บทที่ 1114 พ่อลูกเจอกัน ฟ้าถล่มดินทลาย (2)

“คุณซื้อมาเยอะแยะขนาดนี้เลยเหรอ? “หลิวหยิงตะลึง ต้อง มองไปยังโทรศัพท์ในกล่องด้วยความตกใจ

“ไม่รู้ว่าคุณชอบแบบไหน เลยเอามันมาทั้งหมด ให้คุณ เลือก” ซื้อกูมู่หรงตอบ ท่าทางเป็นไปอย่างธรรมชาติมาก ก่อน หน้านั้นที่เขาถามเธอไป เธอพูดแคบเกินไป และไม่เจาะจง เขา เลยตัดสินใจซื้อโทรศัพท์รุ่นที่ผู้หญิงมักใช้กันกลับมาทั้งหมด

“ของพวกนี้เอากลับไปคืนได้ใช่ไหม ?”หลิวหยิงกลอกตาไป มา อยู่ๆ โทรศัพท์มือถือมากมายขนาดนี้หากคืนไม่ได้ ก็สิ้น เปลืองมากเกินไปแล้ว

“ของที่ผมซื้อ ไม่เคยเอาไปคืน”ซือมู่หรงตะลึงอยู่ชั่วครู่ จาก นั้นก็ได้สติกลับมาแล้วตอบกลับไป ของที่เขาซื้อไม่เคยเอากลับ

ไปคืนเลยสักครั้ง

“หากคุณชอบ ก็เปลี่ยนใช้มันวันละเครื่องได้” ซือมู่หรงพูด เสริมอย่าง ใจป้าออกไปอีก ในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้ขัดสนเรื่อง เงินอะไร

มุมปากหลิวหยิงกระตุกอย่างห้ามไม่ได้ เปลี่ยนวันละเครื่อง? เธอบ้าไปแล้วหรือไง ?

เขานั่นแหละที่บ้าแล้ว แต่เธอไม่บ้าไปกับเขาด้วยหรอกนะ ของที่ซือถูมู่หรงซื้อแล้วไม่เคยต้องเอากลับไปคืน แต่หลิวหยิ่งคิดว่าในห้างสรรพสินค้านั้นน่าจะให้คืนได้ เพราะฉะนั้นเธอจึงจะ เลือกเอามาอันหนึ่ง ที่เหลือให้คนขับรถหลี่เอาไปคืน คนขับรถ หลี่เป็นคนพาซือ มู่หรงกลับมา คนขับรถหลีก็ต้องรู้ว่าโทรศัพท์ นี้ไปซื้อมาจากไหน

หลิวหญิงเดินไปที่กล่องนั่น แล้วหยิบเลือก โทรศัพท์สีแดง ออกมา

“ไหนคุณบอกว่าชอบสีขาวไม่ใช่เหรอ ? “ชื่อมทรงเห็นเธอ หยิบโทรศัพท์สีแดงออกมา คิ้วก็ยกหยกขึ้น คนโกหก เมื่อยัง โกหกว่าชอบสีขาวอยู่เลย ยังดีที่เขาไหวตัวทัน ขนกลับมา ทั้งหมดด้วย

“จู่ๆฉันก็ชอบสีแดงขึ้นมา” หลิวหยิ่งหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา ไม่ได้ รู้สึกเขินอายที่ถูกจับได้ ตอบกลับไปเหมือนไม่มีอะไร”ผู้หญิง ล้วนไม่แน่นอน คุณไม่รู้เหรอ ? ”

“ของที่ชอบเปลี่ยนได้ แต่คนที่ชอบเปลี่ยนไม่ได้…….ริมฝีปาก ของอยู่ทรงยกหยัก ต่อคำพูดเธอออกมาทันที แต่เขาพูดได้ยัง ไม่จบประโยค จู่ๆก็นึกขึ้นมาได้ว่าคนที่เธอชอบไม่ใช่เขา แต่เป็น

ทันใดนั้นซือถูมู่หรงราวกับถูกฟ้าผ่า เงียบลงในทันที

นี่มันบ้าอะไร เขาอยากให้เธอเปลี่ยนจริงๆงั้นเหรอ ? หรือไม่ อยากให้เธอเปลี่ยนกันแน่ ?

