค์กร โกสต์ซิตี้มาไม่น้อยอีกด้วย รู้ความเก่งกาจของหัวหน้าคนนั้น แต่ ในตอนนี้ จะต้องเสียอำนาจไปไม่ได้อย่างแน่นอน

“เจิ้งฉง คุณรีบมาช่วยฉันสิ ไม่อย่างนั้นฉันจะถูกพวกเขาโยน ออกไปจริงๆแล้วนะ” เวลานี้เฉิง โหรว โหรวถูกพาตัวออกไปไกล แล้ว เพียงแต่เสียงแหลมๆของเธอนั้นยังคงดังขึ้นมาอย่างชัดเจน มากอีกด้วย

“เลขาหลิว คุณว่าเอาแบบนี้ได้ไหม? เรื่องราวในวันนี้ ทำเป็น เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยก็ได้ คุณปล่อยตัวเจ้าหญิงของพวก เราไป แล้วทําเหมือนพวกเราไม่ได้มาที่นี่ ผมรับประกันว่าองค์กร ของเราจะไม่มาหาเรื่องใดๆกับบริษัทตระกูลเยกรุ๊ปอย่างเด็ด ขาด” ในสถานการณ์เช่นนี้ เจิ้งฉงทำได้เพียงต้องยอมอ่อนให้

“ทําไมครับ? บริษัทตระกูลเยกรุ๊ปจะต้องกลัวพวกคุณด้วย อย่างนั้นหรือ?” เลขาหลิวส่งเสียงหัวเราะเยาะออกมา ดวงตาที่ มองไปยังเจิ้งฉงนั้นแฝงความเย้ยหยันเอาไว้อย่างชัดเจน สองคน นี้ พวกเขาพูดออกมาแล้วเชื่อได้หรืออย่างไรกัน?

เจิ้งฉงคนนี้ดูแล้วก็เป็นพวกคนเจ้าคิดเจ้าแค้น คนขององค์กร โกสต์ซิตี้เดิมทีแล้วก็คอยแต่หาเรื่องคุณผู้หญิงอยู่ตลอด วันนี้ เจิ้งฉงได้รับความโมโหนี้จากตระกูลเย่ไปแล้วจะไม่มาแก้แค้น อย่างนั้นหรือ?

คำพูดนี้ของเจิ้งฉงไปหลอกผี ผีก็ยังไม่เชื่อเลยเสียด้วยซ้ำ ในเมื่อเรื่องราววันนี้เป็นแบบนี้แล้วนั้น เป็นไปไม่ได้เลยที่เลขาหลิวจะเชื่อคำพูดโกหกของเจิ้งฉง

บอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนคงจะพาเฉิงโหราโหรวเข้าไปในลิฟต์ เสียงร้องเรียกให้ช่วยเสียงแหลมๆของเธอนั้นถึงได้หายไปใน ที่สุด

ในใจของเจิ้งฉงนั้นร้อนรนมาก แต่กลับเข้าใจอยู่เช่นกัน เรื่อง ราวได้ข้อสรุปมาแล้ว ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้แล้ว

วันนี้เขาไม่ควรพาเฉิงโหราโหรามาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปเลย จริงๆ

บอร์ดี้การ์ดทั้งสองคนเอาตัวเฉิงโหราโหรวลงมาทางด้านล่าง หลังจากนั้นก็ลากเธอไปที่หน้าประตูแล้วโยนออกไป