บทที่98 เขาเชื่อฟังภรรยา

จากที่เธอเข้าใจคุณน้ามู่หรงเป็นอย่างดี กลัวว่าคำ พูดต่อไปของคุณน้ามู่หรงจะทำให้คนตกใจ

“ป้าคะ ไม่มีอะไรงั้นหนู….”เวินลั่วฉิงอยากรีบวาง สาย

“ไอ้หยา ดอกไม้เล็กๆที่ป้าตั้งใจรดน้ำมาตั้งหลายปี นี้กลับถูกวัวแก่คาบไปได้ กฎของความเป็นธรรมอยู่ ตรงไหน? หัวใจของป้า ใจเย็นๆ ใจเย็นๆนะ”แต่ที่ ปลายสายนั้น มู่หรงหยิงหยิงกลับกรีดร้องออกมาด้วย ความเจ็บปวดใจ

มือเป็นลั่วนิ่งที่ถือโทรศัพท์สั่น อย่างที่เธอคาดไว้ เลย และคำเปรียบเทียบของคุณน้ามู่หรงยัง….

วัวแก่? ซื้อเฉินก็ไม่ได้แก่ขนาดนั้น? เยซื้อเฉิน ยังไม่ถึงสามสิบ อายุแบบจีนก็ยี่สิบเก้า อายุตามสากล ก็ยี่สิบแปด

คนในห้องโถงได้ยินประโยคนี้ของมู่หรงหยิงหยิง สีหน้าก็ค่อยๆเปลี่ยนไป

ใบหน้าท่านหญิงเย่กับคุณปู่เย่ไม่พอใจอย่าง ชัดเจน เนื้อเฉินของเขาดีขนาดนั้น แต่งกับคนโง่แบบ นี้ก็ตาบอดแล้ว ยังมาถูกว่าได้?

เฉียววี่หนานตะลึง พอมองไปที่เว็บลั่วชิง สายตาก็

มีรอยยิ้มบนความทุกข์ของคนอื่น
หน้าของเย่ซื้อเฉินหม่นลงทันที แก่? เขาแก่เห

รอ?

เงินลั่วชิงขยับสายตาเล็กน้อย มองไปที่เย่ซือเฉิ นอย่างระวัง มองเห็นหน้าหม่นๆของเย่ซื่อเฉินนั้น เธอก็ แอบหายใจเข้า เขาดูเหมือนโกรธนะ?

ไม่ ไม่ได้ดูเหมือน แต่โกรธจริงๆ

แต่ว่า ปลายสายนั้น เห็นได้ชัดว่ามู่หรงหยิงหยิ่ง

ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

“ฉิงฉิงจ๊ะ ป้ารู้จักคนหนุ่มๆให้หนูเลือกได้ตั้ง มากมาย ถ้าไม่ได้จริงๆ ด้วหยางของพวกเราก็ยังได้นะ หนู ถ้าหนูโอเค ป้าจะรีบจดทะเบียนให้พวกหนูเลย หนู น่ะคิดสั้น ถึงได้แต่งกับชายแก่หนังเหนียวแบ บนั้นน่ะ?

คิดสั้น? ชายแก่หนังเหนียว!

คำที่มู่หรงหยิงหยิงใช้นี้ทำให้คนตกใจมากจริงๆ ในตอนนี้ ใบหน้าของเย่ซือเฉินหม่นลงเหมือนหมึก

ที่หยดลง! !

“คุณน้ามูหรง หนูไม่ว่าง วางสายก่อนนะคะ….”มุม ปากเป็นลั่วฉิงยกขึ้นแรงๆ เธอคิดว่าไม่สามารถให้คุณ น้ามูหรงพูดแบบนี้ต่อไปได้อีก! !

“หนูกล้าวางสายป้าก็ลองดู….”มู่หรงหยิ่งหยิง พอได้ยินว่าเป็นลั่วนิ่งจะวางสาย ก็ร้อนใจ
แต่ว่า เงินลั่วชิงวางไปอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าตัด สายผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดี แต่ว่าให้มู่หรงหยิงหยิงพูดต่อไป แบบนี้ เธอคิดว่าชีวิตเล็กๆของเธอจะเป็นอันตรายได้

สายตานั้นของเย่ซื้อเฉินใกล้จะฆ่าคนได้แล้ว! !

