บทที่ 1062 ขอเรียกร้องที่แสนบ้าคลั่ง (2)

“ฉันไม่เอาใบติดหนี้ ฉันจะเอาเงินสด และต้องเป็นเดี๋ยวนี้ ทันทีทันใด หากคุณโอนเงินให้ฉันตอนนี้ไม่ได้ งั้นคุณก็ทำตาม ข้อเสนอของฉันเลย”หลิงเอ๋อตัดบทไป๋หยูหนิงอีกครั้งชนิดที่ไม่ ให้โอกาสเจรจาเลยสักนิด

“หลิงเอ๋อ มันก็แค่เกมไม่ใช่หรือ? คุณทำเกินไปหรือเปล่า คุณจงใจหาเรื่องแบบไม่มีเหตุผล? ข้อเรียกร้องของคุณเกิน ขอบเขตไปแล้ว คุณกำลังยืนบังคับคนอยู่นะไปหยูหนิงเห็น หลิงเอ๋อมีท่าที่หนักแน่นระคนความหงุดหงิดเล็กน้อย แต่เธอไม่ อยากหอมแก้มผู้ชายคนนี้จริงๆนี่นา

เธอไม่ได้ชื่นชอบผู้ชายคนนี้สักหน่อย เธอจะหอมแก้มเขาได้ ยังไง?

ดังนั้น เธอรู้สึกว่าหลิงเอ๋อกำลังทำให้เธอลำบากใจซะแล้ว

“ไปหยูหนิง มันเป็นข้อตกลงของพวกเรา ฉิ่งฉิงเป็นพยานได้ ในเมื่อคุยกันแล้ว และฉันก็เป็นฝ่ายชนะ ฉันมีอิสระในการยื่นข้อ เรียกร้อง ส่วนคุณเป็นฝ่ายแพ้ คุณก็ต้องทำตามกฎที่ตั้งไว้ ต้อง ทำตามที่ฉันบอกเมื่อหลิงเอ๋อบังเกิดไอเดียแล้วจะไม่มีทาง ยอมโอนอ่อนผ่อนตามเด็ดขาด

“หลิงเอ๋อก็แค่เล่นเกม คุณไม่จำเป็นต้องเลยเถิดขนาดนี้ มั้ง? อีกอย่างข้อเรียกร้องของคุณเกินพอดี ใครจะทำได้ไปหยู หนิงไม่ได้คิดจะเบี้ยว เพียงแต่สิ่งที่หลิงเอ๋อเสนอนั้นทำให้เธอลําบากใจเหลือเกิน

“ไปหยูหนิง คุณไม่เคยเล่นเกมเหรอ? ข้อเรียกร้องนี้เกินไป หรือ? เมื่อก่อนฉันเคยพนันกับคนอื่นว่าถ้าแพ้จะวิ่งล่อนจ้อนที่ กลางสนามหนึ่งชั่วโมงนะ ของคุณมันจบๆ? “หลิงเอ๋อทำตาม ขาวใส่ไป๋หยูหนิง ประชดไปหยูหนิงว่าโลกทัศน์แคบ

“งั้นคุณก็ไม่ได้แพ้”ไป๋หยูหนิงซะงักด้วยความตะลึงงัน ทว่าเธอ ประเมินเหตุการณ์นั้นว่าหลิงเอ๋อต้องเป็นฝ่ายชนะแน่ๆ เพราะ ไม่เคยได้ยินข่าวหลิงเอ๋อเปลือยกายเลยสักครั้ง

“ใช่ ครั้งนั้นฉันไม่ได้แพ้ แต่ถ้าหากฉันแพ้ ฉันก็ไม่เบี้ยวหรอก ฉันจะทำตามแน่นอน ตอนนั้นหลิงเอ๋อชนะ ดังนั้นเวลานี้เธอจึง พูดได้สบายใจเฉิบ

“คุณชนะ คุณก็พูดง่ายสิไปหยูหนิงรู้ว่าต้องเป็นแบบนี้อยู่ แล้ว”ฉู่หลิงเอ๋อ คุณเปลี่ยนข้อเรียกร้องใหม่ อันนี้เกินไปแล้ว

