ตอนที่ 66 เขาเจอแล้ว

“เมื่อครู่ใครมารับเด็ก ๆ?” ได้ยินคำพูดของจิหชี ในดวงตาของเย่ซื้อเฉินจู่ ๆ ก็เปล่งประกายบางอย่าง เพียงแต่หายไปในรวดเร็ว ถ้าหากไม่สังเกตดี ๆ ก็ไม่รู้สึก

ตัว

“มามของเด็ก ๆ” จี้หซีเห็นเยซื้อเฉินสนใจ ก็ประหลาดใจ มาก ยากที่จะเห็นพี่สามสนใจเรื่องที่ไม่เกี่ยวกับตัวเขา เพียงแต่เขาไม่เข้าใจว่าก่อนหน้านี้เขาชมเด็กสองคน ขนาดนั้น พี่สามไม่ตอบสนองแม้แต่นิดเดียว ทำไมจู่ๆ ถึงสนใจขึ้นมา?

“นายได้เจอแล้ว?” มีอารมณ์ที่แตกต่างไปเล็กน้อยในน้ำ เสียงของเย่ซื้อเฉิน

“ครับ เจอกันแล้ว ก่อนที่พี่จะมาได้ไม่นาน มาม้ของพวก เขาก็รับพวกเขาไปแล้ว คำนวณเวลาดูแล้วพวกเราอาจ จะได้เจอกันที่ทางออก” เมื่อเห็นการตอบสนองของ เยซื้อเฉิน จี้หซีตะลึงเล็กน้อย แต่ก็ตอบกลับอย่าง

รวดเร็ว

เย่ซื่อเฉินอึ้งนิดหน่อย จู่ๆ เขาก็นึกถึงความรู้สึกเมื่อสัก ครูที่ราวกับมีคนกำลังมองเขาอยู่ และความรู้สึกแปลก ๆ ในใจพวกนั้น

เขามองกลับไปทางนั้นอีกครั้ง แต่ก็พบว่าไม่มีอะไรแล้ว แม้กระทั่งรถที่จอดอยู่ออกไปหมดแล้ว

“ใช่เธอไหม?” เชื่อเงินหยิบโทรศัพท์มือถือออกมายื่น ไปข้างหน้าเขา ในโทรศัพท์คือรูปภาพของเวินลั่วฉิง ถ้า หากดูดี ๆ จะพบว่าเวลานี้แรงที่เยชือเฉินจับโทรศัพท์ไว้เพิ่งมากขึ้นเล็กน้อย

และในตอนนั้นในดวงตาของเขาแอบมีความรู้สึกซับ

ซ้อนเพิ่มขึ้น

ไม่ใช่ครับ” จี้หซีส่ายหน้า สีหน้าประหลาดใจ “พี่สาม พี่

เป็นอะไรเหรอครับ?”

ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าพี่สามแปลกประหลาดนิดหน่อย “ไม่เป็นไร” เนื้อเฉินแอบสูดลมหายใจเข้า และเหมือน

จะหายใจออก เหมือนจะผิดหวังนิดหน่อย เขาอาจจะ คิดมากไป มันจะมีเรื่องบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง? “ฉันจะไปประเทศ M ให้คนขับรถส่งนายกลับไป” ใบ หน้าของเย่ซื้อเฉินกลับสู่ความใจเย็น

“พี่สามจะไปประเทศ M? ทำไมไม่เห็นได้ยินพี่พูดเลย ถ้ารู้ว่าพี่จะไปผมก็คงไม่ต้องรีบร้อนกลับมา” จีหซีคาดไม่ ถึงนิดหน่อย ธุระหลาย ๆ เรื่องที่ประเทศ M เขาเป็นคน ช่วยพี่สามดูแลจัดการทั้งหมด พี่สามจะไปประเทศ M เขาไม่รู้ด้วยซ้ำ “พี่สามทำไมจู่ ๆ ไปกะทันหัน?”

