บทที่ 1066 จุดสูงสุดของความไร้ยางอาย (4)

ดวงตาไปหยูหนิงเปล่งประกายระยิบระยับ จ้องมองเหมียวเห เขียนอย่างไม่กะพริบตา คล้ายกับกลัวจะพลาดได้ยินคำถามของ เหมียวเหยียน

เหมียวเหยียนหันไปมองเงินถั่วงด้วยแววตามืดครึ้มเล็ก น้อย “ท่านนี้คือ…….

เห็นได้ชัดว่าเขาคาดไม่ถึงว่าจะมีคนถามเขาตรงเช่นนี้ คำพูด ของหลิงเอ๋อเมื่อครู่ยังไม่ได้ตรงขนาดนี้เลย

เธอเล่นถามตรงๆแบบนี้ เขาอยากเอ่ยถ้อยค่หลีกเลี่ยงก็นับ ว่ายากเสียแล้ว

เพียงแต่ผู้หญิงคนนี้คือใคร มีสิทธิ์อะไรมาถามเขาเช่นนี้

เหมียวเหยียนเคยเจอเงินลั่วถึงที่ประเทศM ทว่าตอนนั้น

เงินถั่วนิ่งไม่ได้ปลอมแปลงโฉมหน้า ส่วนตอนนี้เงินลั่วถึงนั่นอยู่ ในรูปที่อำพรางใบหน้าที่แท้จริงอยู่ ดังนั้นเหมียวเหยียนจึงจำเธอ ไม่ได้

“เป็นลั่วนิ่งเงินถั่วนิ่งมองเหมียวเหยียนพลันกล่าวทีละถ้อยคำ อย่างช้าๆและชัดๆ

เหมียวเหยียนอึ้งอย่างเห็นได้ชัด แววตาเผยความตกตะลึง หลายส่วนที่แท้คุณก็คือเป็นลั่วนิ่งนี่เอง”
เหมียวเหยียนรีบปั้นยิ้มทันควัน คุณปลอมตัวอย่างนี้ ผมจำ คุณไม่ได้เลย พวเราเคยเจอกัน แต่ก็ผ่านมาสองปีแล้วนะครับ หลังจากที่ไม่เจอหน้ากันสองปี ……

“คุณเหมียว ฉันกับคุณไม่ได้มีความทรงจำอะไรให้ระลึก ดัง นั้น เชิญคุณตอบคำถามฉันเลยเป็นชั่วนิ่งนั้นเป็นผู้เฉลียวฉลาด ทำไมจะดูไม่ออกว่าเหมียวเหยียนจงใจเปลี่ยนหัวข้อการสนทนา

อยากเปลี่ยนหัวข้อการสนทนาของเธอก็ต้องดูด้วยว่าเธอตอบ ตกลงหรือไม่

วันนี้เธอไม่มีทาปล่อยให้เหมียวเหยียนผ่านแบบขอไปที่ได้ หรอก ไม่มีทางปล่อยให้เหมียวเหยียนขุดบ่อล่อปลาไปหยูหนิง ได้หรอก ในเมื่อเธอจะเข้าแทรกแซงเรื่องนี้ งั้นก็ต้องทำให้ถึงที่ สุด!

เหมียวเหยียนได้ยินคำพูดของเงินถั่วง สีหน้าพลันแปร เปลี่ยนทันที เห็นได้ชัดว่าเขาคาดไม่ถึงว่าเป็นลั่วถึงจะไม่วางหน้า เขาเพียงนี้

ยิ่งไปกว่านั้นเป็นวงถามคำถามเดิมจนทำให้เขสจุกคอหอย กันเลยทีเดียว

เขารู้ว่าเมื่อตอบไม่ถูก เกรงว่าคงจะ…..

คุณฟูยังคงนั่งอยู่ตรงนั้น ดวงตายังคงจับอยู่ที่ของเหลวใน แก้วไวน์ ทว่าแววตาดุจหมาป่าฉายแสงรอยยิ้มเย็นแวบผ่าน

ผู้หญิงของเยซือเฉิน ไม่ธรรมดาเสียจริง ตรงมาก น่าเกรงขามมาก

แน่นอน ผู้หญิงของเขาก็ไม่ธรรมดาด้วย ในสายตาเขา ผู้หญิง ของเขาย่อมที่สุด ยอดเยี่ยมที่สุด

