บทที่ 1144 ความโอ้อวดของคุณชายสามเย่ (3)

ถึงแม้เยซือเฉินจะรู้ว่าเขาเป็นใคร แต่ว่าไม่ได้ยอมรับในตัว เขา ทั้งยังไม่เคยเรียกเขามาก่อน

แน่นอว่าเขาเองก็ไม่เคยเรียกเยซือเฉินมาก่อน

ในสถานการณ์แบบนั้น ไม่ถือว่าเป็นการยอมรับเป็นพ่อลูก อีก ทั้งเย่ซื้อเฉินก็ไม่ชอบเขา เกรงว่าเยซื้อเฉินไม่อยากยอมรับเขาที่ เป็นลูกชายคนนี้

แต่ว่า ตอนที่ถังจื่อไม่สบตากับดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยความ คาดหวังของถังจื่อซี เขาไม่อยากทำให้น้องสาวต้องผิดหวัง เขา จึงพยักหน้าช้าๆ

อย่างน้อยเชื่อเงินก็รู้ถึงการมีอยู่ของเขา เขากับเชื่อเงินก็ เจอหน้ากันแล้ว ถือว่ายอมรับเป็นพ่อลูกกันแล้ว

“ดีจังเลยค่ะ ดีจังเลย ในเมื่อพี่กับพ่อยอมรับเป็นพ่อลูกกันแล้ว ถ้าอย่างนั้นครอบครัวของเราก็อยู่ด้วยกันได้แล้ว” ถังจื่อเห็นพี่ ชายพยักหน้ายอมรับ ร้องตะโกนด้วยความดีใจ เธอรอคอยสิ่งนี้ มานาน รอมานาน

ถังจื่อไม่ได้ยินคำว่าครอบครัวของรา นัยน์ตาของเขาฉายแสง แวววับอย่างรวดเร็ว ใบหน้าเล็กๆดูหม่นหมองอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้เยซื้อเฉินจะรู้ถึงการมีอยู่ของเขา แต่ว่าเชื่อเงินไม่ชอบ เขา ดังนั้นครอบครัวของเราไม่ได้รวมเขาไปด้วย
“พอได้แล้ว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว รีบนอนเถอะ ถังซื้อไม่ไม่ อยากพูดเรื่องนี้อีกแล้ว เพราะเรื่องนี้ทำให้เขาหงุดหงิด เขากลัว ตัวเองจะทนไม่ไหว แล้วน้องจะสังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ

“ค่ะๆ” ถังจื่อซีพยักหน้าติดต่อกัน ตอบด้วยความว่านอนสอน ง่าย ดึกมากอยู่แล้ว เธอรอพี่ชายกลับมา ไม่อย่างนั้นเข้านอนไป นานแล้ว

“หนูจะโทรหาคุณพ่อก่อน” ถังจื่อหมุนตัวหันหลัง แล้วหยุด ลง เธอเกือบลืมเรื่องสำคัญที่สุดเรื่องหนึ่ง เธอจะโทรหาพ่อ ก่อน หน้านี้เพราะต้องปิดบังพี่ชาย เธอจึงไม่ค่อยได้โทรหาพ่อ

“ตอนนี้เขาน่าจะอยู่ระหว่างทางกลับไป กำลังขับรถอยู่ไม่ สะดวกรับสาย” นัยน์ตาของถังจื่อ โม่ฉายแสงแวววับ เขานึกขึ้น ได้ว่าเมื่อกี้เยซือเฉินเพิ่งส่งเขากลับมา ต้องใช้เวลาในการกลับ ไป ดังนั้นตอนนี้ต้องกำลังขับรถอยู่แน่นอน

