บทที่ 1146 คุณชายสามเย่ภาคภูมิใจมาก (2)

“ความเป็นจริงพวกเราไม่รู้ว่าเป็นเรื่องอะไร ผมกับพี่สองเพิ่ง เดาว่าหรือจะเพราะพี่สะใภ้สามทิ้งพี่สาม พี่สามอารมณ์ไม่ดี ดัง นั้นก็เลยชวนพวกเราออกมาดื่ม” สีจื้อธิบายยาวเหยียด

“จริงเหรอ? พี่สะใภ้สามทิ้งพี่สามแล้ว?” ดวงตาของเสี่ยว เบิกกว้างอย่างรวดเร็ว ใบหน้าแสดงความคาดไม่ถึงอย่าง ชัดเจน แต่ว่าสิ่งที่มากไปกว่านั้นคือดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น มากกว่าคุณชายสองโจวอย่างเห็นได้ชัด : “ถ้าเป็นเรื่องจริง ไม่ เสียแรงที่พวกเรามากลางดึกแบบนี้ เรื่องสนุกๆแบบนี้ต้องดู แน่นอน”

“เบาเสียงหน่อย นายไม่กลัวว่าพี่สามกำลังมาพอดี แล้วพี่สาม ได้ยินเข้าหรือไง” สีถลึงตามองเสียวครู่หนึ่ง อีกอย่าง พี่ สามถูกพี่สะใภ้สามทั้ง นายมีความสุขมากขนาดนี้เลยเหรอ?”

“ฉันอยากจะเห็นสภาพหลังจากที่สามถูกพี่สะใภ้สามทิ้งว่า เป็นยังไง?” ใบหน้าของเสี่ยวในเวลานี้เคล้าไปด้วยรอยยิ้ม อย่างชัดเจน แต่ว่าเสียงของเขาเบาลงมา เสี่ยวเป็นกังวลว่าคุณ ชายสามเย็จะผ่านมาได้ยินสิ่งที่เขาพูดพอดี

“เรื่องมันร้ายแรงขนาดนี้จริงๆเหรอ?” คุณชายห้านิ่งฟังบท สนทนาของพวกเขา ขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายังคงสงสัย

ความสัมพันธ์ของพี่สามกับพี่สะใภ้สามในตอนนี้ดีมากไม่ใช่ เหรอ?
“พี่สามจะดื่มเหล้าเพื่อลืมความทุกข์แล้ว เรื่องนี้ต้องร้ยาแรง มาก พี่สามดื่มเพื่อลืมความทุกข์ พวกนายจินตนาการภาพนั้นได้ ไหม? คราวที่แล้วพี่สะใภ้สามหย่ากับพี่สาม พี่สามยังไม่เห็นจะ ดื่มเหล้าเพื่อลืมความทุกข์เลย” เสี่ยวส่ายหน้าด้วยความ โอเวอร์ : “เฮ้อ พี่สามน่าสงสารจริงๆ…….

เพียงแต่เวลานี้ รอยยิ้มบนใบหน้าของเสียวอีกว้างยิ่งกว่า เดิม “คิดไม่ถึงว่าพี่สามจะมีวันนี้

“พวกนายแต่ละคนไม่มีความเห็นอกเห็นใจเลยจริงๆ พี่สาม ถูกทิ้งแล้ว พวกนายแต่ละคนมารอดูเรื่องสนุกๆเนี่ยนะ?” คุณ ชายห้าจึงเห็นสีหน้าของเสียว อดไม่ได้ที่จะส่ายหน้าไปมา

“พี่ห้า พี่ไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์ที่พบเจอยากมากเหรอ?

