บทที่ 1156 วิธีการของคุณชายสามเย่ มีความระมัดระวัง สูง (2)

เขาเอเฉันเคยกลัวเสียที่ไหนกัน?

“เยซื้อเฉิน ฉันจริงใจนะ ฉันอยากจะแต่งงานกับคุณจริงๆ ฉัน แต่งงานกับคุณได้จริงๆ ฉันไม่ได้หลอกคุณนะ แล้วฉันก็จะไม่ หลอกคูณด้วย คุณเชื่อฉันสิ ว่าฉันจริงใจนะ” เนื่องจากว่าเฉิงโหร วโหรวคิดเอาไว้ว่าจะยั่วเยซื้อเฉินให้มาอยู่ในมือแล้วก็จะค่อยทิ้ง เขา ดังนั้นจึงคิดว่าเยซือเงินไม่เชื่อความบริสุทธิ์ใจของเธอ

ก่อนหน้านี้เธอเคยมีความคิดแบบนั้น แต่ตอนนี้เธอบริสุทธิ์ใจ แล้วจริงๆ

เยซือเฉินได้ยินคำพูดของเฉิงโหรว โหรวแล้ว ดวงตาที่เยือก

เย็นแวบมองอย่างเย็นชา ถ้าหากไม่กลัวจะสกปรกมือของตัวเอง

ตอนนี้เขาก็จะจับเจ้าหญิงโง่ๆคนนี้โยนออกไปเสียเลย

แน่นอนว่าสำหรับคำพูดของเฉิงโหราโหรวในเวลานี้ เชื่อเฉ นก็ไม่มีการตอบรับใดๆทั้งสิ้น

“เย่ซื้อเฉินคุณไปได้ยินอะไรมาใช่ไหม? ก็เลยเข้าใจผิด? เยซือเฉิน คุณเชื่อฉัน คุณต้องเชื่อฉันนะ ฉันยอมรับว่าก่อนหน้านี้ ฉันมีความคิดที่ว่าจะยั่วยวนคุณให้มาอยู่ในกำมือก่อนแล้วค่อย ทิ้งคุณ…….. เฉิงโหราโหรวคิดว่าเยซื้อเฉินไปได้ยินอะไรมาก่อน แล้ว ถึงแม้ว่าเธอเคยพูดความคิดแบบนั้นกับไปหยิง แต่เชื่อเฉันไม่ใช่ว่าเก่งมากหรอกหรือ? ไม่แน่ว่าจะได้ยินเรื่องอะไรมา ก่อนแล้วก็ได้?

ดังนั้นเฉิงโหรว โหรวเพื่อเป็นการแสดงความบริสุทธิ์ใจของตัว เองออกมา จึงตัดสินใจสารภาพความจริง เพื่อรับความเชื่อใจ ของเยอเงิน

เจิ้งฉงได้ยินคําพูดของเฉิงโหราโหราแล้ว ก็รู้สึกตกตะลึง ดวงตาคู่นั้นของเจิ้งฉงมองไปยังเฉิง โหรว โหรว แล้วจ้องมองเธอ เอาไว้ สายตานั้นเหมือนกับเห็นสัตว์ประหลาดอย่างไรอย่างนั้น

ตอนนี้เยซือเฉิน โมโหเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เย่ซื้อเฉินได้ให้ บอร์ดี้การ์ดมาจับตัวพวกเขาโยนออกไป ไม่คิดว่าตอนนี้เฉิงโหร วโหรวจะพูดแบบนี้กับเย่ซื้อเฉิน

เฉิงโหรว โหรวบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

เธอไม่ต้องการชีวิตตัวเองแล้วใช่ไหม?

เดิมทีเยซื้อเฉินที่มีใบหน้าเย็นชาอยู่แล้ว ตอนที่ได้ยินคำพูด ของเฉิง โหรว โหรว ดวงตาก็กะพริบไหวเล็กน้อย ดูแล้วนี่คงจะ เป็นละครฉากใหญ่เสียแล้ว!!

ยั่วยวนเขาให้มาอยู่ในกำมือก่อน หลังจากนั้นค่อยสลัดเขา ทิ้งอย่างนั้นหรือ?

ในสมองของเจ้าหญิงองค์นี้เกรงว่าจะมีแต่ปูนเต็มไปหมดแล้ว หรือเปล่า?!

เลขาหลิวที่เพิ่งพาบอร์ดี้การ์ดมานั้นก็ตกตะลึงไป มุมปากอดที่จะกระตุกขึ้นมาไม่ได้

เมื่อครู่เขาได้ยินอะไร? ได้ยินว่าอะไรกัน?

เมื่อครู่นี้เจ้าหญิงนั่นบอกว่าจะยั่วยวนท่านประธานในมาอยู่ใน กามือก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อยสลัดท่านประธานทิ้งอย่างนั้น หรือ?

พระเจ้า! นี่มันเกิดสถานการณ์อะไรขึ้นกัน?!

