บทที่ 1115 พ่อลูกเจอกัน ฟ้าถล่มดินทลาย (3)

หากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจับพวกเขาได้ แล้วจะคิดบัญชีกับ พวกเขา พวกเขาเชื่อว่าลูกพี่ไม่ออกหน้ามาช่วยพวกเขา แน่นอน ! !

“หรือไม่เราก็ถอนตัวกันเถอะ งานเลี้ยงของตระกูลเหวยคือเมื่อ วาน ต่อให้คุณหนูใหญ่ถังอาจจะล่าช้าไปบ้างแต่ก็ไม่ช้าไปมาก นักหรอก ตอนนี้คุณหนูใหญ่ถังก็มีโอกาสที่จะกลับมาได้ทุกเมื่อ หากคุณหนูใหญ่ถังกลับมา ไม่แน่ว่าอาจจะสังเกตเห็นพวกเราได้ คุณหนูใหญ่ถังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านจิตวิทยาอาชญากรนะ คน อย่างคุณหนูใหญ่ถังต่อให้เรื่องจะเล็กน้อยแค่ไหนก็สังเกตเห็น ความผิดปรกติได้แน่นอน”

“ฟังที่นายพูดแล้ว ทำไมฉันถึงรู้สึกร้อนๆหนาวๆไปทั้งตัว เลย ?”

“ฉันก็เหมือนกัน เราถอนตัวกันเถอะ”

“ถอนบ้าอะไรละ หากเราถอนตัวตอนนี้ กลับไปท่านจะปล่อย เราไว้เหรอ ?

“หากเรายังอยู่ที่นี่ต่อแล้วถูกคุณหนูใหญ่ถังจับได้ ก็ยิ่งต้อง ตายสถานเดียว ยังไงก็ต้องตาย ไม่สู้ถอนตัวดีกว่า ”

“ไม่งั้น เราก็ใช้เครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลค้นทั้งภายใน และภายนอกของบ้านอีกครั้ง หากยังไม่พบเจออะไร พวกเราก็ถอนตัว เราพยายามอย่างถึงที่สุดแล้ว กลับไปอธิบายให้ท่าน ฟัง ท่านก็น่าจะยังพอมีเมตตาบ้าง ”

“ได้”ข้อเสนอนี้เป็นที่น่าพอใจสำหรับทุกคน

“อันที่จริงเราต่างก็ไม่เคยเห็นหน้าถังจื้อไม่ แม้แต่รูปถ่ายก็ไม่ เคยเห็น ต่อให้ถึงจื่อไม่จะอยู่ที่ตระกูลถังจริง เราก็ไม่รู้อยู่ดี

“ในตระกูลถัง แค่เห็นคนแปลกหน้าก็ห้ามปล่อยผ่านเลยสัก คน เอาตัวกลับไปให้หมด เอากลับไปให้ลูกพี่ ”

“เอากลับไปทุกคน ? แล้วหากเป็นผู้หญิงล่ะ ? หรือคนแก่ล่ะ ?

ก็ต้องพาตัวกลับไปด้วยเหรอ ? ”

“ลูกพี่ไม่ได้บอกว่าถังจื่อไม่เป็นชายหรือหญิง เพราะฉะนั้นแค่ เห็นคนแปลกหน้า ก็พาตัวไปให้หมดทุกคน”

“นี่นายเป็นบ้าไปแล้วหรือไง ที่ลูกพี่ต้องการคือศัตรูหัวใจ

แล้วศัตรูหัวใจของลูกพี่จะเป็นผู้หญิงได้ยังไง ?

“อย่าพูดเหลวไหล ลงมือทำงานเร็วๆเข้าเถอะ” หัวหน้าทีม ออกคําสั่งทันที

ทุกคนก็หยุดพูด และเริ่มค้นหาด้วยเครื่องตรวจจับสัญญาณ ระยะไกลที่บ้านตระกูลถังอีกครั้ง

เวลานี้ในบริเวณชั้นสองของบ้านตระกูลถัง

“พี่ค่ะ พี่ว่าคนพวกนั้นตอนนี้ยังเฝ้าอยู่ที่บ้านเราไหมคะ ? “เด็ก น้อยถังจื่อ นั่งอยู่บนเตียง ขยับขาป้อมๆไปมา ด้วยท่าทีสบายๆ

