บทที่ 1013 คุณชายสามเยโปรดเมตตา นั่นคือลูกชายแท้ ๆ ของคุณนะ (4)

“ผมจะรอให้เขาเป็นฝ่ายมาหาผมเอง!!” ถึงจื่อ โม่เบะปากเล็ก น้อย เขาไม่สามารถไปเจอกับเยซื้อเฉินตรง ๆ ได้ เขาต้องการให้ เย่อเฉินเป็นฝ่ายค้นพบเขา ต้องการให้เชื่อเงินเป็นฝ่ายมาหา เขา

“แต่ว่าถ้าน้าไปให้คุณชายสามเย่ช่วยจ่ายเงินให้ คุณชายสาม เย่จะสนใจน้าเหรอ?” หลิงเอ๋อตอนนี้รู้สึกเหมือนจะร้องไห้แต่ ไม่มีน้ำตา

ตอนนี้ถ้าเธอไปหาคุณชายสามเก๋ แล้วให้คุณชายสามเข่จ่าย เงินแทนเธอ ถ้าคุณชายสามเสนใจเธอ

ก็แปลกแล้วล่ะ!!

คุณชายสามเย่ไม่ให้คนเตะเธอลอยออกไปก็บุญแล้ว

“น้าก็บอกชื่อคุณชายน้อยอย่างผมไปสิครับ” ถึงจื่อไม่อึ้งไป ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เชิดหน้าขึ้น แล้วตอบกลับด้วยท่าทางหยิ่งผยอง

หลิงเอ๋ออดไม่ได้ที่จะเบ้ปาก บอกชื่อเขา? แถมยังเป็น คุณชายน้อยอีก?

ต่อหน้าคุณชายสามเย่เธอจะกล้าเอ่ยว่าคุณชายน้อยเหรอ? ทว่า หลิงเอ๋อคิดขึ้นมาได้ว่ายังไงถึงจื่อไม่ก็เป็นลูกชายแท้ ๆของคุณชายสามเย่ ฉะนั้นถ้าหากเธอไปบอกคุณชายสามเขตรง ๆ คุณชายสามเย่อาจจะยอมจ่ายเงินให้ก็ได้

“แต่ว่า น้าห้ามบอกเขาว่าผมเป็นลูกชายของเขา” แต่ถังจื่อโม่ กลับพูดขึ้นมาอีกประโยค

“จอโมจ๊ะ ไม่บอกคุณชายสามเฒ่ว่าหนูเป็นลูกชายของเขา แล้วหนูคิดว่าคุณชายสามแย่จะยอมจ่ายเงินนี้เหรอ?” หลิงเอ๋อ ตะลึงงันอีกครั้ง เธอรู้สึกว่าถังจื่อไม่กำลังจะส่งเธอไปตาย

“เขาจะจ่ายให้แน่นอน” ถังอโม่ตาวาวขึ้นเล็กน้อย ขณะที่พูด เขาก็มีทีท่าที่ค่อนข้างมั่นใจ

เมื่อถึงจื่อไม่พูดจบ ก็ไม่สนใจหลิงเอ๋ออีก จากนั้นก็หมุนตัว เดินออกไปด้านนอกทันที

ตอนนี้การประมูลยังไม่สิ้นสุดลง ดังนั้นคนอื่น ๆ ยังไม่ออกมา

ถังจื่อโมรีบออกจากห้องอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็รีบลงลิฟต์ไปที่

ลานจอดรถชั้นใต้ดิน รถของพวกเราจอดอยู่ที่นั่น

ถังจื่อไม่หารถของตัวเองเจอแล้ว เมื่อขึ้นรถ เขาก็นั่งรออยู่บน รถ ไม่รู้ว่าต่อไปเยซื้อเฉินจะทำยังไง?

หลังจากที่หลิงเอ๋อเห็นถึงจื่อไม่ออกไปแล้ว ก็ถอนหายใจ ออกมาอย่างจนใจ จื่อ ไม่ฝากฝังให้เธอจัดการ เธอจะไม่ทำก็ไม่ ได้

ที่จริงเธออยากให้มทรงตัวหยางโอนเงินมาให้เลยมากกว่า จากนั้นเธอก็รีบจ่ายเงินแล้วกลับไป แต่เธอรู้ดีว่าถ้าหากเธอทำอย่างนั้นจริง ๆ จื่อ ไม่ต้องโกรธเธอแน่นอน 7