ทำให้พี่กระทบกระเทือนจิตใจอย่างแรง เรียกพวกเราออกมาดื่ม

เหล้าเพื่อลืมความทุกข์ สถานการณ์แบบนี้พี่เคยเห็นมาก่อนเห

รอ? พี่รับประกันได้เหรอว่าหลังจากนี้จะได้เจออีก? พบเจอเรื่อง

มหัศจรรย์แบบนี้ พี่ไม่อยากดูหน่อยเหรอ? โอกาสแบบนี้ถ้า

พลาดไปแล้วก็ไม่มีละนะ” เสี่ยวชีวิเคราะห์ให้คุณชายห้านิ่งฟัง

ด้วยความจริงจัง

“นายพูดมีหลักการ” คุณชายห้านิ่งฟังคำพูดของเสี่ยวจบอด ไม่ได้ที่จะพยักหน้า

“ดังนั้น พวกเรามาดูเรื่องสนุกๆกันก่อนแล้วค่อยว่ากัน สำหรับ เรื่องต่อจากนี้ พวกเราไม่ต้องกังวลแล้ว พี่สามต้องกังวลคน เดียว” เสี่ยว ตัดสินด้วยความดีอกดีใจ ไม่ว่าอย่างไร เรื่องสนุกๆ ให้จบก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ครั้งนี้ ไม่มีใครเสนอความคิดเห็นอื่น เห็นได้ชัดว่าตอนนี้คนทั้ง สี่ที่อยู่ในเหตุการณ์ไม่มากก็น้อยล้วนมีความคิดอยากจะดูเรื่อง สนุกๆของคุณชายสามเ

“เฮ้อ ทำไมพี่ใหญ่ไม่มา? ช่วงนี้พี่ใหญ่อยู่ที่เมือง A ตลอด เวลา ด้วยความเร็วของพี่ใหญ่น่าจะรีบมาแล้วไม่ใช่เหรอ?” คุณ ชายห้านิ่งไม่เห็นถึงหลิน อดไม่ได้ที่จะสงสัย : “พี่สามคงไม่ได้ บอกพี่ใหญ่รึเปล่า?”

คนอื่นๆฟังคำพูดของคุณชายห้าถึงแล้วหยุดชะงัก

“พี่สะใภ้สามเป็นน้องสาวของพี่ใหญ่ พี่สะใภ้สามทิ้งพี่สาม เวลานี้เรียกพี่ใหญ่มาคงจะกระอักกระอ่วนอย่างมาก ดังนั้น สามน่าจะไม่ได้เรียกพี่ใหญ่มา” เสียวช่วยทุกคนวิเคราะห์อีก ครั้ง

“คงไม่ใช่หรอก? หรือว่าพี่สะใภ้สามทิ้งพี่สามไปแล้วจริงๆเห รอ?” สีจี้หยุดชะงัก จากนั้นร้องตะโกน ถึงแม้เมื่อกี้เขาจะคาดเดา แบบนี้ แต่ความเป็นจริงเขาไม่เชื่อการคาดเดาแบบนั้น

สีเองก็เข้าใจ ความเป็นจริงเมื่อกี้ทุกคนไม่เชื่อความเป็นไป ได้นั้นเท่าไหร่ ส่วนมากก็แค่ล้อเล่นเท่านั้น แต่ว่าตอนนี้พี่สามไม่ ได้เรียกพี่ใหญ่มา ทำให้สิ่งที่เขาคาดเดาเมื่อกี้มีความเป็นไปได้ มากยิ่งขึ้น

เพราะถึงอย่างไรพี่ใหญ่กับพี่สามก็สนิทกันที่สุด ร่วมกับความ สัมพันธ์ของพี่สะใภ้สามในตอนนี้ พี่สามไม่มีเหตุผลที่จะบอกพวกเขาแล้วไม่บอกพี่ใหญ่

ครั้งนี้ ทุกคนไม่ได้พูดอะไรอีก แม้แต่เสี่ยวซีก็ยังคงเงียบ ถึงแม้ เมื่อกี้เขาจะบอกว่าอยากดูเรื่องสนุกๆของพี่สาม แต่ถ้าเกิดเรื่อง แบบนั้นขึ้นจริงๆ เขาคงทำใจดูอย่างเดียวไม่ได้แน่ๆ

“โทรถามพี่ใหญ่ดูดีไหม?” คุณชายห้างทำลายความเงียบ เป็นคนแรก : “หรือว่าพี่ใหญ่อยู่ระหว่างทาง ยังมาไม่ถึง? ฉัน โทรไปถามพี่ใหญ่จะได้ลองเชิงพี่ใหญ่ดูหน่อย

“นายระวังคำพูดหน่อย” คุณชายสองโจ๋วพูดเตือนเสียงเบา

“วางใจเถอะ ฉันรู้ว่าควรจะพูดยังไง” ในฐานะที่คุณชายห้าง เป็นหัวหน้าสำนักงานตำรวจ แน่นอนว่าย่อมมีทักษะในการพูด อยู่บ้าง

