บทที่ 1052 ขอโทษ ผมกลัวเมีย

กว่าเธอจะวางแผนทุกอย่างได้นั้นไม่ง่ายเลย ไม่มีทางยอมให้ แผนพังเด็ดขาด วันนี้เธอต้องทำให้เป็นลั่วถึงชื่อเสียงในให้ได้ เธอต้องทำให้เป็นถั่วนิ่งเหมือนหนูข้างถนนตัวหนึ่ง ไม่มีหน้าไป ใครได้อีก

ต่อให้คุณนายเหวยปกป้องเงินถั่วนิ่งก็เปล่าประโยชน์ ขอแค่ แผนการของเธอราบรื่น ถึงเวลานั้นใครก็ช่วยเป็นลั่วนิ่งไม่ได้

แต่ว่าเมื่อนึกถึงเรื่องที่คุณนายเหวยปกป้องเงินถั่วนิ่ง ไป๋หญิงก็ ขบกรามด้วยความเกลียดชัง

เดิมทีเธอคิดว่าที่เมืองจีน จะไม่มีใครสามารถช่วยเหลือ

เงินลั่วนิ่งได้ คิดไม่ถึงเลยว่าคุณนายเหว่ยจะปกป้องคุ้มครอง

เงินลั่วจึงถึงเพียงนี้

ทำไม? ทำไมทุกคนถึงปกป้องเงินถั่วนิ่งขนาดนี้ เป็นลั่วจึงมี อะไรดีงั้นเหรอ?

เฉิงโหรวโหรวรู้สึกกังวลใจขึ้นมา เธอมองไปหยิงด้วยท่าทาง อึกอักเหมือนมีอะไรจะพูดแต่ไม่กล้าพูดออกมา

“เธอกลัวอะไร? เธอเป็นถึงเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เธอมี อำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้หนุนหลังอยู่ ต่อให้คุณนายเหวย ปกป้องหล่อน ต่อให้ตระกูลเหวยปกป้องหล่อน ก็ไม่มีทาง เอาชนะองค์กรโกสต์ซิตี้ได้หรอก เธอยังต้องกลัวอะไรอีก” ไปหยิงจ้องเขม็งเฉิง โหรว โหรว ท่าทางขัดเคืองใจ เฉิง โหรว โหรานี่ก็ เป็นแค่ยัยโง่คนหนึ่งที่ทำอะไรไม่ได้เรื่องสักอย่าง ถ้าไม่ใช่เพราะ เธอต้องการหลอกใช้เฉิง โหราโหรว เธอไม่มีทางมาเสียเวลาพู ดกับยัยโง่เฉิง โหรว โหราหรอก

“คนขององค์กรโกสต์ซิตี้ที่เมืองจีนรับปากแล้วว่าจะช่วยพวก เรา ทุกอย่างฉันเตรียมการไว้เรียบร้อยแล้ว ต่อให้ถึงตอนนั้นตระ กูลเหวยปกป้องเงินถั่วนิ่งก็เปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้แล้ว” ไป๋หยิง หรี่ตาลงเล็กน้อย แล้วแสยะยิ้มออกมา “ถึงเวลานั้นไม่แน่พวก เราอาจจะสามารถใช้ประโยชน์จากจุดนี้ได้”

“ใช้ประโยชน์จากจุดนี้? ใช้ประโยชน์ยังไง?” เฉิงโหราโหรว งอึ้งไป แล้วมองไปหยิงด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ คุณนายเหวยปกป้อง เงินล้วจึงขนาดนั้น พวกเธอจะใช้ประโยชน์อะไรได้?

“พูดกับเธอไปเธอก็ไม่เข้าใจหรอก ถึงตอนนั้นเธอก็จะรู้เอง แหละ” ไปหยิงกลอกตาใส่เฉิงโหรว โหรว ขี้เกียจอธิบายให้เฉิง โหรว โหรวฟังแล้วจริง ๆ

ตอนนี้ เรื่องของคุณนายเจ้ายังเคลียร์ไม่เรียบร้อย คุณนายเหว ยไม่มีทีท่าจะยอมอ่อนข้อให้เลยสักนิด ผู้ไกล่เกลี่ยก็จนปัญญา แล้ว สถานการณ์กลับกลายเป็นน่าอึดอัดยิ่งขึ้นไปอีก

สีหน้าของหัวหน้าเจ้าก็ทิ้งตึงมากยิ่งขึ้น

เขาเองก็รู้ดี ว่าเรื่องวันนี้เป็นเพราะลูกสาวกับภรรยาของเขา ก่อเรื่องขึ้นมา เป็นพวกเขาที่ไม่มีเหตุผล แต่คุณนายเหวยยัง ดึงดันไม่ยอมความขนาดนี้ก็ทำเกินไปจริง ๆ
แน่นอน หัวหน้าเจ้าไม่วู่วามเหมือนอย่างคุณนายเจ้า เบื้อง หลังมีเรื่องซับซ้อนอีกมากมาย เขาควบคุมดูแลธุรกิจของเว้ยดัง โดยตรงก็จริง แต่ว่า..….……..