ยังจะยั่วยวนท่านประธานของเขาให้มาอยู่ในกำมือ? ใครให้ ความมั่นใจ กับเธอกัน?

และยังคิดที่จะสลัดท่านประธานทั้งหลังจากที่ยั่วยวนได้แล้ว ใครให้ความกล้าขนาดนี้กับเธอ

คนที่กล้าจะสลัดท่านประธานของเขาออกได้นั้น นอกจากคุณผู้

หญิงแล้วก็ไม่มีใครอื่นได้อีกแล้ว!!

เขาออกมาก็ไม่นานนี้ ทำไมถึงได้กลายเป็นแบบนี้ไปได้? เลขา หลิวรู้สึกว่าช่วงเวลาเพียงแค่หนึ่งชั่วโมงกว่า โลกทั้งใบราวกับ เปลี่ยนไปเป็นภาพลวงตาเลยอย่างไรอย่างนั้น

มิน่าล่ะ ท่านประธานถึงได้หาบอร์ดี้การ์ดมาเอาตัวพวกเขา ออกไป

“แต่ฉันได้เห็นคุณครั้งแรกฉันก็เปลี่ยนความคิดแล้ว เพราะว่า ฉันเห็นคุณแวบแรก ฉันก็ชอบคุณแล้ว ชอบคุณมากๆ เพราะ ฉะนั้นฉันจะแต่งงานกับคุณ” แต่เฉิงโหรว โหรวกลับไม่เข้าใจถึง ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากค่าพูดเหล่านั้นของเธอ เธอยังจะแสดงความจริงใจของตัวเองออกมาต่อ

เธอคิดว่าเธอสารภาพกับเย่ซื้อเฉินแล้ว หลังจากนั้นค่อยแสดง ความคิดของตัวเองออกมา เชื่อเงินก็จะเชื่อเธอ และยอมรับเธอ ครั้งนี้เยซือเฉินขี้เกียจแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาเสียด้วยซ้ำ

สําหรับของเล่นที่ปัญญาอ่อนแบบนี้ เขาไม่อยากจะเสียเวลาแล้ว

จริงๆ

“อย่า อย่าเชียวนะครับ” เลขาหลิวรีบเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว เลขาหลิวเข้าใจท่านประธานของตัวเองดี สถานการณ์เช่นนี้ท่าน ประธานจะต้องขี้เกียจพูดอะไรออกมาแล้วอย่างแน่นอน แต่ท่าน ประธานไม่พูด คําพูดบางอย่างเขาก็จําเป็นจะต้องเอ่ยพูดออกมา ให้ชัดเจน หลีกเลี่ยงว่าเจ้าหญิงอะไรนี่จะมาพูดจาเหลวไหลที่นี่ หากรู้ไปถึงหูของคุณผู้หญิงเข้า แล้วทำให้คุณผู้หญิงเข้าใจผิดก็ คงจะไม่ดี

“เจ้าหญิง….ใช่ไหมครับ?” เลขาหลิวเดินมาตรงหน้าของเฉิง โหรว โหราทันที : “ขอให้คุณอย่าชอบท่านประธานของผมเลยนะ ครับ อย่าได้มาทําร้ายท่านประธานของพวกเราเลย

“ฉันจะทำร้ายเขาได้อย่างไร ฉันอยากจะแต่งงานกับเขา ฉัน เป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เชียวนะ เพียงแค่เขา แต่งงานกับฉัน……… เห็นได้ชัดว่าเฉิงโหราโหรวยังไม่เข้าใจ ความหมายของเลขาหลิว ยังคงเน้นย้ำกับความคิดของตัวเอง

“ครับ ครับ คุณคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ท่าน ประธานของเรามีครอบครัวแล้ว ดังนั้น ไม่ว่าคุณคือเจ้าหญิงอะไรขอให้คุณระวังในการกระทำและคำพูดของตัวเองด้วยนะครับ อย่ามาทำร้ายท่านประธานของเราเลย” เลขาหลิวได้พูดออกมา อย่างชัดเจนแล้ว ตรงไปตรงมาเป็นอย่างมาก เขากลัวว่าเจ้า หญิงที่สมองมีปัญหาคนนี้ฟังไม่เข้าใจ

“เท่าที่ฉันรู้มา เยซือเฉินยังไม่ได้แต่งงาน ไม่ ควรจะพูดว่า เขาหย่าแล้ว ดังนั้นตอนนี้เขาก็ยังโสด ไม่ได้มีครอบครัวอะไรเสีย หน่อย เพราะฉะนั้นก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อเรื่องที่ฉันจะแต่งงาน กับเขา” ครั้งนี้เฉิงโหราโหราฟังเข้าใจแล้ว แต่เธอก็ยังคงไม่ยอม ง่ายๆ เยซือเฉินเก่งขนาดนี้ เก่งกว่าหัวหน้าน้อยเสียอีก เธอจะ ต้องแต่งงานกับเยซือเฉินให้ได้อย่างแน่นอน

