บทที่ 1119 สถานะของถังจื่อโม่ ทุกคนต่างพากันถึง(1)

เดิมทีก็ใจหายใจคว่ำกันอยู่แล้ว ไม่ใช่สิ ต่างก็อกสั่นขวัญ แขวนกันอยู่แล้วพอมาได้ยินประโยคนี้ของถังจื่อไม่อีก ต่างก็ ตะลึงไปตามๆกัน และภายในใจของทุกคนต่างก็รู้สึกสลดขึ้นมา ทันที

“หนู ? พ่อแม่หนูเป็นใครเหรอ ? “ผ่านไปสักพัก ก็มีคนที่ ได้สติ ถามออกไปเสียงสั่นเทาด้วยความกลัว

ในจังหวะที่คนคนนั้นถามคำถามนี้ออกไปนั้น ก็มีเสียงของคน อื่นๆที่แอบกลืนน้ำลายปะปนอยู่ด้วย ทุกคน ในตอนนี้ต่างก็ ประหม่า และวิตกกังวลมาก

หากให้พวกเขาต้องสู้กันจนตัวตายไปข้างหนึ่ง พวกเขาย่อม ไม่กลัวอยู่แล้ว แต่สถานการณ์ในตอนนี้มันเป็นกรณีพิเศษ นี่เป็น แค่เด็กคนหนึ่ง อีกทั้งสถานะของเด็กคนนี้ก็ไม่ธรรมดา

เมื่อถึงจื่อไม่เห็นท่าทีของพวกเขา มุมปากก็ยกขึ้น คนพวกนี้ ก็ช่างขี้ขลาด คนของเยซื้อเฉินก็ไม่เท่าไรนี่

เมื่อเห็นทุกคนมีท่าทีหวาดกลัว ถังจื่อไม่ก็ตัดสินใจจะขู่พวก เขาไปอีกสักหน่อย แน่นอนว่า ถังอโม่ไม่เพียงแค่อยากจะพูด เท่านั้น แต่ยังจื่อ โม่ยังมีแผนอื่นอีกด้วย

เป้าหมายสูงสุดของถังจื่อ โม่คือคุณชายสามเย่
“พวกนายรู้จักถึงหลินใช่ไหม ? ” ถังจื่อไม่ยื่นมือน้อยๆออก แล้วโบกไปมา เสียงเล็กเสียงน้อยของเขาต้องอยู่ในรถ

แม้เสียงของเขาจะนุ่มนวล และถึงเขาจะเป็นเพียงเด็กอายุห้า ขวบ แต่ทุกคนบนรถที่มองมาที่เขาในตอนนี้ ต่างก็มีท่าที เคร่งขรึมจริงจัง

“รู้ รู้จัก……ทุกคนที่ได้ยินคำถามของถังจือไม่ ต่างก็พยัก หน้า มีใครที่ไม่รู้จักถึงหลินได้ยังไง คุณชายใหญ่ตระกูลถัง ผู้ มีอำนาจเหนือคนผู้ใด

เด็กคนนี้คงไม่ใช่ลูกของถังหลินหรอกใช่ไหม ?

หากพวกเขาลักพาตัวลูกของคุณชายถังมาจริงๆ คุณชายถึง จะปล่อยพวกเขาไว้อย่างนั้นเหรอ ?

เอาหัวแม่เท้าคิดก็ยังคิดได้ว่าไม่มีทาง !!

“หนู หนูเป็นลูกของถังหลินเหรอ ? ” มีใครคนหนึ่งได้สติ อด

ไม่ได้ที่จะถามออกมา

“อ้อ ไม่ใช่ ” ถังจื่อ โม่กะพริบตาปริบๆ จากนั้นก็ตอบออกไป อย่างไม่สะทกสะท้าน ด้วยท่าทีไร้เดียงสา

เห็นได้ชัดว่าทุกคนต่างก็โล่งอก ค่อยยังชั่ว ยังดีหน่อยที่เด็ก คนนี้ไม่ใช่ลูกชายของคุณชายถัง

“พวกนายน่าจะรู้จักคุณหนูใหญ่ตระกูลถังใช่ไหม?”ทุกคนยัง ไม่ทันได้โล่งอกแบบสุดๆ เด็กน้อยถึงจื้อ โม่ก็ยิงอีกหนึ่งคำถามออกมา
คำถามนี้ของถังจือไม่ ทำให้ทุกคนบนรถเหงื่อตกไปตามๆ กัน และมีเสียงสูดลมหายใจปนออกมาด้วย

หากเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณชายถัง แม้ว่าจะเสี่ยงอยู่มาก แต่ คิดว่าคุณชายถังคงไม่ถึงขั้นเอาชีวิตพวกเขา อีกทั้งถึงตอนนั้น พวกเขาก็อาจจะหลบหนีได้ และถ้าหากเด็กคนนี้เป็นลูกของคุณ หนูใหญ่ตระกูลถัง ต้องบรรลัยแน่ๆ

และถึงตอนนั้นต่อให้พวกเขาคิดอยากจะหลบหนีก็คงหนีไม่ พ้น เพราะคุณชายสามเย่เป็นเจ้านายของพวกเขา และคุณหนู ใหญ่ตระกูลถังก็เป็นยอดดวงใจของเจ้านายพวกเขา

“หนู ? หนู ? กับ…..กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นอะไรกัน ? หัวหน้ารู้สึกราวกับเลือดในกายเย็นเฉียบ พูดติดๆขัดๆขึ้นมาใน ทันใด

“ก็สนิทแนบแน่นอยู่พอสมควร “ถังจื่อโมยกยิ้ม พูดสิ่งที่น่าสะ

พรึงออกมาอีกครั้ง

ทันใดนั้นเสียงสูดลมหายใจ ก็ดังขึ้นพร้อมกันอีกครั้ง

“หัวหน้า เรา เราพาตัวเขากลับไปส่งคืนเถอะ ? “ใครคน หนึ่งพูดเสนอแนะออกมาอย่างระแวง ตอนนี้เอากลับไปส่งคืน ก็ น่าจะยังทัน

“พวกนายลักพาตัวฉันมาแล้ว ตอนนี้เอาฉันกลับไปส่งก็ไม่มี ประโยชน์ ฉันจะบอกอะไรให้ ฉันเป็นแขกคนสำคัญของบ้าน ตระกูลถัง พวกนายลักพาตัวฉัน ก็รอได้เลย……”เมื่อถึงจื่อ โม่ ได้ยินว่าพวกเขาจะเอาตัวไปส่ง ก็รีบกลับคำทันที
เย่อเฉิน ให้คนมาลักพาตัวเขา เรื่องนี้จะปล่อยผ่านมันไป ง่ายๆไม่ได้ ดังนั้น เขาไม่ปล่อยให้ทั้งหมดที่ทำมาสูญเปล่าไป แน่

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของถังจื่อโม่ ต่างก็อึ้งกันไปอีกครั้ง แต่ใบหน้าที่จริงจังและหวาดกลัวเมื่อครู่ เห็นชัดว่าจางลงไป อย่างมาก

“ที่แท้ก็เป็นแขกของบ้านตระกูลถัง ตกใจหมดเลย ฉันก็คิด ว่าเป็นลูกของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆซะอีก”

“เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็พอ เป็นแค่ แขกของบ้านตระกูลถัง คงไม่เป็นเรื่องใหญ่โตอะไร ”

ทุกคนที่ได้ยินว่าเป็นเพียงแขกของบ้านตระกูลถัง ต่างก็ โล่ง ใจอย่างเห็นได้ชัด

“เรารีบพาคนไปให้ลูกพี่เถอะ ให้ลูกพี่จัดการเอง” คนเมื่อกี้ที่ แนะนำว่าให้เอาตัวถังจื่อไม่ไปส่งคืนในตอนนี้ก็รีบกลับคำ เหมือนกัน

“ใช่ รีบพาตัวไปให้ลูกพี่เถอะ ขอแค่เราพาตัวไปให้ลูกพี่ได้ แล้ว ก็ถือว่าภารกิจของเราสำเร็จ เรื่องอื่นก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเรา อีก”

ถังจื่อไม่ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา ริมฝีปากก็อดที่จะ กระตุกไม่ได้ คนพวกนี้เป็นคนที่เชื่อเฉินจัดหามาใช่ไหม ? รู้สึก ว่าก็ไม่เท่าไรจริงๆ
“เราจะส่งตัวเขาไปที่ไหน ? เราไม่รู้ว่าลูกพี่อยู่ที่ไหน ท่านก็ ไม่รับสายสักที”