หัวหน้าเจ้ารู้ดี ว่าถ้าหากตอนนี้เขาไปทั้งอย่างนี้ ต่อไปความ สัมพันธ์กับเว้ยคังคงต้องแย่ถึงขีดสุดแน่ เมื่อเป็นเรื่องใหญ่ขึ้นมา ก็ไม่มีผลดีอะไรต่อตัวเขาเลย เขาสามารถหาเรื่องลอบกัดเว้ยคัง ได้ก็จริง แต่ถ้าหากกลายเป็นเรื่องใหญ่ไปถึงเบื้องบน ถึงเวลานั้น เขาคงต้องรับผิดชอบถึงผลที่ตามมา

เว้ยคังเป็นธุรกิจที่ใหญ่ที่สุดของเมืองจีน ภาษีที่เก็บได้หนึ่งใน สามส่วนของเมืองจีนล้วนมาจากเว้ยคังทั้งนั้น เฉพาะเรื่องนี้ ก็ ไม่มีใครกล้าทำอะไรเว้ยดังแล้ว

“ประธานเหว่ย คุณก็พูดอะไรหน่อยสิ จัดการหน่อย” ผู้ไกล่ เกลี่ยเห็นว่าโน้มน้าวคุณนายเหวยไม่ได้ และเห็นสีหน้าถมึงทึงนิ่ง อของหัวหน้าเจ้า จึงได้หันไปทางประธานเหว่ย อยากให้ ประธานเหว่ยจัดการคุณนายเหวยสักหน่อย

“พวกคุณก็รู้ ผมกลัวเมียมาตลอด” ประธานเหวยหันไปมอง ไกล่เกลี่ย จากนั้นก็ตอบกลับมาประโยคหนึ่ง ด้วยท่าทางที่เป็น ธรรมชาติและสงบนิ่งมาก

ผู้ไกล่เกลี่ยอึ้งไปเลย ผู้ชายอกสามศอกเอาเรื่องกลัวเมียมาพูด ได้หน้าตาเฉยแบบนี้มันจะดีเหรอ?

ด้วยตำแหน่งฐานะและทรัพย์สินของประธานเหวยทำไมต้อง กลัวเมียด้วย? !
ตระกูลเหว้ยไม่ใช่ต้องพึ่งพาครอบครัวพ่อตาสักหน่อย ปกติก็

ไม่ต้องพึ่งพาอาศัยตระกูลมู่หรง และการกลัวเมียก็ควรจะมีขอบเขตสึ กลัวเมียถึงขนาดนี้ยัง

เป็นผู้ชายอยู่อีกเหรอ? ตอนนี้หัวหน้าเจ้ายืนอยู่ข้าง ๆ ประธานเหว่ย จึงได้ยินคำพูด

ของประธานเหวี่ยอยู่แล้ว

เนื้อบนใบหน้าของหัวหน้าเจ้าดูแข็งที่ออย่างเห็นได้ชัด จาก นั้นก็แอบขบกราม ทนไม่ไหวอีกแล้ว และจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว จากนั้นก็เดินออกไปด้านนอกทันที

“ยังไม่ไปอีก? ยังขายหน้าไม่พอหรือไง?” ขณะที่หัวหน้าเจ้า เดินไปตรงหน้าคุณนายเจ้า เห็นคุณนายเจ้ายืนเหม่อไม่ขยับ ก็ จ้องเขม็ง ใส่เธอ

“คุณคะ พวกเราจะยอมอย่างนี้เหรอ?” คุณนายเจ้ายังคงอึ้งจน ทำอะไรไม่ถูก เธอคิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ไปได้ สามีของเธอยืนอยู่ตรงนี้ แต่เว้ยยังกลับกล้าทำกับพวกเขาแบบนี้ เหรอ?

“พวกเธอก่อเรื่องขึ้นมา แล้วยังคิดจะเอาอะไรอีก?” ดวงตา ของหัวหน้าเจ้าหรี่ลงเล็กน้อย ข่มอารมณ์โกรธไว้จนเต็มอก เว้ย คงไม่ใช่บริษัทที่เขาจะหาเรื่องได้ และเรื่องวันนี้ก็เป็นเพราะ ลูกสาวกับภรรยาเขาเป็นคนก่อขึ้นมาจริง ๆ

คุณนายเหว่ยเป็นคนมีเหตุผลและไม่ยอมคนอื่นง่าย ๆ ใน เมืองจีน ใคร ๆ ต่างก็รู้ดีว่าคุณนายเหวยนิสัยเป็นแบบนี้ ถ้าคุณนายเหว่ยต้องการปกป้อง ใครคนอื่นไม่มีทางโต้แย้งได้เลยสัก

