บทที่ 1095 หนักกว่าเดิมอีก (3)

“แม่ครับ ผมวางสายก่อนนะ”ที่ซื้อทรงโทรไปก็เพราะอยาก จะถามคุณนายชื่อกว่ามันเกิดเรื่องอะไรขึ้น?

จากที่คุณนาย ออธิบายเมื่อกี้ ไม่ว่ามันจะจริงหรือโกหก ชื่อ มู่หรงก็ได้ผลสรุปออกมาแบบนี้แล้ว

“ได้ๆ ลูกวางเถอะ ส่วนเรื่องเข้าใจผิดในอินเทอร์เน็ตแม่จะหา วิธีแก้ไขเอง”คุณนายซือถูพูดย้ำอีกครั้งว่าจะแก้ปัญหาในเรื่องที่ เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ท่าทีของเธอดูดีมากจนไม่อาจจะดีกว่านี้ได้อีก แล้ว สำหรับเธอทุกเรื่องสามารถคุยปรึกษากันได้ และทุกเรื่องก็ ล้วนมีซือถูมู่หรงเป็นจุดศูนย์กลาง

“ครับ”ซือถูมู่หรงตอบออกไปเบาๆ คุณนายซื้อถพูดมาขนาดนี้ แล้ว ซื้อทรงก็คงไม่ต้องพูดอะไรมากอีก

“ถ้าลูกมีเวลาก็กลับมาทานข้าวที่บ้านด้วยนะ นานมากแล้วที่ ลูกไม่กลับมาทานข้าวที่บ้าน เดี๋ยวแม่จะให้คุณป้าหลิวเตรียม ของที่ลูกชอบทานไว้”เสียงของคุณนายชื่อดังขึ้นอีกครั้ง ครั้งนี้ มันแสดงให้เห็นถึงความคิดถึงอย่างชัดเจน เป็นความคิดถึงแบบ ที่แม่มีต่อลูก

“ผมเข้าใจแล้วครับ”ซือทรงในฐานะลูกชายคนหนึ่ง แน่นอนว่าคงไม่อาจปฏิเสธคำขอร้องแบบนี้ของคุณนายซื้อได้ กลับกันในฐานะลูกชายคนหนึ่ง เดิมก็ควรหาเวลาไปอยู่กับแม่ บ่อยๆอยู่แล้ว
ตอนที่เขาอายุสิบขวบ พ่อของเขาก็ได้จากไป แม่เป็นคนเลี้ยง ดูเขามาจนโตเพียงคนเดียว ซึ่งตอนนี้แม่ก็อยู่ตัวคนเดียวด้วย เพราะงั้นแม่คงต้องเหงาแน่นอน

“ลูกรีบพาลูกสะใภ้มาหาแม่เร็วๆนะ สู้ๆ” น้ำเสียงแห่งความ คิดถึงของคุณนายชื่อไม่ได้คงอยู่นานนัก เธอเปลี่ยนเป็นน้ำ เสียงสดใสร่าเริงออกมาได้อย่างรวดเร็ว

“รู้แล้วครับ เดิมสีหน้าที่เคร่งขรึมของซื้อทรงผ่อนคลายลง มาไม่น้อย ถ้าเรื่องนี้เป็นเรื่องเข้าใจผิดจริงๆ มันก็คงแก้ไขได้ไม่ ยาก

ซึ่งแน่นอนว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือเขาต้องอธิบายเรื่อง นี้ให้หลิวหยิงฟังอย่างชัดเจน

“เร็วหน่อย” หลังจากที่ซื้อมหรงวางสาย เขาก็เร่งคนขับรถ

“ครับ”คนขับรถหลี่ที่เป็นคนขับได้ยินเสียงของท่านประธาน ดูผ่อนคลายลงอย่างชัดเจน ดูเหมือนว่าท่านประธานจะคุยกับ คุณย่าได้ดีทีเดียว

ซื้อถูมู่หรงอยากจะโทรหาหลิวหยิง แต่พอคิดไปคิดมาก็ห้าม ใจไว้ เขารู้สึกว่าควรพูดอธิบายต่อหน้าเธอดีกว่า

คนขับรถเร่งเครื่องขึ้นอีก หลังจากผ่านไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ใน