“เพิ่งตัดสินใจ มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย” เย่ซื้อเฉินไม่ ได้อธิบายอะไรมากมายนัก น้ำเสียงเคร่งขรึมเล็กน้อย ที่ ไปครั้งนี้เพราะมีเรื่องนิดหน่อย เขาจะต้องตรวจสอบให้ ชัดเจนให้ได้

หรือว่าเมื่อห้าปีก่อน เขาไม่น่าจะหยุดลง น่าจะตรวจสอบ

ให้ชัดเจนก่อน

“อ้อ” จี้หชีตอบรับเสียงเบา เพียงแต่ในใจเต็มไปด้วย ความสงสัย เรื่องของฝ่ายประเทศ M เขารู้ดีที่สุดแล้ว ทุกอย่างเป็นปกติ โดยเหตุผลแล้วไม่มีเรื่องอะไรที่จะ ต้องให้พี่สามไปจัดการด้วยตนเองจ้หซีถึงแม้จะสงสัย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก ถึงแม้ความ อยากรู้อยากเห็นของเขาจะสูง แต่ก็รู้ว่าเรื่องไหนควร ถาม เรื่องไหนไม่ควรถาม เห็นได้ชัดว่าครั้งนี้ที่พี่สามไปเพราะเรื่องส่วนตัว แถม

เรื่องส่วนตัวเรื่องนี้ พี่สามไม่อยากให้คนอื่นรู้รวมทั้งเขา

“เออใช่ ก่อนหน้านี้นายบอกว่าเคยโทรหาเด็กคนนั้น?”

หซีกำลังจะลงจากรถไปจู่ๆ เย่ซื้อเฉินก็ถามขึ้นมาอีก

ครั้ง ถึงแม้รู้สึกว่าความคิดของเขาเมื่อสักครู่ดูเหลวไหล แต่ เขาก็อยากจะไปตรวจสอบดูหน่อย

ถ้าหากว่าเป็นเรื่องจริง..

“ครับ ก่อนหน้านี้ที่เจอพวกเขามีเพียงแค่เด็กสองคน ไม่มีผู้ใหญ่ เกรงว่าจะเกิดเหตุอะไรขึ้น เลยใช้โทรศัพท์ ของเขาโทรหาผม” จี้หซีพูดถึงเรื่องนี้แล้วก็อดไม่ได้ที่จะ กลัดกลุ่มใจเขาหวังดีกับเด็กสองคน แต่ผลลัพธ์หละ ถูก หลอกใช้แล้วก็ถีบหัวส่งแบบนี้

“โทรติดแล้วยัง?” เย่ซือเฉินดวงตาเป็นกระกาย ถึงแม้น้ำ เสียงจะเฉยชา แต่ก็ดูเหมือนมีความรีบร้อนนิดหน่อย ถ้า หากโทรติดแล้ว ถึงแม้บนโทรศัพจะถูกลบออกไป แต่ก็ สามารถตรวจสอบได้

“ไม่ครับ” จหซีตอบตรง ๆ อย่างไม่ลังเล ตอนนั้นเขาทำ เพื่อกันไว้ดีกว่าแก้ เพียงแค่ทิ้งเบอร์โทรไว้เพื่อให้เด็ก สองคนนั้นสามารถโทรติดต่อเขาได้ แต่กลับโทรไม่ติด คำพูดของจี้ซีทำลายความหวังสุดท้ายของเย่ซื้อเฉิน จนไม่เหลือ ติดต่อไม่ได้ ถึงแม้จะไปที่บริษัทโทรศัพท์ เคลื่อนที่ ก็ตรวจสอบไม่พบเพียงแต่เขาสามารถใช้วิธีอื่นตรวจสอบเรื่องนี้ได้ ถึงแม้เขารู้ว่าเรื่องนี้ไม่บังเอิญขนาดนั้น แต่จู่ ๆ ในหัว ของเขาก็มีความคิดแบบนั้นเกิดขึ้น ทำยังไงก็ไม่หายไป ในเมื่อห้าปีก่อน คืนนั้นที่โรงแรมมันจริงเสียยิ่งกว่าจริง ดังนั้นความคิดของเขาก็ไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้ หลังจากเห่อถงถงขับรถออกจากสนามบิน จึงใส่หูฟัง แล้วโทรศัพท์หาเงินลั่วเฉิง