อีกอย่าง เธอเป็นคนชอบดูอะไรสนุก ๆ อยู่แล้ว และเธอก็มี นิสัยชอบเห็นความวุ่นวายเพื่อความสะใจของตัวเอง สุดท้ายเธอ ก็ไม่สามารถห้ามความกระเหี้ยนกระหือรือของตัวเองได้

เมื่อสิ่งของชิ้นสุดท้ายถูกประมูลไป การประมูลก็สิ้นสุดลง

เพราะก่อนหน้านี้หลิงเอ๋อไม่ได้จ่ายเงินประกันไว้ก่อน และ เธอก็ประมูลของไปหลายชิ้น ก่อนหน้านี้เถ้าแก่ของสมาคมประ มูลหงเยว่เห็นแก่หน้าของทรงตัวหยางจึงไม่ได้มาเร่งเอาเงิน แต่ตอนนี้การประมูลสิ้นสุดลงแล้ว ถึงเวลาต้องจ่ายเงินแล้วล่ะ

พนักงานมาให้บริการถึงที่ ตรงมายังห้องหมายเลข 11

นี่เป็นบริการพิเศษของแขกที่อยู่ในห้องชั้นสอง ไม่จำเป็นต้อง ลงไปจ่ายเงินด้วยตัวเอง แต่จะมีพนักงานมาให้บริการถึงที่

“คุณครับ ก่อนหน้านี้คุณประมูลของจากที่นี่ไป จึงรบกวนให้ คุณช่วยจ่ายเงินด้วยครับ” พนักงานมีท่าทีเกรงใจมาก เพราะคน ที่อยู่ในห้องชั้นสองล้วนแต่เป็นคนมีฐานะทางสังคมทั้งนั้น พวก เขาจึงหาเรื่องไม่ได้

และคนที่สามารถอยู่ในห้องชั้นสองได้ล้วนแต่มีเงินกันทั้งนั้น

“ขอโทษด้วยนะ วันนี้ฉันไม่ได้พกเงินมา” หลิงเอ๋อมองไปที่ พนักงาน เห็นท่าทางเขาดูเกรงใจขนาดนี้ ก็ไม่ค่อยอยากทำให้ เขาลำบากใจ แต่เธอจําเป็นต้องจัดการเรื่องที่จอโม่ฝากฝังเอาไว้ ให้สําเร็จ
“อะไรนะครับ?” พนักงานตกตะลึง เขาทำงานอยู่ที่สมาคมประ มูลหงเยวมาหลายปีแล้ว เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เพิ่งเคยทำเป็นครั้ง แรก

ลูกค้าที่อยู่ในห้องชั้นสองที่ประมูลของไปได้ กลับบอกว่าไม่มี เงิน?

เหตุการณ์อย่างนี้เขาเพิ่งเคยเจอเป็นครั้งแรก

“คุณ ครับ คุณสามารถให้คนอื่น โอนเงินมาได้นะครับ ตอนนี้ โอนเงินสะดวกมาก และรวดเร็วมากด้วย” พนักงานฉลาดและ ว่องไวมาก เขาสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่แฝงอยู่ในคำพูดของ หลิงเอ๋อ

คุณ คนนี้บอกว่าไม่ได้พกเงินมา แต่ไม่ได้บอกว่าไม่มีเงิน ถ้า ไม่ได้พกเงินมา ก็ง่ายมาก แค่ให้คนโอนมาให้ก็จบแล้ว

“ขอโทษด้วยนะ ตอนนี้ฉันไม่มีเงินมากมายขนาดนั้นที่จะโอน

มาได้” ฉู่หลิงเอ๋อรีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว

“คุณครับ คุณหมายความว่ายังไงครับ?” พนักงานจู่ ๆ ก็รู้สึก สังหรณ์ใจไม่ดี เขารู้สึกว่าวันนี้ได้พบกับพวกเบี้ยวเงินแล้วล่ะ พวกเขาทำงานแบบนี้ สิ่งที่กลัวที่สุดก็คือการได้เจอกับคน ประเภทนี้แหละ

“นายอย่ารีบร้อนเกินไปสิ ฉันมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ที่นี่พอดี ฉันจะ ให้เพื่อนของฉันช่วยจ่ายเงินให้แล้วกัน” ในที่สุดหลิงเอ๋อก็พูด จุดประสงค์ของตัวเองออกมา
“เพื่อน? ไม่ทราบว่าเพื่อนของคุณคือท่านไหนครับ? พนักงานตาวาวขึ้นมา ในใจเขารู้สึกสงสัยเป็นอย่างมาก ถ้าหาก เป็นเพื่อนที่สนิทกันจริง ๆ ตอนแรกก็น่าจะนั่งด้วยกันไม่ใช่เหรอ?