ที่สุดก็มาถึงคฤหาสน์จึงเหอ

ซือถูมู่หรงเปิดประตูรถเดินลงไปตั้งแต่รถยังไม่จอดดี “ท่านประธานช้าๆหน่อยครับ”คนขับรถหลี่ตกใจจนเหงื่อแตกพลักไปทั้งตัว โชคดีที่ชื่อมทรงเคลื่อนไหวได้อย่างว่องไว เขา กระโดลงรถได้อย่างราบรื่น โดยไม่มีช่วงจังหวะติดขัดเลยแม้แต่ นิดเดียว พอก้าวลงจากรถได้ ซื้อทรงก็เดินตรงไปข้างหน้า ทันที

คนขับรถหลี่ทำท่าโล่งใจออกมา ท่านประธานรีบร้อนเกินไป นี่ ก็ถึงประตูหน้าบ้านแล้ว ไม่ควรทำเหมือนเมื่อกี้เลยจริงๆ มันน่า ตกใจมาก

แน่นอนว่าคนขับรถหลีได้แต่แอบนินทาอยู่ในใจ เขาไม่กล้า พูดออกมาจริงๆหรอก

ขณะที่คนขับรถหลี่จอดรถเสร็จ ซื้อทรงก็เดินไปถึงหน้า ประตูแล้ว เขาเปิดประตูออกแล้วเดินเข้าไปทันที คนขับรถหลีได้แต่อึ้ง เมื่อท่านประธานไม่ได้บอกไว้ว่าต้องรอ

รึเปล่า?

แล้วเขาจะไปรอที่ไหน? หรือว่าต้องออกไปเลย

ซือถูมู่หรงเปิดประตูออกแล้วตรงเข้าไปในห้องก็เห็นว่าหลิวห ยิงนั่งอยู่ที่โซฟา หลิวหยิงถือโทรศัพท์ไว้แล้วกำลังเลื่อนดู โทรศัพท์

เมื่อกี้ซือถูมู่หรงไม่ได้ส่งเสียงดังมากนัก หลิวหยิ่งที่กำลังใจจด ใจจ่อกับการเลื่อนดูโทรศัพท์จึงไม่ได้ยินเสียงอะไรทั้งนั้น ดังนั้น หลิวหยิงก็เลยไม่ได้สังเกตเห็นซือทรง

ชื่อถมทรงชะงักไปเล็กน้อย เขาเห็นหลิวหยิงกำลังเลื่อนดูโทรศัพท์ เขารู้สึกวูบวาบในใจเล็กน้อย ตอนนี้ในอินเทอร์เน็ตมี ข่าวเรื่องการแต่งงานของเขาเต็มไปหมด มันยากมากที่จะเสี่ยงที่ จะไม่ดู

ซึ่งเกรงว่าตอนนี้เธอคงเห็นข่าวพวกนั้นแล้วล่ะ

ชื่อถมทรงแอบถอนหายใจออกมาเบาๆ เขารู้สึกได้อยู่แล้วว่า เรื่องมันจะเป็นแบบนี้ตั้งแต่อยู่บนรถ ตอนนี้ที่เขากลับมาเพราะ ต้องการอยากจะอธิบายให้เธอฟัง เพียงแค่อธิบายให้ชัดเจน ทุก อย่างมันก็จะไม่เป็นไร

ซื้อทรงมองไปที่หลิวหยิ่งที่กำลังนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา มุมปาก ค่อยยกขึ้นมาช้าๆ จากนั้นก็ตั้งใจเดินย่องไปอยู่ข้างหลังเธอ

ตอนนี้หลิวหยิงกำลังจ้อง โทรศัพท์ ชื่อมตรงก็ยืนอยู่ด้านหลัง เธอ เพราะงั้นจึงมองเห็นหน้าจอโทรศัพท์ของเธอไปด้วย ตอนนี้หลิวหยิงกำลังเปิดดูข่าวเรื่องการแต่งงานของเขาอยู่

พอดี

ถึงแม้ชื่อถมทรงจะเตรียมพร้อมไว้แล้ว แต่เมื่อเห็นว่าหลิวหยิง กำลังดูข่าวการแต่งงานของเขาอยู่ ซื้อทรงก็กังวลเล็กน้อย

