บทที่ 1097 เขาสร้างกรรมขึ้นมาเอง ไว้ชีวิตให้ไม่ได้(2)

เขาเป็นคนร่างสัญญาให้เธอเอง ตอนแรกที่เขาควักเงินออก มาช่วยแก้ไขปัญหาในบ้านของเธอ ทั้งหมดก็เพื่อเป็นเงื่อนไขใน

การแลกเปลี่ยน ดังนั้นเธอจึงต้องทำตามสัญญาที่เขาร่างไว้

พอได้ยินคำตอบที่พูดออกมาอย่างเป็นธรรมชาติ ชื่อมทรง รู้สึกทุกข์ใจจนแทบจะกระอักเลือดออกมา ตอนแรกเขาคงบ้าไป แล้วแน่ๆถึงได้สร้างข้อตกลงโง่ๆแบบนี้ขึ้นมา

เธอบอกว่าทุกอย่างที่ทำไปล้วนเป็นไปตามข้อตกลง แล้วเขา ก็เป็นคนร่างสัญญาเองด้วย เพราะฉะนั้นความผิดจึงตกไปอยู่ที่ เขาทั้งหมด เขาทําเองก็ต้องรับผิดชอบเอง

“นี่คุณไม่เคยคิดบ้างเลยหรอว่าถ้าถึงเวลาที่ต้องจากกันจะ คิดถึงหรือจะไม่อยากจากกันไปบ้าง? “ซื้อทรงสูดหายใจเข้า ลึก เขายังคงถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่ยอมแพ้ ถึงแม้ว่าในตอน แรกเขาจะเป็นคนร่างสัญญาพวกนั้นก็ตาม เขายอมรับว่าตอน แรกเขาตั้งใจจะทรมานเธอจริงๆ

แต่ต่อมาเขาก็ไม่รู้ว่ามันเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไหร่ ทุกอย่างมัน เปลี่ยนไปหมด เขาไม่อยากทรมานเธอเหมือนในตอนแรกอีก แถมยังทำดีกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆด้วย

หรือว่าเธอไร้ความรู้สึกไปแล้ว?
ในระยะเวลาห้าปีมานี้ เธอไม่มีความรู้สึกใดๆกับเขาเลยน หรอ? ไม่มีลังเลเลยแม้แต่นิดเดียว?

หลิวหยิงมองเขาพลางขมวดคิ้วขึ้นเบาๆ วันนี้เขาดูแปลกมาก จริงๆ จู่ๆทำไมถึงถามคำถามแปลกๆมากมายออกมาขนาดนี้? หลิวหยิงนึกถึงเรื่องที่เขาจะแต่งงานกับคุณในอินเทอร์เน็ต

เขากังวลว่าที่เขาจะแต่งงาน แล้วเธอจะไม่ยอมจากไปงั้น

หรอ?

หรือว่าเขากังวลว่าเธอจะยื้อเขาไว้?

นี่เป็นเพียงความเป็นไปได้ที่หลิวหยิ่งคิดออกตอนนี้

“วางใจเถอะ ไม่หรอก”หลิวหยิ่งรู้สึกว่าจำเป็นต้องแสดงความ คิดของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน ไม่ควรทำให้เขาเข้าใจผิด และต้องทำให้เขาวางใจให้ได้

“วันพรุ่งนี้ สัญญาห้าปีของเราก็จะครบกำหนดแล้ว ฉันจะไป เอง”เพื่อแสดงจุดยืนของตัวเองหลิวหยิงจึงพูดออกไปอีกครั้ง แต่เธอก็ไม่ได้พูดว่าจะไปตอนนี้

เพราะยังไงสัญญาก็ยังเหลืออีกหนึ่งวัน ผ่านมาได้ตั้งห้าปี ตอน นี้เหลืออีกแค่หนึ่งวันแล้ว

