บทที่ 1116 การต่อสู้ของถังไม่ คือพ่อทูนหัว คือปีศาจตัวน้อย (1)

แน่นอนว่าถึงจื้อ เองก็คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน

ที่สุด

ที่น้องสาวพูดนั้นถูก เขาต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนถึงจะรู้ว่าเชื่อ เฉันต้องการจะทำอะไร เขาต้องเป็นฝ่ายเริ่มก่อนถึงจะควบคุมทุก อย่างเอาไว้ได้

เขาจะอยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ได้ เขาก็ไม่อยากที่จะต้องหลบอยู่แต่ ในห้องแบบนี้ เขาหลบอยู่แต่ในห้องมาสองวันกับอีกหนึ่งคืนแล้ว เขาอึดอัดจะตายอยู่แล้ว ยังดีที่มีน้องสาวอยู่เป็นเพื่อน

เด็กน้อยถังอโม่รู้ดีว่าแอบซ่อนตัวอยู่แบบนี้ไม่ใช่วิธีที่ดีอะไร อีกทั้ง เขาก็ซ่อนตัวได้ไม่นานหรอก

“เยี่ยมไปเลย”ถังจื่อได้ยินที่พี่ชายตัวเองตอบรับ จากหน้าตา ที่น้อยใจทันใดนั้นก็ยิ้มแย้มออกมา ดีจริงๆ ในที่สุดพี่ชายก็จะ ได้เจอกับพ่อแล้ว

อันที่จริงแล้วสองสามวันที่ผ่านมานี้พ่อก็ได้ส่งข้อความมาหา เธอและได้ถามเธอถึงเรื่องของพี่ชายด้วย แน่นอนว่าพ่อไม่รู้ สถานะของพี่ชาย พ่อถามเธอแค่ว่าที่บ้านตระกูลถังยังมีบุคคล อื่นอีกหรือเปล่า

เธอเข้าใจความหมายที่พ่ออยากจะสื่อ อันที่จริงเธอก็อยากจะบอกพ่อ แต่เพราะพี่ขายได้กำชับเอาไว้ว่าอย่าบอกพ่อ เธอพูดไม่ ได้ และก็ไม่อยากจะโกหกพ่อด้วย เพราะฉะนั้นในหลายวันมานี้ เธอก็แทบจะไม่คุยกับพ่อเท่าไร

ในช่วงสองสามวันนี้เธออึดอัดแทบตาย

“พี่ค่ะ งั้นเราออกไปตอนนี้กัน ให้พวกเขาเห็นพี่”ถังจื่อ พูด แล้วก็ทำเลย ดึงมือพี่ชายตัวเองออกมาทันที

เมื่อวานตอนที่ลุงกลับมาก็บอกพี่ว่าด้านนอกของคฤหาสน์ ตระกูลถังมีคนแอบซุ่มดูอยู่ ลุงบอกว่าคนพวกนี้เป็นคนของ เยซื้อเฉิน มาเพื่อหาตัวพี่ชาย

หลังจากนั้นพี่ก็ปิดประตูหน้าต่างผ้าม่านทุกบานเพื่อไม่ให้ใคร ได้เห็น จากนั้นก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้อง เพราะฉะนั้นคนของพ่อจึง ไม่เห็นพี่ชายของเธอ

ขอแค่พี่ชายเธอออกไปจากห้องนี้ คนของพ่อก็จะเห็นพี่ชาย

ของเธอแน่นอน

ถังจื่อ โม่เห็นใบหน้าดีอกดีใจของน้องสาว ใบหน้าที่ กระตือรือร้น มุมปากของเขาอดไม่ได้ที่จะกระตุก เจ้าเด็กคนนี้ เมื่อกี้แค่แกล้งหรอกเหรอ ดูก็รู้ว่าเธอจงใจ

แต่ยังไงเสีย ครั้งนี้ถังจื่อโม่ไม่ได้ปฏิเสธ แต่ถึงอโม่ไม่ได้ให้ ถังจื่อออกไปพร้อมเขา แต่เลือกเดินออกไปคนเดียว เพราะยัง ไงเขาก็เป็นแค่เด็กอายุห้าขวบ ความอดทนของเด็กก็มีขีดจํากัด เหมือนกัน เขาก็ไม่อยากที่จะหลบซ่อนตัวอยู่แต่ในห้องตลอด เวลา
“เฮ้ เจอแล้ว…….งจอโมที่เดินออกจากห้องได้ไม่นาน คนที่ ใช้เครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลทางด้านนอกของตระกูลถัง ก็สังเกตเห็นทันที