คุณชายห้านิ่งหยิบโทรศัพท์ออกมา โทรหาถึงหลิน “ฮัลโหล น้องห้า มีเรื่องอะไร?” เสียงรอสายดังขึ้นสองครั้ง

ปลายสาย รับแล้ว เสียงของถังหลินดังขึ้น

“พี่ใหญ่ พี่อยู่ไหน?” คุณชายห้านิ่งกวาดมองไปที่ทุกคน จาก นั้นแสร้งเป็นถามอย่างไม่ใส่ใจ

“อยู่บ้าน มีธุระ?” ถังหลินพูดสั้นๆได้ใจความเหมือนเดิม

“อยู่บ้านตระกูลถัง?” คุณชายห้านิ่งถามต่อ แต่พอได้ยินถึง หลินบอกว่าอยู่บ้าน ภายในใจของเขาก็มั่นใจได้แล้วว่าพี่สามไม่ ได้โทรเรียกพี่ใหญ่มา
“เปล่า ที่บริษัทมีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวจัดการเสร็จ ก็อยู่ที่นี่ล่ะ” เป็นเรื่องยากที่ถังหลินจะอธิบายยาวเหยียดแบบนี้: “ทำไม เกิด เรื่องอะไรขึ้น”

“เปล่า พวกเราไม่ได้รวมตัวกันนานแล้ว หาเวลามารวมตัวกัน หน่อย” คำพูดของคุณชายห้านิ่งนี้เธอเป็นการอธิบาย และยิ่ง เป็นการลองเชิง

“ได้ นายนัดมาเลย ไว้ถึงเวลาโทรหาฉันละกัน” ถังหลินตอบ อย่างรวดเร็ว เดิมทีการที่พวกเขานัดรวมตัวกันก็เป็นเรื่องปกติ อยู่แล้ว

“ได้ ผมนัดทุกคนแล้วจะโทรหาพี่ใหญ่ก็แล้วกัน ถ้าอย่างนั้น แค่นี้ก่อนนะ” คุณชายห้านิ่งกลัวถังหลินจะจับพิรุธได้ และไม่กล้า พูดอะไรมาก จึงวางสาย

“ดูท่า พี่สามไม่ได้บอกให้พี่ใหญ่มาจริงๆด้วย” หลังจากคุณ

ชายห้าฉิงวางสาย ก็ประกาศผล

เมื่อกี้คุณชายห้านิ่งเปิดลำโพง ดังนั้นทุกคนจึงได้ยินบท สนทนาเมื่อครู่อย่างชัดเจน แน่นอนว่าต่างก็เข้าใจกันหมดแล้ว

“ดังนั้นพี่สะใภ้สามทิ้งพี่สามจริงๆ ดังนั้นพี่สามก็เลยออกมา ดื่มเหล้าเพื่อลืมความทุกข์ พี่สามถึงขั้นไม่โทรตามพี่ใหญ่? เสี่ยว รีบพูดเสริม

ทุกคนเงียบอีกครั้ง ถ้าวิเคราะห์แบบนี้ คล้ายว่าจะมีความเป็น ไปได้จริงๆ
เป็นเวลาอันประจวบเหมาะ ประตูห้องถูกเปิด เย่อเฉินเดิน เข้ามา

สายตาของทุกคนจับจ้องไปยังคุณชายสามเยที่เปิดประตูเข้า มา เพราะคุณชายสามเย่มาได้เวลาพอดี ทุกคนยังไม่ทันได้เก็บ สีหน้า ดังนั้นสีหน้าของพวกเขาจึงมีความเห็นอกเห็นใจไม่มากก็ น้อย

เชื่อเงินสบตาทุกคน ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ทำไมพวกเขาต้อง มองตนแบบนี้ด้วย?

“พี่สาม พี่มาแล้ว” เสี่ยวที่เดิมทีอยากจะดูเรื่องสนุกๆรีบวิ่ง มา จากนั้นดึงตัวคุณชายสามเย่เข้าไป “พี่สาม มา พวกเราดื่ม เป็นเพื่อนพี่เอง”

“ใช่ พี่สาม คืนนี้พวกเราจะดื่มเป็นเพื่อนพี่เอง ไม่เมาไม่กลับ” คุณชายห้านิ่งพูดสนับสนุนเสี่ยว