ถ้าหากเป็นเพื่อนทั่วไป จะช่วยเธอจ่ายเงินก้อนนี้ได้เหรอ?

เมื่อครู่เธอประมูลของไปไม่น้อยเลย จำนวนเงินก็ไม่น้อย มูลค่าสองร้อยกว่าบ้านเชียวนะ เพื่อนแบบไหนกันที่จะช่วยเธอ จ่ายเงินจํานวนมากขนาดนี้?

“เพื่อนของฉันก็คือคุณชายสามเย่ พวกนายไปหาคุณชายสาม เยเถอะ ให้คุณชายสามเย่ช่วยจ่ายเงินให้ฉันแล้วกัน” ตอนที่ หลิงเอ๋อพูดประโยคนี้ออกมาที่จริงเธอรู้สึกหวั่นใจแทบแย่ แต่นี่ เป็นแผนการของ อโม่ของเธอ ฉะนั้นต่อให้รู้สึกหวาดหวั่นใจ แต่ เพื่อแผนการของจื่อไม่ก็จําเป็นต้องไปต่อ

พนักงานตกตะลึงทันที เขามองไปที่อู่หลิงเอ๋อ เหมือนมองสัตว์ ประหลาดไม่มีผิด เมื่อครูแย่งประมูลของกับคุณชายสามแย่อย่าง ดุเดือดขนาดนั้น แต่พวกเขากลับรู้จักกันเนี่ยนะ

ก่อนหน้านี้คุณคนนี้แย่งของกับคุณชายสามเย่ ตอนนี้กลับจะ ให้คุณชายสามเย่จ่ายเงินแทน

คุณคนนี้บ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ถ้าเขาไม่ได้จำผิดล่ะก็ ของที่คุณคนนี้ประมูลได้ล้วนแย่ง ประมูลมาจากคุณชายสามเยทั้งนั้น ไม่รู้หรอกว่าเป็นแผนการ ของคุณชายสามเย่หรือเปล่า แต่ที่คุณคนนี้แย่งประมูลของกับ คุณชายสามเคือเรื่องจริง
พนักงานมอง หลิงเอ๋อ แล้วแอบถอนหายใจ จากนั้นก็เอ่ยพูด อีกครั้ง : “คุณ ครับ ที่คุณพูดเล่นมันไม่ตลกเลยสักนิดนะครับ พวกเราก็แค่คนทํางานหาเงิน รบกวนคุณอย่าทำให้พวกเรา นําบากใจเลยนะครับ”

“ฉันไม่ได้พูดเล่น ฉันพูดจริง นายไปหาคุณชายสามเข่ นาย

บอกไปว่าเป็นของที่ถังจื่อโม่ประมูล ให้เขาช่วยจ่ายเงินให้หน่อย

เขาจะจ่ายแน่” หลิงเอ๋อพูดค่อนข้างเสียงดัง แต่ในใจเธอกลับ ไม่แน่ใจเลยสักนิด ในใจเธอกลับคิดว่าการที่คุณชายสามแย่จะจ่ายเงินให้นั้นแทบ

เป็นไปไม่ได้เลย

“คุณครับ ถ้าหากคุณยืนยันที่จะให้คุณชายสามเย่ช่วยคุณ จ่ายเงิน งั้นรบกวนคุณไปที่ห้องคุณชายสามแย่กับผมด้วยครับ รบกวนคุณอธิบายให้คุณชายสามเยฟังด้วยตัวเอง พนักงานไม่ ได้โง่ คนที่ทำงานอยู่ในสมาคมประมูลหงเยวได้ล้วนเป็นพวกมี ไหวพริบทั้งนั้น

พนักงานไม่มีทางเชื่อคำพูดของหลิงเอ๋อ แล้วบุ่มบ่ามไปเก็บ เงินจากคุณชายสามเย่หรอก

ถ้าหากคุณคนนี้ยืนยันที่จะให้คุณชายสามแย่จ่ายเงินให้ อย่างน้อยก็ต้องให้คุณไปพูดกับคุณชายสามแย่ให้ชัดเจน

ถ้าหากคุณชายสามเย่ตอบตกลง เรื่องนี้ก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ ถ้าหากคุณชายสามเย่ไม่ตอบตกลง……