บทที่ 1110 ถูกจับได้แล้ว ผลที่ตามมาจากความโมโหของ เขา (1)

เธอไม่มีวันปล่อยให้ตนเองมีชีวิตแบบนั้นอีกแล้ว!

“คุณไม่ต้องจ่ายเงิน” ซื้อทรงได้ยินคำพูดของเธอ อดไม่ ได้ที่จะหัวเราะ มีหรือที่ผู้หญิงของเขาจะไม่มีเงินใช้? แน่อน เขา ซื้อโทรศัพท์ให้เธอ เธอไม่ต้องจ่ายเงิน

“คุณอยากจะให้ฉันจ่าย ตอนนี้ฉันก็ไม่มีแล้ว คราวที่แล้วตอน ซื้อโทรศัพท์ ฉันใช้เงินไปเกือบหมดแล้ว” ดวงตาคู่สวยของหลิว หญิงมองไปที่เขา และส่งยิ้มให้เขา คำพูดนี้ของเธอเป็นธรรมชาติ มาก ฟังแล้วเหมือนแค่พูดผิวเผินเท่านั้น

แต่ว่าดวงตาคู่นั้นของซื้อหรงหม่นหมองลงทันที เธอบอกว่า เมื่อคราวก่อนตอนที่เธอซื้อโทรศัพท์ใช้เงินหมดแล้ว เมื่อคราว ก่อน เธอซื้อโทรศัพท์? ซื้อให้ไปย

เขามองดูเธอด้วยแววตาที่หม่นหมองลงเล็กน้อย มองดู ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเธอ เขาบอกตนเองว่าเขาอาจจะ คิดมากไป เธออาจจะแค่พูดไปก็เท่านั้นเอง!!

“พักผ่อนที่บ้าน” ซือมู่หรงไม่อยากพูดเรื่องนี้ต่อ เขารู้ดีว่า ตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้ เธอไม่เคยใช้เงินของเขามาก่อน เงินที่เธอ ใช้ก็หามาเอง เงินที่เธอทำงานด้วยความยากลำบากในทุกวันได้ มาไม่มาก ดังนั้นปกติเธอจึงประหยัดอย่างมาก แต่ตอนซื้อโทรศัพท์ให้ไปรยกลับใจกว้างขึ้นมา แค่เขาคิดถึงเรื่องนั้น ก็จะอารมณ์เสียอย่างมาก

“ค่ะ” หลิวหยิงยิ้มบางๆแล้วตอบด้วยความเชื่อฟัง ไม่มีความ ไม่พอใจใดๆ ฟังน้ำเสียงของเธอแล้วก็ดูเหมือนจะมีความสุข อย่างมาก

แต่ดวงตาของซือมู่หรงกลับค่อยๆมืดหม่นลง เขาถอนหาย ใจเบาๆ เขาบอกกับตนเองว่าค่อยเป็นค่อยไป อย่างรีบร้อน เพราะถึงอย่างไรเธอก็มีปมในใจ ปมที่อยู่ในใจตลอดห้าปีที่ผ่าน มานี้ของเธอไม่สามารถแก้ได้ง่ายๆ ดังนั้นเขาต้องมีความอดทน

ซื้อถูมู่หรงมองไปที่เธอ ยิ้มอีกครั้ง เพียงแต่รอยยิ้มของเขาใน ตอนนี้ดูผืนเล็กน้อย เขาไม่ได้พูดอะไรอีก แล้วเดินออกไป

หลังจากซื้อทรงออกไปจากวิลล่า เขาไม่คิดจะไปบริษัท

บริษัทมีงานให้ทำอยู่แล้ว แต่ตนไม่จำเป็นต้องทำวันนี้ เขาอยาก

จะไปห้างสรรพสินค้าก่อน ไปซื้อโทรศัพท์ให้เธอด้วยตนเอง

แต่ว่าตอนอยู่บนรถ ซื้อทรงโทรหาคุณนายชื่อ

“แม่ครับ ผมอยากให้รีบจัดการเรื่องในอินเทอร์เน็ต” ซือถูมู่ห รงนึกถึงคำพูดของหลิวหยิ่งที่อยากให้เขาไปช้อปปิ้งกับเธอ ไปดู หนังกับเธอ เขาอยากจะไปกับเธอจริงๆ