“ฮี ฮ่าฮ่าฮ่า….”พ่อเงินลั่วชิงวางสาย เย่ซือชวนก็ หัวเราะออกมา: “วัวแก่? ชายแก่หนังเหนียว? คิดสั้น ฮ่าฮ่าฮ่า….”

สายตาที่เย็นชาของเย่ซือเฉินมองไป เสียงหัวเราะ ที่ดูสนุกของเย่ซื้อชวนหยุดลงทันที แต่ว่าใบหน้าที่ขำ กลับหยุดไม่ได้

เงินลั่วชิงเห็นใบหน้าหม่นๆของเย่ซือเฉินที่ทำให้ คนเย็บวูบตัวสั่นได้ ก็คิดว่าตัวเองต้องง้อสักหน่อย

เวินลั่วฉิงมองเยฉือเฉินยิ้มหวาน: “สามี คุณหล่อ ที่สุด หน้าตาดีที่สุดแล้ว ฉันชอบคุณ”

ได้ยินคำพูดของเวินลั่วชิงใบหน้าหม่นๆของเย่ชื่อ เฉินก็ดีขึ้นอย่างเร็ว

เยซื้อชวนอึ้ง พี่ชายที่เจ้าอารมณ์เสมอมา แต่ว่าวัน นี้พี่ชายเปลี่ยนอารมณ์ได้ไวจริงๆ! !

อีกอย่าง เขารู้สึกว่าวันนี้ไอคิวของพี่ชายมีปัญหา เวินลั่วฉิงพูดไปงั้นๆไม่ใส่ใจ แต่พี่ชายกลับเชื่ออย่างไม่ สงสัยอะไรเลย?

อย่างกับเห็นนรกจริงๆ ! !
“หี่”คุณปู่เยร้องออกมาอย่างเย็นชา แต่ว่ากลับไม่ ทำเสียงเสียดสีเหมือนเมื่อครู่แล้ว ถึงแม้เมื่อครู่มู่หรงหยิงหยิงพูดไม่ดีต่อเย่ซือเฉิน

จนเขาฟังแล้วไม่สบายใจ แต่ว่าทัศนคติที่มู่หรงหยิงห

ยิงปฏิบัติกับเงินลั่วชิงทำให้เขามีความคิดเห็นอย่างอื่น

โดยเฉพาะอย่างยิ่งบริษัทเว่ยคางหรุ๊ปเป็นธุรกิจ ขนาดใหญ่ในประเทศที่ไม่เป็นสองรองใคร เวินลั่วฉิ งกับบริษัทเว่ยคางหรุ๊ปมีความสัมพันธ์ต่อกัน…..

แต่ว่าคุณปู่เย่ยังคงไม่พอใจเงินลั่วเฉิง

ใบหน้าเฉียววี่หนานยากที่จะเชื่อ เพราะว่าอิจฉา สายตาคู่นั้นเลยแดงหน่อยๆ เธอไม่เชื่อ ไม่เชื่อว่าผู้ หญิงโง่และน่าเกลียดอย่างเวินลั่วฉิงนี่จะส่งผลกระทบ ได้ง่ายต่อเย่ซือเฉินได้

“โอเค ถึงเวลากินข้าวแล้ว นั่งเถอะ”ท่านหญิงเย่ ไกล่เกลี่ยขึ้นมาอีกครั้ง แน่นอน ถือว่าแก้ต่างแทนเฉียว วี่หนานอีกรอบ

ตอนนี้มีแค่เฉียววี่หนานยังยืนอยู่คนเดียว เฉียว หนานได้ยินคำพูดของท่านหญิงเย่ก็รีบตอบสนองกลับ ทันที รีบปิดบังใบหน้าริษยาด้วยความว่องไว นั่งลงไป ข้างๆท่านหญิงเย่อย่างมีมารยาท

“ใช่สิ ซือเฉินไม่ใช่ว่าวางแผนจะลงทุนธุรกิจ เครื่องประดับของตระกูลเฉียวเหรอ? วี่หนานบอกว่า ออกแบบเครื่องประดับสองสามรุ่นเรียบร้อยแล้ว จะเอามาให้หลานดู”ท่านหญิงเย่มองไปที่เฉียววี่หนาน มี รอยยิ้มรักใคร่เอ็นดูปรากฏที่ใบหน้า อดพูดไม่ได้ว่า ท่านหญิงเย่พอใจเฉียววี่หนานมากจริงๆ เอาแต่พูดเพื่อ เฉียววี่หนานตลอด

