บทที่ 1051 ความเกรงขามของคุณนายเหวย ข่มเหงเศษ เดนสะใจกว่า (3)

คุณนายเจ้าตอนนี้รู้สึกโกรธแค้น รู้สึกเจ็บใจเป็นอย่างมาก แต่ คำพูดของคุณนายเหวย ทำให้เธอถึงกับไปต่อไม่ถูกเลยทีเดียว

เพราะสิ่งที่คุณนายเหว่ยพูดเป็นเรื่องจริงทั้งนั้น

เธอไม่มีหลักฐานอะไรเลยจริง ๆ ……..

“เด็กในตระกูลเหว่ยของพวกเราจะให้คนอื่นมาหมิ่นประมาท ได้ยังไง เอาล่ะ เรื่องนี้ว่ากันตามกระบวนการยุติธรรมแล้วกัน ทำ ตามหน้าที่กันไป ปฏิบัติตามกฎหมาย จะได้ไม่ต้องมาพูดว่าตระ กูลเหวยของพวกเรารังแกคนอื่น” คุณนายเหวยปรายตามอง คุณนายเจ้าอีกครั้ง จากนั้นก็หันไปพูดกับคนที่อยู่ข้าง ๆ

ความผิดเรื่องการหมิ่นประมาทพูดตามตรงเอาผิดได้ไม่ แน่นอนนัก จะโทษเบาหรือโทษหนัก ก็ขึ้นอยู่กับว่าจะดำเนินคดี ยังไง ตระกูลเหว่ยตอนนี้ต้องการให้เข้าสู่กระบวนการยุติธรรม คดีที่ตระกูลเหวยแจ้งมา ทุกฝ่ายที่เกี่ยวข้องล้วนให้ความสำคัญ ทั้งนั้น

ต่อให้ถึงเวลาตัดสินจะไม่สามารถจับคุณนายเจ้าเข้าคุกได้ แต่ เมื่อทำคดีเรื่องนี้ต่อไป คุณนายเจ้าต้องติดต่อกับฝ่ายที่เกี่ยวข้อง อีกหลายครั้ง ชื่อเสียงก็คงป่นปี้หมดแล้ว ถึงตอนนั้นคงขายหน้า แน่นอน
“คุณนายเหวย ที่จริงก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากมาย ทำไมคุณ นายเหวียต้องกดดันคนอื่นขนาดนี้ด้วย?” ตอนนี้คุณนายเจ้า โกรธจนอกแทบแตกแล้ว เธอคิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าคุณนายเหว ยจะทำถึงขั้นนี้

คุณนายเหวียตบหน้าเธอหนึ่งฉากต่อหน้าทุกคนไปแล้ว ยังไม่ ยอมหยุดอีก ถึงขั้นจะดำเนินคดีตามกฎหมาย

“คุณนายเหวย พวกเราสองตระกูลมีความสัมพันธ์อันดีต่อกัน มาตลอด ทำไมต้องทำถึงขั้นนี้ด้วย ต่อไปพวกเราสองตระกูลก็คง ไม่มีทางตัดขาดกันหรอกใช่ไหม” แม้ว่าตอนนี้คุณนายเจ้าจะ โมโหแทบตาย แต่คุณนายเจ้าก็รู้ว่าเรื่องนี้หนักหนามาก

เรื่องพวกนี้ตระกูลเหวยสามารถทำได้ แต่ตระกูลเจ้ากลับทำไม่ ได้ สามีของเธอเป็นหัวหน้า ถ้าหากเธอเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจริง ๆ จะส่งผลกระทบต่อสามีเธอ ถึงเวลานั้นจะส่งผลกระทบต่ออนาคต ของสามีเธอแน่นอน

ฉะนั้นเธอจําเป็นต้องเห็นแก่ส่วนรวม แน่นอนว่าเธอไม่มีทาง ยอมง่าย ๆ แบบนี้เด็ดขาด ด้วยฐานะหน้าที่การงานของสามีเธอ วันข้างหน้ายังมีโอกาสจัดการบริษัทเว้ยคังกรุ๊ปได้

“เธอสบประมาทใส่ร้ายเด็ก ในตระกูลของฉัน แล้วยังคิดจะให้ พวกเราสองตระกูลคบหากันอีกเหรอ คุณนายเจ้า สมองเธอเต็ม ไปด้วยขี้เลื่อยหรือไง” คุณนายเหวยได้ยินคำพูดของคุณนายเจ้า ก็หัวเราะเยาะออกมาทันที ไม่เพียงแต่เมินเฉยกับคำขอร้องของ คุณนายเจ้า ในตอนนี้เท่านั้น ทว่ากลับไม่ไว้หน้าเลยสักนิดอีกด้วยพูดตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเจ้าตรง ๆ อย่างชัดเจน

คุณนายเจ้าคิดไม่ถึงเลยว่าคุณนายเหวยจะมีทิฐิมากขนาดนี้ และคุณนายเจ้ายิ่งคิดไม่ถึงว่าคุณนายเหวยจะถึงขั้นตัดความ สัมพันธ์เพียงเพราะเป็นชั่วนิ่งคนเดียว

หรือว่าคุณนายเหวยจะไม่สนแม้แต่ธุรกิจของเว้ยคังแล้ว?