“พอถึงเวลาพวกเราทั้งสองก็จะเป็นอิสระ จากนี้ไปพวกเราก็จะ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันทั้งสิ้น ถึงจะเจอกันอีกก็ให้ทำเป็นเหมือน ไม่รู้จักกัน แต่แน่นอนว่าดูจากฐานะของคุณ พวกเราคงจะไม่มี โอกาสได้เจอกันอีก”หลิวหยิงวางแผนเรื่องในอนาคตไว้หมดแล้ว เพื่อแสดงออกว่าเธอจะไม่ซื้อเขาแม้แต่นิดเดียว

ชื่อถมทรงจ้องเธอเขม็ง ชั่วขณะหนึ่งแล้วรอดเลย ทำไมผู้หญิงคนถึงได้?

ถึงได้ใจร้ายขนาด? |

ตลอดห้าปีผ่านมา เธอไม่ความรู้สึกอะไรแม้นิดเดียว หรอ?

ซือถูมู่ไปกับเธอ

ชื่อถมทรงสูดหายใจลึกอยู่สามเพื่อข่มอารณ์ตัวเองนิ่ง เพราะเขากลัวว่าตัวเองพุ่งเข้ากัดเธอตายจริง

หลิวหยิง……….ทรงเข้าคร่อมไว้อีกครั้งนี้ห่างจากเธอเพียงเล็กน้อย จู่ๆ

“หืม? หลิวหยิงอึ้งไปชั่วขณะ นัยน์ตาเป็นประกาย เธออยู่ ข้างกายเขาตั้งห้าปี จริงมากเขาจะตะโกนเรียกชื่อเธอ ออกมาด้วยน้ำเสียงแบบซึ่งนี่

วันแปลกมากจริง!

แถมวันนี้ยังถามคำเอาคำถามเขาเคยถามเธอมาเป็นเวลาห้าบวกกันยังไม่ เยอะเท่าเลย

และไม่รู้ด้วยว่าเขาจะถามอะไรเพิ่มอีก
“ผมจำได้ว่าห้าปีก่อน คุณเหมือนจะมีคนที่ชอบอยู่หนึ่ง คน……ตอนนี้ฝ่ามือของซื้อทรงวางอยู่ที่พนักโซฟาด้านหลัง เขายันตัวเองไว้ ตอนนี้เขาพูดเสียงเบาลง มันดูสุขุมเล็กน้อย ราวกับว่ามีอารณ์ผิดปกติไป

ซื้อทรงก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงถามคำถามแบบนี้ออกไป บางทีอาจเป็นเพราะไม่อยากยอมแพ้หรือบางทีอาจเป็นเพราะ อยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วเธอ…..

หลิวหยิ่งแข็งที่อไปทั้งตัว สายตาที่ดูไม่แยแสเปลี่ยนไป เธอ มองไปที่เขาแล้วเม้มปากลง ไม่เอ่ยตอบ

ทำไมเธอไม่คิดเลยว่าเขาจะถามคำถามแบบนี้ออกมา เนื่องจากเรื่องนั้นเธอไม่เคยบอกใครมาก่อนเลย แม้แต่ฉิงฉิงก็ ไม่รู้ มันถูกเก็บเป็นความลับมาตลอด เป็นความลับที่มีแต่เธอ เพียงคนเดียวที่รู้

ถึงเธอจะขายตัวเองให้เขา แต่หัวใจมันก็ยังเป็นของเธอ ดังนั้น เธอจึงเก็บความลับนี้ไว้ในส่วนลึกที่สุดในใจอยู่เสมอ

แล้วเขา? เขารู้ได้ยังไง?! ทำไมถึงบอกว่าเขาจำได้กัน?

เขาจะจำได้ได้ยังไง?

