บทที่ 1096 เขาสร้างกรรมขึ้นมาเอง ไว้ชีวิตให้ไม่ได้(1)

เพียงแต่ว่าเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป จู่ๆชื่อมตรงก็ยื่นมือมา คว้าเธอไว้ จากนั้นก็ลากเธอกลับที่โซฟาใหม่

“โอ๊ย”จู่ๆหลิวหยิงก็ถูกลากล้มลง เธอจึงร้องออกมาด้วยความ ตกใจอย่างอดไม่ได้ ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ชื่อมตรงก็ขึ้นมา คร่อมแล้วกดเธอไว้ จากนั้นก็จูบเธอ

หลิวหยิงตกใจมาก เธอตัวแข็งที่อไปเลย เธอเบิกตาโพลงมอง เขา ถึงแม้จะใกล้กันมาก แถมยังเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่หลิวห ยิงก็ยังคงเบิกตาโพลง

เธอไม่เข้าใจ เขาไม่ใช่ว่ากำลังจะแต่งงานแล้วหรอ? เขาจะ ต้องไปแต่งกับคุณไม่ใช่หรอ?

อีกอย่างเขายังไปหาอาจารย์เหลียนเพื่อสั่งทำแหวนให้คุณ ด้วย

ในเมื่อข่าวการแต่งงานของเขาถูกประกาศออกมา แสดงว่านี่ มันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจมาแล้ว เขากำลังจะแต่งงาน แล้วทำไมถึง ทำแบบนี้กับเธอ……..

อีกอย่างสัญญาห้าปีของพวกเขาก็จะครบแล้วด้วย ไม่ พรุ่งนี้สิ ถึงจะครบ เพราะงั้นก็เลยเหลืออีกหนึ่งวัน อีกหนึ่งวันสุดท้าย

นี่เขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วันสุดท้ายเลยหรอ?
หลวหญิงแอบถอนหายใจอยู่ในใจ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ ถ้า มันเป็นแบบนี้เธอก็ทำได้แค่ยอม

โชคดีที่นี่มันวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับ

ภาระทำร้ายครอบครัวคนอื่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว เมื่อเห็นเธอหลับตา ดูท่าทายอมรับแต่โดยดี ซื้อทรงก็ยิ่ง ร้อนใจไปอีก เขารู้สึกเหมือนกับว่าไฟมันแผดเผาอยู่ในอก มัน

แผดเผาร้อนลุ่มจนเขารับไม่ได้

ซือมู่หรงถอนหายใจออกมาแรงๆ เพื่อเป็นการบอกให้ตัวเอง นิ่งไว้ ห้ามโกรธ ห้ามทำอะไรเธอทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในอารมณ์โกรธ

สัญญาห้าปีของพวกเขากำลังจะครบกำหนดแล้ว ก็เหมือน อย่างที่เธอพูด พรุ่งนี้มันจะครบกำหนดแล้ว หลายวันมานี้เขา พยายามทําทุกอย่างเพื่อรั้งเธอไว้แล้ว แต่เธอก็ยังแสดงออกว่า จะไปอย่างชัดเจน

หรือควรจะพูดว่าเธอแทบอดทนไม่ได้เพื่อที่จะได้ออกไปจาก เขาเร็วๆดีนะ!!

ซื้อถุมู่หรงไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เขาค่อยๆผละออก แล้วถอยเว้น

ระยะห่างกับเธอ แล้วยืนมองเธอ พอรู้สึกว่าเขาหยุด หลิวหยิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตา

ขึ้นมาสบตากับสายตาที่อยู่ตรงหน้า

นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมาย ทำให้ เธอดูไม่ออก
“ข่าวการแต่งงานบนอินเทอร์เน็ตของผม……” อมตรง พยายามข่มอารณ์ให้ตัวเองนิ่งที่สุด เขายังคงอยากอธิบายให้ เธอฟังอย่างชัดเจน ถึงแม้จะรู้ว่าเธอไม่สนใจก็ตาม ถึงแม้จะรู้ทั้งรู้ ว่าเธอมีความสุขที่ได้เห็นข่าวแบบนั้น

“คุณไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังหรอก ฉันเข้าใจทุกอย่าง “หลิวห ยิงตาเป็นประกายเมื่อมองสายตาของเขาคู่นั้นที่กำลังสับสน มุม ปากของเธอกระตุกขึ้นมาเล็กน้อย

“เธอเข้าใจอะไร? “ซือมู่หรงที่กำลังจะพูดอธิบายถูกเธอ ขัดจังหวะขึ้นมาอีกรอบ เขาค่อยๆหรี่ตาลง แล้วจ้องมองไปที่เธอ โดยตรง

เธอบอกว่าเธอเข้าใจ? แล้วเธอเข้าใจอะไรกัน?

สุดท้ายแล้วเธอเข้าใจอะไรกันแน่?

” ตอนแรกที่เซ็นสัญญาห้าปีไว้มันมีเขียนกำกับไว้อย่างชัดเจน ว่า ฉันจะไม่มีผลใดๆ ต่อคุณทั้งสิ้นไม่ว่าจะเรื่องใดก็ตาม ซึ่งรวม ไปถึงเรื่องแต่งงานของคุณด้วย เงินมั่วนิ่งกระตุกยิ้มขึ้นมาเล็ก น้อย ทำให้ดูไม่ออกว่าอยู่ในอารมณ์ไหน เธอจำเนื้อหาในสัญญา ได้อย่างชัดเจน

เพราะว่าทุกๆข้อในสัญญาตอนนั้นมันทำให้เธอสุดจะทนมาก มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองด้อยค่ากว่าสิ่งของอีก

แต่ว่าพอเวลาผ่านมาห้าปี เธอก็สงบลง และถึงตอนนี้จะหยิบยกเนื้อหาข้างในนั้นมาพูดอีก เธอก็สบายใจกว่าแต่ก่อน มากแล้ว

หรือว่าสัญญาแบบนั้นมันดีสำหรับเธอที่สุดแล้วนะ มันทำให้ เธอจดจําตัวตนของเธอได้อย่างชัดเจนมาตลอดห้าปี เธอที่ต้อง คอยรักษาทุกอย่างไว้ จนทำให้มีวันนี้ที่สามารถถอนตัวเองออก ไปได้ทั้งตัว

ซื้อทรงได้แต่อึ้งพร้อมกับเบิกตาโต มีสัญญาข้อนี้ด้วยหรอ เนี่ย? ”

ตอนนั้นเขาร่างสัญญาแบบนี้ด้วยหรอ? ทำไมเขาถึงจำไม่ได้ ตอนนั้นเขาเขียนสัญญาโง่ๆแบบนั้นลงไปจริงๆหรอ?

“อั้ม” หลิวหยิงพยักหน้ารับช้าๆ มี สัญญาข้อที่เก้า เขียนไว้ อย่างชัดเจนแจ่มแจ้ง

หลิวหยิงไม่เพียงแต่จะจำเนื้อหาข้อมูลได้ แต่เธอยังจำได้อย่าง

ชัดเจนว่ามันอยู่ข้อไหน

ซื้อถูมู่หรงมองไปที่เธอพลางกะพริบตาถี่ๆ นี่เธอจำได้แม่น ขนาดนี้เชียว

เขาเป็นคนเขียนสัญญาเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมาเอง แล้วเธอก็เป็น คนเซ็น เขาแทบจำรายละเอียดในสัญญาไม่ได้แล้ว แต่ว่าเธอ กลับจำมันได้อย่างชัดเจน