“สําหรับเรื่องนี้..……….. ..ปฏิกิริยาแรกของซือมู่หรงก็คืออยากจะ อธิบาย เขาอยากจะอธิบายให้ชัดเจนเร็วๆ เขาไม่อยากให้ทั้ง สองเกิดความเข้าใจผิดกัน

หลิวหยิงที่จู่ๆก็ได้ยินเสียงเขาสะดุ้งขึ้นมาทันที เธอรีบหันหลัง กลับไป ทันที่เห็นซือมู่หรงเธอก็อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็คลี่ยิ้มออกมา “คุณกลับมาแล้วหรอ

น้ำเสียงของหลิวหยิงไม่มีอะไรผิดปกติไปเลย และเธอก็ไม่ โกรธที่เห็นข่าวแบบนั้นหรือว่ารู้สึกผิดหวังเลยด้วย กลับกันเสียง ของเธอกลับดูผ่อนคลายอย่างเห็นได้ชัด

อีกทั้งเธอยังคงยิ้มอยู่ด้วย เธออยู่ข้างกายเขามาตั้งห้าปีแทบ ไม่ยิ้มหรือหัวเราะกับอะไรเลย แล้วตั้งแต่ที่ทะเลาะกันครั้งก่อน หลายวันมานี้เธอก็ไม่เคยยิ้มเลย

ชื่อถมู่หรงที่กำลังจะพูดอธิบายถูกเธอพูดขัดขึ้นมา พอเห็นรอย ยิ้มบนหน้าของเธอ เขาก็ได้แต่อึ้ง เขาไม่พูดอะไรต่ออีก

หลิวหยิงมองเขาแล้วยิ้มออกมาอีกรอบ ดูออกเลยว่าตอนนี้ เธออารมณ์ดีมาก มากจริงๆ!!

ซื้อทรงมองใบหน้าที่ยิ้มแย้มของเธอ หัวใจของเขาค่อยๆ

จมดิ่งลง เมื่อกี้เขาเห็นว่าเธอกำลังดูข่าวว่าเขาจะแต่งงานอยู่

เต็มตา เป็นข่าวที่เขาจะต้องแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น

ทว่าเธอกลับไม่รู้สึกโกรธ หงุดหงิด หรือแม้แต่จะเสียใจเลย

แต่เธอกลับยิ้มออกมาอย่างสดใสแทน

นี่มันหมายความว่าอะไร?!

หมายความว่าเดิมเธอไม่เคยสนใจเขาเลยหรอ?! แล้วยังดูมีความสุขมากขนาดนี้อีก

มีความสุขงั้นหรอ?
เธอเห็นข่าวว่าเขาจะแต่งงานกับคนอื่นแล้วก็เลยมีความสุข อย่างงั้นหรอ?

“เมื่อกี้ดูอะไรอยู่หรอ? “ชื่อมทรงเอ่ยปากพูดขึ้นอีกรอบ น้ำ เสียงแหบพร่านิดหน่อย เขายังนึกว่าเมื่อกี้ตัวเองดูผิดไปรึเปล่า อยู่เลย เธออาจจะไม่ได้เห็นข่าวเรื่องการแต่งงานของเขา

ดังนั้น ซื้อถูมู่หรงจึงพยายามถามออกไปอีกครั้ง

“เมื่อกี้เห็นข่าวว่าคุณต้องแต่งงาน”หลิวหยิ่งมองเขา มุมปาก ยกยิ้มขึ้นมาทันที แถมรอยยิ้มบนใบหน้าก็ยังชัดเจน”ยินดีกับคุณ ด้วยนะ”

แค่คำว่ายินดี เธอพูดมันออกมาได้อย่างไหลลื่นและจริงใจ พรุ่งนี้เป็นวันสิ้นสุดครบรอบห้าปีของพวกเขา พรุ่งนี้เธอจะต้อง จากไปแล้ว ครั้งก่อนซือทรงบอกว่าจะไม่ยอมปล่อยเธอไป แถมยังบอกอีกว่า ให้มีลูกให้เขาหนึ่งคน เธอกังวลมาตลอดว่าซื้อ

ถมทรงจะไม่ยอมปล่อยเธอไปจริงๆ

แต่ในเมื่อตอนนี้ซือมู่หรงจะแต่งงานแล้ว เธอก็เลยไม่จำเป็น ต้องกังวลอีก

“ยินดีด้วยงั้นหรอ? นี่คุณพูดว่ายินดีกับผมด้วยงั้นหรอ? “เดิม ชื่อมตรงก็ยังมีความหวังเล็กๆ อยู่ในใจ หวังว่าตัวเองจะดูผิด แต่หลังจากได้ยินคำว่ายินดีด้วยจากปากเธอ หัวใจของเขาก็ดิ่ง ฮวบลงทันที

เธอเห็นแล้ว แล้วยังเห็นอย่างชัดเจน จากนั้นก็พูดกับเขาว่ายินดีด้วย!!