ดังนั้น เขาอยากจะให้ข่าวเกี่ยวกับการแต่งงานระหว่างเขากับ มู่ฉู่ฉี่จบลงให้เร็วที่สุด ดังนั้น เขาจึงโทรศัพท์ไปเร่งคุณนายซือถู

เรื่องนี้แม่เป็นคนสร้างปัญหาขึ้นมา อีกทั้งเรื่องแบบนี้ถ้าแม่ออกหน้าก็สะดวกกว่า และง่ายกว่ามาก

“ทำไมถึงใจร้อนขนาดนี้?” น้ำเสียงของคุณนายชื่อกยังคง อ่อนโยนและมีเมตตาเหมือนเดิม : “เป็นเพราะผู้หญิงที่ลูกชอบ โมโหแล้วใช่ไหม?”

ชื่อ มู่หรงนึกถึงปฏิกิริยาของหลิวหยิ่งหลังจากเห็นข่าวพวก นั้น ภายในใจของเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าขึ้นมา แต่ว่าตอนนี้ คุณนาย อถถามแบบนี้ เขาจึงคล้อยตามคำพูดของคุณนายชื่อ ตอบกลับเสียงเบา

“ผู้หญิงโมโหก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว เรื่องนี้เป็นความผิดของ แม่ ลูกวางใจเถอะ แม่จะรีบจัดการเรื่องนี้ ไม่ทำให้ผู้หญิงที่ลูก ชอบเข้าใจลูกผิด” ทุกคำพูดของคุณนายซื้อกล้วนคิดเพื่อซื้อห รง ทุกคำพูดล้วนหวังดี

“ครับ” ซือ มู่หรงได้ยินคำพูดของคุณนายชื่อ ก็โล่งอก เขา รู้จักแม่ของตนเป็นอย่างดี ในเมื่อแม่บอกว่าจะรีบจัดการ ถ้า อย่างนั้นก็จะรีบจัดการอย่างแน่นอน

ไม่ว่าแม่จะเป็นคนสร้างปัญหานี้ขึ้นมาหรือไม่ ไม่ว่าเป้าหมาย ของแม่ก่อนหน้านี้คืออะไร ตอนนี้แม่รับปากแล้วว่าจะจัดการ เรื่องนี้ก็ไม่มีปัญหา

“จริงด้วย ลูกไม่คิดจะพาผู้หญิงที่ลูกชอบมาให้แม่ดูหน่อยเห รอ?” คุณนายซื้อถามอย่างเป็นธรรมชาติ คำพูดนี้ไม่มีปัญหา อะไร คนที่ลูกชายตนเองชอบ คนเป็นแม่อยากเห็นหน้าเป็นเรื่อง ปกติ
อีกทั้งเรื่องแบบนี้ แม่คนหนึ่งพูดอยากจะเจอผู้หญิงคนนั้นด้วย ตนเอง เท่ากับให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก

“ถ้ามีโอกาสที่เหมาะสม ผมจะพาเธอไปหาแม่ครับ” ครั้งนี้มีห รงซื้อไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ได้รับปาก โอกาสที่เหมาะสมก็คือ เหลือช่องว่างขนาดใหญ่ให้ทั้งสอง

ฝ่าย

“ได้ๆ ท่าตามที่ลูกต้องการ ลูกอยากจะพาเธอกลับมาเมื่อไหร่ ก็พากลับมา แม่ไม่ฝืน เดี๋ยวผู้หญิงที่ลูกชอบจะตกใจแล้วหนีไป ไม่ใช่เรื่องง่ายกว่าลูกแม่จะเจอผู้หญิงที่ชอบ ถ้าแม่ทำให้เธอ ตกใจแล้วหนีไป ลูกของแม่ต้องสู้สุดชีวิตกับแม่แน่นอนใช่ไหม?” ปลายสาย คุณนายซื้อถพูดทีเล่นทีจริง