หลิวหญิงเห็นท่าทางของเขา ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
“ไป ผมจะพาคุณไปกินข้าว” ซื้อทรงเปลี่ยนเรื่องคุยทันที เขารู้ว่าคนที่เธอชอบคือไปรุ่ย แต่ไม่ว่ายังไง สักวันหนึ่ง คนที่ เธอชอบจะต้องเป็นเขา เขาเท่านั้น เขาคนเดียว

การทำงานของคุณนายชื่อนั้นรวดเร็วมาก เรื่องข่าวบนสื่อ โซเซียลนั้นจัดการเรียบร้อยแล้ว เพราะฉะนั้นเขาก็ไม่ต้องกังวล อะไร สามารถพาเธอออกไปกินข้าวนอกบ้านได้

“ตอนนี้? “หลิวหยิงตะลึง รู้สึกตกใจเล็กน้อย ข่าวบนโซเชียล ก็เพิ่งจะเงียบไป หากเขาพาเธอออกไปกินข้าว ไม่กลัวว่าจะมีคน แอบถ่ายรูปแล้วเอาไปลงข่าวอีกเหรอ ?

ไม่แน่บางทีอาจจะส่งผลเสียไปยังบริษัทของเขาอีกด้วย

“ใช่ ตอนนี้” ซือถูมู่หรงยกยิ้มแล้วพยักหน้าให้ “ไม่เพียงแค่ใน ตอนนี้ ต่อไปผมก็จะไปไหนมาไหนเป็นเพื่อนคุณด้วย ไปทํา กิจกรรมทุกอย่างที่คุณชอบร่วมกับคุณ

หลิวหยิงมองไปที่เขา รู้สึกตะลึง และมึนงงเล็กน้อย นี่ใช่ซื้อ มู่หรงคนที่เธอรู้จักจริงๆ ใช่ไหม ?

ซื้อทรงเห็นเธอที่มึนงง มุมปากก็ยกยิ้มขึ้นเล็กน้อย ยื่นมือ ออกไป คว้าตัวเธอเข้าสู่อ้อมแขน จากนั้นก็เดินออกประตูไป

“ฉันอยากกินปิ้งย่าง” หลิวหยิ่งที่ได้สติแล้ว ก็จึงเอ่ยพูดขึ้น อันที่จริงเธอไม่ใช่คนที่เรื่องมากเท่าไร อีกทั้งเธอกินอาหาร จำพวกปิ้งย่างนี้น้อยมาก ที่เธอบอกว่าจะไปกินปิ้งย่างนั้น มันมี เจตนาอื่นแอบแฝง
สถานที่ปิ้งย่าง โดยส่วนใหญ่แล้วมักจะกินกันในที่โล่ง ไม่มี ห้องส่วนตัวอะไร และคนก็พลุกพล่านไปมาด้วย ตัวอยู่ทรง เองก็รู้ดีว่าสถานที่แบบนั้นย่อมเป็นที่ให้ถูกแอบถ่ายได้ง่าย

“ได้”แต่ซือถูมู่หรงก็ไม่ได้ลังเลอะไร ตอบตกลงไปทันที อย่าง รวดเร็ว เร็วจนทำให้หลิวหยิ่งรู้สึกไม่อยากเชื่อ

จากนั้นหลิวหยิงก็ถูกซื้อทรงพาออกจากบ้านไป

และในเวลาเดียวกันนี้ ที่ด้านนอกของคฤหาสน์ตระกูลถัง

ลูกน้องยอดฝีมือของหนูแอบสอดส่องอยู่ที่ด้านนอกคฤหาสน์ ตระกูลถังมาสองวันกับอีกหนึ่งคืนแล้ว คนที่เข้าๆออกๆของบ้าน ตระกูลถังก็มีไม่กี่คน

ท่านถึงกับท่านย่าถังออกไปสองครั้ง คุณนายถังออกไป สามครั้ง ถังหยุนเฉิงยังไม่กลับเข้ามา ถังหลินกลับมาแล้วครั้ง หนึ่ง แต่แค่เพียงไม่นานถังหลินก็ออกไป

จากนั้นพวกเขาก็ไม่เห็นคนอื่นเข้าออกที่คฤหาสน์ของตระกูล ถังอีก

และอุปกรณ์ที่พวกเขาสามารถใช้ได้ก็ใช้มันไปหมดแล้ว รวม

ถึงอุปกรณ์ไฮเทคตัวจับสัญญาณระยะไกลก็ใช้แล้ว พวกเขาใช้

ตัวจับสัญญาณระยะไกลมองดูทั้งในบ้านและนอกบ้านของ ตระกูลถัง แต่ก็ไม่พบเห็นคนแปลกหน้าในบ้านของตระกูลถัง เลย คนในบ้านของตระกูลถังเหล่านี้ ท่านได้บอกพวกเขาไว้อย่างชัดเจน พวกเขาเองก็เห็นรูปถ่ายมาแล้ว และจำได้แม่น ไม่ พลาดแน่นอน

