บทที่ 1067 อับอายจนโมโหคลั่งหลังถูกปฏิเสธ (1)

คุณหรี่ตาขึ้น ความเย็นยะเยือกกับเพลิงไฟหลอมรวมเป็น หนึ่งเดียว

หากเธอตอบตกลงกับพี่รุ่นของเธอ……….เขาจะ…….

ณ ตอนนี้คุณฟูเกิดความคิดฆ่าบุคคลที่อยู่ตรงหน้าแล้ว มือที่จับแก้วไวน์ของเขาบีบแน่นขึ้นเรื่อยๆ เมื่อแก้วใกล้จะแตก

กระจาย ในมือของเขาอยู่รอมร่อ

ถึงแม้หลิงเอ๋อจะถอยห่างออกมาเล็กน้อย จึงเว้นระยะกับคุณ อยู่บ้าง ทว่าเธอยังคงรับรู้ได้ถึงรังสีพิฆาตที่แผ่ซ่านออกจาก เรือนร่างของเขาจนมาปกคลุมร่างกายของเธอ ทำให้มีไอเย็นซึม เข้าสู่ชั้นผิวหนังของเธอทีละนิด และเย็นจนอยากตัวสั่นเทิ้มอย่าง ควบคุมไม่ได้

ผู้ชายคนนี้ช่างน่ากลัวเหลือเกิน น่ากลัวมากๆ หลิงเอ๋อจากที่ ไม่กลัวฟ้าไม่กลัวดิน หลายปีมานี้เธอได้พบเห็นภยันตรายจาก การงาน ทั้งยังผ่านประสบการณ์กับตัวเองมามากมาย ยิ่งไม่ต้อง พูดถึงเธอที่วิจัยด้านวัตถุระเบิดที่เป็นสิ่งของอันตรายสูง

ทว่าบัดนี้พวกนั้นไม่ถือว่าสาหัสสำหรับหลิงเอ๋อเลย มันเทียบ ไม่ได้กับอันตรายจากตัวคุณฟูเลย

หางคิ้วเป็นลั่วนิ่งยกขึ้นเล็กน้อย ไม่ได้แสดงปฏิกิริยาออกมา มากนัก เห็นได้ชัดว่าเป็นลั่วนิ่งไม่ได้ประหลาดใจกับท่าที่คุณมากนัก เพราะเธอเห็นสิ่งที่คุณทำในช่วงที่ผ่านมาแล้ว

ความรู้สึกที่คุณมีต่อไปหยูหนิงนั้นเด่นชัดมาก ถึงแม้เธอไม่รู้จักคุณพี่ท่านนี้ โดยเรียกได้ว่าเธอไม่รู้ประวัติคุณ ฟูเลยสักนิด ทว่าคุณฟูคือคนที่เชื่อเป็นเชิญมาก

เป็นวงรู้สึกว่าคนที่เชื่อเงินเชิญมาเป็นกรณีเฉพาะคงไม่ได้ แย่หรอก ยิ่งไปกว่านั้นเป็นชั่วนิ่งยังรู้สึกว่าคุณฟูท่านนี้ไม่ได้ทำ เพื่อให้เกียรติเยซื้อเฉินเท่านั้น เธอคาดเดาว่าหากไม่ใช่ไปหย หนิง คุณฟูก็อาจจะไม่มา

ดังนั้น อันที่จริงเป็นลั่วจึงมีทัศนคติที่ดีต่อคุณปู่มาก

เงินถั่วงมั่นใจมากว่าคุณไม่ปล่อยให้ไปหยูหนิงกลับไปกับ เหมียวเหยียน

เพียงแต่ไม่รู้ว่าต่อจากนี้คุณฟูท่านนี้จะทำยังไง?

“ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ตอนนี้ฉันยังกลับไปกับรุ่นพี่ไม่ได้ค่ะ”มือของ ไป๋หยูหนิงใกล้จะถึงฝ่ามือของเหมียวเหยียน เธอกลับหยุด กะทันหัน เธอนึกขึ้นได้ว่ายังมีเรื่องที่ไม่ได้สะสางค้างคาอยู่หนึ่ง เรื่อง

เธอรับปากผู้ชายคนนี้ไว้แล้ว ซึ่งสิ่งที่เธอรับปากผู้ชายคนนี้ ตอนนี้ยังไม่ได้บรรลุผล ดังนั้นตอนนี้เธอยังกลับไปกับรุ่นพี่ไม่ได้

ได้ยินคำพูดของไปหยูหนิงต่างพากันชะงัก ทุกคนต่างมองไปหยหนึ่งพร้อมกัน เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครคาดการณ์ได้ว่าไปหยูหนิงจะปฏิเสธเหมียวเหยียน ในช่วงเวลานี้

กระทั่งเป็นลั่วจึงยังรู้สึกประหลาดใจ เงินลั่วถึงรู้ดีว่าไปหยหนึ่ง รักรุ่นพี่ของเธอขนาดไหน ไป๋หยูหนิงรักพี่รุ่นคนนี้มาก ชนิดที่ ทุ่มเทเต็มกำลังเพื่อรุ่นพี่คนนี้เลย ซึ่งหลายปีมานี้เธอทุ่มเทให้กับ รุ่นพี่มากมาย

เมื่อก่อนรุ่นพี่ไม่เคยตอบรับอะไรกับไปหยูหนิง ไปหยหนึ่งก็ ยินดีติดตามเขา ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้รุ่นพี่คนนี้ยอมรับว่าชอบ ไปหยูหนิงแล้ว ไม่ว่าเหมียวเหยียนจะยอมรับด้วยเหตุผลอะไร ก็ตาม อย่างนี้เหมียวเหยียนก็ยอมรับจริงๆแล้ว

เงินถั่วงรู้สึกว่าสถานการณ์อย่างนี้ เกรงว่าไม่มีใครขัดขวาง ไปหยูหนิงกลับไปกับเหมียวเหยียนได้ ซึ่งเป็นสาเหตุที่เป็นลั่วถึง ไม่ขัดขวางต่อ

เงินถั่วงตั้งความหวังไว้กับคุณ โดยที่คาดไม่ถึงว่าไปหย หนึ่งจะเป็นคนปฏิเสธเหมียวเหยียนเอง

เป็นวงชะงัก จากนั้นก็ยกมุมปากโค้งขึ้นมายิ้ม

ชั่วพริบตานั้นแววตาที่เย็นยะเยือกและเปลิวไฟลุกโชน ในขณะ เดียวกันกำลังจะทำลายล้างโลกจนหมดสิ้นก็หยุดไว้ตรงนั้น ถึง แม้ความเย็นยะเยือกกับเปลิวไฟจะยังไม่ดับสูญ ทว่าอย่างนั้น อันตรายดั่งมรสุมก็ไม่ได้แผ่กระจายไปทั่วแล้ว

คุณฟูที่จ้องมองไปหยูหนิงแววตาเปล่งประกายอย่างรวดเร็ว อาจเป็นเพราะเหนือความคาดหมาย ประหลาดใจเกินไปและ อาจเป็นเพราะไม่ได้ปลดปล่อยความหงุดหงิดของเมื่อครู่ออกมา
ชั่วขณะนั้นคุณฟูตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ ไม่กระดุกกระดิกเลยสักนิด

จูหลิงเอ๋อหัวเราะร่าเริงดีๆ ดีมากเลยที่ไม่กลับไป

“หนิงเอ๋อ…….”สีหน้าเหมียวเหยียนแย่ในชั่วพริบตา น้ำเสียง ก็เคร่งขรึมหลายส่วน ใบหน้าอ่อนโยนเมื่อสักครู่ของเขาเลือน หาย เขามองไปหยูหนิงอย่างเหลือเชื่อ

เขาคาดไม่ถึงว่าไปหยูหนิงจะปฏิเสธเขา เมื่อสักครู่เขาบอก ชอบไปหยูหนิงไปแล้ว แต่ไป๋หยูหนิงกลับปฏิเสธเขา?

ไปหยูหมิ่งหมายความว่าอย่างไรกันแน่?!

“ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ฉันยังมีธุระต้องจัดการค่ะ รอให้ฉันเสร็จธุระ แล้วจะกลับไปนะคะ”ไปหยูหนิงสบตากับเหมียวเหยียนด้วย ความรู้สึกผิดในใจ เรื่องอย่างนั้นเธอก็อธิบายกับรุ่นพี่ไม่ค่อย สะดวกเท่าใดนัก

ถึงแม้เธออยากกลับกับรุ่นพี่สักเต็มประดา เธอแอบรักรุ่นพี่มา นานปี ในที่สุดรุ่นพี่ก็ตอบตกลงแล้ว บอกชอบเธอแล้ว ซึ่งเป็นผล ที่เธอโหยหามาโดยตลอด ดังนั้นเธออยากกลับกับรุ่นพี่มาก จริงๆ

ทว่าเธอรับปากผู้ชายคนนั้นแล้วยังทำตามไม่ได้ เธอเป็นคน รักษาสัจจะ สิ่งที่เธอรับปากไว้แล้วจะต้องทำตามอย่างแน่นอน

ในที่สุดคุณฟูก็ดึงสติกลับมา ได้ยินไปหยหนึ่งเน้นย้ำอีกครั้ง เขาก็เชื่อว่าเป็นความจริงแล้ว รู้ว่าเขาไม่ได้ฟังผิดและไม่ได้รู้สึกไปเอง
เธอปฏิเสธเหมียวเหยียนเพราะเขาจริงๆ

ถึงแม้คุณจะรู้ว่าที่ไปหยูหนิงปฏิเสธเหมียวเหยียนไม่ใช่ เพราะชอบเขา แต่เป็นสัญญาระหว่างพวกเขา

ทว่าผลลัพธ์เช่นนี้ทำให้เขาพึงพอใจมากแล้ว

อย่างน้อยหลังเหมียวเหยียนสารภาพรัก เธอก็ยังจดจําเขาได้ ยังจําสัญญาของเขากับเธอได้

ซึ่งแสดงว่าในหัวใจเธอก็ยังมีเขาอยู่เล็กน้อย

ขอเพียงหัวใจเธอมีเขาอยู่ ขอเพียงเธออยู่ข้างกายเขา ต้องมี สักวันที่เขาจะทำให้ในสายตาและหัวใจเธอมีเพียงเขาคนเดียว

แน่นอน เขาก็ไม่มีทางปล่อยให้เธอไปจากเขาได้เด็ดขาด

ในเมื่อเธอเลือกจะอยู่ต่อ งั้นเขาก็ยิ่งปล่อยวางไม่ได้

คุณฟูหลุบตาลง ทอแสงสว่างอันแปลกประหลาดในแววตา หลายส่วน และมีรอยยิ้มอย่างพอใจหลายส่วน ทว่าเพราะเขา หลุบตาลงจึงปกปิดอารมณ์ทั้งหมด ทำให้ไม่มีใครรู้ใครเห็น

คุณฟูยกแก้วไวน์ขึ้นที่ริมฝีปากแล้วจิบหนึ่งคำ ทันใดนั้นเขา รู้สึกว่าไวน์ไม่ได้ขมเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว คล้ายกับว่าหอมหวาน เป็นพิเศษ ความรู้สึกเช่นนี้ช่างดีงามเหลือเกิน

“หนิงเอ๋อร์ คุณไม่กลับกับผมจริงๆเหรอ? “บัดนี้อารมณ์ เหมียวเหยียนย่ำแย่มาก เขามองไปหยูหนิง น้ำเสียงมีความเข้ม ขรึมหลายส่วน ฟังแล้วสื่อไปในทางขู่เข็ญเล็กน้อย
เขานึกไม่ถึงว่าไปหยหนึ่งจะปฏิเสธเขาจริงๆ เมื่อก่อนขอเพียง เขาเอ่ยปาก ไปหยูหนิงก็จะทำตามทุกอย่าง ขอเพียงเป็นเรื่องที่ เขาพูด ไป๋หยูหนิงจะทุ่มเทสุดความสามารถในการทำผลงานให้ ลุล่วง ขอเพียงเขาเรียกร้องไปหยูหนิงจะทำตามอย่างไร้เงื่อนไข ใดๆ