“จริงด้วยๆ พี่ชายพูดถูก เวลาขับรถรับโทรศัพท์ไม่ได้ ถ้า

อย่างนั้นหนูส่งข้อความไปหาพ่อแล้วกันค่ะ” ถังจื่อซีรีบพยักหน้า

“คุณพ่อคะ หนูคือจื่อลูกรักของคุณพ่อ คุณพ่อกับพี่ชาย ยอมรับเป็นพ่อลูกกันแล้ว จื่อซีดีใจมาก คุณพ่อเองก็คงจะดีใจ มากแน่ๆ ใช่ไหมคะ เอซีไม่ได้ตั้งใจปิดบังคุณพ่อ เพียงแต่ ว่า……” ถังจื่อหยุดพูด เธอรู้สึกว่าตอนนี้ไม่ควรบอกว่าพี่ชายไม่ ให้เธอพูด เพราะถึงอย่างไรพี่ชายกับคุณพ่อก็เพิ่งยอมรับเป็นพ่อ ลูกกัน เธอไม่มีวันยอมให้เกิดเรื่องเข้าใจผิดระหว่างพ่อกับพี่ แน่นอน
“จื่อซีกับพี่ชายอยากจะเซอร์ไพรส์คุณพ่อ คุณพ่อเซอร์ไพรส์ ไหมคะ? ดีใจรึเปล่า?” เด็กน้อยถึงจื่อ เป็นเด็กฉลาด ดังนั้นจึง เปลี่ยนเรื่องได้ดีมาก

ถังจื่อ โม่เงยหน้าขึ้นมองถังจื่อซี ภายในใจหวั่นไหวเล็กน้อย น้องสาวของเขามีความเป็นผู้ใหญ่มาโดยตลอด ทั้งยังช่างเอา อกเอาใจ อีกทั้งขอแค่มีน้องสาวยาว มักจะทําให้บรรยากาศ เปลี่ยนเป็นผ่อนคลาย ทำให้ทุกอย่างผ่อนคลายและมีความสุข

ข้อนี้ เขาเทียบกับน้องสาวไม่ได้

ถึงจื่อโม่เองก็อยากรู้ว่าเยซื้อเฉินจะตอบยังไง?

เยซือเฉินจะเซอร์ไพรส์ไหม? จะดีใจไหม?

แต่ว่า ถังอโม่คิดขึ้นได้ว่าเชื่อเป็นกำลังขับรถอยู่ น่าจะไม่ ตอบเร็วขนาดนั้น

“จื่อซี ไปนอนก่อนเถอะ” ถังจื่อไม่มองดูเวลา ตอนนี้ดึกมาก แล้ว ตอนที่เขากลับมาไม่เห็นคุณปู่ทวดกับคุณย่าทวด คุณปู่ทวด และคุณย่าทวดเข้านอนแล้ว

“หนูรอคุณพ่อตอบข้อความหนูค่ะ” ถังจื่อถือ โทรศัพท์เอาไว้ ดวงตากลมดตจับจ้องไปที่โทรศัพท์

“เขากำลังขับรถอยู่ คงไม่มีเวลาตอบแน่ๆ ไปนอนก่อนเถอะ ดึกมากแล้ว” ถังจื่อ โม่เองก็มองไปที่โทรศัพท์ของถังจื่อ ความ เป็นจริงเขาเองก็อยากฟังว่าเยซื้อเฉินจะตอบอย่างไร แต่ว่า…….

เพียงแต่ว่า ในเวลานี้เอง เสียงโทรศัพท์ของถังจื่อซีดังขึ้นกะทันหัน เป็นเสียงแจ้งเตือนของข้อความ

“”คุณพ่อตอบกลับมาแล้ว” ใบหน้าของถังจื่อซีเปื้อนไปด้วย รอยยิ้ม เธอรีบเปิดโทรศัพท์ เห็นข้อความเสียงที่เชื่อเงินตอบ กลับมา ยิ้มอย่างมีความสุขยิ่งกว่าเดิม

นัยน์ตาของถังจื่อไม่ฉายแสงแวววับ เย่ซือเงินตอบข้อความ เร็วจริงๆ เชื่อเป็นกำลังขับรถอยู่ไม่ใช่เหรอ

ถังจื่อซีเปิดข้อความเสียงที่เย่ซือเฉินตอบกลับมา

“คุณพ่อเซอร์ไพรส์มากค่ะ และคุณพ่อก็ดีใจมาก ขอบคุณนะ คะลูกรัก ขอบคุณสำหรับเซอร์ไพรส์ที่พวกลูกๆทำให้พ่อ” เสียง ของเย่อเฉินอ่อนโยนอย่างมาก แต่หากตั้งใจว่า ไม่อยากที่จะ ฟังออกว่าเสียงที่อ่อนโยนของเขาเคล้าไปด้วยอารมณ์มากมาย

“พี่คะ คุณพ่อบอกว่าเซอร์ไพรส์มากค่ะ ดีใจมาก” หลังจาก ถังจื่อฟังข้อความเสียงจบ ก็หันไปบอกพี่ชายของตนเอง “พี่ คะ คุณพ่อบอกว่าดีใจมากที่ได้ยอมรับเป็นพ่อลูกกับพี่ ดังนั้นคุณ พ่อชอบพี่มากคะ”