“ลูกพี่บอกว่าคนอยู่ในบ้านตระกูลถัง แต่เราก็เฝ้าอยู่ที่นี่มาส องวันหนึ่งคืนแล้ว ไม่เห็นความผิดปรกติอะไรเลย หรือลูกพี่จะ เข้าใจผิดไปเองหรือเปล่า? ” พวกเขาไม่ใช่ว่าสงสัยในตัวลูกพี่ แต่ไม่สังเกตเห็นความผิดปรกติอะไรเลยจริงๆ

“ลูกพี่ไม่ได้เข้าใจผิดแน่ ท่านให้เรามาเฝ้า หากพบเจอตัวถัง จื่อไม่ก็ให้จับตัวกลับไปให้ลูกพี่ได้เลย ยังไงซะตระกูลถังก็ไม่ใช่ ครอบครัวธรรมดา จะจับตัวใครก็ไม่ใช่เรื่องง่ายๆ เพราะฉะนั้น เราต้องมีความอดทนมากกว่านี้ เราต้องเชื่อลูกพี่ ต้องจับตัวคน คนนั้นกลับไปให้ได้ ”

“เราใช้เครื่องตรวจจับสัญญาณระยะไกลค้นทั้งภายในและ ภายนอกตระกูลถังมาสองรอบแล้ว ไม่มีความผิดปรกติอะไรเลย ถังจื่อไม่เป็นคนตัวเป็นๆนะ หากเขาอยู่ที่ตระกูลถังจริง ไม่ สามารถรอดพ้นสายตาเราไปได้หรอก”

“ก็จริง ลูกพี่จะเข้าใจผิดไปเองจริงๆหรือเปล่า หรือไม่ก็ยังอ โม่ไม่ได้อยู่ที่ตระกูลถังแล้ว”

“หรือเราลองคุยกับท่านดู ถามความคิดเห็นของท่าน ? ”

“ท่านกู้สั่งเด็ดขาด ว่าต้องจับตัวถังจื้อ โม่มาให้ได้ จากนั้นก็ พาตัวกลับไปให้ลูกพี่ ท่านไม่ได้สั่งให้เราถอนตัว นั้นก็ หมายความว่าแผนยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน นายถามท่านตอน นี้ ไม่เท่ากับรนหาที่ตายหรอกเหรอ?
“แต่เราเฝ้าอยู่แบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องนะ ยิ่งนานวันเข้า ถูกคนของ ตระกูลถังจับได้จะทำยังไง ? คนตระกูลถังไม่ได้โง่นะ แม้ตอนนี้ ถังหยุนเฉิงจะยังอยู่ที่เมืองไห้ แต่ถังหลินก็อยู่เมือง หรือหาก ถูกถังหลินจับได้ เราก็ต้องแบกรับผลที่ตามมาอยู่ที่

“คุณชายถังยังคุยง่ายหน่อย คุณหนูใหญ่ยังเหมือนจะยังไม่ กลับมา ? หากคุณหนูใหญ่ถังกลับมา หรือหากเราถูกคุณหนู ใหญ่ถังจับได้ กลัวว่าถึงตอนนั้นจะแย่หนักกว่านี้อีก ”

เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดนี้ ต่างก็เงียบไป ใช่สี วันก่อนคุณหนู ใหญ่ถังเพิ่งจะเดินทางไปเมืองจีน เพื่อไปร่วมงานเลี้ยงของตระ กูลเหว่ย

ลูกพี่ถือโอกาสที่คุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่อยู่ ให้พวกเขามาที่ บ้านตระกูลถังเพื่อจับตัวคน หากว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังกลับมา รู้เรื่องเข้า ? ผลที่ตามมาจะเป็นยังไงพวกเขาแทบไม่กล้าคิดเลย

ลูกพี่เองก็กลัวคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง และยังต้องเชื่อฟังคำ ของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเลยแล้วพวกเขาล่ะ ?

หากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจับพวกเขาได้ แล้วจะคิดบัญชีกับ พวกเขา พวกเขาเชื่อว่าลูกพี่ไม่ออกหน้ามาช่วยพวกเขา แน่นอน !!