เหมียวเหยียนเห็นสถานการณ์ตรงหน้า สมองพลันหมุนอย่าง

ไว เขาเคยได้ยินเรื่องของเงินถั่วนิ่งมากมาย เขารู้ว่าเป็นถั่วง

ไม่คนที่จะตบตาง่าย

เงินเป็นเชี่ยวชาญด้านจิตวิทยา ไม่มีใครสามารถวาง เล่ห์ต่อ

หากมีเพียงหลิงเอ๋อ เขาไม่แยแสได้ ทว่าเป็นถั่วนิ่งไม่ใช่

เหมียวเหยียนรู้เมื่อมั่วนิ่งอยู่ เขาอยากลงมือกับไปห หนิงเหมียวเหยียนอยู่เต็มอกว่า หากเขาไม่แสดงท่าที

ชัดเจน เกรงว่าพาหยูหนิงกลับไปไม่ได้สักแล้ว

เดิมเขาหยูหนิงกลับไป ทว่าเงื่อนไขต้องไม่มีถั่วนิ่งด้วย

เหมียวเหยียนนั้นก็มองไปหยูนิ่งด้วยรอยยิ้มเบาๆ หนิงเอ๋อร์แล้ว ผมชอบหนิงเอ๋อร์มากมาโดย ตลอด”

เหยียนพูดถึงตรงเสียงอ่อนโยนขึ้นมาก กลับหดหู่ เขาหยูหนิงชื่นชอบเขาเสมอมา
ทว่าเขาไม่ได้ชอบไปหยูหนิง เพียงแต่ไปหยูหนึ่งเป็นผู้มีฝีมือ ชั้นยอด เพื่อจะได้เก็บไปหยูหนิงไว้ข้างกาย เขาจึงไม่ได้พูดตรงๆ

แน่นอน ข้างกายเขาไม่ได้มีไปหยูหนิงคนเดียวที่ชื่นชอบเขา หากเขารับปากไปหยูหนิง งั้นคนอื่นที่ชอบเขาก็จะเสียใจ ไม่แน่ ว่าจะจากไปได้

เขาไม่อยากให้ไปหยูหนิงหายตัวไปจากชีวิตของเขา ในขณะ เดียวกันก็ไม่อยากให้คนอื่นไปด้วยเช่นกัน

ทว่าเหมียวเหยียนฉุกคิดได้ว่าตอนนี้อยู่ข้างนอก ถึงแม้จะเป็น งานเลี้ยงของบริษัทเวียดังกรุ๊ปก็ตาม แต่มุมนี้ไม่ค่อยมีคน เขา พูดไม่เบาด้วย นอกจากพวกเขาแล้ว คนอื่นก็ไม่มีใครได้ยิน

ไม่ว่าจะอย่างไร สิ่งสำคัญอันดับแรกคือพาไปหยูหนิงกลับไป ก่อน พอกลับไปถึงเขาก็มีวิธีจัดการอยู่แล้ว

ถึงเวลานั้นเขาก็หาเหตุผลมาอธิบายกับไปหยูหนิง อย่างเช่น บอกว่าชอบเธอเหมือนชอบน้องสาวอะไรอย่างนี้

“คุณเหมียว คำว่าชอบของคุณเป็นแบบความชอบของคู่รัก หนุ่มสาวหรือเปล่า? “เป็นลั่วนิ่งฉลาดมากจนไหวตัวทันต่อ สถานการณ์ ถึงแม้เหมียวเหยียนจะปิดบังได้ดี แต่เธอก็ยังคงอ่าน ใจเหมียวเหยียนออก

ดังนั้น ในเมื่อพูดแล้วก็ต้องพูดให้ชัดเจน ในคราวเดียว เธอไม่มีทางให้เหมียวเหยียนมีโอกาสหลอกลวงไปหยูหนังอีก เห็นได้ชัดว่าเหมียวเหยียนคาดไม่ถึงว่าเป็นถั่วนิ่งจะถามต่อเขาอึ้งค้างไปชั่วขณะ แต่ในเมื่อเป็นถั่วนิ่งไล่ถามแล้ว ถ้าเขาไม่ ตอบคงจะไม่ได้

เพราะตอนนี้เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว หากถอยละก็ความพยายาม ก่อนหน้านี้ก็ไร้ความหมาย

“ใช่ครับ เหมียวเหยียนจึงได้แต่พยักหน้าอย่างหน้าด้านหน้า ทน ตอนนี้มีบทสรุปเช่นนี้ก็ได้แต่ยอมรับมัน รอให้กลับไปถึงแล้ว เขาค่อยหาวิธีแก้ไขดีกว่า