“เกิดอะไรขึ้น? “เดิมทีจากที่ต่างคนต่างทำงานของตัวเอง ตรวจเช็กอย่างละเอียดอีกรอบแล้วจะถอนตัวกลับเมื่อได้ยินเสียง ให้สัญญาณ ต่างก็ล้อมวงกันเข้ามาเห็นแล้วเหรอ ? เห็น อะไร ? ”

“เห็นคนแปลกหน้า ไม่น่าจะใช่คนของตระกูลถัง อย่างน้อยก็ ไม่ใช่หนึ่งในคนที่ท่านให้พวกเขาดูรูปคนในครอบครัวตระกูล ถัง”ชายคนนั้นได้ส่งภาพหน้าจอมอนิเตอร์ให้คนที่เหลือได้ ดู พวกนายดูสิ ที่ตรงโถงทางเดิน

“นี่มันก็แค่เด็กคนหนึ่งไม่ใช่เหรอ? ” ทุกคนที่เห็นหน้าจอ มอนิเตอร์ต่างก็ตกตะลึง “นี่คือหาเจอแล้วเหรอ ? ที่ลูกพี่ให้หา ไม่ใช่เด็ก”

“แต่ทำไมตระกูลถังถึงมีเด็กเล็กแบบนี้ได้ ? “ใครบางคนอด ไม่ได้ที่จะถามคําถามออกมา

เรื่องของถังจื่อ คุณชายสามเก๋ไม่ได้ป่าวประกาศให้คนนอก ได้รู้ คนในองค์กรยมบาลนอกจากหนูแล้ว คนอื่นก็ไม่มีใครรู้

เพราะฉะนั้นเรื่องที่คุณชายสามเยมีลูกแล้วพวกเขาเองก็ไม่รู้ เช่นกัน!!

“ก็ใช่นะสิ ตระกูลถังมีเด็กเล็กอย่างนี้ได้ยังไง ? แล้วเด็ก เป็นลูกของใครกัน ? ”
“คงไม่ใช่ลูกคนที่สองของถังหมุนเฉิงหรอกนะ ? ใครบางคน พูดอย่างทีเล่นทีจริงออกมา

“คุณนายถึงอายุห้าสิบแล้วนะ ไม่น่าจะเป็นไปได้ไหม ? หรือ ถ้าเป็นลูกคนที่สองของถังหยุนเฉิงจริง เรื่องนี้ก็น่าจะถูกเปิดเผย ไปนานแล้ว ไม่น่าจะปิดบังเอาไว้ เพราะมันเป็นเรื่องที่น่ายินดี

หรือจะเป็นลูกนอกสมรสของถังหลิน ? ”

“อันนี้น่าจะเป็นไปได้ ถังหลินก็อายุสามสิบแล้ว เด็กคนนี้ดูไปก็ น่าจะราวๆห้าขวบได้ ถ้าเทียบกันแล้วก็น่าจะมีความเป็นไปได้ อยู่”

ทุกคนต่างก็คิดว่าทางนี้น่าจะเป็นไปได้มากที่สุด

“แล้วทำไมต้องเป็นลูกนอกสมรสของถังหลิน ทำไมไม่ใช่ของ คุณหนูใหญ่ถัง อายุอานามของคุณหนูใหญ่ถังก็มีความเป็นไปได้ อยู่นะ”มีใครบางคนแสดงความเห็นต่างออกมาอย่างแผ่วเบา

“นายอยากตายหรือไง ? หากเป็นลูกของคุณหนูใหญ่ตระกูล

ถัง ลูกพี่ไม่บ้าตายไปแล้วเหรอ?