แม้ว่าซื้อถูมู่หรงจะยันตัวเองไว้ แต่ทว่าก็มีร่างกายบางส่วนที่ แนบชิดกับเธอ ดังนั้นเขาจึงรู้สึกได้ว่าร่างกายของเธอแข็งที่อไป

ซึ่งแน่นอนว่าสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปด้วย เขาเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน

พอซื้อทรงเห็นว่าสีหน้าเธอเปลี่ยนไป ตอนนี้จึงรู้สึกขัดตา มาก แถมในใจก็รู้สึกอึดอัดมากเป็นพิเศษ พอพูดถึงเรื่องเขาขึ้นมา เธอกลับทำหน้าไร้ความรู้สึกออกมา อย่างเป็นธรรมชาติ แต่พอพูดถึงผู้ชายที่อยู่ในใจคนนั้นของเธอ

เท่านั้นแหละ เธอก็เปลี่ยนไปทันที เธอทั้งประหม่า ทั้งลุกลี้ลุกลน

เปลี่ยนเป็นทำอะไรไม่ถูกซะงั้น

ยิ่งสนใจมากเท่าไหร่ก็จะยิ่งประหม่ามากเท่านั้น!!

แค่ปฏิกิริยาเมื่อกี้นี้มันก็มากพอแล้วที่จะแสดงให้เห็นว่าผู้ชาย ในใจเธอคนนั้นสำคัญมากแค่ไหนไม่ใช่แค่ห้าปีก่อน จนถึงตอน นี้ในใจของเธอก็เป็นของผู้ชายคนนั้นเหมือนเดิม หรือบางทีใน ใจของเธอคงจะมีเพียงผู้ชายคนนั้นมาตลอด

เธอตามเขาและอยู่กับเขามาตั้งห้าปี ในห้าปีนี้พวกเขาทั้งสอง ทำเรื่องใกล้ชิดกันมานับครั้งไม่ถ้วน ทว่าในใจเธอกลับมีผู้ชาย คนอื่นมาโดยตลอด

ถึงแม้ตัวเธอจะอยู่กับเขา แต่ใจกลับอยู่ที่คนอื่นมาโดยตลอด แม้กระทั่งตอนที่เธอทำเรื่องที่ต้องใกล้ชิดกับเขา ในใจของเธอก็ ยังคิดถึงผู้ชายคนอื่น!

ซือมู่หรงรับจุดๆนี้ไม่ได้จริงๆ ตอนนี้เขาไม่เพียงแต่รับไม่ได้ เขายังอยากจะฆ่าคนด้วย เขา อยากจะฆ่าผู้ชายคนนั้น
“ตอนนี้ยังชอบอยู่ไหม? “ชื่อมทรงกระตุกมุมปากขึ้น ดู เหมือนจะยิ้ม ทว่ากลับเป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย และมีความสุขเลย ตอนนี้เสียงเขาเบามาก เบาจนถ้าไม่ตั้งใจฟัง คงไม่ได้ยิน

แต่พอหลิวหยิงได้ยินก็เข้าใจได้อย่างชัดเจน เติมร่างกายที่ แข็งทื่ออยู่แล้วก็แข็งทื่อมากขึ้นอีก เธอเบิกตาโพลงด้วยความ ประหลาดใจแล้วจ้องไปที่เขา เธอเม้มปากแน่นขึ้นกว่าเดิม และ ยังคงไม่ตอบ ตอนนี้ใบหน้าของเธอเต็มไปด้วยหลากหลาย อารมณ์มาก

เธอไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถามแบบนี้? เธอไม่เข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่ออะไรกันแน่? และเธอก็ไม่รู้ว่าเขารู้ไปถึงไหนแล้ว?

ดังนั้นเธอเลยกังวลและกลัว เธอกลัวว่าจะเป็นเพราะเธอ แล้ว เขาจะไปจัดการ……..