เพื่อเป็นถั่วนิ่งคนเดียวแม้แต่ธุรกิจของเว้ยคังก็ไม่สนใจแล้วนั้น เหรอ?

ตอนนี้คุณนายเจ้าไม่เข้าใจการกระทำของคุณนายเหว่ยเลย จริง ๆ

คุณนายเหว่ยพูดไร้เยื่อใยขนาดนี้ เท่ากับประกาศต่อหน้าทุก คนว่าตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเจ้าแล้ว ไม่ว่าคุณนายเจ้าจะ หน้าหนาหน้าทนแค่ไหนก็พูดอะไรไม่ได้อีกแล้ว ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้คุณนายเจ้ารู้สึกคับแค้นใจมาก

“ได้ ได้ มู่หรงหญิงหญิง ถือว่าเธอชนะ” คุณนายเจ้าอดกลั้น ความโกรธแค้นที่อยู่ในใจไว้ไม่ได้อีกแล้ว ในเมื่อเรื่องนี้มาถึงขั้น นี้แล้ว เธอตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ขอร้องอ้อนวอนอะไรอีก

ต่อให้มู่หรงหญิงหญิงเก่งแค่ไหน ตระกูลเหวยเก่งแค่ไหน ยัง ไงเว้ยคังของพวกเขาก็ยังต้องทำธุรกิจต่อไปอยู่ดี และขอแค่เว้ย คังทำธุรกิจเกี่ยวกับการก่อสร้างในเขตเมืองจีนยังไงก็ต้องอยู่ ภายใต้การควบคุมของสามีเธออยู่ดี

ในเมื่อมู่หรงหญิงหญิงตัดขาดกับเธอต่อหน้าทุกคน ก็อย่าหาว่าเธอไม่เตือนแล้วกัน

สําหรับคำพูดร้ายกาจที่คุณนายเจ้าอับอายจนโกรธแล้วพูด ออกมานั้น มู่หรงหญิงหญิงได้แต่ยิ้มอ่อน คิดจะพูดข่มขู่ทรงหญิง หญิงอย่างเธอเหรอ?

ตลกสิ้นดี!

“คุณนายเจ้า กลับดี ๆ ไม่ส่งนะ” คุณนายเหวยไล่แขกทันที คำ พูดของเธอชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็กำชับขึ้นอีกครั้งว่า : “ไป บอกสามีของคุณนายเจ้าหน่อยสิ ว่าให้เขากลับไปกับภรรยาเขา เลย”

คําพูดของคุณนายเหวย ในตอนนี้ฟังดูอ่อนหวานกว่ามู่หรง หญิงหญิงมากทีเดียว แต่เมื่อครู่นี้เธอได้ฆ่าคุณนายเจ้าไปแล้วใน ชั่วพริบตาเดียว ตอนนี้พูดน่าฟังแค่ไหนก็ดูเหมือนจะไม่สำคัญอีก แล้ว

แน่นอนว่า คุณนายเหวยยังต้องรักษาท่าทีเอาไว้

มู่หรงตัวหยางอดไม่ได้ที่จะเบะปากออกมา คุณแม่นี่สุดยอด ไปเลย!

ไม่นาน หัวหน้าเจ้าที่รู้ข่าวก็รีบมาทันที ยังมีพ่อขอ ทรงด้ว หยาง และประธานคนก่อนของเว้ยยังมาพร้อมกับหัวหน้าเจ้า ด้วย

“เกิดเรื่องอะไรขึ้นเหรอ?” หัวหน้าเจ้างงไปหมดแล้ว เขาพูด คุยกับเพื่อนอยู่ด้านในดี ๆ งานเลี้ยงยังไม่ทันเริ่มเลย ทำไมถึงมีคนไปบอกเขาว่า ให้เขากลับไปพร้อมภรรยาเลยล่ะ

มีคนเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ให้เขาฟัง

จากนั้นสีหน้าของหัวหน้าเจ้าก็ดูบึงตึงมากทันที ไม่รู้ว่าเป็น เพราะภรรยาตัวเองทำให้โกรธ หรือเป็นเพราะการกระทำของ คุณนายเหวย

หัวหน้าเจ้าเงียบไปชั่วขณะ

“คุณนายเหวย ความเมตตาสำคัญที่สุด อย่าเอาเรื่องเล็กน้อย พวกนี้มาทำลายมิตรภาพเลย” มีคนออกมาช่วยพูดไกล่เกลี่ย สำหรับผู้ชาย มองว่าพวกผู้หญิงน่าเบื่อกันทั้งนั้น ไม่เห็นว่าเป็น เรื่องใหญ่อะไร