“อืม ยังอยู่” มุมปากถังจื่อไม่เบะออกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเชื่อ เฉินไปหาคนโง่พวกนี้มาจากไหนกัน พวกเขาพลาดเผยตัวออก มานานแล้ว แต่กลับยังไม่รู้ตัวอีก

“นั่นเพราะคุณลุงเก่ง หากไม่ใช่เพราะคุณลุงกลับมา สังเกต เห็นความผิดปรกติ พวกเราก็คงไม่เจอตัวพวกเขา ดังนั้นคนที่พ่อ หามาก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้น เด็กน้อยถังจื่อปกป้องคุณชายสาม แย่อยู่ไม่น้อย พ่อของเธอนั้นก็เก่งอยู่พอตัว ไม่สิ พ่อของเธอเก่ง ที่สุด

“คุณลุงกลับมาปุบก็สังเกตเห็นพวกเขาดเลย อย่างนี้ยังเรียก ว่าไม่แย่อีกเหรอ ? “ริมฝีปากของถังซื้อโม่กระตุก ไม่ได้เห็นด้วย กับสิ่งที่ได้ยิน

“พี่ค่ะ พี่คิดว่าเขาเฝ้าเรามานานขนาดนี้ เขาต้องการอะไร? ถังจื่อซีไม่ได้เถียงกับพี่ชายเรื่องพ่อเก่งหรือไม่เก่งอีก เธอคิดว่า พ่อเก่งที่สุดในใจเธอก็พอ

“น่าจะตามหาตัวพี่แน่นอน” ในตอนที่ถังจื่อโม่พูดคำนี้ น้ำเสียง ฟังดูภูมิใจมากอย่างเห็นได้ชัด คนพวกนั้นเป็นคนที่เย่ซื้อเฉินหา มา เชื่อเงินก็คงจะตามหาตัวเขาเป็นแน่

ตั้งแต่วันงานประมูลในครั้งนั้น เชื่อเงินก็ตามหาตัวเขามา ตลอด

“หลังจากนั้นล่ะ ? พวกเขาหาพี่เจอแล้วจะทำยังไงต่อ?” ถัง อย่อมรู้ว่าคนพวกนั้นมาเพราะพี่ชายตัวเอง แต่พวกเขามาเฝ้าอยู่นาน

“หลังจากนั้น? ดวงตาถึงชื่อไม่ไหวหลังนั้นทำไม เขือเฉินเจอตัวเขาแล้ว จะไม่ได้? หลังจากนั้นเชื่อเงินก็จะว่า

แต่ไม่ว่าหากเชื่อเงินรู้ว่ายังลูกชายแบบเขาอยู่อีกคน

จะรู้สึกยังไง ? !

แต่รู้สึกว่าเรื่องมันน่าจะไม่ง่ายขนาดนั้น หากพ่อแค่อยาก จะสังเกตเป็นธรรมดา เพราะฉะนั้น ฉันคิดพวกเขาต้องมีแผน อื่นแน่นอนหนูน้อยถังขมวดคิ้วมั่น กำลังวิเคราะห์ ต้อง บอกว่าถัง

ถังจื่อโม่อึ้งไป ดวงตาของเขาวูบโดยพลัน จื่อคิดว่าที่ น้องพูดมาก็เหตุผล เชื่อให้คนมามากมายขนาดนี้ ต้องจุดประสงค์อื่นแน่ๆ

“แล้วพวกเขามีจุดประสงค์อะไรอีก? ” ถังจื่อซึมองหน้าพี่ชาย ดวงตาสวยกะพริบปริบๆ

โม

ตอนก็คิดออก ใบหน้าเล็กของเขาสับสนเล็กน้อย

“พี่ถังไหววูบ จากนั้นขยับเข้าไปด้านหน้าของชายแล้ว ให้คำแนะนำ
“วิธีอะไร ?”ถังจื่อโม่หันกลับมามองทันที มองไปยังน้องสาว ตัวเอง แม้ว่าน้องสาวของเขาเวลาปรกติแล้วมักจะเป็นคนที่กิน เก่ง แต่ในช่วงเวลาคับขันแบบนี้ก็ฉลาดอยู่พอตัว

“พี่ก็ลองให้เขาเห็นพี่ดูสิ จากนั้นเราก็จะรู้ว่าพวกเขาต้องการ จะทำอะไร” ถังจื่อซึมองไปที่พี่ชายตัวเอง ยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ “พี ฉันฉลาดมากใช่ไหม?