“งั้นก็พาตัวไปไว้ที่องค์กรยมบาลก่อน ท่านน่าจะอยู่ที่องค์กร

ยมบาล ในที่สุดทุกคนต่างก็มีความเห็นตรงกัน รถจึงได้ขับมุ่งตรงไป

ที่องค์กรยมบาล

ถังจื่อ โม่เองก็ไม่ได้พูดอะไรอีก และไม่ได้ก่อความวุ่นวายอะไร ตลอดการเดินทางนั้นเป็นไปอย่างเงียบสงบ ผ่านไปราวๆหนึ่ง ชั่วโมงได้ ในที่สุดก็มาถึงที่องค์กรยมบาล

หลังจากที่รถจอดสนิท ทุกคนต่างก็ลงจากรถ มีเพียงถังจื่อ โม่ที่ยังคงนั่งนิ่งไม่เคลื่อนไหวไปไหน

ก่อนหน้านั้นเป็นต้าชุนที่บังคับพาตัวถังจื่อไม่ขึ้นรถ เพราะถูก กล่าวโทษจากถังจื่อไม่บนรถก่อนหน้านั้น ตอนนี้จึงไม่มีใครกล้า ที่จะแตะต้องตัวถังจื่อโม่ กลัวว่าจะถูกถังจื่อไม่กล่าวหาว่าพวก เขาทําร้ายอีก

พ่อทูนหัวคนนี้ ไม่กล้าแตะแล้วจริงๆ!!

ไม่กล้าแตะ!!

และพวกเขา ในตอนนี้ก็หนีไม่พ้น !!

เพราะพวกเขาเป็นคนลักพาตัวคนมา !

“หนูน้อยถังจื่อโม่ ถึงแล้ว ลงมาเถอะ” ใบหน้าของหัวหน้ายกยิ้ม ใช้เสียงที่เขาคิดว่านุ่มนวลที่สุดเอ่ยเรียกเด็กน้อยถึงจื่อไม่ เด็กน้อยถังจื่อ โม่เหลือบมองเขาแวบหนึ่ง ไม่ได้พูดอะไร และไม่ขยับไปไหน และไม่คิดที่จะลงรถด้วย

“เด็กน้อยถังจื่อโม่ เรามาถึงแล้ว นายอยู่บนรถคนเดียวมันไม่ ปลอดภัย ลงจากรถมาก่อนเถอะ” ในใจของหัวหน้าขมขื่น ไม่ คิดอยากจะหาเรื่องใส่ตัวแบบนี้เลย ?

คราวนี้ถึงจ๋อโม่ ไม่แม้แต่จะมองไปที่หัวหน้า เมินเฉยเหมือน พวกเขาไม่มีตัวตน

“นี่ ? ทำยังไงกันดี ? “หัวหน้าเองก็จนปัญญาแล้ว มองขอ ความช่วยเหลือไปที่คนอื่นๆ

“อุ้มตัวเขาลงมาเถอะ จะปล่อยให้เขาอยู่บนรถคนเดียวได้ยัง ไง” “ใครเป็นคนอุ้ม นายอุ้ม ความร้ายกาจของเด็กคนนี้นายก

เคยเห็นมันมาแล้ว เกิดผิดพลาดขึ้นมาทำไง ?”

เหตุการณ์บนรถก่อนหน้านั้น พวกเขาต่างก็รู้ดี หัวหน้าไม่ได้ ทำอะไรเขาเลย เห็นชัดว่าเขาจงใจสร้างสถานการณ์ เพราะ ฉะนั้นตอนนี้ไม่มีใครกล้าที่จะเข้าไปแตะต้องเด็กน้อยถังจื่อไม่นั้น

“แค่อุ้มลงมา เบาๆหน่อย และนุ่มนวลหน่อย ก็น่าจะไม่มี ปัญหาอะไร”มีใครคนหนึ่งเสนอแนะออกมาเสียงเบา

“งั้นนายก็ไปอุ้มลงมา ”
“ได้ ฉันไปอุ้มก็ได้ ปล่อยเอาไว้แบบนี้ไม่ได้อยู่แล้ว”ชายคน นั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แต่แล้วก็เดินขึ้นรถไป ยื่นมือออก แล้วโอบ ร่าง ง อ ไม่เบาๆ กะจะอุ้มถังจื่อไม่ลงมา เขาเพียงแค่ต้องการ อุ้มเด็กน้อยลงมาเท่านั้น !!