เลขาหลิวอึ้งไป ดวงตาคู่นั้นมองไปยังเฉิงโหรว โหรว สีหน้า ท่าทางนั้นแปลกไปอยู่บ้าง แล้วจู่ๆเลขาหลิวก็รับรู้ได้ว่าพูดหลัก การและเหตุผลกับเจ้าหญิงองค์นี้แล้ว เหมือนกับการสีซอให้ ควายฟังอย่างไรอย่างนั้น

เวลานี้เยซือเฉินได้ยืนขึ้นเป็นที่เรียบร้อยแล้ว และเดินออกไป ทางด้านนอก เห็นได้ชัดว่าไม่อยากจะสนใจเรื่องที่นี่แล้ว วันนี้ เดิมทีเขาวางแผนเอาไว้ว่าจะไปหาลูกชายและลูกสาวของตัวเอง อีกทั้งวันนี้เป็นถั่วนิ่งก็จะกลับมาจากเมืองขึ้นอีกด้วย เขารับปาก เอาไว้แล้วว่าจะไปรับเธอ

เขาคิดว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้มาที่บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปจะมี เรื่องอะไรเสียอีก เขาคิดว่าจะได้พบอะไรบางอย่าง คิดไม่ถึงเลย ว่าจะเป็นสถานการณ์เช่นนี้
รู้ว่าจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก เขาจะไม่มีทางมาเสียเวลาเป็นอัน ขาด

“พวกนายยังยืนอึ้งอะไรกันอยู่ ยังไม่พาคนออกไปอีก” เลขา หลิวเห็นว่าท่านประธานของตัวเองกำลังเดินไปแล้ว และพูดกับ เจ้าหญิงองค์นี้ไม่ได้ ดังนั้นจึงสั่งให้บอร์ดี้การ์ดมาไล่คนไป และนี่ ก็คือความหมายของท่านประธานด้วย

ตั้งแต่แรกเริ่มก็ไม่ควรจะมาเสียเวลาพูดไร้สาระกับเจ้าหญิง องค์นี้แล้ว ควรจะไล่ออกไปได้แล้ว

บอร์ดี้การ์ดที่มาด้วยกันกับเลขาหลิวนั้นก็อึ้งไปด้วยเช่นกัน ได้ยินคำพูดของเลขาหลิวก็รีบตอบรับ หลังจากนั้นก็เดินไปตรง หน้าเจ๋งฉงและเฉิงโหราโหรว : “เชิญทั้งสองท่านครับ

ท่าทางของบอร์ดี้การ์ดนั้นยังนับว่ามีความเกรงใจอยู่บ้าง ถึง แม้ว่าท่านประธานจะบอกว่าให้เอาคนออกไป แต่ไม่ลงมือได้ พวกเขาก็จะพยายามไม่ลงมือ

“เย่ซื้อเฉิน คุณจะทําแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ ฉันไม่ไป คุณต้อง

ฟังฉันพูดให้จบก่อน เพียงแค่คุณแต่งงานกับฉัน ฉันจะทำให้คุณ

ได้ในสิ่งที่คุณต้องการทั้งหมด” เฉิงโหรวโหรวเวลานี้ไม่รู้ว่าไป

เอาความมั่นใจมาจากที่ไหน ไม่คิดว่าจะมาคุยโวโอ้อวดต่อหน้า

เยซือเฉินอย่างไม่มีที่สิ้นสุดแบบนี้ อาจจะเป็นเพราะว่าเห็นว่า

เย่ซือเฉินจะออกไป และบอร์ดี้การ์ดก็มาไล่เธอจริงๆ ดังนั้นเธอจึง

รู้สึกร้อนใจเป็นอย่างมาก

เย่ซื้อเฉินไม่แม้แต่จะหยุดเดิน ไม่ได้มองเฉิงโหรวโหรว แล้วเดินออกไปเลย

“เย่ชื่อเฉิน คุณจะต้องเสียใจ ฉันจะทำให้คุณต้องมาเสียใจ ทีหลัง” เฉิงโหรว โหราเห็นว่าเยซื้อเฉินไม่ได้สะทกสะท้านอะไรกับ คําพูดของเธอ ยังคงเดินจากไปแล้ว เธอก็ยิ่งรู้สึกร้อนรน แล้วเอ่ย พูดคำพูดขู่ออกมา

“เย่ซื้อเฉิน ถึงตอนนั้นคุณจะต้องรู้สึกเสียใจแล้วก็มาขอร้องฉัน ฉันจะไม่ตอบรับคุณง่ายๆแบบนั้นแล้วนะ” เวลานี้เฉิงโหราโหรว ไม่รู้ว่าคิดอย่างไร แล้วก็ไม่รู้ด้วยว่าเพื่อเป็นการกู้หน้าของเธอ กลับมา หรือในใจของเธอคิดแบบนี้จริงๆ