“เป็นอะไร? ทำไมถึงดูเครียดขนาดนี้? “ซื้อทรงยิ้มกว้าง ขึ้นมากกว่าเดิม เพียงแต่ว่ามันไม่ได้แสดงถึงความเป็นมิตรเลย มันให้ความรู้สึกเยือกเย็นไปถึงส่วนลึกที่สุดของหัวใจเลยต่าง หาก

“ถ้าไปจากผมแล้ว คุณวางแผนจะไปตามหาเขาใช่ไหม? ” มู่หรงหรี่ตาลงเล็กน้อย เขาก็ไม่รู้ว่าวันนี้ตัวเองเป็นอะไรกันแน่ บางทีคงอยากจะทำตัวโหดๆเหมือนเดิมมั้ง
หลิวหยิงได้แต่อึ้ง ถ้าออกไปจากซื้อทรงได้จะไปหาเขาไหม งั้นหรอ?

เธอขายตัวเองให้ชื่อถมทรงมาตั้งห้าปี ตั้งแต่วันที่เธอขายตัว เองให้ซื้อทรงวันนั้น เธอก็ไม่เคยหวังว่าจะได้อยู่กับเขาแล้ว เธอไม่คู่ควรกับเขาแล้ว อีกอย่างคนที่เขารักอยู่ในใจมาตลอดก็ ไม่ใช่เธอด้วย

ดังนั้นถึงแม้เธอจะไปจากชื่อหนึ่งแล้ว เธอก็คงไม่อาจไปอยู่ กับเขาได้

“ดูเหมือนว่า คุณตั้งใจจะไปหาเขาสินะ” พอเห็นเธอไม่ตอบ แล้วหลบสายตา ชื่อมตรงก็โน้มตัวลงมาแล้วกดเธอไว้ด้วยแรง

ตอนนี้ริมฝีปากของเขาอยู่บนร่างกายของเธอ เสียงคำพูดที่ เปล่งออกมาแต่ละค่มันบางเบา แต่กลับให้ความรู้สึกว่าเขา กําลังกัดฟันพูดอยู่

“คุณอยากพูดอะไรกันแน่? “ตอนนี้ร่างกายของหลิวหยิ่งแข็ง ที่อไม่ขยับเขยื้อนเลย เธอไม่เข้าใจว่าที่ซือมู่หรงพูดมัน หมายความว่ายังไงกันแน่?

วันพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายที่สัญญาห้าปีจะหมดลงแล้ว วันพรุ่งนี้ เรื่องระหว่างพวกเขาทั้งสองก็จะจบลง แล้วซือมู่หรงยังอยากจะ ทําอะไรอีก?

ถ้าสัญญาห้าปีระหว่างพวกเขาจบลง เธอและเขาก็จะไม่มีอะไร เกี่ยวข้องกันอีก ถึงตอนนั้นเธออยากจะไปหาใครมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขานี่นา เรื่องมันไม่ได้เป็นแบบนี้หรอ?

เธอไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับซื้อทรงกันแน่

“ไม่มีอะไร ก็แค่ถามไปเรื่อย”ซือกทรงเอาหน้าซุกเข้าไปที่ ข้างหูของเธอ โดยไม่เงยหน้าขึ้นมามองเธอ และไม่ได้ให้เธอเห็น สีหน้า ในตอนนี้ของเขา

หลิวหยิงขมวดคิ้วขึ้น แค่ถามไปเรื่อยงั้นหรอ? คำถามแบบนี้ เป็นคำถามที่ถามไปเรื่อยได้งั้นหรอ?

“นี่คุณมีเรื่องอะไรจะพูดรึเปล่า? “หลิวหยิงรู้สึกได้ว่าวันนี้เขา แปลกมากจริงๆ แปลกมาก เธอรู้สึกเหมือนกับว่าเขามีอะไรบาง อย่างที่อยากจะพูด

“ไม่อยากพูดแล้ว อยากจะทำ”มุมปากของซื้อหรงยกขึ้นมา อีกครั้ง ราวกับว่าภายใต้รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยการเยาะเย้ยตัว เอง เขามีอะไรให้ต้องพูดอีก? ! ตอนนี้เขาไม่อยากจะพูดอะไร ออกมาอีกแล้ว เมื่อพูดจบเขาก็พุ่งเข้าไปจูบเธออย่างดุเดือดอีก ครั้ง