ไปหยหนึ่งเป็นคนมีความรู้สึกช้าต่อความรัก เขามีวิธีรับมือกับ ไป๋หยูหนิงอยู่แล้ว

“รุ่นพี่ คุณ คุณ…”ไปหยูหนิงได้ยินคำพูดของเหมียวเหยียนที่ ถือว่าสารภาพรักก่อนแล้วก็รู้สึกตื่นเต้นดีใจยิ่ง

ในที่สุดรุ่นพี่ก็บอกซะที รุ่นพี่บอกว่าชอบเธอ

เป็นความชอบแบบหนุ่มสาว

ในที่สุดเธอก็ได้รับคำตอบนี้จนได้

คุณฟูที่ก้มหน้ามองแก้วไวน์มาโดยตลอด พลางเงยหน้ามอง ไป๋หยูหนิง เมื่อเห็นความตื่นเต้นดีใจของไปหยูหนิงก็จุกจนไม่ ออก แววตาของเขาเกิดแสงเกรี้ยวกราดขึ้นมา

“โอเค ทำให้คุณตื่นเต้นแล้ว”เหมียวเหยียนเห็นไปหยูหนังตื่น เต้นก็รู้สึกพึงพอใจเป็นพิเศษ ทั้งยังรู้สึกภาคภูมิใจในความ สำเร็จอืดด้วย เพราะถึงอย่างไรไปหยูหนิงก็ชื่นชอบเขาจริงๆ
เพราะถึงอย่างไรไปหยหนึ่งก็ทุ่มเทให้เขาเต็มที่อยู่แล้ว

“คุณออกมาหลายวันแล้ว ควรกลับได้แล้ว กลับไปกับผมนะ เป้าหมายของเหมียวเหยียนคือพาไปหยูหนิงกลับไป ไม่เช่นนั้น เมื่อสักครู่เขาคงไม่ถูกเงินลั่วจึงบีบบังคับให้พูดเช่นนี้หรอก

เขาคิดว่าเขาให้คำตอบที่เป็นลั่วถึงต้องการแล้ว งั้นเงินล้วงก็

ไม่มีเหตุผลกีดขวางเขาแล้ว

บัดนี้เป็นลั่วนิ่งไม่มีเหตุผลขัดขวางเขาแล้วจริงๆ เพราะเหมียว เหยียนแสดงความรู้สึกที่มีต่อไปหยูหนิงแล้ว หากไปหยหนึ่งยินดี กลับไปกับเหมียวเหยียน ไม่ว่าใครก็ขวางไม่ได้

ถึงแม้หลิงเอ๋อจะรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย ทว่าเธอก็ไม่อาจขวาง ล่าได้เช่นกัน

บัดนี้คุณฟูกำลังจ้องมองไปหยูหนิงอยู่ เขาจ้องใบหน้าไปหย

หนิงอย่างจดจ่อ

คล้ายกับว่าเขากำลังรอไปหยูหนิงตอบ

ทว่าในใจเขารู้ดี ไป๋หยูหนิงชอบรุ่นพี่ของเธอ ตอนนี้รุ่นพี่ของ เธอสารภาพรักกับเธอแล้ว

เธอต้องตอบตกลงกลับไปกับเขาแน่

ทั้งๆที่รู้ว่าต้องมีผลลัพธ์เช่นนี้ หัวใจของเขากลับมีความหวัง อันริบหรี่ หวังว่าจะมีผลลัพธ์เป็นอย่างอื่น

เพียงใจหัวใจเขารู้ดี ผลลัพธ์ที่คาดหวังนี้เป็นไปได้น้อยมากน้อยจนเกือบไม่มี …….

บัดนี้ไป๋หยูหนิงรู้สึกมึน อาจเป็นเพราะเซอร์ไพรส์มากเกินไป จึงไม่รู้ว่าควรจะตอบเช่นไร

ไปหยูหนิงยืนอยู่ตรงนั้นแบบไม่ขยับเขยื้อน ไม่พูดไม่จา

“ไปเถอะ กลับไปกับผม เหมียวเหยียนยื่นมือออกไปยังด้าน

หน้าเธอ เห็นได้ชัดว่าจะจูงมือไปหยูหนิง

ไปหยูหนิงกะพริบตาปริบๆ เห็นได้ชัดว่ามีความตื่นเต้นเพิ่มขึ้น เธอยกมือขึ้นไปหาเหมียวเหยียนด้วยจิตใต้สำนึก

คุณฟหรี่ตาขึ้น ความเย็นยะเยือกกับเพลิงไฟหลอมรวมเป็น หนึ่งเดียว

หากเธอตอบตกลงกับพี่รุ่นของเธอ