เด็กน้อยถังจื่อรู้สึกว่าตัวเองฉลาดมาก หากเป็นเช่นนี้ พ่อก็ จะสังเกตเห็นพี่จอโม่ จากนั้นครอบครัวของเราก็จะได้อยู่กัน พร้อมหน้า ช่างเยี่ยมยอดจริงๆ !!

ทำไมเธอถึงได้ฉลาดแบบนี้ !!

“แบบนี้เราก็จะรู้จุดประสงค์ของพวกเขา แต่ว่า พี่ก็เท่ากับต้อง เปิดเผยตัวตนนะสิ”ถังจื่อ โม่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เห็นชัดว่ากำลัง คิดพิจารณาอยู่

“พี่ หากเป็นแบบนี้ต่อไป พี่ก็ปกปิดตัวเองได้ไม่นาน จะช้าจะ เร็วก็ต้องถูกเจอตัว เจอตัวเร็วหน่อย หรือช้าหน่อยก็ไม่ต่างกัน เท่าไร หากพี่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ก็จะสามารถควบคุมทุกอย่างเอา ไว้ได้ ถึงตอนนั้นพี่ก็จะเป็นฝ่ายชนะ”ปากน้อยๆของถังจื่อซี หยิบยกข้ออ้างขึ้นมาพูด และก็ยิ่งมาเป็นชุดๆด้วยเหมือนกัน

“ที่เธอพูดมันก็ถูก” ถังซื้อโม่ที่ฟังอยู่ก็ต้องตะลึง แล้วพยักหน้า ให้โดยไม่รู้ตัว

“งั้นเราก็ลงมือปฏิบัติกันเถอะ เมื่อถังจื่อซีบรรลุจุดประสงค์ ก็ ไถลตัวลงจากเตียง แล้วจะไปเปิดประตูเพื่อเดินออกนอกห้อง
“รอเดี๋ยว”ถังจื่อไม่ที่กลับมาได้สติ “นี่เธอจงใจหรือ เปล่า ? ! ”

“หืม? “ขาถึงจื่อหยุดลงทันที แล้วมองไปที่พี่ชายด้วยความ

งงงวย

“เธอจงใจให้เยซื้อเฉินเจอตัวพี่ใช่ไหม ?” เมื่อถึงจื่อไม่ยังคิด ไม่ทัน เพราะฉะนั้นเกือบจะหลงกลเจ้าเด็กตัวน้อยให้แล้ว

“พี่ ถึงแม้ว่าฉันจะทำความรู้จักกับพ่อไปแล้ว แต่ในใจของฉัน คนที่สำคัญที่สุดก็คือพี่นะ พี่ใส่ร้ายฉันแบบนี้ได้ยังไง ใบหน้า เล็กๆของถังจื่อ ก็เศร้าลง มองไปที่พี่ชายตัวเองอย่างผิดหวัง ท่ที่ราวกับจะร้องไห้ออกมาให้ได้

ดวงตาถึงจ๋อโม่ไหววูบ คำพูดที่ติดอยู่ในปากก็จำต้องกลืน ลงคอ

“หรือพี่จะหลบอยู่แต่ในห้องไม่ไปไหนเหรอ ? คุณลุงก็บอก พวกเขามีเครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกล แค่พี่ออกไป พวกเขา ก็จะเจอตัวพี่ พี่หลบอยู่แบบนี้ไม่รู้สึกอึดอัดบ้างหรือไง ? ฉันให้พี่ เป็นฝ่ายเริ่มก่อนมันผิดตรงไหน ? “เด็กน้อยถังจื่อ ยิ่งพูดก็ยิ่ง รู้สึกน้อยใจ น้ำเสียงเริ่มสะอื้น ท่าที่ดูแล้วก็ช่างน่าสงสาร นัก ! !

“พอแล้ว พอแล้ว พี่เชื่อเธอแล้ว เราจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน ถังจื่อ โม่แพ้ให้กับน้องสาวตัวเอง ตอบรับกลับไปทันที และแน่นอนว่า ถังจื่อ โม่เองก็คิดว่าตัวเองน่าจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อนเป็นดีที่สุด