“ไป๋หยูหนิง ไม่ได้เกินไปเลย เมื่อก่อนตอนพวกฉันเล่นtruth or dare ตอนนั้นฉิงฉิงแพ้ ฉันให้ฉิงฉิงหอมแก้มผู้ชายคนไหน ก็ได้ที่อยู่ในนั้น ซึ่งฉิงฉิงก็ทำตามที่ฉันบอกด้วย”หลิงเอ๋ออยาก ให้ไปหยูหนิงหลงคารม จึงใช้เงินลั่วนิ่งแอบอ้าง

“ฉันไม่เชื่อ”ไป๋หยูหนิงตะลึงงัน ดวงตาทั้งคู่พลันมองไปยัง เป็นลั่วนิ่ง“ฉิงฉิงแพ้ให้คุณได้ไง”

“จริงนะ ครั้งนั้นฉิงฉิงแพ้จริงๆ ตอนนั้นฉิงฉิงก็ทำตามที่ฉัน บอก โดยไม่หอมแก้มผู้ชายที่อยู่ด้วยกัน คุณไม่เชื่อก็ถามฉิงฉิง ได้”ดวงตาฉู่หลิงเอ๋อประกายแสงความขบขันหลายส่วน เธอไม่มีทางบอกไปหยูหนิงหรอกว่าตอนนั้นฉิงฉิงหอมแก้มถังจื่อไม่

“จริงหรือฉิงฉิง? ตอนนั้นคุณหอมแก้มผู้ชายจริงๆเหรอ? “ไป หยูหนิงมองเงินถั่วนิ่ง เธอรู้ว่าเป็นลั่วจึงไม่ใช่คนเสกสรรปั้นแต่ง

ไป๋หยูหนิงไม่เชื่ออู่หลิงเอ๋อ ทว่าเธอเชื่อถือคำพูดของเงินถั่วถึง

“ใช่ ฉู่หลิงเอ๋อพูดจริง เป็นลั่วนิ่งทำหน้าแน่นิ่ง ตอบอย่างเป็น ธรรมชาติ สิ่งที่หลิงเอ๋อกล่าวมาเป็นความจริงทั้งหมด ถึงแม้ ตอนนั้นเธอจะหอมแก้มลูกชายของเธอก็ตาม เพราะลูกชายของ เธอก็เป็นบุรุษเพศเหมือนกัน ซึ่งไม่ได้ผิดเลยสักนิด

แน่นอน เงินลั่วนิ่งก็ไม่ได้โง่งมถึงขั้นอธิบายรายละเอียดให้ไป หยูหนิงฟัง

“ตอนนี้เชื่อแล้วสินะ”ฉู่หลิงเอ๋อเห็นเป็นลั่วจึงให้ความร่วมมือ เธอก็ยิ่งกระหยิ่มใจยิ่งขึ้น ดังนั้น คุณรีบทำตามเลย คุณอย่าถ่วง

เวลาอีก ฉันไม่ปล่อยคุณไปแน่

“ถ้าคุณไม่ทำตามที่ฉันบอก ฉันก็ไม่รับรองว่าต่อจากนี้ฉันจะ ทำเรื่องอะไร”หลิงเอ๋อไม่อยากให้ไปหยูหนิงยืดเวลาอีกต่อไป และไม่อยากให้ไปหยูหนิงผ่านด่านง่ายๆ ดังนั้นเธอจึงเน้นเสียง ข่มขู่ไป๋หยูหนิงโดยตรง

“ไปหยูหนิง คุณรู้จักฉันดี ฉันทำได้ทุกเรื่อง อย่างเช่นฉันอาจ จะตะโกนเรียกเหมียวเหยียนที่เธอแอบรักก็ได้”ฉู่หลิงเอ่อรู้สึกว่า เมื่อสักครู่เธอพูดไม่เพียงพอ ดังนั้นหลิงเอ๋อจึงเสริมวาจาขู่ข่ม เพิ่มเติม
คุณฟูได้ยิน หลิงเอ๋อพูดแววตาที่เคร่งขรึมอย่างฉายชัด เขารู้ เรื่องนี้ตั้งนานแล้ว ทว่าเมื่อได้ยินจากปาก หลิงเอ๋อ เขาก็ยังคง รู้สึกแสบหูเป็นพิเศษ

ไป๋หยูหนิงแอบกัดฟัน บัดนี้เธอรู้สึกขบเขียวเคี้ยวฟัน ทว่าก็จน ปัญญา เธอรู้จักนิสัยใจคอของอู่หลิงเอ๋อ หลิงเอ๋อเป็นยัยบ้า ชอบก่อความวุ่นวายขั้นเทพเชียว