“นายก็ช่างกล้าคิดนะ……

“ก็ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นลูกของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังกับลูกพี่ ของเรานะ เด็กคนนั้นหน้าตา…..บุคคลนั้นเถียงออกมาเสียงเบา โดยไม่รู้ตัว

คนคนนั้นอยากจะพูดว่าเด็กคนนั้นดูไปแล้วหน้าตาก็เหมือน ลูกพี่มาก แต่เพราะนี่มันเครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกล และแสงในโถงทางเดินนั้นมืดมาก ภาพที่ออกก็ไม่ได้ชัดเจน เท่าไร ถังจื่อไม่ในตอน

เมื่อได้ยินคำพูดของคนคนนั้น ทุกคนต่างเงียบไปชั่วขณะ จากนั้นต่างก็มองหน้ากันมา สีหน้าของแต่ละคนต่างตื่น ตระหนกตกใจ

คงใช่เรื่องจริงหรอก?

“นี่พวกนายกำลังคิดบ้าอะไรกัน ? คุณหนูใหญ่ถึงคือคุณหนู ใหญ่ตระกูลเงิน ลูกพี่กับคุณหนูใหญ่ตระกูลเงินเพิ่งแต่งงาน กันไปครึ่งปี จะมีลูกโตขนาดนี้ยังไง เพราะฉะนั้นเด็กคุณถัง

“ใช่ เห็นด้วย ไม่ลูกของคุณหนูใหญ่ถังแน่นอน น่าจะเป็น ของถังหลินมากกว่า ”

“หรือบางอาจเป็นแขกของตระกูลถังก็”

พวกนายไม่ต้องพูดเรื่องเด็กอีกงานของเราหาตัวถังจื่อ

“ใช่ ใช่ หาตัวถังจื่อ โม่ รีบหาถังจื่อ เถอะ ”

“จ๋อโม่ลูกในที่สุดหนูออกจากห้องได้ คนที่ควบคุม รีโมทเครื่องเพิ่งเหมียวเหมียวเดินขึ้นชั้นบนมาพอดี เมื่อเห็นถึงอโม่ เหมียวเหมียวยกยิ้มแล้วเดินเข้าหา
ทุกคนที่ได้ยินคำว่า อโม่ลูกรักต่างก็อึ้งไปเล็กน้อย ทันใดนั้น ก็ราวกับโดนจี้จุด นิ่งแข็งค้างไปไม่ขยับเคลื่อนไหว

เมื่อครู่พวกเขาได้ยินอะไร ? จอโม่ลูกรัก ?

ใช่คนเดียวกับถังจื่อไม่หรือเปล่า ?

ใช่ถังจื่อโม่คนเดียวกันกับที่ลูกพี่ให้ตามหาตัวไหม ? แล้วจื่อ โม่ลูกรักนี่มันอะไรกัน ?

“เร็ว รีบย้อนกล้องกลับไป หลังจากที่หัวหน้าทีมได้สติ ก็รีบ ตะโกนบอก

ชายคนนั้นก็ย้อนกล้องหันไปจับภาพที่ถังจื่อ โม่อีกครั้ง แน่นอนว่า ในตอนนี้เพิ่งเหมียวเหมียวก็ได้เดินเข้ามาแล้ว ยืนอยู่ ตรงหน้าของถังจื่อ ไม่

“จ๋อโม่ลูกรัก ไหนหนูบอกว่าช่วงนี้จะอยู่แต่ในห้อง ไม่ออกไป ไหนไง ?”เพิ่งเหมียวเหมียวมองดูถึงจ๋อโม่ ในตอนที่เพิ่งเหมียว เหมียวพูดก็ยังได้เอามือลูบไปที่ศีรษะของถังจื่อไม่ด้วย

เพิ่งเหมียวเหมียวไม่รู้ว่าเด็กคนนี้กำลังทำอะไร ? สองสามวัน มานี้เอาแต่ขังตัวเองอยู่ในห้อง กินข้าวก็ให้คนเอาเข้าไปให้ถึง ชื่อไม่อยู่ในห้อง ถึงจื่อซีก็จะอยู่เป็นเพื่อนพี่ชายด้วย เด็กทั้งสอง คนต่างก็ไม่ออกไปไหน

แต่ ถังจื่อ โม่เป็นเด็กที่รู้ความ ทุกคนจึงเคารพการตัดสินใจ ของเขา แน่นอนว่า ตอนนี้เมื่อเห็นถังจื่อไม่ออกมาจากห้องเอง แบบนี้ เพิ่งเหมียวเหมียวก็ต้องดีใจเป็นพิเศษ