และเป็นลั่วจิงคนนี้ก็สำคัญกับคุณนายเหว่ยเป็นอย่างมาก ไม่ ทั้งตระกูลเหว่ยต่างก็เห็นเป็นลั่วจึงเป็นคนสำคัญมาก ไม่อย่างนั้น เมื่อครู่นี้ประธานเหว่ยก็คงไม่เพิกเฉยแบบนี้หรอก

ลูกสาวกับภรรยาของเขาพูดจาว่าร้ายเป็นชั่วนิ่งขนาดนั้น ด้วย นิสัยของคุณนายเหวย จะยอมได้เหรอ?! เกรงว่าเรื่องนี้จะมีเรื่องให้วุ่นวายอีก

คุณนายเจ้าเห็นสีหน้าของสามีตัวเองก็รู้สึกกลัวขึ้นมา และไม่ กล้าพูดอะไรอีก ได้แต่ดึงลูกสาวให้ตามสามีออกไป

หลังจากหัวหน้าเจ้าขึ้นรถแล้ว สีหน้าก็ยิ่งดูแย่มากขึ้นไปอีก “พวกเธออยู่ดีไม่ว่าดีไปหาเรื่องเงินถั่วนิ่งทำไม?”

“พวกเราไม่รู้ความสัมพันธ์ของหล่อนกับตระกูลเหวยนี่ค่ะ”

คุณนายเจ้ารู้สึกน้อยใจมาก เธอไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนเลย “ตอนนี้กลายเป็นเรื่องใหญ่แบบนี้แล้วจะจัดการยังไง?”

หัวหน้าเจ้ามองคุณนายเจ้า สีหน้ายิ่งโมโหมากขึ้นไปอีก

แม้ว่าคุณนายเหวยจะขึ้นชื่อเรื่องความดุความแสบ แต่คน มากมายก็รู้ถึงความเก่งกาจของคุณนายเหวยดี เวลาจัดการเรื่อง อะไรจะเฉียบขาดมาก มีความกล้าหาญและพลังที่ผู้ชายทั่วไป ไม่มีด้วยซ้ำ หลายปีที่ผ่านมาเว้ยคังสามารถพัฒนาได้ดีขนาดนี้ ก็เป็นเพราะคุณงามความดีของคุณนายเหวยทั้งนั้น
สําหรับประธานเหวยไม่ใช่การกลัวเมียหรอก แต่เพราะเคารพ คุณนายเหวยต่างหาก ส่วนภรรยาของเขาไม่เพียงแต่ไม่สามารถช่วยเขาได้ แต่ยัง

คอยสร้างปัญหาให้เขาอีก!! “คุณกลัวพวกเขาจะทำอะไร ธุรกิจมากมายของเว้ยคังก็เป็น พวกคุณควบคุมโดยตรงทั้งนั้น ถึงเวลานั้นคุณสามารถ…….

คุณนายเจ้ายังไม่รู้สภาพของตัวเองอีก ยังคิดจะแก้แค้นเว้ยคัง

“เพ้อเจ้อ” หัวหน้าเจ้าสีหน้าเปลี่ยนทันที แล้วพูดขัดคุณนาย เจ้าขึ้นมา : “คำพูดแบบนี้ ต่อไปเธออย่าพูดมันออกมาอีกเด็ด ขาด”

คุณนายเจ้าตกตะลึง จนตัวหดทันที : “เว้ยคังของพวกเขา ใหญ่คับฟ้าหรือไง?”

“เว้ยคังใหญ่คับฟ้าหรือเปล่าฉันไม่รู้ แต่ฉันรู้ว่าเว้ยยังเป็น แหล่งภาษีเงินได้ที่มากสุดของเมืองจีน เว้ยคังเป็นธุรกิจที่ใหญ่ไม่ เป็นสองรองใครในประเทศนี้ เป็นหน้าเป็นตาให้กับเมืองขึ้นของ พวกเรามาก หลายปีมานี้ประธานเหว่ยช่วยเหลือด้านการกุศล มากมาย อย่าว่าแต่ผู้นำของเมืองจีนเลย แม้แต่ผู้นำของเมืองจิง เฉิงยังให้ความสำคัญกับเว้ยยังเป็นอย่างมาก ลอบกัดเว้ยดังนั้น เหรอ? ถ้าฉันไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อแล้วฉันถึงจะทำ” หัวหน้าเจ้า เป็นคนฉลาด เขาเข้าใจเรื่องมากมายพวกนี้ดี และนี่ก็เป็นเหตุผล ที่เขายอมอดกลั้นตอนอยู่ในงานเลี้ยงเมื่อครู่นี้…….