“ฉิงฉิง ฉันรับเด็กสองคนมาแล้ว ดีมาก ๆ ไม่มีปัญหาเลย สักนิด เธอไม่ต้องกังวลแล้ว” เมื่อรับสาย เห่อถงถงก็พูด ขึ้นอย่างรวดเร็ว เธอรู้ว่าฉิงฉิงเป็นกังวลเรื่องเด็กน้อย

สองคนอยู่

“อั้ม ดีแล้ว” เวินลั่วชิงโล่งใจไปที่ เด็กสองคนไม่เป็นไร เธอก็วางใจแล้ว

“ฉิงฉิง เมื่อกี้ที่สนามบินฉันเจอเยซื้อเฉิน”

“ซื้อเฉินเขาไปสนามบินทำไม?” เมื่อได้ยินคำพูดของ เห่อถงถง เงินลั่วฉิงตกใจอย่างมาก การตอบสนองเหมือนกับเห่อถงถงก่อนหน้านี้ เวินล้่วฉ งก็คิดว่าเวลานี้เย่ชื่อเฉินไปสนามบินจะเกี่ยวกับลูกรัก สองคน

“เธอไม่ต้องเป็นกังวลเกินไป เซื้อเฉินไปรับคนที่สนาม บิน ไม่ได้เกี่ยวกับเด็กสองคน” เห่อถงถงปลอบใจเธอ คำพูดของเขากระตุกเล็กน้อย แล้วจึงพูดขึ้นอีกครั้ง “แต่ ว่าคนที่เขาไปรับคือจี้หซี แล้วบังเอิญว่าจิ้หซีก็คือคนที่ ช่วยพาเด็กสองคนนี้ขึ้นเครื่อง เรื่องนี้บังเอิญจริง ๆ ฉัน กลัวว่าจี้หซีจะพูดมั่วอะไร แล้วทำให้เยชื่อเฉินสงสัย” “จหลี?” เป็นลัวฉิงขมวดคิ้ว “คุณหกจี้?”ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยสนใจเรื่องพวกนี้มาก่อน เป็นเพราะ แต่งงานกับเย่ซื่อเฉิน ดังนั้นจึงต้องสืบดูนิดหน่อย “ใช่ เด็กสองคนขึ้นเครื่องบินไม่ได้ ก็เลยให้จี้หซีช่วยพา พวกเขาขึ้นเครื่อง ฉันกลัวว่าจหซีจะพูดมั่วอะไร ถึงเวลา จะทำให้เย่ซื้อเฉินสงสัย” เห่อถงถงแอบสูดลมหายใจ เข้า พยายามระงับความแปลกในเสียง สำหรับเรื่องของ เธอกับจี้หซี เธอไม่ได้บอกแม้กระทั่งเงินลั่วฉิง เพราะว่า เรื่องนี้มันเจ็บปวดเกินไป แม้ความกล้าในการเล่าเรื่องก็ ไม่มี

อีกด้านนึงของโทรศัพท์ เวินลั่วฉิงเงียบไปชั่ว ขณะ เรื่องนี้บังเอิญจริง ๆ ถึงแม้เธอจะยังมั่นใจไม่ได้ว่า ผู้ชายในตอนนั้นคนนั้นคือเย่ซื้อเฉิน แต่เรื่องนี้เธอไม่ ระวังตัวไม่ได้ เย่ซื้อเฉินฉลาดเฉลี่ยวเกินไป และก็อันตรายเกินไป เธอ

รู้สึกว่าถ้ามีพิรุธแค่นิดเดียว เย่ซื้อเฉินก็จะทำลายจุดจบ

ได้

เงินลั่วฉิงกำลังครุ่นคิดอยู่จู่ๆ ก็มีสายโทรเข้ามา ตอนที่ เงินลั่วชิงมองเห็นเบอร์โทรที่แสดงบนหน้าจอ เธอใจสั่น เล็กน้อย ซื้อเฉินโทรมาหาเธอเวลานี้ทำไม? หรือว่าเขารู้อะไรแล้ว?

เมื่อคิดถึงความเป็นไปได้นี้ เวินลั่วฉิงร่างกายแข็งที่อ รู้สึกเพียงความหนาวสั่นที่สันหลัง ความน่ากลัวที่หนาว สะท้าน…