“ดังนั้น คุณไม่ต้องอธิบายหรอก และก็ไม่ต้องกังวลด้วย “หลิว หยิ่งเห็นว่าเขาไม่พูด มุมปากก็ยกขึ้นอีกรอบ ดูเหมือนเธอจะยิ้มออกมาบางๆ แต่ว่าไม่ได้ฉีกยิ้มกว้างอย่างนั้น เพราะยังไงมันก็ เคยเป็นความอับอายของเธอ แล้วที่ตอนนี้เธอพูดกับเขาได้อย่าง สบายๆ มันก็ไม่ได้แปลว่าในใจของเธอไม่ได้สนใจอะไรเลย ทั้งหมด

การที่จะลืมความอึดอัดและความอับอายขายขี้หน้าตลอดห้าปี นี้มันไม่ง่ายหรอก

แต่โชคดีที่ทุกอย่างมันจบลงแล้ว

“เติมฉันก็เคยคิดถึงสถานการณ์แบบนี้นะ ฉันคิดว่า รอสักวันที่ คุณต้องแต่งงาน ยังไงฉันก็ต้องจากไป เพียงแต่ว่าสัญญาห้าปี ของเรานั้นมันค่อนข้างที่จะยุ่งยาก แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่กังวลอะไร แล้ว สัญญาของพวกเราก็กำลังจะหมดพอดีเลย ดังนั้นคุณไม่ต้อง อธิบายให้ฉันฟังหรอก”พอหลิวหยิงพูดถึงตรงนี้ ในใจก็รู้สึกโล่ง มาก จบแบบนี้และคงจะดีที่สุด

ซือมู่หรงมองไปที่เธอ ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงเบาๆ จู่ๆเขาก็ รู้สึกเจ็บคอเล็กน้อยราวกับว่าถูกไฟที่สุมอกแผดเผาขึ้นมา

เขาอยากจะโมโห อยากจะโกรธ แต่นี่เป็นกรรมที่เขาก่อไว้เอง เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย คนที่ผิดมาโดยตลอดก็คือเขา

ตอนแรกเขาจงใจจะแก้แค้น จงใจร่างสัญญาโง่ๆแบบนั้นออก มาเพื่อทรมานเธอ ทำให้เธออับอายขายหน้า เขาเป็นคนทำทุก อย่างเอง

แต่พอได้ยินเธอพูดว่าจะจากไปด้วยท่าที่เรียบเฉย เขาไม่ยอม เขาไม่ยอมแน่ๆ
“บอกมานะว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมาคุณคิดจะจากผมไปอยู่ ตลอดเวลาเลยหรอ? “ซื้อทรงกัดฟันกรอดเบาๆ สุดท้ายก็อด ไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้ออกไป ที่จริงเขาก็รู้อยู่แก่ใจ

แต่เขาอยากได้ยินมันออกจากปากเธอ

หลิวหยิงมองไปที่เขาพร้อมกับกะพริบตาปริบๆ เห็นได้ชัดว่า กำลังงุนงงและไม่เข้าใจ

“ตอนแรกพวกเราเซ็นสัญญากันไว้ห้าปี ถ้ายังไม่ครบห้าปี ฉัน ก็คงไม่หนีไปไหนแน่นอน “หลิวหยิงไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาถึง ถามแบบนี้ แต่เธอก็ยังตอบออกไปตามตรง

ตอนแรกที่เขาให้เงินเธอ ช่วยเธอจัดการแก้ไขปัญหาที่บ้าน เธอก็เลยตกปากรับคำว่าจะอยู่กับเขาห้าปี ถ้าไม่ถึงห้าปีเธอก็ไม่ ไปไหนหรอก

“เพราะงั้นคุณรอให้ถึงวันที่ครบกำหนดห้าปีมาตลอดเลย สินะ”ซือถูมู่ทรงแอบถอนหายใจออกมาเงียบๆ เขาไม่รู้แล้วว่า ตอนนี้ตัวเองจะต้องรั้งอะไรไว้

“อั้ม”หลิวหยิงคิดไปคิดมา จากนั้นก็พยักหน้ารับ

เมื่อห้าปีที่แล้ว สิ่งที่เขาทำกับเธอทั้งหมดมันทำให้เธออับอาย ถึงขีดสุด และทำให้เธอรับไม่ได้ถึงขีดสุด แค่หนึ่งวันมันก็เหมือน หนึ่งปีสําหรับเธอ