ดังนั้นไปหยูหนิงจึงรู้ว่าหลิงเอ๋อทำได้ตามที่บอกทุกประการ จริงๆ

เรื่องที่เธอแอบรักรุ่นพี่ไม่ใช่ความลับตั้งนานแล้ว เธอทุ่มเท เพื่อรุ่นพี่มาหลายปีติดต่อกัน เธอคิดว่ารุ่นพี่คงรู้ ซึ่งครั้งก่อนรุ่นพี่ ยังบอกว่าระหว่างพวกเธอมีความสัมพันธ์ที่สนิทชิดเชื้อมาก ถือ ได้ว่าเขาตอบสนองเธอแล้วหรือเปล่า?

ถึงอย่างนั้นไปหยูหนิงก็ยังไม่แน่ใจ และอีกอย่างเธอก็ไม่เคย สารภาพรักกับรุ่นพี่ตรงๆ ไม่รู้ว่ารุ่นพี่ชอบเธอหรือเปล่า

ตอนนี้อยู่ในงานเลี้ยงของบริษัทเวียดังกรุ๊ป ที่นี่มีผู้คนสถานะ สูงศักดิ์มากมาย

หากฉู่หลิงเอ๋อป่าวประกาศต่อหน้าฝูงชน เธอเกรงว่าจะสร้าง ความยุ่งยาก ให้แก่รุ่นพี่ได้

“โอเค โอเค ก็แค่เกมไม่ใช่เหรอ? ฉันทำตามที่คุณบอกก็ได้” ไป๋หยูหนิงครุ่นคิดดูแล้ว สุดท้ายก็ตัดสินใจทำตามสิ่งที่หลิงเอ๋ อบอก
ก็แค่หอมแก้มคุณหนึ่งที ไม่เร็วก็จบสิ้น

ยิ่งไปกว่านั้นตำแหน่งที่พวกเธอนั่งอยู่กับหลับตาคนเล็กน้อย ซึ่งตอนนี้ไม่มีใครสังเกตมองพวกเธอด้วย คงไม่มีใครเห็นหรอ กมั้ง?

ทว่าไปหยูหนิงก็ยังคงมองไปยังเหมียวเหยียนด้วย จิตใต้สำนึก และเห็นอีกฝ่ายไม่ได้มองมาทางนี้ ไปหยูหนิงพลัน

รู้สึกโล่งอก

คุณฟูเห็นการตอบสนองแรกของไปหยูหนึ่งคือมองไปยัง เหมียวเหยียน แววตาของเขาก็ทอประกายความเย็นเยียบหลาย ส่วน เธอแคร์รุ่นพี่คนนี้ขนาดนี้เลยหรือ?

รุ่นพี่คนนี้มีอะไรดีนักหนา? คุ้มค่าที่เธอทำอย่างนี้แล้ว หรือ?!

ไปหยูหนิงคิดว่าไม่ว่าจะหดหัวหรือยึดหัวก็ต้องเจอมืดคาบ อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จึงได้แต่ฝันทำใจแล้วละ ในเมื่อไปหยูหนิง ตัดสินใจได้แล้วจึงไม่ได้ลังเลอีกต่อไป เธอรีบเอาริมฝีปากเข้า ใกล้คุณฟู จากนั้นก็หอมแก้มคุณปู่หนึ่งครั้งแล้วรีบนั่งตัวตรง

เดิมทีใบหน้าคุณฟูที่เคร่งขรึมอย่างเศร้าสร้อยก็ชะงักค้าง กะทันหัน ความเย็นเยียบมลายหายไปจากใบหน้า ความเย็น เยือก ในแววตาก็ดับสูญอย่างรวดเร็ว เขานั่งตัวตรงๆ ไม่ได้ขยับ ไม่พูดจา คล้ายกับกลายเป็นประติมากรรมแกะสลัก ในชั่วพริบตา เสียอย่างนั้น

ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะหอมแก้มด้วยความเร็วแสง ริมฝีปากเธอแค่แตะเบาๆหนึ่งครั้งเท่านั้น ทว่าความอ่อนนุ่มนั้นชัดเจนมาก ชัดเจนจึงตรึงอยู่ในผิวพรรณของเขา จากนั้นก็แผ่ขยายไปทั่วทั้ง ร่างกาย บัดนี้ เขารู้สึกว่าร่างกายตัวเองเร่าร้อนขึ้นมาแล้ว!!