“ใช่ค่ะ พี่ซื้อเฉิน นี่คือผลงานสองสามรุ่นที่ฉัน ออกแบบค่ะ”เฉียววี่หนานพูดถึงเรื่องออกแบบ ใบหน้า กลับมายิ้มอีกครั้ง

เฉียววี่หนานพูดไป ก็หยิบกระดาษออกแบบมาส องสามใบ ยื่นให้ตรงหน้าเย่ซือเฉิน: “พี่ซือเฉิน ดูสิคะ”

ซื้อเฉินเคยพูดถึงเรื่องนี้ไว้จริง มือของเขายื่นไป ที่ภาพออกแบบสองสามใบนั่น

แต่ว่า เป็นลั่วนิ่งกลับหยิบแบบภาพในมือของเฉียว วี่หนานเข้ามาไว้ก่อน เวินลั่วฉิงมอง ในใจแอบยิ้มอย่าง เยือกเย็น

ภาพออกแบบสองสามใบนี้ที่เฉียววี่หนานหยิบ ออกมายังคงเป็นหนึ่งในสองสามรุ่นที่ตอนนั้นเธอร่าง ไว้ แต่ว่า นี่เป็นสองสามรุ่นที่เธอเริ่มวาด ยังดูไม่สม ประกอบเล็กน้อย ยังสวยไม่พอ แบบร่างทั้งหมดน่าจะ ใกล้ถูกเฉียววี่หนานใช้หมดแล้วในไม่กี่ปีนี้เฉียววี่หนาน

ไม่คิดจะใช้สมองตัวเองออกแบบสักหน่อยเลยเหรอ? เธอกลับอยากเห็นว่าเฉียววี่หนานใช้หมดแล้วงาน ออกแบบต่อไปของเธอจะทำยังไง? เป็นลั่วนิ่งมองไปที่ภาพแบบร่าง มุมปากคว่าหน่อยๆ: “นี่อะไรกับอะไร นี่มันไม่สวยเท่าไหร่เลย”

ถึงแม้นี่จะเป็นร่างที่เธอเคยออกแบบไว้ แต่ว่า สำหรับเธอในตอนนี้แล้ว ผลงานแบบนี้จะไม่เอาออกมา ใช้ตั้งนานแล้ว

สีหน้าของเฉียววี่หนานเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด แต่ว่าเธอไม่ได้แสดงออกมาชัดเจน ก็แค่ตอนที่ตาคู่นั้น มองไปที่ท่านหญิงเย่ ก็มีความน่าสงสารแฝงไว้

“เธอจะเข้าใจอะไร? พวกนี้ฉันเพิ่งดู ก็ไม่แย่อะไร เลย”ท่านหญิงเย่เห็นท่าทางน้อยใจของเฉียววี่หนาน ออกแบบน่าสงสารเสียจริงก็เลยว่าเป็นถั่วนิ่งไป: “เธอ เอาภาพออกแบบส่งให้ซือเฉิน ให้ซือเฉินดู”

“ซื้อเฉิน ดูสิ พวกนี้วหนานออกแบบด้วยตัวเอง หมดเลย ไม่แย่แน่นอน” ท่านหญิงเย่ก็ยังพูดให้เฉียว หนาน

ท่านหญิงเย่พูดไป เวินลั่วฉิงกลับเอารูปส่งให้ตรง หน้าเยซื้อเฉินอย่างเชื่อฟัง แต่ว่าเธอยังคงแสดงความ เห็นของตัวเองอย่างจริงใจ: “สามี ฉันไม่ชอบ”

มุมปากของเฉียววี่หนานแสยะยิ้มออกมาอย่าง เยาะเย้ยเล็กน้อย เป็นลั่วฉิงคิดว่าตัวเองเป็นใคร ยัยโง่ นี่คิดว่าตัวเองบอกไม่ชอบแล้วจะทำไรได้เหรอ?

“อ้อ”ที่จริงเย่ซือเฉินอยากยื่นมือไปหยิบแบบร่าง ได้ยินคำพูดของเวินลั่วฉิง ก็ได้แต่ตอบรับไปเบาๆ จาก นั้นก็ไม่พูดอะไรภรรยาเขาบอกไม่ชอบ เขาจะดูทำไม?