เวลานี้ถังจ่อยิ้มอย่างมีความสุข ยิ้มสดใสมากเป็นพิเศษ รอยยิ้มของเขามีพลังที่สามารถติดต่อกันได้ ทำให้ถังจื่อไม่ที่ ตอนแรกหงุดหงิดอยู่นั้นอารมณ์ดีขึ้นมาก

อีกทั้งเมื่อกี้ถังจื่อไม่ก็ได้ฟังข้อความเสียงที่เชื่อเงินส่งมาแล้ว เขาได้ยินเชื่อเงินบอกว่าเซอร์ไพรส์มาก ดีใจมาก ถึงแม้เขาจะรู้ ดีว่าเย่ซื้อเฉินไม่ได้พูดกับเขา แต่พอเขาได้ฟังก็ไม่ได้เศร้ามาก เหมือนเมื่อกี้อีกแล้ว
อีกทั้งคําพูดของถังจื่อซีในเวลานี้ เป็นการปลอบโยนเขา น้อง สาวของเขาปลอบโยนคนเก่งจริงๆ

ขอเพียงน้องสาวของเขายินดีที่จะทำ น้องสาวของเขาสามารถ ขายคนอื่น โดยที่ทำให้คนๆนั้นรู้สึกขอบคุณเธอได้ “อืม พี่รู้แล้ว” ถังจื่อ โม่ดีใจไปกับน้องสาวของตนเอง ใบหน้า

ของเขามีรอยยิ้มเล็กน้อย เขาคิดชั่วคราวว่าเพราะเยซื้อเฉันรู้

เรื่องของเขาก็เลยดีใจแล้วกัน

เยซื้อเฉิน ในตอนนี้จอดรถเทียบข้างทาง เป็นลั่วจึงยังอยู่ที่ เมืองจีนไม่กลับมา เขาเพิ่งส่งลูกชายกลับตระกูลถัง เขากลับบ้าน ตอนนี้ต้องนอนไม่หลับแน่ เพราะตอนนี้เขาไม่สามารถทำใจให้ สงบได้ เขาต้องหาอะไรทำ เพื่อผ่อนคลายความดีใจที่อยู่ในใจ ของเขา

เขาเป็นพ่อคนแล้ว ทั้งเขายังมีลูกชายและลูกสาว

เขารู้สึกว่าเขาควรจะบอกเล่าเรื่องที่เขาเป็นพ่อคนให้คนอื่นฟัง ตอนนั้นยอมรับความเป็นพ่อลูกกับถังจื่อซีต้องปิดบังเงินถั่วนิ่ง ดังนั้นจึงไม่สามารถเปิดเผยได้ ความเป็นจริงเขาเก็บเรื่องนี้จน รู้สึกทรมานมาก ตอนนี้ยอมรับความเป็นพ่อลูกับถังจื่อไม่แล้ว เรื่องนี้ไม่จําเป็นต้องปิดบังอีกต่อไป

ดังนั้น เวลานี้คุณชายสามเย่อยากจะบอกให้คนทั้งโลกรู้ เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา กดไปที่รายชื่อในโทรศัพท์ แล้วเริ่ม โทรออก
“ออกมาดื่มกันหน่อย” คนแรกที่เขาโทรหาคือ ทันทีที่ปลาย สายรับสาย ก็พูดออกไปตรงๆหนึ่งประโยค เขาไม่ให้คุณชาย เหลือพื้นที่ในการปฏิเสธ : “เร็วเข้า อีกครึ่งชั่วโมงเจอกันที่เดิม”

หลังจากนั้นคุณชายสามเก็วางสาย

คุณชายสี่จี้มองดูเวลา ถึงแม้ตอนนี้เขายังไม่เข้านอน แต่เขาก็ มีสีหน้าตกตะลึง ดึกขนาดนี้แล้วพี่สามเรียกพวกเขาไปดื่มเหล้า เนี่ยนะ?

อีกทั้งสามยังโทรหาเขา โดยเฉพาะ โทรตามเขาไปดื่มเหล้า กับพี่สาม โดยเฉพาะ!

เมื่อกี้ สามเป็นคนโทรจริงๆเหรอ?

แน่นอน คุณชายสี่ยังไม่รู้ว่าพี่สามของเขาไม่เพียงแต่โทรหา เขา แต่ยังโทรหาอีกหลายคน

ความเป็นจริงแล้วคุณชายสามเย่อยากจะโอ้อวด…….