ซึ่งเธอก็ตั้งตารอมาตลอดว่าอยากให้ทุกอย่างมันสิ้นสุดลงในเร็ววัน
ต่อมา เขาเปลี่ยนไปมาก ไม่ได้ทรมานเธออีก แล้วก็ไม่ได้ ทำให้เธออับอายอีก ตอนนั้นเองเธอถึงรู้สึกว่าทุกอย่างมันดีขึ้น มาหน่อย

แต่ถึงแม้จะเป็นอย่างนั้น เธอก็ยังตั้งตารอว่าระยะเวลาห้าปีนี้ มันจะจบลงภายในเร็ววันนี้

เมื่อเห็นเธอพยักหน้า หัวใจของซื้อทรงก็เย็นวาบไปถึงก้น บึงทันที นี่คือความจริง ความจริงที่ว่าเธอไม่เพียงแต่ไม่รู้สึกอะไร กับเขาเลย แถมยังคิดอยากจะรีบออกไปจากเขาเร็วๆอีก

ความร้อนระอุในอกของซื้อทรงยังคงคุกรุ่นอยู่เรื่อยๆ ทว่า ในใจเขากลับเย็นยะเยือกไปหมด ทันใดนั้นเองเขาก็รู้สึก หงุดหงิดใจขึ้นมา

เธออยากจะจากเขาไปอยู่ตลอดเวลา แล้วสิ่งที่เขาทำพวกนั้น มันยังมีประโยชน์อยู่ไหม?

“หลิวหยิง สำหรับเธอห้าปีมานี้คืออะไร? “ซื้อหรงข่มตาลง เบาๆ น้ำเสียง ในตอนนี้ก็ดูเคร่งขรึมมากกว่าปกติ เขาอยากจะรู้ ว่าตลอดห้าปีมานี้ เขาเป็นอะไรในใจเธอ

“ฉันจำได้ในสัญญาเขียนไว้ว่า ในระยะเวลาห้าปีนี้คุณจะต้อง เป็นที่หนึ่งในใจฉันตลอด ถ้าคุณให้ฉันทำอะไรฉันก็ต้องทำ ถ้า เรื่องที่คุณไม่ให้ฉันทำ ฉันก็ทำไม่ได้เด็ดขาด……”หลิวหยิ่งมอง ซือมู่หรงด้วยสายตาแปลกๆ เธอไม่เข้าใจว่าทำไมถึงมาถาม อะไรพวกนี้ตอนนี้ แต่ว่าในสัญญาของพวกเขามันก็เขียนไว้อย่าง ชัดเจน
ดังนั้นมันไม่จำเป็นเลยที่จะถามคำถามพวกนี้

“ห้ามหยิบเรื่องสัญญามาพูดกับผมอีก นี่เป็นสิ่งที่ผมถามคุณ ผมถามคุณว่าใจคุณคิดยังไง จู่ๆ ชื่อมตรงก็พูดขัดเธอ อารมณ์ที่ ข่มไว้เมื่อกี้มันฉุดไว้ไม่อยู่แล้ว มันระเบิดออกมาทันที

เขาไม่อยากได้ยินเธอพูดเรื่องสัญญาอีก เขาไม่อยากรับรู้ได้ เรื่องสัญญาบ้าๆนั่นอีกแล้ว

เขาไม่รู้ว่าตอนแรกตัวเองมันโง่ขนาดไหนกัน ถึงได้ตั้งกฎ เกณฑ์ไว้เยอะขนาดนี้

“ฉันทำตามที่สัญญาเขียนไว้มาโดยตลอด”หลิวหยิงมองเขา ด้วยดวงตาคู่สวย จากนั้นก็ตอบออกไปอย่างเป็นธรรมชาติ และ สีหน้าที่ไร้เดียงสา

ก็ที่เธอพูดมันเป็นความจริงทั้งหมดนี่นา!!