ยินดีที่เขาจะไปแต่งงานกับคนอื่นหรอ?

เธอนี่มันจริงๆเลย

“ใช่ ยินดีด้วยนะ แล้วคุณก็วางใจได้เลย เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันก็จะ ออกไปแล้วไม่ส่งผลกระทบต่อพวกคุณหรอก และแน่นอนว่าถ้า หากคุณต้องการให้ฉันออกไปวันนี้เลยก็ได้นะ”ตอนนี้หลิวหยิง อารมณ์ดีมาก ดังนั้นเลยไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของซื้อ มู่หรง

อีกอย่างปกติซื้อทรงก็มักจะทำตัวเย็นชา เพราะงั้นเธอก็ เลยชินกับหน้าตาบึ้งตึงของเขาไปแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่คิดมาก

ตอนนี้เธอคิดแค่ว่าถ้าซื้อทรงได้แต่งงาน เธอก็จะเป็นอิสระ ซักที

วันพรุ่งนี้เป็นวันที่สัญญาระหว่างพวกเขาสิ้นสุดลง ฉะนั้นเธอก็ จะออกไปได้ แต่แน่นอนว่าถ้าจะให้เธอออกไปตั้งแต่ตอนนี้ก็ย่อม ได้เช่นกัน เธอไม่ติดอะไรเลย

ซือมู่หรงจ้องเธอเขม็งโดยไม่กะพริบตา เขาเม้มปากแน่นไม่ พูดไม่จา เนื่องจากเขาไม่รู้ว่าตอนนี้ควรพูดอะไรดี

ตอนที่เขาเห็นข่าวในอินเทอร์เน็ตแวบแรก เขาก็อยากจะรีบ กลับมาอธิบายให้เธอฟัง แต่เธอกลับไม่สนใจเลย

แถมเธอยังมาแสดงความยินดีกับเขาด้วย!!
ดังนั้น เขายังต้องอธิบายอีกไหม?

แล้วตอนนี้เขาควรพูดอะไรดี?

หลิวหญิงสบตาเขา เธอตัวหดเล็กลงทันที แต่ว่าหลิวหญิงก็ยัง ถามออกไปอีกครั้ง ต้องการให้ฉันออกไปตอนนี้เลยไหม? ถ้าไม่ ขั้นตอนนี้ฉันไปเก็บของก่อน

ชื่อมทรงยังคงต้องเธอเหมือนเดิม เพียงแต่ดวงตาที่เย็นชา กลับค่อยๆหรี่ลง เขายังคงเม้มริมฝีปากไว้แน่นไม่พูดไม่จาอะไร

“ฉะฉันไปเก็บของก่อนนะ”หลิวหยิ่งเห็นเขายืนนิ่งไม่ขยับและ ก็ไม่พูดไม่จา เธอเดาใจเขาไม่ออกอยู่พักหนึ่ง แต่เนื่องจากหลิวห ยิ่งเห็นใบหน้าที่วิ่งตึงของเขาจนชินแล้วก็เลยตัดสินใจว่าหนีไป กว่า พอดีเลยจะได้ออกไปเก็บของ

เขาไม่พูด เธอก็นึกว่าเขาเห็นด้วย เขาต้องแต่งงาน ยังไงก็คง หวังว่าเธอจะออกไปเร็วๆอยู่แล้วล่ะมั้ง?

พอถึงเวลาแล้วจะได้ไม่เกิดเรื่องเข้าใจผิด!

เธอเข้าใจเรื่องพวกนี้ดี และรู้ทุกอย่าง และเธอก็เต็มใจที่จะ หลีกทางให้ความรักของทั้งสองด้วย!!

เมื่อหลิวหยิงพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินมุ่งหน้าไปที่บันไดทันที