ทำลายมิตรภาพเพื่อเรื่องเล็กน้อยแค่นี้มันไม่คุ้มค่าเลยจริง ๆ

“เรื่องเล็กเหรอ? สบประมาทว่าร้ายเด็กของฉันเป็นเรื่องเล็กเห รอ ฉิงฉิงของฉันเป็นเด็กดีมากคนหนึ่ง มีสิทธิ์อะไรที่ต้องมาเจอ เรื่องแย่ ๆ แบบนี้?” คุณนายเหวยแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่ อยากประนีประนอม เธอไม่มีทีท่าจะยอมความเลยสักนิด

เรื่องอื่นยังพอเจรจากันได้ แต่มาสบประมาทใส่ร้ายฉิงฉิงของ เธอ เรื่องนี้ไม่มีทางเจรจาอะไรได้อีก

“คุณนายเหว้ย ไม่จําเป็นต้องถึงขนาดนี้เลย” คนที่ออกมาไกล่ เกลี่ยเห็นท่าทีที่แข็งกร้าวของคุณนายเหวย สีหน้าก็ดู กระอักกระอ่วนขึ้นทันที คนคนนั้นเห็นสีหน้าบึ้งตึงของหัวหน้าเจ้า ก็ครุ่นคิด แล้วพูดเสริมอีกว่า : “คุณนายเหวย คุณก็รู้ว่าคุณนายเจ้าเป็นแก้วตาดวงของท่านปู่เจ้า ของคุณได้เป็นธรรม นายเจ้าเอง……..

ตระกูลเจ้าก็มีอำนาจในเมืองขึ้นอยู่บ้าง ตอนนี้ที่คนคนตั้งใจถึงตระกูลเจ้า ถึงท่านเจ้า เพราะหวังให้นาย เหว่ยเห็นแก่

แก้วตาดวงใจของตระกูลคนพูดออกกลับสะกิดต่อมโมโหของคุณนาย เหว่ย

“หล่อนเป็นแก้วตาดวงใจของตระกูลเจ้า ฉิงฉิงก็เป็นแก้วตา ดวงใจตระกูลกลัวละลาย วันกลับถูกแก้วตาดวงใจของตระกูลเจ้า รังแก ทำไมเหรอ? แก้วตาดวงใจของตระกูลเหวยของพวกเรา ควรถูกแก้วตาดวงของตระกูลเจ้ารังแกงั้นเหรอ นี่มันตรรกะ อะไรกัน”

ผู้ไกล่เกลี่ยเลย ตาเขาลุกวาวเล็กน้อย เขาคิดไม่เขาแค่ออกมาพูดโน้มน้าวแค่นี้ คุณนายถึงกับเอาเรื่องเขาพูดมาทำเป็นเรื่องใหญ่เลยเหรอ

เดิมเขาคิดเอ่ยถึงตระกูลเจ้า เพื่อให้คุณนายเหวยไว้หน้า กันบ้าง กลับคิดเลยจริง ว่าผลได้จะตรงกันข้าม

คุณเหวยคนทิฐิสูงเหลือเกิน ไม่ฟังโน้มน้าวใด เลย ใจแข็งเพื่อปกป้องเงินถั่วนิงคนนั้น
เพียงแต่การที่คุณนายเหวียต้องการปกป้องเงินถั่วงนั้น จะ

ปกป้องด้วยวิธีแบบนี้ไม่ได้ นี่เป็นงานเลี้ยงบริษัทเวียงกรุ๊ปของ พวกเขา คุณนายเหวยไม่คำนึงเลยสักนิดว่าการทำให้เป็นเรื่อง ใหญ่แบบนี้ไม่เป็นผลดีต่อเว้ยคังเลย ตอนนี้ไปหยิงกับเฉิง โหราโหรากำลังยืนอยู่ในกลุ่มคน จึงเห็น

เหตุการณ์นี้ได้อย่างชัดเจน

“ความสัมพันธ์ของคุณนายเหวยกับเงินถั่วนิ่งดูเหมือนไม่ ธรรมดาเลยนะ จะกระทบกับแผนการต่อไปของพวกเราหรือ เปล่า? พวกเราต้องเปลี่ยนแผนกันหน่อยไหม?” เฉิงโหราโหรว คิดถึงแผนการต่อไปพวกนั้นของไปหยิง สีหน้าที่เป็นกังวลขึ้น มาก

“ไม่จําเป็น ทุกอย่างทำตามแผนเดิม” ตอนนี้สีหน้าของไปหยิง ดูบูดบึ้งอย่างเห็นได้ชัด เธอแอบกัดฟัน น้ำเสียงที่พูดฟังดู เหี้ยมโหด กว่าเธอจะวางแผนทุกอย่างได้นั้นไม่ง่ายเลย ไม่มีทาง ยอมให้แผนพังเด็ดขาด วันนี้เธอต้องทำให้เป็นลั่วจึงชื่อเสียง ป่นให้ได้ เธอต้องทำให้เป็นชั่วนิ่งเหมือนหนูข้างถนนตัวหนึ่ง ไม่มีหน้าไปสู้ใครได้อีก