“ไม่ตกใจหนีง่ายๆขนาดนั้นหรอกครับ” ซือมู่หรงคิดถึงท่าที ของหลิวหยิงในวันนี้ พูดตอบกลับไปอย่างครุ่นคิด ทำให้เธอ ตกใจตนหนี? เธอไม่ใช่คนที่ขวัญอ่อนขนาดนั้น

“ถ้าอย่างนั้นก็ดีมาก” คุณนายชื่อที่อยู่ปลายสายกำลัง หัวเราะอย่างเห็นได้ชัด “ลูกไม่ยอมพาเธอมาหาแม่ แล้วเมื่อ ไหร่ลูกจะกลับมากินข้าวกับแม่สักมื้อล่ะ?”

คุณนายซือถูพูดแล้วหยุด ไม่รอให้ซื้อทรงตอบ ก็พูดขึ้นอีก ครั้ง: “พรุ่งนี้คือวันครบรอบแต่งงานของแม่กับพ่อ พ่อของลูกไม่ อยู่แล้ว พรุ่งนี้มีแม่แค่คนเดียว ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ลูกกลับมากิน ข้าวกับแม่ดีไหม”

ตอนนี้ น้ำเสียงของคุณนายซื้อดูคิดถึงและเสียใจอย่างเห็นได้ชัด ทำให้คนฟังไม่สามารถทำร้ายจิตใจได้

ชื่อถมทรงฟังคำพูดของคุณนายชื่อ ใบหน้ามีความเจ็บปวด เพิ่มมากขึ้น พ่อจากไปหลายปีแล้ว หลายปีที่ผ่านมานี้ แม่อยู่ตัว คนเดียว พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบแต่งงานของพ่อกับแม่ แม่อยู่คน เดียวคงจะเสียใจมาก

“ครับ พรุ่งนี้ตอนเที่ยงผมกลับไปกินข้าวด้วยครับ” ซือถูมู่หรง ไม่อาจทำใจปฏิเสธได้ แต่ว่าซื้อทรงรับปากเป็นมื้อเที่ยง เขา คิดว่าด้วยความสามารถของแม่ คืนพรุ่งนี้เรื่องพวกนั้นน่าจะ จัดการเรียบร้อยแล้ว

รอให้จัดการทุกอย่างเสร็จ ตอนกลางคืนเขาจะพาหลิวหยิ่ง ออกไปกินข้าว

“ดีๆๆ” คุณนายซือถพูดดีติดต่อกันสามคำ เห็นได้ชัดว่าเธอ

ดีใจมากแค่ไหน “แม่จะไปบอกป้าหลิวตอนนี้เลย ให้ป้าหลิว

เตรียมอาหาร”

“ครับ” มูหรงซือถูได้ยินน้ำเสียงแม่ที่ดูมีความสุขมาก สีห้า ของเขาอ่อนโยนลงมาก น้ำเสียงก็อ่อนโยนลง

“ถ้าอย่างนั้นลูกไปทำงานเถอะ พรุ่งนี้แม่รอลูกกลับมานะ” คุณ นายชื่อถพูดธุระเสร็จแล้ว ก็เป็นฝ่ายพูดเพื่อที่จะวางสาย

เป็นคนที่เข้าใจคนจริงๆ

“ท่านประธานครับ ตอนนี้พวกเราจะไปที่ไหนครับ? ไปบริษัท เหรอครับ?” คนขับรถคนขับรถหลี่เห็นซือทรงวางสาย จึงถามขึ้น

“ไปห้างสรรพสินค้า” ตอนนี้ซื้อทรงอารมณ์ดี น้ำเสียงของ เขาดูรื่นรมย์อย่างเห็นได้ชัด อีกไม่นานเรื่องนั้นก็จัดการได้แล้ว เขาดีใจมาก อีกทั้งอยากจะไปซื้อของให้เธอ ให้เธอยิ่งมีความ สุข!

“ไปห้างสรรพสินค้า? ท่านประธานจะไปซื้อของเหรอครับ?” คนขับรถหลี่ตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัด เขาขับรถให้ท่านประธาน มาหลายปี นี่เป็นครั้งแรกที่ท่านประธานจะไปซื้อของที่ห้างสรรพ สินค้าด้วยตนเอง